1. *albert camus*un son romanı. azərbaycan dilinə çöküş deyə tərcümə olunub. fəlsəfi janrdadır. kitabda ömrünün sonuna qədər yığıb saxladığı sirrlərini, etiraflarını, içini açıb töküb bir növ. bir növ çöküşünü yaşayıb. yazdıqdan bir il sonra ölməsi də işin təsadüfi müəmmalı tərəfidir. kitab uzun monoloqlar halında keçir. istifadə etdiyi taktikanı çox sevdim əslində, süjetsiz amma süjetli, bir kitab yazmaq üçün çox yaxşı yöntəmdir. kaş ki ondan əvvəl mən istifadə etmiş olsaydım dedim oxuyarkən.
əslində kitabı sırf azərbaycanca nəsə oxumaq üçün gətirtmişdim azərbaycandan. tərcüməçinin tərcümə stilini sevdim. azərbaycanca oxumaq istəyənlər oxuya bilər məncə. birbaşa fransızcadan tərcümə olunub.
kitab çox da qeyri adi olmasa da, kamyunun nisbətən daha məhşur əsəri *yad*dan daha yaxşıydı mənimçün. yadı onsuz da sevmirəm mən, çox da şişirdiləcək kitab deyil kimimə gəlir. *sartre* də bu kitab üçün kamyunun ən yaxşı kitabı demişdi deyəsən, səhv xatırlamıramsa.
hə bir də mənim üçün qəribəsi o idi ki, həmişə söhbətlərim zamanı adını və süjetini hər şeyini unutduğum bir kitabdan sitat gətirirdim və ya kamyunun ya kunderanın əsərindədi deyirdim. heç vaxt da yadıma sala bilmirdim ki hansı kitabdaydı o hadisə. bu kitabı oxumağa başlayanda 17ci səhifədə körpünün üstündən keçmə səhnəsini oxudum. bu kitabda imiş. daha əvvəl biraz oxuyubmuşam. çox qəribədi bir kitabı oxuyub yarısında ala məm bunu oxumuşam axı elə bil demək.
süjet haqqında çox bir şey demiyəcəm. bir növ düşünən iki insanın pivə söhbətində etdiyi söhbətlərdir. yaxın dostunuzla birlikdə oturub saatlarca siqaret pivəylə birgə həyatdan, varlıqdan, insanlardan danışdığınız söhbətin kamyu forması, fransızcası.