12. yazarların bekarlıq səviyyəsi ilə düz mütənasib olduğu şüphəsiz olan fenomendir. yayın istisində bakıda evdən çölə çıxa bilməyən fakir yazarlarımız, bitmək bilməyən bekarlıq dəqiqələrini sözlükdə keçirirdilər. çölə çıxmaq üçün günəşin səmada lazım olan bucağa qədər enməsini gözləyirdilər. bu gözləmə müddətində sözlük onlara yardım edirdi. bundan başqa "səhər saat doqquzdan durub nə pox yeyəciyik" deyə düşünən paytaxt sakini də gecə həyatına üstünlük verir. gecə həyatının ekran qarşısında olan variantına. burda da sözlük kömək edirdi. digər tərəfdən qürbətdə olub, boş vaxtı olan, amma yenə də fakir olduğuna görə vətənə qayıda bilməyən yazarlarımız da var idi ki, onlar da aktivliyimizi qabağa itələyirdilər. indi sentyabr ayı gəlib kiminin dərsləri başlayıb, kiminin işi, kimi təzə dərs ilində özünə manita tapıb və s. sizin o çox təriflədiyiniz payız fəsli. yıxdı sürüdü camaatı. hərə bir tərəfdə başını qatır. bəziləri də artıq çox da qürbətçilik çəkmir. tək deyil. danışmağa, vaxtını keçirməyə adam var. amma o bəziləri artıq əvvəlki vəziyyətini arzulayır. biraz özəl sfera, biraz yalnızlıq, biraz məsafəli olmaq istəyir. hamı deyir ee istədiyin vaxtı mənə zəng elə zad. dediyim o bəziləri belə şey xoşlamır. həmişə "online" olmaq istəmir. bir zəng məsafəsində olmaq istəmir. məsələ özünü dartma, götü şişmə və s. deyil. sadəcə sükut vəziyyətinin, özü ilə baş-başa qalışının istənilən anda bir zəng ilə alt-üst ola bilməsi gerçəyi onu narahat edir. ona görə də bugün özünə söz verib ki, həmvətənləri ilə keçirdiyi dəqiqələri azaltsın. özünə daha çox vaxt ayırsın. başa düşürsüz uşaqlar bu adam tək qalmasa düşünə bilmir. huzur və sükut içində nə qədər çox vaxt keçirsə, o qədər dərin və çox düşünər. sonra o da sözlüyün aktivliyini itələyənlərdən ola bilər. görək də zaman nə göstərir.
gecəniz xeyirə
edit: tərs mütənasib ne lan