1. ah, mən gündən-günə bu gözəlləşən
işıqlı dünyadan necə əl çəkim?
bu yerlə çarpışan, göylə əlləşən
dostdan, aşinadan necə əl çəkim?

dönmə bir şəbnəmə yaz səhərində,
könül, günəş kimi parla yerində!
göylərin lacivərd ətəklərində
gedən bu qovğadan necə əl çəkim?

baxınız, dan yeri sökülmüş kimi,
dostlar bir cəbhəyə tökülmüş kimi.
uzaqdan-uzağa xam gümüş kimi
ağaran səhradan necə əl çəkim?

təbiət varlıdır, təbiət xəsis,
işlədərkən onu, sən ey mühəndis,
mən də qart daşlara verdiyim bu hiss,
bu incə mənadan necə əl çəkim?

bir yanda tərlanlar, dumanlı dağlar,
bir yanda kəkliklər, ayna bulaqlar,
bir yanda bülbüllər, çiçəkli bağlar,
mən bu tamaşadan necə əl çəkim?

həyat dedikləri bu keçməkeşdən,
qəlbimdə, qanımda yanan atəşdən,
gecədən, gündüzdən, aydan, günəşdən,
bu əngin fəzadan necə əl çəkim?

qarşımda dalğalı dərin bir ümman,
ümmanı sarsıdır bir acı tufan,
bəyaz köpükləri bir çiçək yapan
şeirdən, xülyadan necə əl çəkim?

ulduzlar fikrimin çırağbanıdır,
bulud xəyalımın karıvanıdır,
səma ki, hissimin aşiyanıdır,
böylə bir səmadan necə əl çəkim?

mehriban sevgilim qarşımda durdu,
yenə şairliyim başıma vurdu,
məndən məcnun kimi könül maraqla sordu:
-bu saçı leyladan necə əl çəkim?

xəzan acısına edib təhəmmül,
gülün kölgəsində ötəndə bülbül,
- həyat, həyat!- deyə çırpınır könül.
könüldən, sevdadan necə əl çəkim?

sən aldın aşını yeni hisslərdən,
ey cavan qələmim, düşmə bəhərdən,
a dostlar, söyləyin, mən bu hünərdən,
bu təbi valadan necə əl çəkim?

(bax: mikayıl müşfiq)