+6 əjdaha
3. "düşünürəmsə, deməli varam" deyən rene dekartın fəlsəfəsindən, pyer kornelin "sid", jan rasinin "fedra" faciəsindən, bualonun məşhur "poetika" əsərindən, molyerin "don juan"ı və bu kimi incilərdən ibarət cərəyana sonralar romantizm nümayəndələri tərəfindən verilən ad.demək, 17-ci əsrin saray şairləri antik ədəbiyyata üz tutur və nəzəri cəhətdən də aristotelə əsaslanırdılar lakin fransız klassisistlər heç də antik ədəbiyyatı təqlid etmirdilər, bir sözlə, fransızlarla və onların nümunə kimi yanaşdıqları yunan klassikləri arasında bir xeyli fərqlər var idi. məsələn kornel aristotelin poetikasının bir sıra cəhətləri ilə barışmır və əsərlərində bu təlimin bəzi qanunlarına əməl etmirdi. fransız klassisitləri antik ədəbiyyata müasir tələblər baxımından yanaşıb bir növ "özünküləşdirdilər", bəzi yazıçılar bu müasirlik və dəyişikliyi qəbul etməmiş, bəziləri isə müsbət yanaşmış, bunu orijinal hadisə kimi qiymətləndirmişlər. psevdoklassisizm anlayışı da elə burdan törəmişdir. (baxma: yalançı klassisizm)
klassisizm ingiltərə və almaniyada 18-ci əsrin əvvəllərində, italiyada həmin əsrin 2-ci yarısında, rusiyada 18-ci əsrin sonunda yaranmışdır. alman ədəbiyyatında bu özünü martin opitenin, ingilis ədəbiyyatında con milton, tomas odveyin, ispaniyada isə pedro simon avrilin yaradıcıllığında özünü göstərmişdir.