1. Məsələlər öz həlli yolunu tapmaq cəhətindən iki cürdür. Bəzi məsələlərdə problem onun həlli yolunun tapılmasındadır. Bu mənada ki, məsələnin qoyuluşu çox sadədir və hər bir şəxs məsələnin qoyuluşunda eyni formafa düşünür, amma bəhs - məsələnin həlli yolunun tapılmasındadır. Misal olaraq, iki tələbə adi riyazi məsələləri həll edərkən məsələni eyni şəkildə ortaya qoyurlar. Məsələnin qoyuluşu çox sadədir. Ancaq tələbələrdən biri məsələnin həlli yolunu tapır, digəri isə tapmır. Məntiqçilərin dili ilə desək, məsələ haqqında təsəvvürləri eynidir, amma onun haqqında mühakimə yürüdərkən fikir ayrılığı yaranır: biri həmin təsəvvür olunan məsələnin isbatı üçün sübut tapır, digəri isə tapmır.

Ancaq bəzi məsələlərdə, xüsusilə də, fəlsəfi məsələlərdə əsas problem məsələnin əvvəldən düzgün qoyulmasında olur: çox zaman məsələlər düzgün şəkildə ortaya qoyulmur, irəli gələn problemlər də məsələnin düzgün şəkildə ortaya qoyulmamasından əmələ gəlir. Yəni hər hansı bir tədqiqatçı məsələyə əvvəldən yanlış şəkildə yanaşır və sonra iyirmi il onun üzərində çalışsa da, heç bir nəticəyə çatmır: çünki məsələnin qoyuluşu əvvəldən düzgün tərzdə olmamışdır. Buna görə də deyirlər ki, fəlsəfi məsələlərlə başqa məsələlər arasındakı fərq bundan ibarətdir ki, fəlsəfi məsələlərdə ən başlıcası onların əvvəlcə düzgün təsəvvür olunmasıdır. Çətinlik məsələyə əvvəlcədən düzgün şəkildə yanaşmaqdadır. Əgər insan məsələyə düzgün şəkildə yanaşa bilsə, onun həlli yolunun tapılması da asan olacaq.

Belə yekunlaşdıraq: fəlsəfədə axtardığımız cavab yox, qoyduğumuz sual daha əhəmiyyətli, daha vacibdir..