1. Türkiyədə "yutan anne sendromu" olaraq adlandırılan, məşhur psixoanalist karl yung tərəfindən psixologiyaya gətirilmiş termin.
Yunqa görə ananın kölgə arxetipini təşkil edir. Bu analar övladlarına həddən artıq qayğı göstərib kontrol altında saxlamaqları ilə seçilir. Kənardan çox fədakar, xoşniyyətli görünmələrinə baxmayaraq bu analar övladlarını ayrı bir şəxsiyyət kimi qəbul etmir, öz uzantıları kimi görürlər. Buna görə də bu analar övladlarını ömür boyu özlərindən asılı halda saxlamağa çalışırlar. Uşaqlarının bütün istəklərini yerinə yetirirlər, həyatın pis tərəflərini görmələrinə mane olurlar, uşaqların bir gün onlara ehtiyacı olmayacağı ehtimalı "devouring" analar üçün dəhşətli bir şey olur.
Belə analar uşaqlarının həyatlarıyla bağlı qərarları özləri verirlər. ipli kuklaları idarə edən kimi idarə etməyə çalışırlar uşaqlarını. Buna görə də bu anaların uşaqları böyüyüb şəxsiyyət kimi formalaşa bilmir. Bu da anaya sərf edir. Çünki şəxsiyyət kimi fornalaşmamış bu içi boş "kuklalara" ip bağlayıb istədiyi kimi idarə edir. Bəlkə də belə anaları ətrafımızda tez-tez görürük. Daha da pisi öz anamız bu sindromla bizi böyüdüb bəlkə də. Dovouring mother yaxşı kimi görünən amma uşağın həyatını məhv edən bir fiqurdur. Ananın bilərək etdiyi bir şeydən çox şüursuz edilir. Yəni ana özünün yaxşı ana olduğuna inanır və bunu əsaslandırmaq üçün əlindən gələni edir. Bu analar uşağı o qədər qayğıya boğurlar ki uşaq illər keçsə belə ananın niyyətinin nə olduğunu anlamır və bunu normal qəbul edir.
Bu sindromun səbəbləri arasında ananın öz anası (və ya baxım verən şəxs) ilə güvənsiz bağlanması, ödənilməmiş sevgi ehtiyacı, borderline və ya narsistik özəlliklər daşıması kimi faktorlar göstərilir. Bağlanma problemi yaşayan anaların böyütdüyü uşaqlarda dərin özgüvən problemləri, natamamlıq kompleksi, asılı şəxsiyyət tipi kimi həyata maneə törədən əlamətlər üzə çıxa bilir. Formalaşıb möhkəmlənmiş bir şəxsiyyət olmadıqları üçün bu uşaqlar cəmiyyətdə yer tuta bilmirlər. Öz partnyorları ilə münasibətləri də normal olmur.