4. qatar yaxınlaşmadan əvvəl həmişə diqqətlə baxıram relsə.fikirlər ağlımdan o qədər sürətlə keçir ki deyirəm bir gün gözümü açıb özümü qatarla üzbəüz görəcəm.dəhşət hissdi,özü də yanında heç kim olmayanda.başımı qatan da olmur,çətini qatarın bir ucunu girişdə bir ucunu çıxışda görüncəyə qədərdi.ən çox da pəncərədən baxanda,ya da binanın damında olanda gəlir bu zəhrimar hiss.bir dəfə oteldə açıq eyvandan aşağı baxanda görəsən burdan tullansam,gedib aşağıda yemək yeyənlərin masasına düşsəm nə olar deyə düşünürdüm.əməlli başlı boylanmışdım da aşağı,içəri girən olmasaydı o fikirlə tullanardım bəlkə.belə zibil fikirlərə görə binanın başına çıxanda aşağı çox baxmıram,baxdığım yer də hündür olur.