160. demәli neçә gündü bekarçılığın allahını yaşıyıram. hardasa 1 hәftә falan. bütün özfәaliyyәtim sözün әsl mәnasında yeyib, sıçıb, yatmaqdan ibarәt idi. düzü ilk iki gündә game of thronesa girişmişdim. 2 sezonu bitirdim, 3ә keçәcәkdim ki, komputer dizlәrini qoydu yerә. düzәltmәyә dә axot yoxdu. mәn düzәltmirәm deyә dә, neçә gündü evdәkilәr pәrişan * ehe olublar. babat söyüş yiyәsi oluram anlayacağınız. fikir vermisizsә, axır vaxtlar yazdığınız gic gic entrylәr xәbәrlәnmir. gic gic deyirәm, siz dә mәni bağışlıyın. formatın anasını ağladan entrylәri nәzәrdә tuturam * swh
hәyatın bu cilvәsinnәn sonra, film dә izlәyә bilmirәm deyә bütün günü yatıram. arada durub yemәk yiyirәm, mağazaya falan düşürәm. yatmaq gözәldi, ala. bütün müqәddәslәrdәn daha müqәddәsdi. bir neçә saatlıq bu bәdәndә olmursan elә bil. bir şey fikirlәşmirsәn. fikirdәn qurtulmaq üçün bizә bir lütfdür.
nәysә, bugün axrı çıxdım evdәn. düzü bir-iki gün bundan qabaq da çıxmışdım. hә, çıxdım getdim pivә içdim, yeriniz mәlum. yanvardan bәri bu qәdәr içmәmişdim. söhbәt sırf pivәdәn gedir ama * sәhv anlamayaq axşam 7dә köhnә sinif yoldaşımla görüşüb, azerbaijan bodybuilding federationa getdik. bu vәsilә ilә dә, azәrbaycanda da bodybuilding federasiyası olduğunu öyrәndim. adı belә vahimәli gәlir ama, bildiyimiz trenajor zaldı. heçnә, getdim baxdım, qiymәtlәrlә maraqlandım. * 40azn imiş ayı amq gәlәn hәftәdәn dә başlayaram hәrhalda. bu qәdәr bekar qaldığım bәsdi. daha yay girmәdәn planlarım var idi, ama bugünә kimi heç cür vaxt ayıra bilmәmişdim onlara. biri getdi. sürücülük vәsiqәsi üçün dә çalışmağa başlamışam. bir dә xarici pasport tez ala bilsәm, avqust әrzindә azәrbaycannan biraz uzaqlaşmaq isdiyirәm. bir dә qaldı iş tapmaq. bütün günü "nağaracuğ a?" deyib gәzmәkdәn bir şey çıxmır amq. hә, belәnçinә.
(baxma: i am not dead yet)
(baxma: i'm alive)
(baxma: i will survive) vә sairә.

buarada, neçә gündü yatıram deyә günәşә çıxanda özümü mağaradan çıxmış kimi hiss eliyirәm. gözlәrim ağrıyır işıqda. biraz da şişiblәr elә bil. bu gündә bir cür osduraxçı gün oldu. 5-6 saat kafedә oturdum, 2 kәlimә söz danışmadım. bu entry әslindә ürәyinizi sıxan qәbildәn entry olmalı idi. daha öncәlәr bu başlığa yazdığım tiplәrdәn. ama şey eliyәmmәdim, nәsә alınmadı. әvәzindә o 5-6 saat 5-6 il kimi gәldi. neçə gündü düşünmәkdәn qaçdığım şeylәr üst üstә mindi elәbil. qusmağım gәlirdi elә bil. ancaq mәdәdәkilәri yox. içimdә yaranan o boşluğu.
(bax: insanın içindəki dərin boşluq)

evә qayıdanda da, tәsadüfәn bir yaxın dostumun atasının öldüyünü öyrәndim. 2 gün qabaq adamla oturub pivәliyirdik. indi halını danışdılar, gic kimi oldum. nәysә işte, nә qәdәr çabalasaq da, heç nә yaxşı olmur. bir filmdә * the pursuit of happyness dә deyildiyi kimi, "belki de mutluluk sadece kovalaya bildiğimiz birşeydir. belki de onu asla yakalayamayacağız"

nәysә, yazdım, gedim yatım ala.
(baxma: pek sikinizde değil herhalde)
p.s: bunun nәyi etiraf oldu ki, ala?