1. Saat 6:50 idi. Həmişəki adətimə uyğun olaraq oyandıqdan sonra məhəlləmizə boylanan pəncərəni otağın havalanması üçün açıb məhəlləmizə qısa nəzər yetirdim. Uşaqlıq illəri, yeniyetməlik dövrü... Artıq çox uzaq görünürlər. Bakı Dövlət Universitetində jurnalistika fakültəsini bitirdikdən bir müddət sonra bir medya qurumunda redaktor işi tapmışdım. Hərşey yaxşı gedirdi, mənlə eyni otaqda Nəsrəddin adlı həmkarım var idi. Topaz Nəsrəddin. Ona hamı belə deyirdi, çünki maaş alan kimi pulunu topaza qoyur. Nəsrəddinin çox boş baxışları var, onla göz-gözə gələndə sanki ucsuz-bucaqsız kainat boşluğuna baxıram. Çox gülməli və iti danışıq tərzi var idi, nə yaxşı nə də pis. Birdən ayıldım, 12 dəqiqə vaxt keçmişdi. Otağımın havasının dəyişdiyini yəqin edib pəncərəni bağladım. Mətbəxə, ailəmin yanına keçdim. Anam həmişəki kimi süfrəni hazırlamışdı. Düzdür, səhərlər yemək yeyə bilmirəm amma anamın şiddətli danlağından boyun qaçırmağın da daha yaxşı yolunu hələlik tapa bilməmişəm. Atam televizora baxırdı, xəbərlərin səhər buraxılışına. Mənə müxbirin belə tez saatlarda səlis danışa bilməsi hələdə müəmmalı qalıb, hər gün eyni saatda yeni xəbərlər, eyni müxbir. Yemək yeyib hazırlaşdım və valideyinlərimlə sağollaşıb Bakı metropoliteninə üz tutdum. Xoşbəxtlikdən evimiz Azadlıq metrosuna yaxın yerləşir. metroya daxil olmazdan əvvəl kart balansımı artırmaq üçün marketə girdim. Qırmızı aparata yeni 10 manatlıq əsginazı daxil etdim. Pulu qəbul etmədi, aparat mənə düşmənmişcəsinə pulu inadkarlıqla geri qayatarırdı. Bəlkə bu tanrının mənə xəbərdarlığı idi, bu gün mən metroya minməməli idim. Bu vəziyyətdə gödəkçəmin cibində çoxdan unutduğum 5 manat köməyimə çatdı. Tanrı cibimdə 5 manat olduğunu bilmirdi? Tanrı və 5 manatı ayıran nədir? Biri məvhumdur biri isə mənim xilaskarım. Sağ ol 5 manat! Sən ki, məni bu vəziyyətdən çıxartdın, mən də artıq bütün pulumu xırdalayıb 5 manatlıq edəcəyəm! Düz eşitdin, bütün pulumu! Hərçənd, çox pulum yoxdur olan-qalan 78 manatım var. Bu da 15 ədəd 5 manatlıq edir. Metroya endim, bu stansiyada az adam olur vaqonda boş yer tapa bilirsən. Qatar gəldi, 28 maya hələ çox stansiya var idi. Qulaqlığımı taxıb Apple Musicdəki tək playlistimi oxutmağa başladım. Arazbarı, Bizim Bakı gecələri, Mən səni araram. Maraqlıdır ki, Azərbaycan mədəni dünyasında 50 il geriyə getsək inkşaf edərdik. Çox ağlabatmaz vəziyyətdir! 2 stansiya ötmüşdük, qarşı tərəfdə bir dayı oturmuşdu, gözünü mənə ciddi tərzdə zilləmişdi. Dayını mən Cahandar ağa obrazına bənzətdim həbəşi dodaqlar, sərt baxış. Bəlkə o elə Cahandar ağa idi. Bəs mənə niyə elə baxırdı? Bəyəm mən pristavam ya da atlı kazak? Eh, Cahandar ağa səni nə müsbət nə də yaxşı obraz kimi qiymətləndirmək olur. Sənin Ruslara qarşı apardığın mübarizə məndə rəğbət hissi yaratmış olsa da yerlilərə qarşə rəftarın heç xoşa gələn deyil. Və gözlənilən an! Qarşımda bir xala var idi. Yəqin bunun nə demək olduğunu bilirsiniz. Yerimi verdim. 20 Yanvar stansiyasında sıxlıq artmışdı. insan sayı artıqca mühit qaranlığa qərq olurdu. Bəs Mikayıl müşfiqin haqqında danışdığı işıqlanan dünya hardadır? Yoxsa o bir xəyal məhsuludur ya da keçmişin tozlu səhifələrində itmiş bir aləm? Görəsən bu məqamda köhnə azərbaycanlı Orxan Fikrətoğlu nə deyərdi? Onun ki əsərləri Oxfordda tədris olunur. Ya da özünü korennoy bakılı hesab edən Bəhram Bağırzadə, o nə deyərdi? Yox, yox, sakit ol Alik! Sən çox fikirləşirsən! Qorxuram ki axrım Winston kimi olar elə ən yaxşısı mən sakitcə oturum. Artıq Nizami m/st-də idim, basabas idi Cahandar bir əvvəlki stansiyada düşmüşdü. Pristavın ofisi Elmlər Akademiyasına yaxın idi ki? Bəs Cahandar ağanın xəncəri harda idi? Yanımda bir qaqaş Rəşad Dağlının yeni möhtəşəm xitinə qulaq asırdı. Görəsən o bilirdi ki, qulaqlığına o qədər səs verib ki, onu ətrafdakılarda eşidə bilir. Və Qarabağ şikəstəsi oxunmağa başladı, 28 may m/st- na çatdım. Metronun tək yaxşı tərəfi musiqilərdir. Məgər musiqilər olmasa idi mən metroya minməyəcəkdim? Yox, Alik. Bəs tanrı 5 manatın gödəkcəmin cibində olduğunu bilsə idi? Çox qəliz sualdır, Alik! Çox sağol 5 manat! Çox sağol 5 manat!