37. qocalmamış mütləq elə. yaşın artdıqca qorxun artacaq, sağlam düşünə bilməyəcəksən. gənc yaşlarındakı o asiliyin, dikbaşlığın yaşlananda qalmayacaq. məhləmizdə bir yaşlı qadın var butulka yığır. sosial yardım da alır 100%. amma yəqin bəs eləmir. yardım edəcək yaxınları da yoxdu yəqin. əri də ölmüş ola bilər. məcbur olmasaydı bunu eləməzdi. amma yaşama necə tutunubsa yazıq qadın. adam dəli olur. deyirsən ölüm yaxınlaşdıqca can da şirinləşir yəqin. lap can verdiyin anda adicə nəfəs almaq belə çox ləzzət verir. hər gün can verənləri görən biri deyiləm. can verənin insan olması da məcbur deyil. bir başqa canlıya da baxıb başa düşmək olar. yerə yıxılıb əli ayağı tərpənmir, amma vargücü ilə nəfəs almağa çalışır. aldığı nəfəsin sonuncu olmasını istəmir. içim parça-parça olur. nə dediyimi başa düşürsünüz, qardaşlar? nəfəs almaq özü bir zövqdür, bir ayrıcalıqdır. onu itirmək təhlükəsi olanda artıq karizma, hörmət, əxlaq, cəsarət və s. kimi şeyləri sikdir edir insan. ona görə deyirəm yaşlanmamışdan al canını. nə qədər ki, dikbaşlıq edə bilirsən al. sonra o qadının, can verərkən hər nəfəsi üçün çırpınan, haldan-hala girən o canlının yerinə düşəcəksən. vaxt keçir. sonra qərar vermək haqqını əlindən alacaqlar.