34. Çox hadise olub ki hissler adasında ailəyə bağlı körpüləri yandırıb. Bəziləri unudulub bəzilərinin isə közü üstündədir. Amma ən pisi güvənın qırılmasıdır.
elə şey etməz dediyin ailən səni sən 16 yaşında olub 30 yaşında biri ilə evlendirmək fikrini yeridəndə və iyrənc söhbətlərə qulaq şahidi olanda başa düşürsen ki sen hele hec kimi tanimamisan, göydəykən dibi görməmisən. Bu qırılmış inamı heç sevgili qıra bilməz. Çünki sevgili yaddır. Amma sənin əzəldən tanıdığın ailən səni başqasının qabağına atanda başa düşürsən nə şəxsiyyətinə nə planlarına nə də fikirlərinə hörmət qoyulmadığı..
Sənin idealındakı insan 17 yaşda doğan, işinə yaramayacaq diplomu "sənətim var" deyən kollec məzunudursa ola bilmədim yox olmaq istəmədim,ana.. Bağışla, onlar kimi her kese ayrı maskam yoxdur. Yola getmədiyim adama gülməyi bacarmıram mən. Hamı ilə yola gedən, tanımadığı qonağı bagrına basan, yas yerində ağlamaqdan guya bihus olub özünü pilləkəndən atan afiriskalar kimi ola bilmedim yox, olmaq istemedim. Niyə özümə bu işgəncəni verdirim?
Öz cığırım ilə gedecəm gəlsən də gəlməsən də. Yıxıldığımı görüb əl uzatmaq əvəzinə yenə daşlayacaqsansa gəlməsən yaxşıdır. Amma indiki vəziyyətdə aglina gələni de mənə, ana. Onsuz da sən o körpünü illər əvvəldən yandırmısan. Davamlı inamsızlıqların isə o alovu harlayır