nevroloq və psixiatr alim Karl Stern 1906-cı ildə Bavariyada yəhudi bir ailədə doğulub. yeniyetmə yaşlarında ateist dünyagörüşü təsirində böyüyən Stern Münhen, Berlin və Frankfurt Universitetlərində tibb təhsili alandan, psixiatrik tədqiqatlar üzrə ixtisaslaşmağa başlayandan sonra, xüsusilə də, psixioanaliz öyrənərkən Allaha inamını bərpa etdi və ortodoks yəhudi inancına qayıtdı. O, 1936-cı ildə Nasist Almaniyasından mühacirət edib, ingiltərədə tədqiqat işində iş tapıb, daha sonra institutların birində nevropatologiya üzrə müəllim və köməkçi nevropatoloq kimi işləməyə başladı. Londonda olarkən o, katolik inancı ilə maraqlanırdı. Bunun təsiri ilə, bir müddətdən sonra Stern xristianlığı qəbul etmiş və Katolik olaraq ömrünün sonuna qədər bu inanca sadiq qalmışdı. 1975-ci ildə Monrealda vəfat etmişdir.
Onun təkamül nəzəriyyəsi və materializm ilə bağlı bir sıra maraqlı fikirləri var idi, "the flight from woman" əsərində Stern belə yazırdı:
--sitat--
“Əgər arqument xatirinə təkamül nəzəriyyəsini ən elmi xülasədə təqdim etməli olsaq belə bir şey deməliyik: “Nə vaxtsa Yer kürəsindəki temperatur elə həddə gəldi ki, karbon atomlarının oksigen atomları ilə birlikdə azot-hidrogen birləşmələri ilə bir araya gəlməsi üçün ən münbit şərait ortaya çıxdı və böyük topaların təsadüfən bir araya gəlməsi nəticəsində elə molekullar əmələ gəldi ki, həyatın başlaması üçün ən əlverişli struktura sahib oldular. O andan başlayaraq zamanın ucsuz-bucaqsız bir müddətini keçib geridə qoydu və sonunda təbii seçmə prosesi vasitəsi ilə elə bir varlıq əmələ gəldi ki, o, nifrət yerinə sevgini, zülm yerinə ədaləti seçməyə, Dante kimi şer yazmağa, Mozart kimi musiqi bəstələməyə və Leonardo kimi rəsm çəkməyə qadir oldu. Əlbəttə ki, kainatın bu cür əmələ gəlməsi təsəvvürü dəlilikdir. Dəlilik deyəndə də heç bir halda jarqon tərzli təhqiri qəsd etmirəm, lakin texniki mənadakı psixozu qəsd edirəm. Dünya tarixi haqqında belə bir rəy şizofrenik düşüncənin bəzi aspektləri ilə ortaq xüsusiyyətlərə malikdir.”
--sitat--
mənbə:
1. Karl Stern, “The Flight from Woman”, səh: 290
2. Farrar, Straus and Giroux, New York, 1965