britt robertson ilə əhmədli kafesində söhbət
175 | 2 | 7
əjdahalar googlla
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
-excuse me (bağışlayın)
çaşdım, çağıran həmin qız idi. mavi gözləri, üstündə "love you new york" yazılı köynəyi ilə çox gözəl görünürdü. bir anlıq özümü itirdim. düzdü intermediate səviyyə ingiliscəm var idi amma yenə də xarici bir qız gördüyüm üçün həyəcanlanmışdım. qız yenə soruşdu:
-bağışlayın?
+buyurun?
-hava çox istidi. yaxınlıqda kafe yeri bilmirsiniz?
+hııııı (fikirləşirəm). bəli var istəyirsiniz sizi apara bilərəm.
-təşəkkür edirəm.
ilk dəfə idi ki, yanımda qız ilə kafeyə gedirdim. çox həyəcanlanmışdım, birdən birisi qıza söz atar və ya köhnə tanışlardan birisini görərəm, mənə gülər və s. kimi fikirlər məni rahat qoymurdu. özümə inana bilmirdim, mənim kimi asosial əzik və yanında xarici gözəl bir qız.
birdən qız mənə baxaraq:
-hava istidi hə?
+yəni.. hıı
-nədən utanırsan?
+necə? yox
-ilk dəfədir yanında qız ilə yol gedirsən?
+yooo...
qız gülümsündü. utandım. bu vaxtı da elə kafeyə çatdıq. stolların çoxu boş idi. oturdum amma qızın stolun çəkmək yadımdan çıxdı. qız bu vaxtı güldü. qız menyunu aldı və iki ədəd kola sifariş verdi. kolalar gəldi və qız kolasını içərək:
-buradakı insanlar niyə belə qəribədir?
+qəribə deyillər sadəcə ingiliscə bilmirlər. bura biraz kənar yerlərdir.
-nə bilim mənə qəribə gəldi.
+sənin buralarda nə işin var?
-film çəkilişi üçün gəlmişdim amma baş tutmadı mən də maraqlı olsun deyə metro ilə bura gəldim
+aktrisasan?
-məni tanımadın?
+(birdən yadıma the longest ride filmi düşdü.) sən yoxsa?
-hə mənəm.
şoka düşmüşdüm. hollywood aktrisası ilə kafedə söhbət edirdim.
-saat 3-də məni aeroporta yola sala bilərsən?
+əlbəttə. hətta səninlə gəlməyi çox istəyərdim amma imkan...
-bu yay üçün söz verə bilmərəm amma gələn yay sənə viza üçün köməklik edərəm.
+oh.. çox minnətdar olaram.
-ımm. nə işlə məşğulsan?
+tələbəyəm bu il son ilim olacaq.
bu vaxt britt mənim üzümə diqqətlə baxır və gülümsünürdü. mən isə ona baxa bilmir gözümü qaçırdırdım.
-heç bir qız ilə öpüşmüsən? (gülərək)
+(ona asosial əzik olduğumu deməyərək) əslin...
-ımm... saat 3-ə azalır məni aeroportda gözləyirlər...
+yaxşı.. gəl səni yola salım. (məni öpəcəyini yəqin edirdim.)
kassaya getdim pulu ödədim. və taksi çağırdım. britt taksiyə minəndə:
-necə yəni heç mənimlə selfi çəkdirmək də istəməyəcəksən?
+yo...
-gəl bura görüm.
əlinə iphone-u aldı və yanıma yaxınlaşaraq dodaqlarıma yapışdı. o qədər gözəl anlar idi ki... mükəmməl dodaqlarını hiss etmək ona sahib olmaq... öpüşərkən selfi etdik və daha sonra həmin fotonu instagramında paylaşdı.
-səni unutmayacam...
+mən də...
-30 qəpiyi vermək fikrin var? ay bala qəpiyi ver, düş aşağı.
diksindim. və yanımda şoferi gördüm.
-ay bala qəpiyi ver düş aşağı. təkcə sən qalmısan avtobusda.
+hııı. bəs... axı...
bəli hamısı yuxu idi. 30 qəpiyi verdim və əhmədli metrosundan üzü yuxarı getməyə başladım. kim bilə bilər bəlkə də bir gün britt-in yolu əhmədliyə də düşər.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
otaq yoldaşım mike yuxudan oyatdı.
- hə... vəziyyət necədi, cavan oğlan.
- belə də mike, sağol. bəlkə gedək starbucks'a kofe içək? sonra da dərsə gedərik.
yataqxanadan çıxaraq yaxınlıqdakı starbucks'a getdik. yolda mike soruşdu:
- yoxe, indi iki həftə sonra qayıdırsan azərbaycan'a?! mırtdaşma!
- məcburam, hərhalda tələbə vizası iki həftə 3 gün sonra bitir. əmin ol mən də getməzdim.
mike başını yellədi. bu arada starbucks'a girərək hərəmiz bir dənə "latte" aldıq. mike yenə başladı çərənləməyə:
- soxalar belə işə. sən bir çox amerikalıdan daha faydalısan ölkəmizə. ala, illik ödənişi "james' coffee"də işləyərək çıxartdın, nəm ala. amerikaya sənin kimi çalışqan insan lazımdı. yoxsa ki, cips yeyib kola içən gombullar yox.
qəhərlənmişdim. bilmirdim ki, nə edim. mike isə susmurdu:
- heçnə yox, bu boyda amerika'dan bir qız ilə belə sevişmədən gedirsən haa, adamı yandırır. indi o azərbaycan'dı nədi orda soruşandaki neçə qızla yatdın nə deyəcəksən?! tfu.
- görəndə elə biləcək ki, verən oldu almadıq. xarici görünüşüm izin vermədi, sağolsun.
mike bir az düşündü və dedi:
- sənin dərmanın məndədi. deməli, əlavə üç gün boş vaxt verilib də hə?
- hə. üçüncü gün axşam saat 12'yə kimi abş'ı mütləq tərk etməliyəm.
mike gülümsündü. "həə, onda, hazırlaş, iki həftə sonra gedirik 'hollywood'a."
amerika'nı xüsusilə los-angeles'i gəzməyə vaxtım olmamışdı. keçən yayda təcili bakı'ya qayıtmağım bunun qabağını almışdı. mike'ın "ford focus"unda saatda 120 km sürətlə hollywood'a doğru gedirdik. sonuncu dərsdən erkən çıxaraq, səyahətə başlamışdıq. universitetdən hollywood'a 20 mil məsafə var idi. bu da təxminən 50 km edir. mike bol-bol cipa və coca-cola zero almışdı. özü klassik şəkərli kolaya nifrət edirdi. cipsdən yedik, koladan içdik. mike birdən dedi:
- bilirsən, hollywood'a sırf sən oranı sevdiyinə görə gedirik. yoxsa mən, hollywood filmlərinə nifrət edirəm. olmayan bir amerika'nı dünyaya çatdırırlar. baxanda elə bir bilir ki, amerika'da hamı kef çəkir. bir baxıma elədir ancaq... nəm.
- insanlar həmişə bir ümid yeri axtarır, mike. üçüncü dünya ölkəsində yaşayırsansa sənə mütləq bir ümid lazımdır. məhz amerikan filmləri də bu ümidi təmin edir. mən də amerika'ya böyük ümidlərlə gəldim, istədiyimi də əldə etdim...
mike kolasından içərək sürəti daha da artırdı.
"welcome to hollywood"
saat 2'də hollywood'a giriş elədik. girişdən bir az irəlidə "motel 6"da bir otaq tutduq, hərhalda gecə yatmağa yer lazım idi. mike ilə ayrı iki otaq tutmuşduq, əvvəlcə mike'a tək otaq tutaraq daha az ödəməmizi tövsiyə etmişdim amma mənə gey kimi görünmək istəmədiyini bildirdi. deyəsən, otağa qız zad gətirəcəkdi.
2 saatlıq istirahətdən sonra mike ilə nahar elədik. saat 6'ya işləmişdi. hava isti idi. "ford"a minərək şəhəri gəzməyə çıxdıq. elit insanlar, bahalı maşınlar olan bir şəhər idi hollywood. "hall of fame"ə gedərək məşhurların adlarına baxdıq. hava qaralmışdı. mən də biraz dilxorçuluq var idi. düşünən də ki, amerika'dan 72 saat sonra gedəcəm, dilxor olurdum. mike qolumdan tutub məni zorla "the brother's bar"a apardı. içərisi dumanlı, hamının içki içdiyi bir yer idi. gözəl qızlar var idi. amma gözüm dumana görə qızarmışdı, ona görə də heç nə içmədən bayıra çıxdım. mike da arxamca gəldi. məni motel'ə aparmağı təklif etsə də piyada motel'ə yeridim. mike gecəni bar'da keçirdi deyəsən. sabah yuxudan gec oyandım.
gedişimə 59 saat 47 dəqiqə qalırdı. mike'ın otağını döydüm amma açan olmadı. yəqin hansısa qızın evində gecələmişdi. deməli son günlərim belə keçəcəkdi. şəhəri piyada turlamağa başladım, pulum da azalmışdı. yolda qarşıma "qərbi hollywood'da yaşayan məşhurların ev ünvanları" kimi xəritələr satan yaşlı bir qoca var idi. başqa işim yox idi və 5 dollar ödəyərək məşhurların evinə getmək də yaxşı idi. xəritədə mila kunis, katy perry, johnny deep kimi şəxslərin adı var idi. mila kunis'in evi yaxın idi mənə, ora doğru 2 saata yaxın yeridim. əslində ora çatanda gördüm ki sən demə görülməli heç nə yox imiş. uzun hasarlar bir şey görməyə imkan vermirdi. nəhəng darvaza var idi, istədim oradan içəri baxım, birdən yekəpər bir qaqaş çıxaraq "cənab burası özəl mülkdür, dərhal buranı tərk edin!" dedi. kor-peşman motel'ə kimi piyada qayıtdım. yolda ağlamağım gəldi, hirsimi xəritədən çıxdım. saat 7'yə qalmış motel'ə çatdım. yaxşı ki, noutbukum yanımda idi, kola və cipsdən yeyərək friends'i izlədim. saat 11'ə qalırdı ki, mike'dan mesaj gəldi: "məni bağışla, bugün də gələ bilməyəcəm motel'ə, amma söz sabah səni super bir yerə aparacam. super!"
mike'ın yalan dediyini düşünürdüm. elə bilirdim ki, hollywood'a mənə görə gəlmişdik amma o, qızlarla gəzirdi bütün gün. gecə, friends'i izləyərək yatdım. yatarkən azərbaycan'dakı həyatımı da düşündüm, çətinlik, hərbi xidmət, ailəvi problemlər...
gedişimə 37 saat qalmışdı.
saat 11'də yuxudan ayıldım. mike stulda oturub kofe içirdi. oyandığımı görəndə dedi:
- oyandın, gözəlçə? tez elə geyin, gedirik!
- hara? yenə qız tutacağın hansısa bara?!
- dəlisən? nə bar? gedəndə görərsən, indi geyin, bayırda maşında səni gözləyəcəm.
"ford focus"a əyləşdim. hara gedəcəyimiz haqqında bir fikrim yox idi. dolaşıq yollardan 30 dəqiqəyə yaxın yol getdik. nəhayət ki, mike maşını bir evin qarşısında saxladı. ikimərtəbəli həyət ev idi. xeyli maşın park edilmişdi. mike mühərriki söndürmüşdü ki, iri-yarı bir nəfər cəld bizə yaxınlaşdı: "cənab, burada maşın saxlamağa sadəcə xüsusi şəxslərə icazə var," dedi. mike cibindən iki dənə vəsiqə çıxardı: "film setinə izləyici olaraq girişə icazəmiz var." vəsiqələrə baxan şəxs, bizə telefonları maşında qoymağı söylədi. setə telefonla girişə icazə tox imiş.
maşından endik. mike'a bunu təşkil etdiyi üçün təşəkkür elədim. sən demə, vəsiqələri almaq üçün köhnə sinif yoldaşı ilə yatmalı olub, dünən. həm də qız çirkin imiş.
bizi bir xanım qarşıladı. mini set turunda bizə rəhbərlik edəcəkmiş.
xanımdan filmin adını soruşanda "mother's day" olduğunu dedi. setə, yəni turun başladığı yerə çatanda bizdən savayı üç nəfərin də olduğunu gördük. xanım filmin çəkiliş qaydalarından, rejissorun, texniki heyətin işindən danışmağa başladı. elə bu arada mike işi olduğunu deyərək getdi. hərhalda ona əngəl ola bilməzdim.
"filmdə, jennifer aniston, julia roberts, jason sudeikis, shay mitchell, timothy olyphant və britt robertson olacaq..." deyəndə xanımın son dediyi adı təkrar soruşdum. "britt robertson," deyə təkrarladı. təsadüfə bax, 5 il əvvəl yuxuma girən, ən sevdiyim aktrisanın çəkiləcəyi filmin setindəyəm. lakin təəssüf ki, səhnələrin çəkiliş anında baxmağa icazə yox imiş. turda sadəcə texniki heyəti görmək mümkün olurmuş.
tur cəmi 45 dəqiqə çəkdi. sonda tur hədiyyəsi olaraq filmin blu-ray diskini göndərmək üçün ünvanımızı götürdülər. təxminən bu disk, film kinoteatrlarda yayımlandıqdan 3 ay sonra çıxır.
turdan sonra setdən çıxandan sonra 'uber' çağırmaq istəsəm də telefonumun mike'ın maşınında qaldığını xatırladım. məcburən yolda ünvan soruşa-soruşa motel'ə qayıtdım. haradasa 2 saata yaxın vaxt itirdim yolda. motel'ə çatan kimi yatdım. axşam saat 9'da ayıldım. ac idim. mike'ın qapısını döydüm, qapını bir qız açdı. "salam, mike yox idi?" dedim. "hamamdadır," dedi. qapının ağzında 10 dəqiqə gözləyəndən sonra mike gəldi:
- dostum, necəsən?
- sağol, telefonumu və "ford"un açarını verə bilərsən?
- telefonunu al, bəs sənin sürücülük vəsiqən var ki?
- sürə bilərəm.
açarı alaraq "ford"a mindim. əslində, sürücülük vəsiqəm var idi, amma azərbaycan'da almışdım. gps'də şəhərdən kənarda ucuz bir kafe tapdım, şəhərdən 3 mil aralıda yolun kənarında yerləşirdi.
yolun sürət həddinə ciddi əməl edirdim, amma arxamda gələn maşın məni narahat edirdi. yol birtərəfli olduğuna görə ötə bilmirdi. sürətli sürə də bilmirdim. ancaq problem olmadı o "nissan juke" məni izlədi. nəhayət ki, kafe'yə çatdım, maşını kafe'nin həyətində saxladım. "nissan juke" öz yolunda davam etdi.
kafe'nin girişində böyük hərflərlə "madly'ha" yazılmışdı. yol kənarındakı kafe'yə görə uyğun bir adı idi. içəridə adam seyrək idi. bir neçə stolda adam var idi. qıraqdakı stula oturub makaron ilə kola sifariş verdim. başım yeməyə qarışmışdı ki, içəriyə kovboy papaqlı bir qız daxil oldu. içərisi yarı-qaranlıq olduğuna görə çox da diqqətimi cəlb etmədi.
yeməyimi yeyərkən birdən birisi stoluma yaxınlaşaraq əyləşdi. başında kovboy papağı olan həmin qız idi. papağını çıxaranda tanıdım, bu, britt robertson idi.
- səssiz ol, yandakı kişi bura gələndən məni izləyir. ona görə oturdum ki, bəlkə sevgilim olduğunu görüb əl çəkər.
- yaxşı...
yan masadakı kişi gözünü britt'ə zilləmişdi. britt gülərək əlimi tutdu. həyəcanlanmışdım. əlləri o qədər yumşaq və zərif idi ki, yastıq əvəzinə baş qoyub yatmaq olardı.
- bilirsən, əslində səni bugünki turda görmüşdüm. yəqin elədim ki, məni tanıyarsan.
- əlbəttə ki tanıdım. "the longest ride"ın gözəlçəsi deyilsən?
- həə...
- bilirsən, bir dəfəsində yuxuma girmişdin. nə bilim, gəzdik, sonra kafedə kola zad içmişdik...
qəribə-qəribə mənə baxdı. sonra gülməyə başladı.
yanda oturan kişi məni tərs-tərs süzərək çıxıb getdi. britt başladı danışmağa:
- aksentin var, hansı ölkədənsən?
- azərbaycan.
- ora haradı?
- cənubi qafqazda post-sovet ölkəsidir.
- həə... buralarda nə işin var?
- oxuyurdum ancaq sabah gecə saat 12'yə kimi abş'ı tərk etməliyəm.
- onda burda niyə vaxt itiririk?
kafe'dən bayıra çıxanda gördük ki, mənim də britt'in də maşınının təkərinə bıçaq soxulub. britt, "nissan juke"una batırılan bıçaq üçün yaman əsəbləşdi.
içəri yenidən daxil olduq. britt pivə sifariş verərək içməyə başladı. lakin mən ona sadəcə kola ilə yoldaşlıq etdim.
- sevgilin var o azərbaycan'da?
- hə desəm inanmazsan onsuz.
- niyə?! bilirsən, bu həyatda hər şey xarici görünüş, pul deyil. əlbəttə ki, kasıb və çirkin adama heç kim baxmaz, amma o, kasıb və çirkin adam özünü inkişaf etdirib çox yüksək yerlərə gələ bilər ki, orada ona heç qadın lazım olmaz. qulağa şablon gəlir bilirəm...
- o kasıb və çirkin adam, üçüncü dünya ölkəsində yaşayırsa, zirvəyə doğru yolu çox çətin olacaq...
- üçüncü dünya, ikinci dünya, zad dünya... boş ver bunları. bir söz var; true detective'də eşitmişəm: "layiq olduğun həyatı yaşayarsan," həyatın pox kimidirsə özündən başqa günahkar yoxdur, əgər dərin düşünsən...
britt iki bardaq pivəni bitirdi. "bəlkə yavaş-yavaş gedək?" dedi. razılaşdım. uber ilə taksi çağırdıq. maşınları sabah götürməyi qərara almışdıq. britt taksiyə şəhərə sürməsini dedi. 35 dəqiqəyə şəhərə çatdıq. taksidən hollywood mərkəzində endik. britt gecəni motel'də keçirmək istədi. və mən də onu öz otağına aparmağı təklif etdim. qəbul elədi. otağa doğru gedəndə mike qabağımı kəsdi ancaq yanımda britt'i görəndə az qaldı ki, dili tutulsun. otağa girdik və "almost beauty" filmini izlədik britt ilə bərabər. lakin filmin ortasında britt yatdı, onsuz çox içmişdi. mən də başımı onun çiyninə qoyaraq yatdım.
gözümü "bölük qalx!" sözünü eşidərək əsgər yataqxanasında açdım. axı nə baş verirdi?!
üzv ol