331. Linçlənmə ehtimalına qarşı öncədən deyim ki, qadın düşmənliyim yoxdur. Bəhs edəcəyim şey cəmiyyətimizin böyük kəsimində, fikrimcə, ən əsası qadınlarda yaşanır. Azərbaycanda sanki insanlar bir-birləri ilə davamlı rəqabət halındadırlar, tanımadıqları insanlarla belə (işin ən qəribəsi də budur). Bir şəxsin hansı marka geyindiyi, nə yediyi, işi, şəxsi həyatı və s. sadəcə onu maraqlandırmalı olduğu halda, şəxsdən daha çox başqalarının dərdinə çevrilir. Son 2-3 ildir ki, gündəlik həyatda makyaj etmirəm. Hər hansı görüşə gedəyəcəyim və ya həqiqətən bəzənmək içimdən gələn günlərdə, özəl günlərdə bəzənirəm. Normal günlərdə bəzənməməyimin səbəbləri rahatlığıma düşkünlüyüm, dərimin həssas olması (bahalıdan ucuza istənilən marka üzümdə bir neçə saat sonra narahatlıq hissiyyatı yaradır) və dərimi erkən yaşlarda zədələmək istəməməyimdir. Mənim üçün əsas meyar güzgüyə baxanda özümü bəyənməyim olub hər zaman, “bəli, bu halda çölə çıxa bilərəm” deyə bilirəmsə, çıxmışam. Əsasən qızların sanki qəribə bir şey görüblərmiş kimi insanın üzünə zillənməyi, yuxarıdan aşağı baxmaları son zamanlarda az da olsa, əsəblərimə toxunur. Bu sadəcə kiçik bir situasiya idi. “Filankəs filan marka geyinir, varlıdır və ya kasıbdır”, “filankəs maşın aldı, görən necə aldı, hansı pulla aldı” kimi cümlələri eşitməyən yoxdur. Bu kimi şeylər məndə ikrah hissi doğrurur. Xaricdə yaşadığım müddətdə (bu da 3-5 aylıq xaricə ayaq basıb, başımızı apardı deyənləri duyar kimiyəm -*) belə şeylərə həqiqətən rastlamadım. Pijama dəsti ilə marketə getdiyimi (şəhərin mərkəzində), ən ucuz bazarlığı etdiyimi də xatırlayıram. Əslində, belə də olmalıdır, şişirdilməli bir şey olmamalıdır. Di gəl ki, azərbaycanda geyindiyimiz coraba qədər yargılandığımız üçün belə şeylər bizə qeyri-adi gəlir. Ortalama 60-70 il ömrü olan bir varlığın başqalarının yerinə də qayğılanması, öz həyatını kənara qoyub başqalarının həyatının dərdinə düşməsi necə də mənasızdır