32. hamıdan fərli olaraq mən "atam" deyilən şəxsdən elə də tərif dolusu yazı yazmıyacam, çünki o insan indi mövcud olsada, mənim üçün mənəvi cəhətdən canlı ölüdü. bəli, bu insan məndən atalıq hissini , ata kəlməsini, ata qayğısını alıb götürmüş bir insandı. bu insan, gecə saat 3-də evə içib gələn, arvadını döyən, günlərlə başqa yerlərdə avaralanan atalardan fərqli olaraq belə bir xarakterikaya malik deyil. sadəcə, bu insan, qorxaqdı, mənliksizdi, bacarıqsızdı, bir sözlə gicdıllağdı. adamın rayonda vaxtı ilə bir sözünü iki etmiyən kimi atası* babam ola, o qədər pulun ola, və sən hal-hazırda kəntdə bacıvın əlinə baxıb ailəvi dolandırasan. bəli, mənim atam götünü əziyyətə salmayıb, bacısının sayəsində pul üzü görür. bəzən fikirləşirəm, deyirəm, mən də digərləri kimi arxamda ata kimi bir şəxsin daima mənə dayaq olmasını istəyərdim, amma düşünürsən ki, anan atanla ayrılmasa idi, oturub indi kəntdə qoyun otarırdım. yəni bugünkü mən mövcud olmayasıydı. bəzən elə problem olur ki, gəlib ananla danışa bilmirsən və şəxsən burda atanın yoxluğu hiss olunur, özdə bu durum sənə qoyur. ola bilər, anan hər problemivə əlindən gələn qədər kömək edə bilər, amma atanın yerini heç vaxt bir ana verə bilməz. çünki, hərəsinin özünə məxsus misiyaları var. ataynan ananın övladlarına qarşı yanaşdığı mövqə çox vaxt fəqli olur. əgər bir uşaq valideyn tərəfindən kasaddırsa, bilin ki, o uşaq həyatda həmişə bir boşluğu olacaqdır. bu insana görə mən bibim, əmimgillə olan münasibəti kəsmişəm. indiyə kimi neçə əmim, bibim uşaqları var, adları nədi, harda yaşayırlar barəsində heçnə bilmirəm. nəysə, bu gecə çox döküldük bəylər.