257. "Gəzməyə qərib ölkə, ölməyə vətən yaxşı" deyən ataların bizə miras qoyduğu dövlət. Amma qəbirdən durub vəziyyəti görsələr "bıy içinə azzarım" deyərək xaricə qaçıb orada təkrar ölərlər. Təəssüf ki bu ölkə nə gəzməyə yaradı, nə də ölməyə. Amma yox, mən bu ölkədə ölməyə qərarlıyam. Nə azərbaycan mənə bir şey verdi nə də mən ona. Bir-birimizə nə bağlı olduq, nə də ki borclu. Necə ki, azərbaycan dünya ölkələri arasında bir zərrədən başqa heç nə deyil, mən də bu ölkədə bir zərrəyəm. Bir zərrənin itkisindən nə dünya dağılar nə də ölkə. (Bu arada borclu deyiləm dedim amma dövlət universitetinə pulsuz daxil olub 4 il yəni 8 semestr tələbə təqaüdü aldım. Nəysə də onsuz qəpik-quruş idi. işimə yaramadı.)