1. Ön qeyd: insan deyildir o,robotdur.ona görə də başlıq açanda dırnaq içində yazdım.
Artıq mənəvi olaraq ölümünü tamamlamış insanlardır. Bu insanlar ölümə çox sadə yanaşırlar çünki onsuzda ölüm onların indiki vəziyyətindən fərqli deyil. bəzi insanların məqsədi hansısa peşəyə sahib olmaqdı,kiminsə məqsədi musiqiçi olmaqdı,başqa biri kitab yazmağı özünə məqsəd seçib.Amma bu "insan"ımız özündə heç bir şeyə həvəsi və istək hiss etmir. Çünki artıq həyatın nə qədər cındır olduğunu anlayıb. Artıq heç kimlə danışmaq istəmir,artıq heç bir şeyə bağlı qalmaq istəmir. Bəziləri bu mərhələyə qədər həyata həvəsli,gələcəyə dair planlar quran insanlar idi. Bütün planlarında olan əsas komponent və tək ortaq nöqtə birdən birə onların gözündə adiləşir,dəyərsizləşir. Bu əsas komponentin dəyərinin itməsi onun gələcəyə olan həvəsinin də dəyərsizləşməsinə səbəb olur.Sözlüydə bu cür yazarlar çox rahatlıqla tapmaq olar. Ümumiyyətlə bu həyat insana bir dəfə verilir və bu həyat kiməsə və ya nəyəsə görə daim kədərlənmək üçün çox qısadır. Ona görə kef eliyin
10. illərdir çıxa bilmədiyim vəziyyətdir. Nə qədər vurnuxuram amma sonda yenə ən başa,bu vəziyyətə qayıdıram. Nədənsə içimdə club 27 yə daxil olacağım kimi hisslər var belə gedişlə.
4. belə şey yoxdur. varsa da çox az insanda olur bu. bir insan bu vəziyətdədirsə yəqin ki ya depressiyadadır ya da öz fərqindəlik(özfarkındalık)- özünü tanımada sinifdə qalıb. əgər səbəb depressiya deyilsə, o zaman yaxşı bir psixoloqa getməklə özfərqindəlik və özünü tanıma prosesinə start verərək həyatını düzənə sala bilər.
psixoloqa getmədən də öz özünə mən kiməm? mən nələri sevirəm, nələri sevmirəm? bu həyatda nələr etmək istəyərəm? nələri yaşamaq istəyərəm? məni nə xoşbəxt edir? tipli suallar verərək özfərqindəliyə bir addım ata bilərsiz.
)