1. haqqında bir çox müzakirələrin döndüyü anlayış

əvvəla kənardan təvazökar olaraq gördüyümüz insanlar qürrələnməyən, ətrafdakı hər kəslə özünü bərabər tutduğu görülən insanlardır

yəni biri gedib nobel alır amma o qədər təvazökar olur ki o qədər də ciddi şey etməmişəm, hər kəs kimi biriyəm və s. deyir, ətrafdakılar da orqazm olur ki blin necə sadə adamdır

amma paradoks da tam olaraq budur ki bir insan təvazökar olmaq üçün özünün və gördüyü işin dəyərinin fərqində olmalı, ətrafdakı insanlardan və onların gördükləri işlərdən daha vacib olduğunu qəbul etməlidir. yəni təvazökar insan əslində özlüyündə ətrafdakılardan daha yaxşı olduğunun fərqində olan insandır. və ətrafdakıları qırmamaq üçün, nəzakət xətrinə ya da manipulyasiya xətrinə belə bir yola əl atır, yəni özünü hamı ilə bərabərləşdirir. elə düşünməsə də elə görünür

təvazökar olmaq üçün özlüyündə ətraf ilə bərabər olmadığının fərqinə varmalısan nəinki özünü ətrafdakılarla eyni, onlardan fərqsiz görmək, aman canım nə etmişəm ki mentalitesində olmaq.
amma deyək ki gördüyümüz işin fərqində deyilik, atıram einstein ətrafından daha zəkalı olduğunu düşünmür və hər dəfə gördüyü işlərdən danışır. bu dəfə insanların gözündə narsist, özünü gözə soxub duran birinə çevriləcək. halbuki yetim einstein özlüyündə həqiqətən də gördüyü işlərin dəyərini küçümsəyir, özlüyündə ətrafdakılardan daha yaxşı olduğunun fərqində deyil, buna görə də etdiyi işlərdən danışanda ağlına belə gəlmir ki bu kimlərisə incidəcək və narsistliyin tam əksidir bu

paradoksal görünür bu vəziyyət. amma belədir. insanlar üçün daxilində nə qədər narsist, pis biri olduğunun fərqi yoxdur, içindəkiləri daşıyan sənsən, insanlar üçün onları nə qədər yaxşı manipulyasiya edə, gizlədə bildiyin vacibdir. yəni içindəkilərə əhəmiyyət vermirlər, kənardan necə göründüyünə əhəmiyyət verirlər. və bir də insanlar öz düşüncə və emosiyalarını asanlıqla gizlədə bilənlərə daha hörmət edirlər, psixopatlar daha sevilir nəinki ürəyindəki üzündə olanlar.