bugün məsləhət təsadüfi
sözaltı sözlük
postlar Yoxlama mesaj

12 yazar | 14 başlıq | 16 entry
yenilə | gündəm

son entrylər 16 yeni entry
#sözaltı wiki (3233)


maskalanmış depresssiya çiqan yazarların həyat prinsipləri həyatdan bir anda soyudan şeylər köhnə yazarlar zəngəzur dəhlizi ördək sindromu mac emel mathlouthi çənə podcast yazarların yaşadığı varoluşsal sancılar pişik serial experiments lain didula duş alarkən mahnı dinləmək yazarların 17 yaşlarındakı hallarına deyəcəkləri soz6.com adresi sözlük yazarlarının peşmanlıqları replit eminali ingmar bergman | kino solaris | kino sivas qətliamı annie hall | kino acı uşaqlıq xatirələri əbədi peşmanlıqlar sevginin tibbi izahı sivas qətliamı anoreksiya rollo may ən yaxşı filmlər xəritəsi








charles baudelaire



facebook twitter əjdaha lazımdı izlə dostlar   mən   googlla
fransız - jim morrison - anywhere out of the world - simvolizm - the murders in the rue morgue - les paradis artificiels
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:

+1 əjdaha

1. Bir insanın bütün həyatı üzərinə deyildikdə çox cahillik yağan bir rəy ola bilər, lakin 19-cu yüzilin ən məşhur fransız şairlərindən olan baudelaire yalnızlığına, melanxoliyasına son dərəcə bağlı bir insan olub. Bunun səbəbi isə əsasən olduğu kimi, qaçmağa çalışsa da özünü yenidən və yenidən melanxoliyanın qollarında tapmağı deyildir. Çünki baudelaire bəhsi keçən iki şeytana da alüdəçi olmağı bacarmış, onlardan da zövq almağın bir yolunu tapmışdır. Kədərdən zövq almaq xroniki depressiyayası olan bütün hər kəsin etmədiyi bir şey olsa da, bir çoxunun bunu etdiyinə inanıram.
Həm də ya ana kompleksi olduğu ya da sevdikləri qadın tərəfindən əzildikləri, tərk edildikləri üçün, bəzi hallarda da heç bir qadın tərəfindən üzlərinə baxılmadığı üçün
misogynist
olan qrupu əhatə edən bütün o məşhur yazıçı, filosoflardan biridir. Həyatı boyu anasına duyduğu anormal heyranlıqla (baxma: oedipus sindromu) qıvrandığı üçün özünü günahlandırmış, hətta buna görə də ağ dərili qadınlara əlaqəyə girməkdən qaçmışdır.

"Özünü yazıçı kimi aparan qadın tam qadın deyildir, yarı kişidir." və başqa, bundan da çirkin ifadələri var qadınlar haqqında. Şeirlərində də qadınlar həmişə mənfi bir obraz olmaqdadır. Bilirəm, onun kimi xəstə birinin dediklərini ciddiyə almaq lazım deyil, lakin kitabını xoşlamışdım, qadınları, əsas da maraqlı olduğum işlə məşğul olan qadınları alçaq, şeytani, yararsız, axmaq gördüyünü oxumaq məni məyus edir. Bu həmişə belədir, aid olduğum cinsiyyət, irq, milliyyət, qrup və çevrələrə aid ümumiləşdirilmiş nifrət deyimləri əhval-ruhiyyəmdə pis bir effekt qoyur. Üstündən ancaq bir müddət sonra gələ bilirəm. O nifrətə mən də qarşılıq verəndə azalır sanki, amma onu da etməyi istəmirəm. Çünki kitabını sevmişdim, düşüncələri xoş idi. Eynilə fernando pessoa ilə olduğu kimi oldu. Yəni mən onu və yazdığı şeyləri sevirəm, ancaq o mənə heç ümid yeri qalmayacaq şəkildə (istisnaların olduğuna vurğu edən bircə cümləsi belə bəs edərdi) həm də elə doğuluşumdan bəri nifrət edir. Ölmüş yazıçıların məni sevməsini gözləmirəm əlbəttə, məsələ ölmüş hallarıyla belə duymağıma səbəb olacaq dərəcədə şiddətli olan diksintiləridir.



hamısını göstər

charles baudelaire