1. Stop-motion texnikası ilə çəkilmiş, Ümid, ilham, birlik, inam, yalan və cəsarət, həyatda azad olmaq və özün də bilmədən sənə qoyulan, mənimsədiyin həyat qəliblərindən çıxaraq həqiqətən yaşamaq barədə mükəmməl animasiya. Tarixin ən yaxşı animasiyaları arasında ilk 10-a çox rahatlıqla salmaq olar. Çünki mövzu elə mövzudur ki, 2000-ci ildə çəkilməsinə baxmayaraq dialoqların və məsələlərin təməl məğzinə baxanda əslində günümüz tamamilə eynilik daşıyır.

incə detallar və mesajlar saysızdı, haqqında çox uzun-uzadı danışmaq olar. internetdə son dönəmlər Ginger'in Bunty'ə dediyi "Çiftliğin etrafında çit-mit yok. Çitler burda - kafalarımızda" editi paylaşılır. Amma məncə, ən çox diqqət edilməli məqam Ginger arzuladığı o təpələrdəki azad həyat barədə danışarkən digər toyuqların verdiyi "Bizi kim doyuracak?", "Peki nerde bu çiftlik?", "Çiftçi nerde yaşayacak?" sualları və Ginger'in cavabı idi. Bu mövzuya Qaraqan'ın Mədrəsə tədbirində də toxunulmuşdu. Sirkdən çıxarılıb öz mahiyyətinə uyğun yaşaması üçün vəhşi təbiətə buraxılacaq ayının "mənə orda nə qədər qənd verəcəklər?" sualı kimidir. Diqqət edirsinizsə, bu tip suallar çatılmalı olan məqsədin öz çərçivəsində deyil, aşağı pillənin qəlib düşüncəsinin məhsuludur. Heç kim heç nə verməyəcək, hər şeyi sən özün edəcəksən, "orda" düşünülən həmin o şeylər yoxdur. Önəmli olan öz qayənə uyğun sərbəst yaşamaqdır. Qalan bütün problemlər, çətinliklər, sevinc və kədər - hamısı sadəcə təfərrüatdır, böyük önəmi yoxdur. Həmin o yaşam xoşbəxtlik və bədbəxtlikdən daha yuxarıdadır, ona bu qəliblərlə baxmaq olmaz.

insanlar da* ağlınıza başqaları gəlməsin. özünüzü düşünün, nümunədəki insan sizsiz o sualları verən toyuqlardan, ayıdan fərqlənmirlər əslində. hər zaman həmin o əsl həyat barədə düşünərkən onu öz çərçivəsində deyil, hazırda olduğu mühitin və düşüncənin qəlibləri ilə düşünür və dəyərləndirirlər. Elə ən böyük problem, qorxu və aşılmalı olan əngəl də məhz budur. Ona görə də bu kimi məsələlərə hazırki təfəkkürü kənara qoyub yanaşmaq lazımdır. Ki, bu animasiya da bunu göstərir. Ginger məqsədinə çatır və Xoşbəxt sonluqla bitir. Dediyim o əngəli aşa bilməyəndə nələr olduğunu və xoşbəxt olmayan bir sonluğu görmək istəyənlər isə Yorgos Lanthimos'un çəkdiyi Dogtooth filminə baxa bilər. O filmdə yaxşı ehtimalı göstərirlər əslində. Çox vaxt isə insanların böyük əksəriyyəti özü istəsə də, istəməsə də əvvəl-axır valideynləri, doğmaları, dostları, tanışları kimi illər sonra bu və ya digər formada animasiyada sistemin içində özünə yer edib uyğunlaşmış Bunty personajına çevrilir.