1. ümidsizliyin təcəssümüdür. ya da bacarıqsızlığın. bəlkə də bacara bilməyəcəyini düşüncəsindən yaranan ümidsizliyin. zincirvaridir. amma insanın öz gücündən xəbərsizliyidir əsas məsələ. hansısa qeyri-real gücə, qüvvəyə inanaraq yerində dayanmaqdansa, özünün fərqinə varıb, irəli addımlaya bilməkdir əsas məsələ.
bəli, reallıq önəmlidir. 198kiloluq bir xanımdan balerina olmağını istəmək qeyri-realdı. amma sırf rəqslə məşğul olmaq istəyirsə onu başqa münasib rəqsə həvəsləndirmək olar. onda nə özünü bacarıqsız hiss edər nə də ümidsiz. axara buraxım nə olar-olar deməyin də yeri olmur beləcə. nə olacaq ki? sən nəyi istəyirsən, nəyə çalışırsan o da olur.
biznesdə və ya şəxsi həyatında uğur qazanan insanların bir tək sirri var: o da nə istədiklərini bilməkləridir. bildikdən sonra ancaq o yöndə addımlar atılır.
tez-tez qızlar şikayətlənirlər ki, niyə savadsızlar ərə gedirlər amma biz yox? çünki o savadsız dediyin həqiqətən də sənin kimi yüksək iq-yə sahib olmaya bilər amma onun körpəlikdən yeganə amalı "ərə getmək" olub. və bu yolda da konkret, iradi addımlar atır və nəticəyə varır. çünki o da nə istədiyini bilir.
bəzən hansısa bir çevrəyə düşmək istəyərsən və kənardan baxarsan, gözləyərsən ki, onlar səni nə zaman fark edəcəklər və dəvət edəcəklər. bu şey olmur. və sən çarəsizlik hiss edirsən. öünə inamın itir və zaman itirirsən. amma zinciri qırıb, onlara yaxınlaşıb ünsiyyətə can atsan əslində heç sənin tərkibində olmana uyğun bir qrup olmadığını anlayarsan, ya da əslində bu addımı atmaqla özünü neçə addım irəli saldığını görə bilərsən.
səhv eləməkdən o qədər qorxuruq ki, düzün səhv yolnan tapıldığını unutmuş haldayıq.
işi axarına buraxım yox, "cəhd eləyim, olar-olar, olmaz-olmaz" kimi düşünmək daha yaxşıdı. ən azından bir iş icra etmiş olursan. səhv olanda da pərtlik yox, relax hissi keçirirsən ki, bu varianta bir quş-*
kənardan yetim cücə kimi boynu əyri baxmayın arzuladığınız işə, obyektə, məsələyə, arzuya və s. individualist zəmanədir indi. istəyirsənsə özün şərait yaratmalısan. yorucudur, daima beynini kontrolda saxlamalısan, ancaq planlar işlətməlisən amma işin alınanda yaşadığın rahatlıq hissi üçün bir müddətlik beyin yormağa dəyər. indi səni heçkim bir başqasına təqdim eləmir. gərək özün-özünü təqdim edəsən və bunu da düzgün edəsən.
pofiqistliyi təbliğ edən yazarların, aktyorların fikirlərinə də fikir verməyin, adamlar həşdad yaşlarına çatıblar somehow, indi deyirlər heçnəyin mənası yoxdu filan. var mənası ağalar. nə qədər cavanıq məqsədli olub, hədəfimizə çatmalıyıq. başqa yolu yoxdu. yaşamaq çətindi. bari istədiyimiz kimi yaşayaq. bunu eqomuzu tətmin etmək üçün eləməyək. yoxsa hərşey altüst olar.