21. onun kitablarını oxuyanda üşüməyə bilmirsən. onun kitablarındakı bəyazlığın içində itib batırsan. hərflər gözlərin önündən itir gedir. sən səhraya düşürsən, ağappaq səhraya. təmizliyin saflığın içinə.alyaska hekayələrini bir kənara qoyuram elə martin idenin özündə belə deyilmi? martin iden də saflıq nümunəsi idi, gözəllik idi. bu gün, iyrəncləşən dünyada və hər gün daha çox murdarlaşan insanların arasında cek londonun kitabları oazisdir. oxuduqca ora, o dünyaya düşmək istəyirsən. gözəldir hər şey.bəlkə uzun olacaq bilirəm.amma həvəsi olan oxuyacaq deyə cek londonun həyatından maraqlı anları paylaşmaq istərdim. cek londonun bədbəxt olmasının bir səbəbi də vardı - dəli olmaq qorxusu yazıçıya rahatlıq vermirdi. cek anasının ruhi vəziyyətindən də həmişə şübhəli olmuşdu və bu onu daha çox qorxudurdu. o dayanmadan elizaya (ögey bacısı) yalvarırdı ki, əgər mən ağlımı itirsəm məni xəstəxanaya göndərmə.
cek həmişə deyirdi ki, "istəyirəm qısa, amma şən yaşayım". bir dəfə muxbirlərin birinə o demişdi:

- mən daha nə dünya haqqında, nə sosialist inqilabı, nə də ədəbiyyat haqqında düşünürəm. mən böyük xəyalpərəstəm, amma mən öz rançomu, həyat yoldaşımı arzulayıram. mən yaxşı at istəyirəm. mən ancaq ona görə yazıram ki, öz torpaqlarıma bir neçə akr əlavə edim. mən ancaq ona görə hekayə yazıram ki, qonorara inək alım. inəyim məni sənətimdən daha çox maraqlandırır. dostlarım mənim sözlərimə inanmırlar, amma tamamilə səmimiyəm. mən yazı-pozu işinə nifrət edirəm. bu işdən nə qədər iyrəndiyimi ifadə etməyə söz tapa bilmirəm. yazmağımın yeganə səbəbi odur ki, mən öz əməyimə görə yaxşı pul alıram. inanın, mən sevinə -sevinə səngər qazardım, hətta bu mənə iki dəfə ağır işləmək bahasına başa gəlsə də. yetər ki buna görə yaxşı pul versinlər. mənim üçün yazmaq, yaxşı həyatı təmin etmək üçün üsuldur. mənim hər bir hekayəm gətirəcəyi pula görə yazılıb. mən həmişə naşirin xoşuna gələni yazıram, öz istədiyimi yox. özümə əzab verirəm ki, kapitalist naşirlərə lazım olanı verim, naşirlər isə bazarda alınanı və senzuranın icazə verdiyini satırlar. naşirləri həqiqət maraqlandırmır.

martin iden kimi cek london da çox yorulmuşdu. intihardan iki həftə əvvəl eliza ilə gəzərkən o təpələrdən birinin qarşısında dayanıb demişdi:
- eliza mən öləndə külümü bu təpədə basdırarsız.
elə də oldu. cek londonun öldüyü günü səhəri eliza onun külünü həmin təpədə basdırdı. “həyat eşqi”-ni yazan yazar dünyadan öz istəyi ilə getdi. 40 yaşında. cek london dünyadan əbədi küsdü.