69. sumqayıtdan ötrü darıxmıram, nə vaxt getsəm tez zamanda ordan çıxmaq istəyirəm. harasına dönsəm hansısa köhnə dostumun evi, nə vaxtsa yanına hazırlığa getdiyim müəllimin adresi, təzə açılanda hamının doluşduğu indilərdəsə bomboş olan hansısa mağaza. hamısı sadəcə nostalgiya və ürək ağrısı verir. yenə də, günü bugünə qədər həyatımda iz qoymuş, ruhuma yaxın hiss etdirən insanları ya sumqayıtda tanımışam, ya da çoox əlaqəsiz yerlərdə tanış olub sonradan sumqayıtlı olduğunu öyrənmişəm. bu o qədər çox baş verib ki, artıq qəbullanmışam ki, hər nə qədər ordan qaçsam və bağlarımı qoparmağa çalışsam da nəsə şüuraltı bir xüsusiyyət məni dünyanın o biri ucuna getsəm də sumqayıta bağlayacaq.