Sevilən albomlarından biri olan
"The pulse of morning" (2015) dən
"The years of silence" dinlənilməlii
(youtube: 
)
)Mahnıda döş qəfəsinizdə ritmdən daha çox daxili ağrınızı iltihabmışcasına açıb tökən təzyiq hiss edə bilərsiniz. Belə ki, bu təzyiq uzun müddət susmaq, danışmaq istədiyin halda susmaq məcburiyyətində qalmaq ya da daxili səssizliyin yaratdığı boğucu ağırlığı son nəfəsmişcəsinə hayqırtmaqdadır.
Atmosferik olaraq isə, hər kəs orada ikən şənlikdən arxa həyətə uzun tüllü paltarı ilə çıxmış hovuzun kənarında yarım dövrə vururaq düzünə meşəliyə tərəf addımladan bir qızı xatırladır. Hansı ki o qız özünü ora aid hiss etmir və təsəllini rəngdən rəngə bərq vuran səmanın altında meşəliyə gedən o yolda axtarır. (Sözlərə ehtiyacsız, ruhi səyahət)
Mahnı da belə deyir:
"These years of silence, I've built my own cage..."
Bu cümlə insanın öz səssizliyinin içində hörülən divarlarla bir həbsxana yaratdığını göstərir. Bəzən susmaq qorunma vasitəsidir, amma çox çəkərsə özünü içdən məhv edən bir qəfəsə çevrilə bilər..
Keçək bir digərinə..
Bu ikincisini daha çox sevirəm. Bu nisbətən daha dark, bitməyən ağrı, təkrarlanan daxili hisslər və susmaq deyil, eşidilməyən sözlər, cümlələri ehtiva edir.
(youtube: )
)Atmosferik olaraq, mənim üçün isə dağ qala bir evdə(təcridi simvolizə edir) taxtadan orta dəbdəbəli, klassik əşyalar arasında hər ritmdə dayanmadan evi gəzən (zaman döngüsündə ilişmə) çərçivələrə, bir kresloya bir masaya baxıb onlarla xatirəni yaddaşında parladan amma səsi ölmüş həyat yoldaşına çatmayacaq qədər cavabsız, ağrılı və çarəsiz bir ortayaş kişini xatırladır.
Dozunda hər şey gözəldir, bunlarla pessimistliyə qapılmayaraq hüzur tapa bilərsinizz.