11. bu dəqiqə baş vermiş bir hadisədi, hara yazacağımı belə bilmirəm, için sikim bu gün bu dəqiqəyə qədər başıma gələn uğursuzluqları yazmağa hazırlaşırdım sözaltı etiraf başlığına, ancaq indi, yaşadığım bunca uğursuzluqların ardınnan bir şey eşitdim sözlük, 20 dəqiqədi səssiz tək başıma ağlıyıram. deməli 2 gün bunnan qabaq işdən gəldim gördüm bağda 1kişi və 6-7 yaşında 1uşaq bağı təmizləyirlər, ot biçirlər, mamam dediki bəs bu adamın 2-3 qoyunu var özü gəlib artıq otları biçməyçün xayiş edib, düşdüm aşağı bununla tanış oldum, adamın üzünnən insanlıq yağırdı, biraz söhbət elədim şuşadan qaçqın olduğunu dedi, böyük ailəm var dedi cox çətin yaşayırmış, neçə uşağın var soruşdum, utana-utana 5 dedi, oğlu qayıtdıki 8dənədi utanır deməyə bəs 4bacım var 3 qardaşım, adamda güldü uşaqda məndə. nəysə kişi işinə davam etdi, uşağı danışdırırdım, çox gözəl uşaq idi, məktəbə gedib getmədiyini soruşdum 2ci sinifə gedirmiş amma 1 aydı ayaqqabım cırılıb getmirəm dedi tüklərim biz biz oldu. adam matasikletlə gəlmişdi həyətə, nəysə bular otu biçib gedəndə pul verdim adam götürmədiki bəs onsuzda bu ot mənə lazımdı qoyunlarıma verirəm, çıxıb getdi. təsadüfən televizoru açdım ki, evdəki səssizliyi aradan qaldırım, gördüm deyir 06nan filankəsin idarə etdiyi motasiklet toqquşub, adamın arvadı yerindədə ölüb özüdə ağır yaralıdı. o an 8 uşaq gəldi gözümün qabağına... sözlük, 18illiy uşaqlıq dostum, canım ölən günnən bəri 1ci dəfə idiki ağlıyırdım...