bugün məsləhət təsadüfi
sözaltı sözlük
postlar Yoxlama mesaj

Son yazılanlar









Aşmış kamazın şoferi


198   2   2   0


blok başlıqlarını gizlət

Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
disney pixar

Disney pixar filmləri sadəcə əyləncəli animasiya deyil, insan ruhunun qatları, şəxsiyyət formalaşması, ölüm sonrası həyat, xatirə və duyğuların insan həyatında yeri kimi bir çox mənalı mövzuya toxunan filmlər hər hansı aksiyon, fəlakət, gerilim temalı- zaman bitəcək və bomba partlayacaq, qəhrəman xilas edəcəkli amerikan filmlərindən fərqli olaraq dərin və varoluşsal suallar verir. Hər izləmədən sonra həyata fərqli baxılır. Aydınlanma yüklənir.. (tıp tıp tıp)
Daha bir yaxşı cəhəti odur ki, həm uşaqların, həm də böyüklərin anlaya biləcəyi psixologiya/ fəlsəfəni incə-incə işləyir. izləmənizi tövsiyə edərdim.

Bir də ölüm sonrası ruhu, insan beyninin travma sonrası qaranlıq tərəfini anlaya biləcəyiniz roman kitablardan- vulf dorndan kölgə yoldaşı oxuya bilərsiniz. Həfif Stranger things serialı dadındadır.

kirayə evdə qalan tələbə

Bu entri şoferin həyatından və ətraf çevrəsində gördüyü ortaq problemlərə dayanır. Xoş oxumalar. (Ben yandım, siz yanmayın.)
Əvvəla bu, qızlar və oğlanlarda fərqlidir. (Buradakı ev yoldaşlığı söhbəti öz ölkəmizdən gedir, xaricidəkilərdə bəlkə daha insanidir.)
Qızlar haqda danışacam:
(icazəsiz əşya istifadəsi və gündəlik məsuliyyətsizliklər, evə ani çağırılan qonaqlar kimi adiləşmiş mövzulardansa daha dərinə gedəcəyik.) Bu Entri sonunda ya sərhədlərinizi biləcək ev yoldaşları tapacaqsınız ya da çox adamlı (2+) kirayə evlərdən uzaq duracaqsınız.

Bir də çox adamla eyni evdə kirayə qalmaq? Bir daha əsla. Başlanğıcda hər şey normal görünür – guya ortaq evdir, hər kəs öz məsuliyyətini bilir, ortaq xərclər bölünür, anlayış var. Amma bir az vaxt keçəndən sonra gerçək üzlər üzə çıxır. Ən pisi də odur ki, sən insan kimi davrandıqca, səni lox yerinə qoyurlar. Özüm evə nəsə alanda, "bunu mən aldım, bunu da sən ödəməlisən" deyə kimsəyə çek atmıram. Xırda-xuruş şeylərə dəyər biçmək, qiymət hesablayıb üstünə gəzmək mənlik deyil. Amma sən bunu etməyəndə, elə bil borclu çıxırsan. Elə vaxt olur, aylarla əvvəl alınmış xırda bir şeyin belə çekini atıb “bunu sən də ödəməlisən” deyirlər. Nədir bu? Ev yoldaşlığı deyil, mühasibat ofisidir sanki..

insan bir müddətdən sonra düşünür: "Mən yaxşı niyyət göstərdikcə, niyə bu qədər rahat istismar olunuram?" Və ən qəribəsi də odur ki, bu münasibət tək maddi deyil, davranışda da hiss olunur. Hər şey hesabla, ölçü ilə, hər 5 gündən bir "kim nə qədər verib", hər 3 aydan bir "kim nə qədər susub" prizmasından dəyərləndirilir. Bu cür ortamda yaşamaq, sadəcə otağını deyil, ruhunu da daraldır.

Qızlar mövzusuna gəlincə… Orda da ayrı bir gərginlik var. Açıq danışmaq yerinə, kinayə ilə, gizli giley-güzarlarla idarə olunan münasibətlər – nə istədiklərini deməzlər, amma səndən nə gözlədiklərini hər baxışla hiss etdirməyə çalışarlar. Sonra da “sən anlamadın. ” deyərlər. Anlayışlı olmaq gözəldir, amma daim başqalarının toxunulmaz sərhədlərinə toxunmamaq üçün öz sərhədlərindən vaz keçmək – bu, sağlam deyil.
Qızlarla bağlı bir başqa problem də var ki, bəzən passiv-aqressiv şəkildə valideynlərinə məlumat ötürürlər. Açıq şəkildə "filan şey xoşuma gəlmədi" demək əvəzinə, evdə baş verənləri dolayısıyla, məsum bir səs tonuyla anasına danışır, sonra sən ‘evdəki problemli şəxs’ kimi etiketlənirsən. Heç bilmədiyin bir söhbətin ortasında, " axı mən nə etmişəm" sualı ilə tutulub yanırsan. Halbuki, sən onunla bəlkə də hər şeyi açıq danışmağa çalışmısan və ya çalışardın.
Bu davranış həm şəffaflıqdan uzaqdır, həm də insanın arxasınca danışmaqla eyni zərərlidir. Ən pisi də odur ki, valideynlərə ötürülən bu informasiyalar kontekstdən çıxarılmış, bəzən şişirdilmiş və birtərəfli olur. Beləcə, qızın ailəsi səni sanki bir təhlükə, narahatlıq mənbəyi kimi görməyə başlayır. Halbuki, problem bəzən sadəcə bir anlaşılmazlıq və ya gündəlik məsələdən ibarət olur. Amma bu passiv-aqressiv üsulla məsələnin özü yox, artıq sən problemə çevrilmiş olursan.
Boğulmuş hiss edilmiş bir digər məsələ, elə bir şəkildə deyir ki, nə günahkar olduğunu anlayırsan, nə də özünü müdafiə etməyə fürsət tapırsan. Sən onunla açıq söhbət etmək istəyirsən, o isə sənin dediyini və ya etdiyini sakitlikdə fərqli mənada yadda saxlayıb, sonra çay süzərkən (hehe bir anda qapı bağlanır), anasına ‘belə belə bir şey oldu’ deyir. Nəticədə, heç tanımadığın bir ana, sənə qarşı passiv bir anti-piar kampaniyasına başlayır. Gəl də bu evdə rahat yaşa! Bu ətraf çevrəmdə "Ana, mən evdə təkəm, Ayşə bu saatda çöldədir." kimi müqayisəli temaları da barındırmaqdadır. Həə, dedi-qodu demişkən , ev sanki reality show amk. Evdə qruplaşmalar.. iki nəfər yaxın biri uzaq. Ev sanarsın ada konseyi..
-ee?
sen seçildin, recep.
-nasıl yani
-gitmeni istiyoruz
gidem mi
(Qapı açıldı.)

Bu bir kənara,
Next capture..
Bəzi insanlar evin ortaq yerini də özəl ərazi sayır. Məsələn, zalda oturanda belə bir baxış atılır ki, sanki qonaq otağı onların şəxsi otağıdır. La gülməli olan odur ki, gedib son ayda evdən problem bir qızı gətirib saxlamışdılar öz evimizdə.. adam utanırda ki deyə kirayəni o da ödəyəcək yoxsa biz seyrçiyik ? N** , soruşdun. Səndən icazəsiz 2 saatlıq qonaq , əvvəl bir günün, sonra həftənin adamına çevrilir. Bir həftə sonra açıqlama gəlir ki, vəziyyət belə-belə.. çünki evdə idarəetmə belə əksərən evi tapan, ev sahibi ilə danışan, idarəni daha çox saxlayanın baş "adminstratorun" əlində olur. Məcbur dözməlisən.
Qısaca, dostlar, bir evdə anlıq ev sahibi gəlmə şokundan ötə zehni salamat çıxmaq istəyirsinizsə mümkünsə tək, mümkün deyilsə sərhədlərinizi əvvəlcədən "nə olmamalı, nəyi xoşlamaram" şəklində çəkdiyiniz bir münasibətiniz olsun. Əks halda, "can" dediyiniz biri ilə də üzbəüzə gələrsiniz. Yaxşı bir çox xatirəni ehtiva etsə də axşamları dərdini dinlədiyiniz, imtahanı necə keçdi deyə narahat olan siz, gerçəklər şillələdikdə anlayırsınız ki, öz kürəyini özünə söykəməli olduğun anlar var və bəzən elə soyuq yaşamaq lazımdır ki, edilən soyuq rəftardan dərəcə söhbəti etməyəsən.
Ən azından bir evdə özünüz üçün tək otaq və ya evdəkilərdən bir az uzaq yalançı gülümsəməylə mümkün qədər ayrı takılmaq..
Belə olsun istənilməzdi, amma hər kəsin bir-birinə kələk gəldiyi dünyada özümüzə öncəlik vermək eqoistlik deyil, adam balası kimi yaşamaq instinktidir və bu ən təbii haqqımızdır. Səssizcə daraldığınız, öz evinizdə yad kimi hiss etdiyiniz, “bu gün də bitsin” dediyiniz axşamların sayı çoxalırsa orada bir şeylər düz deyil. O ev, ev deyil. O ev otaqları bölünmüş, amma ruhları bir damın altına yığışmamış insanların toplandığı səssiz savaş meydanıdır. ağlınızı itir(t)mədən Qılıncınızı alın, sonason da olsa soxun bir yerlərinə və oranı tərk edin.

thurisaz

Thur-->thor--> şimşək tanrısından gəlmə ada və daxili mübarizə, dəyişmə, şəxsi güclə qarşılaşmanı (skandinav rün əlifbasında bir simvoldan-güc adından götürüldüyü fərziyyəsi də var) əsas götürən emosional, qaranlıq, mistik, dərin temalı 1997- 5 nəfərdən ibarət belçikalı death metal qrupu..
Sevilən albomlarından biri olan
"The pulse of morning" (2015) dən
"The years of silence" dinlənilməlii

(youtube: )

Mahnıda döş qəfəsinizdə ritmdən daha çox daxili ağrınızı iltihabmışcasına açıb tökən təzyiq hiss edə bilərsiniz. Belə ki, bu təzyiq uzun müddət susmaq, danışmaq istədiyin halda susmaq məcburiyyətində qalmaq ya da daxili səssizliyin yaratdığı boğucu ağırlığı son nəfəsmişcəsinə hayqırtmaqdadır.
Atmosferik olaraq isə, hər kəs orada ikən şənlikdən arxa həyətə uzun tüllü paltarı ilə çıxmış hovuzun kənarında yarım dövrə vururaq düzünə meşəliyə tərəf addımladan bir qızı xatırladır. Hansı ki o qız özünü ora aid hiss etmir və təsəllini rəngdən rəngə bərq vuran səmanın altında meşəliyə gedən o yolda axtarır. (Sözlərə ehtiyacsız, ruhi səyahət)
Mahnı da belə deyir:
"These years of silence, I've built my own cage..."
Bu cümlə insanın öz səssizliyinin içində hörülən divarlarla bir həbsxana yaratdığını göstərir. Bəzən susmaq qorunma vasitəsidir, amma çox çəkərsə özünü içdən məhv edən bir qəfəsə çevrilə bilər..
Keçək bir digərinə..
Bu ikincisini daha çox sevirəm. Bu nisbətən daha dark, bitməyən ağrı, təkrarlanan daxili hisslər və susmaq deyil, eşidilməyən sözlər, cümlələri ehtiva edir.
(youtube: )

Atmosferik olaraq, mənim üçün isə dağ qala bir evdə(təcridi simvolizə edir) taxtadan orta dəbdəbəli, klassik əşyalar arasında hər ritmdə dayanmadan evi gəzən (zaman döngüsündə ilişmə) çərçivələrə, bir kresloya bir masaya baxıb onlarla xatirəni yaddaşında parladan amma səsi ölmüş həyat yoldaşına çatmayacaq qədər cavabsız, ağrılı və çarəsiz bir ortayaş kişini xatırladır.
Dozunda hər şey gözəldir, bunlarla pessimistliyə qapılmayaraq hüzur tapa bilərsinizz.

spotlight effect

Aparılan bir araşdırmada:
bir zamanların populyar sənətkarı olan vanila ice şəkli olan bir köynək geyinmək tələbələr arasında utancverici idi və bir qrup tələbəni bu şəkildə geyindirib fərqli yerlərə yollayırlar. Və auditoriyada o köynəyi geyəni görüb görmədiyinə gəldikdə məsələ, onu görən insanlarda düşünülən və reallıq arasında uçurum rəqəm fərqi vardır. Çox az insan görmüşdür.
Siz bir yerə gedərsiniz , amma səhv yoldasınız, düşünürsünüz ki həmin yoldan geri dönsəniz sizi hər kəs görəcək. Amma elə deyil. Heç kimin vecinə deyilsiniz. Əlinizdəki telefonu cibinizə qoyun və getməli olduğunuz yolla addımlayın.
Sizin ayaqqabınız və dəstinizlə olan uyğunsuzluğu belə görmürlər. Çünki əksərən heç köynəyinizə belə baxmırlar.
Bir müəllim şagirdlərə etdiyi dərs izahını sevməz və ya bir gitarist ifasında xırda səhv edər. Onlar bu barədə düşünərkən əslində onu dinləyənlər zövq alır.
Beyhan Budak deyir ki, bir dəfə kimsə birisinə bir pis fikir bildirib və o səhərisi geri dönüş edib "sən mənə niyə elə dedin" deyib içərliyəndə qarşıdakı da əslində səthi şəkildə dedim deyər. Yəni insanlar bütün gün sizi düşünmür, truman show kimi sizi güdmür. Tək reallıq sizin gözlərinizdir və onu da zehninizdəki düşüncələrlə saxta simulyasiyalarla dəli etməyin.

Adi məsələn mən yazımın çox kəs tərəfindən diqqətlə, sonacan oxunduğunu düşünürəm. Bəzən yazımda vurğulamaq istədiyim məqamın sizləri heyrətləndirəcəyini düşünürəm. Amma bəlkə də siz səthi oxuyub keçirsiniz. Və spotlight yəni səhnə işığı effekti budur.

yalnızlıq tələbatı

Etiraf edirəm yalnızlığı çox sevirəm. Bəzən biriləri ilə söhbət edərək evə qayıtdığımda özümü pis hiss edirəm, çünki boş danışırıq. Hər keçən dəqiqə elə bil ruhumu döşəyin üzərinə qoyub çırpırlar. Eyni zarafatlar, təkrar və təkrar..
Bir yerə gedirik, restoranın ayaqyolusunda şəkil çəkdirməkdən çıxmırlar. Yeməyi 5 dəqiqədə bitirirlər. Nə olub? Yeməyi evinizdə də və ya tək də yeyə bilərsiniz. Gəlmişik nəyisə müzakirə edək, özümüzdən özümüzə danışaraq yox, bir-birimizi qarşıdakından soruşub özü haqqında cavab alaq, keyfiyyətli söhbət olsun. Düzü, keçən dəfə bir yaşlı ürəyi doluymuşcasına məni saxladı və danışdı, dediklərində həqiqət var idi. Amma mənim dediyim heç bir şeyi dinləmədi. Fikrinə davam etdi. Əxx, ümumiyyətlə təsadüfi söhbət və təktərəfli monoloqlar yaxşı təəssürat bağışlamır, beləcə insanlara dözümüm yoxdur. Yarım ay əvvəl get contactı sildim, çünki heç kimin mənə nə yazdığı maraqlı deyildi. Bir neçə gün əvvəl də instagram adlı şəbəkəni sildim. Hər kəs tanışı follow edir qrup yığır. Mənə nə sizdən, sizə nə məndən. Storinizə ürək atmalıyam hər dəfə? (Səmimi olduğum insanlar yox, digərlərinə qarşı)
Kontaktda çox vacib olmadığı müddətcə çox kəsi sildim.
Sanki ətrafımda insan yığınaqı olanda boğuluram. Sözlük elə deyil, mən istədiyimi oxuyuram və tam səmimi səs verirəm. Buradakılar da ya bəyənir ya umbay atır, amma tam səmimi. Mənfəət olmadan..
Yalnızlıq bir parçam deyil, amma uyğun mühiti tapmayana qədər mənimlə olacaq. Bilirəm ki, mənim kimi səmimiyyətə və mənalı ünsiyyətə ehtiyac duyan çox insan var. Və deyil virtual, bir kofe arxasında da bir-birimizi tapacağıq. Bir- birimizi təsdiqləmək deyil də, bəzən qarşı gəlib kofeni üstümə də töksə olar skskj , təki həqiqətən fikirlərimiz nəyinsə ətrafında vuruşsun. Sevgili məsələsi belə 2 qat uzaq durulmalı, həyatını sevmək və sevilməkdən ibarət və ya gözləyən insanlara da yaxşı baxmıram. Öz iç dünyası boş olan insan bu duyğulara sarılaraq həyatını mənalı etməyə çalışır sanki. Bu qədər həyatsız olmamaq lazımdır. Çünki insan əvvəlcə öz dünyasını qurmalıdır ki, kimisə ora daxil edəndə o dünya həqiqətən mənalı olsun. Ətrafım o bu hərəkətini aləmlərində stoyka bilib özü heç nə olmayan fərd yığınlarıdır. Nəticə etibarı ilə Sevgidən danışmağa dəyməz. Və bir də anlıq olaraq ya mən qarşıdakını və ya qarşıdakının məni anladığı hallar vardır, bax ,bu əvəzedilməzdir.
Heç nə, nə yaxşı ki varsan sözlük.
Danışmasan da dinləyirsən, boğmuram səni?

əsəbdən ağlamaq

Mühazirəyə araşdırmalar edib əlavələr edərəm, axşamı mesaj atılıb yazılar ki
" o dərsdə danışdığını at da"
Mənim əməyimə verdiyim saatları qaytar, mən də mənə ayırdığın saniyəlik mesajla göndərdiyin kimi yazdığımı saniyə içində şutlayacam!
Edit:
Ahaha yox deyə bilmədim
Gözüm iltihablanmış kimi edib mesajlara baxmayacam ajaja

yazarların həyatdakı devizləri

Hər kəsin özünü təriflədiyi məkanda iki addım geridə durub onları izlədim. Bəziləri özlərini inandırır, bəziləri başqalarını.. Amma sən kənarda dayanıb müşahidə etdikcə bu səs küyün içində həqiqətin nə qədər az olduğunu hiss edirsən. Düzü, Həqiqət elə sükutun içindədir.

vizual aclıq

istəməzdim, ikinci tənqidi entrimi ard-arda yazım. Amma sizlərlə bölüşmək istərdim. Sərt yazmışam. Lakin
Belə bir reallıq var ki, günümüz insanlarında, xüsusilə qızlarda
Bir az ki gözəllik oldu, n qədər eyni tipaj, eyni poza, filtr, kolaj şəkillər.. Gözəlin belə gözəlliyi sadələşir bir yerdən sonra// yəni həyat, öz şəxsi kimliyin o 2 gözündən və onlardan ibarət yüzlərlə şəkildən ibarətdirsə (o şəxslərə xitabən) sən indi yaşamış olursan? onu boş ver tətmin olursan? vaxsey, o da olmasa əlində heç nə qalmaz, qruza qulaq asan embesil idin ki?^^
içi boşdur! Gözəlliyi bilincli şəkildə ikinci plana atıb fərqli dəyərlərlə seçilməyin özü cəsarət tələb edir. Olanı göstərməyə nə var? Bəziləri hələ də mühitin bellədiyi bu dar çərçivədən çıxa bilmirlər. Həri, çox zorsan!
Çox pis səslənəcək bilirəm, amma o paylaşdığın şəkillərə iki dəfə baxıb boşaldılar. Sən öl, çox zorsan , sən və bir-biri ilə eyni süni şəkillərin!
Bu qədər vizual doymuşluq içində bəlkə də ən fərqli olanı, özünü "gözəllikdən" kənara saxlayandır, ya da onu əsas kimlik elementi kimi göstərməməkdir.
Və vizual bolluq içində əsil unikallar özünü bu tendensiya dalğasının xaricində saxlayanlardır.

*yazar şəkil paylaşılmasına qarşı deyil, haşaa, bunun həyat tərzi olaraq davamlı edilməsi və özlərini nəsə bilmələrinə qarşıdır.
N qədər şəkil sonrası özünə güvəni başqalarını alçaldaraq ifadə edən birhüceyrəli akım amöbü:

Bu konkret deyir ki, "qızlar ağlamayın, əgər sevgililəriniz ağzının suyunu mənə axıdırsa"
Kommentdə də zəiflərin sorğulamadan ağlaşmaları və qızın da onlara yazdığı eqosunu bəslədiyi süni təsəlli.. çox şirinsiniz^^ təpənizə

virtual münasibət

Düşünürəm ki, indiki dövrdə əksər ayrılığın səbəbi xatirələrin mesajlar üstünə qurulmasıdır. Belə münasibətlər nə qədər uzun olmasından asılı olmayaraq kövrəkdir, hər an qırıla bilər.tərəddüt etmədən ayrılaq deyər insan. Çünki arada reallığa dayalı emosional bağ formalaşmır.
Birini tərk etdiyində geriyə dönüb mesaj screenlerinden xatire oyatmağa çalışan dövrdür daha. Bir kliklə "Seni sevirem" sözü də, "ayrılaq" sözü de mesajda. Səsini eşidərkən gözünə baxmalı insan. Çünki ünsiyyətdə insanın üzünə baxaraq bunu söyləmək çətindir, çünki orada həqiqi emosional bağ var.
Digər tərəfdən:
Onlayn ünsiyyətdə vaxt var. Sözləri ölçüb-biçmək, ən yaxşı versiyanı seçmək, səhvləri düzəltmək mümkündür. Amma real ünsiyyətdə jestlər, mimikalar, səsin titrəməsi, susqunluqlar və gözlərdə gizlənən həqiqət var.
Üstəlik, onlayn elədir ki, saniyələr içində mesaj göndərib cavab almaq mümkün olduğu üçün insanlar səbirsizləşib. Əvvəllər insanlar görüşmək üçün vaxt ayırır, həyəcanla məktub gözləyirdilər. indi isə "seen" atmaq böyük problemlərə çevrilir.
Bu zəmanədə sevginin, dostluğun, ümumən insan əlaqələrinin dayanıqlı olması üçün insanlar yenidən üz-üzə qayıtmalıdır.
iş həlli üçün işgüzar iclas, emosional məsələlər üçün kafe, restoran və ya parkda görüşməkdən çəkinməyin. Üzləriniz baxışsın, profil şəkilləriniz deyil!

gecəyə bir mahnı paylaş

(youtube: )

Sən hər dəfəsində mən gedəndə necəsə saxladın, gedə bilmədim, bəlkə mən də heç getmək istəmədim, hə??
Xarakterimizlə qəbul olsaq da davranışlarımızla Plastilin kimi bir-birimizi nəyəsə oxşatmağa çalışdıq. Varlığım vərdiş idi, doğma idi. itirmək istəmirdin deyə sərhədləyirdin. Bəlkə də heç aşiq deyildin. Hisslər adasında bir o yana bir bu yana çırpıldıq.
Bir üstü Olmayacağını bilirdik, dostluq adı ilə Anı yaşayaraq sonu bilinməzliyə gedirdik. Elə isə niyə aldadırdıq özümüzü?
Ən sonda da çirkinləşərək özümü və səni pisləyərək mən getdim. Dedim daha gəlməzsən onda da getmədin. Xəyallara qərq olmayasan, daha aldatmayasan özünü mənlə.
Amma bunu bil ki, səni bir dost kimi çox sevdim. Şorbanın rəngi bulandıqca biz də itdik. Saf münasibətimiz zaman keçdikcə necə belə mübahisələrə çevrildi. Düzü sənlə mübahisə etmək də gözəl idi. Hər mübahisənin həllin də sanki bir pillə daha atlayırdıq. mən digər problemlərin altında bloklanaraq qalmışkən yoruldum və daha dur dedim. Yorulurdum.
Dəyirdi mi yorulmağıma? Dəymirdi. Sən mənim qismətim deyildin. Səni də sənin qismətinin önündə duraraq ondan ayırmamalıydım. Elə isə mənə getmək düşürdü.

Məni hər halım da görsən də qəbul etdiyin üçün təşəkkürlər, hər yaxşı-pis anımda yanımda olduğun üçün təşəkkürlər. Sənə elə sözlər dedim anlıq qəzəblə və yalan idi. Mənim üçün dəyərlisən. Amma sən məni pis xatırla oldu mu? Pis xatırla və yoluna bax. Sənə məndən də yaxşı həyat arzulayıram.

gecəyə bir mahnı paylaş

(youtube: )


Oğlanın tipaj qəribə, amma mahnı içinə çəkir. Acı bir eşq, qırıq qəlb, peşmanlıq, toksik münasibətdən qopa bilməməyin sətir sətir ifadəsi bir mahnı..
Sözlər:
ilk gençlik yıllarımdakı gibi sevdalıyım oysa
Sen kalkmış, "Ne olacak peki" diyorsun
"Sersem, ne edeceksin şimdi" desene bana
Biliyorum ki, böyle giderse ondan ayrılamayacağım.

Bir kesik gibi girdin hayatıma dokunmadık bi' yer bırakmadın
Kanarken aşkına içim, hâlâ dudaklarımda bi' tek senin adın
Bana en büyük yara bi' bendim kendim açtım hep bütün zararları.
daha Beteri olmaz sanarken,
sen bana beni bile aratmadın

Seni tanıdığım günden sonra yeşerdim
zehir olsan, Aksan yine bana, içerdim
Ama kalbim bi' kırık cam gibi;
Ellerim hep yaralarla doldu
Bana olan her şey, sadece seni toplamak isterken oldu
Kapatamadığım yaraları gizlemeyi denedim ama çare yoktu
Sana sevgimi sen de dahil tüm sevgililerim duydu
Acımadın hiç bana; bi' gün bile insaf yok mu hiç senin içinde?
Yine de açılır sana bu güllerim,
her şarkımın hâlâ sen içinde
Mutluyum, inan, belli olmasa da;
beni Kırdığın her an için de
Bırakıp gitsen de, bi' p*ç gibi
Bu yalan duygularını içimde

Seni tanıdığım günden sonra yeşerdim
Zehir olsan, aksan yine bana, ben içerdim
Ama kalbim bi' kırık cam gibi;
Ellerim hep yaralarla doldu
Bana olan her şey, sadece seni toplamak isterken oldu
Kapatamadığım yaraları gizlemeyi denedim ama çare yoktu
Sana sevgimi sen de dahil tüm sevgililerim duydu
Ooooh-ooooh-ooooh-ooooh
Aaaah-aaaah-aaaah-ooooh
"Şimdi peşime düşmüşsün neden,neden?
Çünki seviyorum. Sevgimin hesabını soracaksın benden
Yine mutsuz edeceksin beni
Üstelik sevdiğimin eliyle tattıracaksın bu mutsuzluğu bana
Senden kurtulamayacak mıyım ben?"

yazarların paylaşmaq istədikləri mahnılar

(youtube: )

Mahnı, xüsusilə o jeanny deyişi bir ayrı, hekayəsi bir ayrı təsirləndirmişdi.
1984 də baş vermiş bu real hadisə o qədər sarsıtmışdır ki, falco qrupu bunu mahnı ilə əbədiləşdirməkdən yan keçməyib. Mahnı bir anda yüksəlişə çıxıb həftələrcə mahnı listlərini alt-üst edərkən üstəlik əsərin qadağan olunmasına (sözləri 41 nəfərin intiharına səbəb, Papa ıı jean paulun məhdudiyyət qoyması) baxmayaraq satış rekordları qırırdı.
Bu da mahnının ilhamlandığı o trajik Hekayə: videonun açıqlama hissəsindən götürülüb*
Avstriyada anadan olmuş Johann həyatını mafia üçün işləyərək qazanırdı. Onun vəzifəsi bəzən küçələri fahişələrdən təmizləmək, bəzən isə borcluları tapıb ödənişlərini almaq idi. Hörmətə layiq bir qazancı vardı. Bir axşamüstü girdiyi barda gənc və gözəl bir qadın – Jennifer ilə tanış oldu. Onda Johannanı cəlb edən nəsə fərqli bir şey vardı.

Jennifer də ondan xoşlanmışdı. Dostluqları irəlilədi. Qadın əşyalarını toplayıb adamın evinə köçdü və birlikdə yaşamağa başladılar.

Günlər ayları əvəz etdi, Jennifer evlənmək istəyirdi. O, sevdiyi adama bunu açıq dedi. Johann isə bunu çoxdan gözləyirdi. Toy hazırlıqları başladı. Yeni əşyalar almaq üçün köhnələri yığışdıranda qadın bir siyirmənin dərinliyində gizlənmiş silah tapdı.

O, Johann-dan bunun nə olduğunu soruşanda aldığı cavabla şoka düşdü:
"Mən mafiya üçün işləyirəm. Əslində bir killerəm."

Jennifer göz yaşları içində yalvarmağa başladı:
"Bu çox təhlükəli bir işdir, səni itirməyə dözə bilmərəm. Səninlə qocalmaq istəyirəm. Xahiç edirəm, bu işə son ver."

Johann dərindən köks ötürdü:
"Mən də bunu istəyirəm, amma onlar mənim ayrılmağımı qəbul etməzlər, sevgili Jennifer-im."

"Bəlkə evlənmək üçün ayrılmaq istədiyini desən, başa düşərlər? Olmasa, köçərik, izimizi itirərik. Səni sevirəm, Johann"

"Mafiyanın necə işlədiyini bilirəm. Mən getsəm belə, onlar məni buraxmaz."

"Bu şəkildə evlilik çox çətindir. Onda məni burax, bəlkə daha az əziyyət çəkərik."

Johann bu sözlər qarşısında tərəddüt etmədən sevgisini seçdi və ertəsi gün ilk dəfə silahsız işə getdi. Mafiya liderinə həyatında bir qadının olduğunu, evlənmək istədiyini və artıq bu işin bir parçası olmaq istəmədiyini dedi. Johann evə qayıdanda artıq qərarını vermişdi. Bir daha işə getməyəcək və köçəcəkdilər.

Lakin mafia bu xəyanəti bağışlamazdı. Nəcəsə, əlbət, onları tapacaqdı.

Bir gün Johann evə gəldi, amma Jennifer orada yox idi. Saatlar keçdi, o isə hələ də geri qayıtmamışdı. Polisə gedib qızın itkin düşdüyünü bildirdi.

Polis onu tapmağa çalışsa da, Johann da boş dayanmadı. Bir neçə gün sonra nəhayət, cəsədi tapdı. Jennifer meşədə əvvəl zorlanmış, sonra isə amansızcasına öldürülmüşdü.

Johann bunun mafiya tərəfindən edildiyini bilirdi. O, dərdini içində yaşamağa çalışarkən bir gün günorta polis qapısını döydü və onu həm qətl, həm də təcavüz ittihamı ilə həbs etdi.

Mafiya qətli törətmiş, amma mükəmməl planı ilə günahı Johann-ın üzərinə atmışdı. Məhkəmə onu ömürlük həbs cəzasına məhkum etdi.

Onu incidən nə həbsdə olması, nə də günahsız yerə məhkum edilməsiydi. Onu yandıran Jennifer-in yoxluğuydu.

Həbsxanada keçirdiyi günlər əzabla dolu idi. Və bir səhər, nəzarətçilər onun kameraya girdiklərində yerə yıxılmış bir cəsəd və yatağın üstündə bir məktub tapdılar.

Johann ayrılıq acısına dözməyib hisslərini kağıza tökərək intihar etmişdi.

Hekayədən bir hissə "Ölsəm Bağışla" filmində qızın oğlana birgəlikləri üçün silahı buraxdırmasına təkidini xatırlatsa da orada birliyin oğlanı öldürməsi, burada qızın ölümü ilə bitdi. Amma almanın hansı tərəfi əskik olmasından asılı olmayaraq digəri də həmin taleyə məhkumdur. Çünki eşq bunu tələb edirdi. Ruhları birgə olanlar üçün ölmüş eşqdən danışıla bilməz. Bəlkə də ölüm idi o eşqi azad edib onları bir-birinə qovuşduran?

gecəyə bir şeir paylaş

Şu seven yüreğimi bile birine veremezken
aklımı kanıtlamışım neye yarar?
Ahh akıp gidiyor hayat
insanı gelişen, değişen bilim baki kılmaz,
sevmek hiç bir zaman başka olmaz
Duygular hep aynı, hissler yanılmaz

Aşktan mı uyayamıyorsun yoksa aşktanmı uyanıyorsun, dikkat et.
ikisi bir-birinden çok başka, nolur bunu anla
Sen beni bir gece uyandırdıktan sonra ben uyuyamadım yıllarca

Raun

həsəd aparılası insanlar

Çox sadədir bəlkə çoxlarına. Amma mənim üçün Kafe, restoranlarda xoşbəxt ailələrin masaarxası vaxt keçirməsi, övladını dəstəkləyən, güvənən ailələr..

yu hua- yaşamaq


Ətraflı Entri yazmaq istəmirəm, çünki bəzi kitablar var ki, heç nə deməyib qarşıdakının əlinə tutuşdurub "sadəcə oxu" deməlisən. Bu arada nəşr olunduğu ölkənin iç üzünü, oradakı rejimi (çin kültür devrimi və oradakı toplumsal qırılmalar, yoxsulluqlar, kapitalizm, faşizm kimi temalara əsasən) ölkəsində qadağan olunmuş, üstəlik kitabın zhang yimou tərəfindən tərifə tutulmuş filmi çıxandan sonra belə elə anındaca piyasadan silmişdilər. Yenə də bu kitab klassikalar arasında yer almaqdadır.
Kitaba qayıtsaq, sujetə giriş verib məni təsirləndirən hissələrdən danışsam: (spoiler içerir)
Fugui atalarını qürurlandırmaq adına atasının qumarda itirdiyi torpaqları geri almaq üçün qumara başlayıb və əlindəki torpağı itirən biri idi. Atası buna dözməyib öldükdən sonra ailənin başında o qalar. Və o vaxtdan etibarən ailəsi uğruna çabalayan, birlikdə ac qalan, siyasi təzyiqlərə güc gələn, savaşın içindən sağ çıxmağı bacaran, onlara qarşı suçluluq hissi ilə kədərlənən amma daha da çox çalışan bir obraza çevrilir. Amma həyat ondan yana olmur. istər siyasi təzyiqlər istərsə də yoxsulluq hər kəsi həyatından bir-bir alır: (ölənlər)

Yazar adamın ürəyini deşir konkret. Ailə içi rəftar baxış açıma çox gözəl təsir etdi. Hər kəsin gözlərindən hekayəni izləmək olur. Beləcə, ailə şemasını tam qavrayır insan. Oradakı əsas dəyərləri, bağlılığı, xoşbəxt ailə necədir'i.
Elə bir kitab idi ki, bir günə oxumaqla ürəyinizə ziyan olar. 210 səh Kitabı bir neçə gün oxuya bildim, çünki hər keçən səhifə

1. Sevincli

2. Hər şey qaydasında

3. Fəlakət

Sırası ilə getdiyindən insan qəfil nəyəsə uğradıb şaşırdırdı. 1 abzas, 1 səhifə oxuyub gözlərimi ürək ağrısı ilə divara dikirdim. Elə hiss edirdim ki, ürəyimin altında kəsik var. Bu çox kədərlənəndə olurdu məndə. Axı bu cılız kitab necə olurdu mənə dərindən təsir edirdi?! Çin dilindən bu sadəliklə çevrilməsinə baxmayaraq hər obraz və öz süjet xətləri o qədər gözəl təsir edirdi ki, göz yaşlarım kitaba qərq olurdu. Yazar açıq ürək əməliyyatı edirdi, hər acıdan sonra sevinc dolu anlarla ürəyi tikirdi, sonra yenə bir acı, yenə dağıdılan tikişlər və axan qan.

Ürəyi zəif olanlar baxmasın, ee psixologiyası həssas olanlar oxumasın. Xoş oxumalar! Bir də ən çox pis olduğum Youqing oldu, aralarında ən canlı, uşaq ruhlu, heyvan sevgisi, əzab əziyyətə belə şirinlikcə baxan o idi. Elə axırda da valinin doğum yapan qızına qan itirdiyindən o yetim məktəblilər xəstəxanaya qaça-qaça getmişdi. Bir bu yetimin qanı uyğun gəldi. Həkimlər də onu sovurdu. Qansız qalan uşaq oradaca öldü. Ən qəribəsi fugui'nin qızı da doğuş zamanı itirdiyi çox qan səbəbi ilə ölmüşdü. Amma o kasıb olduğundan o qan belə axtarılmamışdı. Hər dəfəsində o soyuq kərpicdən övladlarını aparıb yatalaq arvadına görməsi üçün meyidi daşıyırdı. Ananın da ürəyi dözər mi? O da 3 ay sonra öldü. Fugui ən yaxın 3 nəfəri o morqumsu kərpicin üzərindən alıb torpağa qoymuşdu. Elə vəziyyət idi ki, kürəkəni ilə onların yanında olan məzarda kimin yatacağına dair savaşırdılar da. Fugui " mən tez öləcəm, sən oğluna baxarsan, məni basdırarsan" deyərkən bir az keçdikdən sonra kürəkəni 2 betonun altında qalıb ölməsin mi? O deyil də, anasına vaxtında həkim tapmadı deyə anası öldü, qızına vaxtında həkim tapmadı deyə qızı dilsiz qaldı. Hambal amma Ürəyi qızı kimi yaxşı kürəkəni qızıyla evlənəcəkkən nəvə xəbəri gözlərkən qızını itirməsi.. ardınca da kürəkəni.. nəvəsinə tək özü baxarkən yağışın yağacağı üçün tez pambıq sahəsində pambıqları yığarkən tələm tələsik xəstə nəvəsinin qabağına qoyduğu lobya şorbasında lobya boğasında qalıb ölməsin mi? Özü lobya şorbasına biz pis baxırıq, amma o uşaq üçün neçə aydır yemədiyi yemək olduğundan o cür acgözlüklə yemişdi.
Qısaca kasıb ailələrdə belə bir-birini görmək xoşbəxtlik idi. Günü 1 ovuc düyüdən hazırlanmış iri şorba ilə keçsə belə, hər gün köhnə paltarları yamayaraq yeni paltarmışcasına gəzsələr belə, bez ayaqqabı ilə tarla əkib biçsələrdə.. Təki eyni evdə nəfəsləri gəlsin. Elə olmur, yenə gözlərim doldu ehh, elə olmadı. Ədalətsizlik, haqsızlıqla yoğrulmuş dünyada garibanın yüzü gülür mü? Gülür mü? Bəzən coğrafiya kaderdir, kədərdir

gecəyə bir şeir paylaş

Bu gün həyatımdan çox əvvəl bir anda sildiyim biri qarşıma çıxıb " çox dəyişmisən, bu sən deyildin. Həyatında nə baş verib" deyəndə bu şeir yadıma düşdü:

Keder sana yakışmıyor

(youtube: )

Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli,
Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,
Hüzün rengi almış saçlarının her teli
Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,
Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli
Ne kadar değişmişsin ben görmeyeli

Böyle mahzun kederli değildin eskiden
Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi
Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan
Yapraklarına çiğ düşmüş karanfiller gibi
Baygın kokusuna anılarla beraber giden
Böyle mahzun kederli değildin eskiden

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar
Ağlamaktan mı karadı gözlerin
Bir zamanlar göz yaşını sevmezdin
Şimdi neden yaşardı gözlerin
Hasta mısın, yorgun musun nen var
Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz
Eskisi gibi kalsaydın ne olurdu
Taptaze, ılık kar gibi beyaz
Keder sana yakışmıyor gül biraz
Arzular vardır bilirsin anlatılamaz.

Şair: Victor Hugo
Yorum: Ahmet Faruk Nalbantoğlu

terminal lucidity

Bu entrini yazarkən sevinclə yazıram.
Belə bir termini tapmayana kimi özümü dəli zənn edirdim. Müşahidəmdə yanılmamışam. Çünki xəstələr ölməzdən 1-2 gün qabaq qəfil şən, gümrah olduqlarını, hətta ağzına yemək qoymayanların belə danışdıqlarının şahidi olurdum. Ətrafdakılar onun düzəldiyini zənn edərkən xəstə gecəsi ölürdü. Düşünürdüm ki, bu yanılsamadır. Heyət onun gecə 2 də öləcəyini bilərkən sona yaxın bu düzəlmələr niyə olurdu? Amma tək bildiyim belə bir gerçəkliyin olması idi.

Elmdə adı terminal lucidity olaraq keçir. Ölmədən əvvəlki son işıq deyil, bu beyindeki oksigen çatışmazlığından anlıq yaranan vizyondur. Mən ümumən düzəlmə, aydınlıq haldan bəhs edirəm.
Bu qəfil düzəlmə xüsusilə demans, beyin zədəsi və ya ağır xəstəliklərdən əziyyət çəkən zaman ölənə yaxın beynin fərqli işləməsindən törəyir.
Bu düzəlməyə Dərman, ağrıkəsicinin son təsirləri demək doğru olmaz. Orqanizmdə son gərginlik dalğası olur. Bu sona yaxın dopamin və endorfinin artmasının nəticəsidir. Sanki bədən son bir dəfə güc toplayıb ayağa qalxacaqmışcasına.. Mən bir dəfə bir xəstənin əli ilə ondan əvvəl vəfat etmiş yaxınları ilə sağollaşmasını görmüşəm. O enerjisini buna sərf etmişdi. (Nevrolojik dəyişimdən ötrü hallüsinasiya) Bir dəfəsində xərçəngi boğazına vurmuş bir xəstənin ölməyə yaxın əlinə qələm verib kağıza nəsə yazmasını istəmişdim. O əvvəlcə vərəqin kənarını qaraladı. Ölümə yaxın əzələlər iradiliyini (motor qabiliyyətlər) zəifləyir. Heç nə yaza bilməməsini anlayışla qarşıladım. Sonra tarix yazdı.
● Yazdığı tarix əlaqəsiz idi. Belə nəticəyə gəlmişdim ki, ölümə keçiddə zaman və məkan anlayışı itir. Doğru imiş. Buna dissosiasiya deyirlər. Səbəb transient global amnezia dır. Yəni beyində müəyyən bölgələrdə müvəqqəti olaraq fəaliyyətsizlik.. kimliyi itirmək, zaman və məkandan yoxsunluq, boşluq
●Time dilation --> zamanın genişlənməsi və ya daralması

Qarşısına dairə işarəsi qoyduqlarımı yuxuda da yaşayırıq. Yuxuda da yarı bu vəziyyətdə oluruq. lüğətə görə desək, yuxu yarı ölü halıdır.
Ümumən, toparlasam bir kisə düyü sizi bir neçə ay apara biləcəyi kimi sizin xəstəliyiniz də və ya rejiminiz ömrünüzə nə qədər qaldığını aydın deyir. Arada zəifləyib arada gümrahlana bilərsiniz. Amma bilməzsiniz bəlkə bu tuneldən öncəki son işıqdır? Bu arada "terminal lucidity" son işıq deməkdir.
Bəzi şeyləri gec anlamadan yuxudan ayılmanız niyyəti ilə. Gedin həkimə!
Son.

/ 20 »
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1365


blok -   başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1372