3. 7-8 yashimizda mehlenin bacariqli ushaqlari raqatka ile qush vurub yaninda getirdikleri kartoflarla kabab chekib kef ederken,biz - mehlenin bacariqsiz,hech bir sheyde ishtirak etmeyenlooserleri fazil (sonralar o kochduyu uchun nadir adli dostumla eyni sheyi tekrarlayirdig) ve men bu sosiskalardan alib mehlemizin yanindaki o vaxtlar chox gozel otlu-agacli genish heyeti olan mektebin heyetinde bir agaca dirmashib aldigimiz tendir choreyi ile sosiskalarimizi yeyirdik.
6. bir dövrün gəncləri üçün dəyərdir. yadımdadı, bir ara yayda məktəb ləvazimatları, paltar, ayaqqabı kimi şeylər ala bilmək üçün işləməli olurdum, çünki artıq uşaq deyildim, ailəmin əlinə baxmaq istəmirdim, pis olan maddi vəziyyətlərinə əlavə yük olmaq mənim üçün çətin idi, ona görə də bir-iki aylıq keçici iş tapmışdım ki, onun necə zülm olduğunu ayrı vaxt danışaram, həmin bu işə gedərkən evdən yemək aparırdım, adamın allahı var, həmişə yaxşı şeylər qoymağa çalışırdılar mənimçün, amma bəzən yeniyetməliyin verdiyi dəxlisiz qürurla bunu bəyənmirdim, yemək fasiləsində gedib mağazadan həmin bu sosiskalardan alırdım. əvvəllər də evdə bu cür bəyənmədiyim yemək olanda buna müraciət edirdim. çox yaxşı sosiskalardı, sizi heç vaxt darda qoymaz. bir dəfə qarlı qış günlərindən birində hazırlıqdan çıxdıqdan sonra dostlarımla ucuz şərab, turist sosiskası və çörək alaraq yolun ortasında yemişdik. hərdən belə kiçik çılğınlar edirdik. pulunuz yoxdursa, bu sosiskalardan alın, amma daha satmırlar, deyəsən, kasıbın ölən vaxtıdı.
