10. elif şafakın "aşk" və "baba ve piç" romanlarını oxumuşam. aşk olduqca gözəl romandır. elə bir adam təsəvvür etmirəm ki kitabı bitirəndən sonra sufizm və ya mövlana ilə maraqlanmasın. özüm də kitabın təsiri altında hətta uzun müddət sufi musiqisi dinləmişdim.amma qüsur vardı. qüsur o idi ki sanki elif daha çox satılmaq üçünmü nə üçünmü bilmirəm ora amerikalı qadın hekayəsi kimi düşük əlavə etmişdi.o amerikalı qadınla digər dırnaqarası anormal sufinin sevgi hekayəsini heç bəyənmədim.mənə bayağı gəldi. amerikalı qadın sanki əsərə yamaq edilmişdi, yeri yox idi.niyə bunu etmişdi elif bilmirəm.amma özünü nə zamansa görsəm ilk sualımın məhz bu olacağına əminəm. baba və piç də o cümlədən məni təəccübləndirmişdi .hətta çox. əsərin başlıqlarının yemək adlarından ibarət olmasına bir təəccübləndim. üstəlik gedişatın elə olacağını heç gözləmirdim. şok da keçirdim deyə bilərəm.elif burada da erməni məsələsini sanki yamaq edib. yenə də niyə edib bilmirəm. (deyəsən bu qadın bütün gözəl romanlarını yamaqla korlamağı sevir) amma yenə də sevdim mən onun əsərlərini.axıcı yazır, gözəl yazır. oxuduqca dalğalana bilirsən.