yalnızlığın ən çox anlaşıldığı anlar

Gecə gələndə evi səhər qoyub getdiyin kimi tapmaq...
Hə, bir də bu var idi. Artıq 1 yastıqla və divanda yatıram, daha az incidir. Amma indiki hal bir az çətin gəlir. Əslində, elə şairin dediyi kimidi hər şey:

...Heç bilirsənmi səhər qoyduğum kimi
axşam tapmaq evi nə qədər çətindi?
Öz başına rəqs edir pərdə - Ağ donlu gəlin
və ana da yoxdu ki, Saçlarından mələk iyi gələ
Toxunub düşəsən cənnətə.
Bir az, lap azca da kefim olsaydı,
Durub ayağa bir də yıxılardım bu uçurumdan.

interpol

1992-ci ildən üzvü olduğumuz beynəlxalq təşkilat.

Yuxarıdakı yazarlardan birinin dediyi kimi umbay təşkilat-filan da deyil. Əməlli-başlı işləyirlər. insanların bu cür düşünməsinin səbəbi, mənə elə gəlir, interpol tərəfindən axtarılan şəxslərin sadəcə saytlarında qeyd olunanlar olduğunu düşündükləri üçündür. Halbuki sayt gözdən pərdə asmaq kimi bir şeydir, axtardıqları və tutduqları cinayətkar sayı orada qeyd olunandan qat-qat çoxdur. Ondan olsa, bizim polis və dtx hər həftə nə qədər əməliyyat keçirir, amma ayda bir dəfə hansısa hadisə barədə paylaşım edər, ya yox. Digər yandan, birinin interpolda işləməyi o demək deyol elə ancaq beynəlxalq cinayətkarları tutmalıdır; daxili işlərlə də məşğul olurlar.

Qəbul, əsasən, polis akademiyasını bitirən kadr zabitlər arasından olur. Hər dövlət sturukturunda olduğu kimi məhdud yer sayı olur və bəzi illərdə yer açılmadığı üçün heç qəbul da olmur. işçilərinin 150-dən çox ölkəyə vizasız giriş-çıxışı var və bu səlahiyyətdən sui-istifadə etmək qovulmaq üçün yetərli səbəblərdən biridir* sırf bu səbəbdən işdən çıxarılmış bir dostum var . Son olaraq, dövlət təhlükəsizliyi xidməti və xarici kəşfiyyat xidməti ilə birlikdə Azərbaycanda 3 əsas orqandan biridir ki, işdən çıxma(və ya çıxarılma) olduqda heç bir halda şəxsin* söhbət sahə əməliyyatçılarından gedir, otaqda oturan zabitlərdən yox arxivində bu qurumda çalışdığına dair heç bir məlumat qeyd olunmur. Sanki heç işləməyibmiş kimi həyatlarına davam edirlər. Bu da ki, məlum, həmin adamın can təhlükəsizliyi üçün olan bir şeydir.

borc vermək

ön qeyd: entridə həyatın müəyyən bir parçası çox çılpaq dillə yazıldığı üçün ikrah hisslərinizdə baş qaldırma ola bilər* xüsusilə də xanımlarda . Bunu nəzərə alaraq oxuyun.

Hamımızın hər zaman eşitdiyi bir söz var. Deyir: "borc verib pis olmaqdansa, verməyib pis olmaq yaxşıdır". Ancaq Dost-tanışlarının bankomat kimi istifadə elədiyi; hər dəfə: "qardaşım, kartıma filan qədər ata bilərsən?", - mesajları/zəngləri gələn; ilin, ayın qeyd-şərtsiz hər günü ən azı 2-3 borclusu olan biri kimi "həm borc verib, həm də pis olmamaq" üçün bu işin, necə deyərlər, püf nöqtələrini deyəcəm. yastığın altında yığdığınız pulları sayın, yaxın oturun. -*

Qısa haşiyəyə çıxsam, əslində, 7-8-ci sinifdən* pul qazanmağa başladığım dönəmlərdən 2-3 il qabağa qədər borc verən adam olmamışam. Pul vermişəm, amma borc olaraq yox. Yəni kimsə məndən pul istəyəndə "götür apar, nə vaxt olar qaytararsan. Lap qaytarmasan da olar, halal xoşun", - deyib 5-10-20-50 manat - hər nədirsə, birdəfəlik vermişəm. Əksəriyyəti qaytarıb, qaytarmayana da halallıq vermişəm gedib. Amma son bir neçə ildə əməlli-başlı bokt - bank olmayan kredit təşkilatı kimi fırlanıram ortalıqda. azpulmatdan tək fərqim faizi onların yarısı qədər tutmağımdı.

Belə baxanda, borc vermək düşünüldüyü qədər çətin deyil. Çətin olmamağından ziyadə, üstündə faiz də tutursansa, qıraqda yığdığın pulu dövriyyəyə buraxaraq, necə deyərlər, beşdən-ondan əlavə gəlir əldə etmək üçün əla vasitədir* iqtisadiyyat oxuduğunu demədən göstər . Bir şey ki, cashback kartları arasında ən yaxşı faiz verən* elə mənim də hazırda istifadə elədiyim abb-di, o da illik 7% verir. Kim istəməz ki, onun illik verdiyi faizdən də artıq pulu aylıq qazanmasın? Sadəcə olaraq, hər yerindən duranın, hər yoldan keçənin, hər salam-sağolun olan adamın gəlib "qaqa, borca pul ver də" deməməsi və "verməyib pis olmaq" durumuna düşməmək üçün ən önəmli bir neçə nüansa diqqət eləmək lazımdır. Bunun ilki olduğun mühiti tanımaqdan keçir. Yəni:

1) deyil borc mövzusunda, istənilən vaxtı yeni mühitdə hamı ilə məsafəli davranmaq, tez qaymayıb-qarışmamaq lazımdır. Otur 1 ay, 2 ay, olmadı lap 3 ay qıraqdan izlə hamını, müşahidə elə. Kim necə adamdı, kim özün necə aparır, nə cür hərəkət edir, kimin hörməti, ağzından çıxan sözünün dəyəri nə qədərdi və s. Bu sənə həm oturub-duracağın insanları seçməkdə, həm də borc verməyə uyğun adamları ayırd etməkdə çox kömək olacaq. Tez qaynayıb-qarışmaq gərəksiz səmimiyyət yaratdığı kimi ilk başda səmimi olduğun adamın zay biri çıxması ilə özündən uzaqlaşdıranda xoşagəlməz bir aura da yaradır. Eyni zamanda, Hamını müşahidə edib incələməklə barəbər sənin özünü necə tanıtmağın da çox böyük rol oynayır. Odur ki:

2) yeni bir ortama girirsənsə, heç vaxt özünü pullu qaqaş kimi tanıtma. lovğalanma ki, cibində artıq pulun var, ora-bura pul səpələmə. yeri gələr əliaçıqlıq elə, amma qədərində. Gördün uşaqlar ümumi nə üçünsə pul atışır, onlardan da artığın qoyub çatışmayan pulu düzəlt. Amma ataların sözün də yaddan çıxartma ki "qonaqlıq yaxşı şeydir: bir gün səndə, bir gün məndə". Yəni bu hərəkəti hər zaman eləmə. Bir dəfə, iki dəfə elədin, üçüncüdə çəkil dur qıraqda, lap iş alınmasın, eybi yox. Əsas odur ki, çalışasan "bu, pullu qaqaşdı, davay bunu sağaq" düşüncəsində görməsinlər səni. Pulunun qədrini bil, yerdən tapmırsan ki!

3) ilk 2 bəndi yavaş-yavaş elədikcə borc verəndə qoyduğun şərtləri astadan bildirməyə başlamaq lazımdı. hərənin özünə görə şərtləri olur təbii ki, amma Mən özümün iş mühitimdən misal çəkəcəm. Kişi mühiti elədir ki, borc-kredit mövzusu daima açılır. Təzə-təzə işə başlayanda mənə verilən işçilərə də, yeməkxanada-filan olanda digərlərinə də borc teması açılanda həmişə deyirdim ki "hər tanışa pul verməyin adı yoxdu, mən ancaq yaxın uşaqlara borc verirəm. O da ki faiziylə qaytarırlar". Bunu bildirmək o işə yarayır ki, başda dediyim o hər yerindən duran "qaqa, mənə borc ver də" deməsin. Sən müəyyən sərhəd qoyduqca başa düşürlər ki, ağız açsa belə, yaxınlıq yoxdu deyə pulu ala bilməyəcək. Yaxınlıq üçün də gərək özünü sənin gözündə təsdiq etdirə, güvən yarada və pul almağı düşünürsə, faiziylə qaytarmalı olduğunu da əvvəldən bilə.

Özünü təsdiq, güvən məsələlərinə girdiyimizə görə, kimlərə, hansı tip insanlara borc vermək məsləhətdir, məsləhət deyil ona deyinim. borc verəcəyin adamla bağlı elə ekşisözlükdə də şükela olmuş bir cümləni ən birinci deməkdə fayda var:
1) pulu qaytarmayacağı halda qoyub göt-baş edə bilməyəcəyin adama borc vermə. Yəni fiziki güc önəmlidir. Başa düşürəm, bir nəfər hamıdan güclü ola bilməz, həyatdı da birinin qolu güclüdü, birinin zəif - hamı mike tyson olası deyil ki. Amma özün döyə bilməsən belə, ən azından yaxşı dost-tanışların olsun ki, təzyiq edə biləsən. Borc verdiyin adamın səndən, çevirəndən çəkinəcəyi olmalıdır, yoxsa elə hər dəfə "2-3 günə qaytaracam, qaqa" deyə-deyə fırladacaq, sən də qalacaqsan ortalıqda. Başımıza gələn bir şeyi deyim. Dostumun xalası oğlu(17 yaşı var) özündən 3-4 yaş böyük bir qaqaşa borc vermişdi. Dediyi vaxt çatanda bir dəfə uzadıb, iki dəfə uzadıb, üçüncüdə "belə də ki vermirəm, nağayrassan?!" deyib, söyüş söyüb, yanındakı 3-4 dənə idmançı qaqaşa güvənib söhbətə çağırmışdı. kişinin oğlu təkləyib göz qorxudacaqdı guya. 2 nəfər böyük getdik, bizi, əlində bitayla* beysbol sopası maşında oturan dostumuzu görəndən sonra quzu balası olmuşdular. Gələnlər qolda güclü qaqaşlar idilər e, təkə-təkdə aşırdardılar bizi, amma başa düşdülər ki, o gecə dava çıxsaydı, o bitayla qol-qıçaları qırılmamış ordan çıxa bilməyəcəkdilər. Qaqaşa 1 həftə vaxt qoyduq, səhər durdum gördüm uşaq mesaj yazıb ki, "allah canınızı sağ eləsin, qaqa, pulu qaytardılar".

2) Bilirəm, sözlük elə yerdi ki, kimsə "kişilik/ qeyrət/ namus" filan mövzularında danışanda istehzalı baxırlar, amma real həyat belə deyil. Verdiyin borcun qayıtmağını istəyirsənsə, ən ideal insanların başında elə mentalitetimizdəki "oğlanlıq/ kişilik/ şərəf/ etibar" anlayışları ilə yaşayan insanlar gəlir. aleksandr düma azərbaycan barədə yazırdı ki, "Azərbaycanlılarla sövdələşəndə sənəd imzalamağa ehtiyac yoxdur. Söz verdilərsə, bəsdir. Burada verilən söz avropadakı on dənə sənəddən daha etibarlıdır". Yəni sözünün ağası olan, həyatdakı adına ləkə gəlməyinə imkan verməyən adamlara borc vermək lazımdır. Mənim bir borclum var, qaqaş yaşadığı yerdə adlı-sanlı, hörmətli oğlandı. Nömrəsini verim, get onla nəsə problem yarat, bircə zənginə yaşadığı yerdəki hörmətli uşaqların yarısı yarım saat içində yığışacaq ki, nə söz-söhbətdi belə, kimdi götünə-başına yaxan? Krediti vardı, Atası da rəhmətə gedib təzəlikcə, çox xərcə düşəsi oldu. 2 ay faizsiz verdim ki, özün toparlasın, indi nəsə iş çıxdıqca azpulmat əvəzinə məndən borc götürür, artıqlamasıyla qaytarır. Hər ayın eyni günü mesaj yazır ki, "qardaşım, allah səni əskik eləməsin, kartıvı at, puluvu göndərim". Ən pis halda maaş günü həftəsonuna düşəndə 1 gün o yan - bu yanı ola bilər. Yəni baxma ki qaqadı, elədi, belədi; bu tip adama borc verəndə ürəyini buz kimi saxla. Nəsə soxuş gələcəyi təqdirdə gedib yaşadığı yerdə söz yaysan ki, "oğlanlığa sığan hərəkət eləmir, borcu var, hər dəfə fırradır", onunçun bəsdi elə, hörmətdən düşəcək, adam içinə çıxmağa üzü olmayacaq. Ona görə də həmişə dediyinə əməl edirlər belə tip adamlar.

3) keçən dəfə sözlükdə də açılmışdı söyüş teması. Əslində, bu dediyim də 2-ci bəndə aiddir, amma ayrıca danışım. borc verəndə adamın söyüş götürüb-götürmədiyinə də fikir ver. Bu dəqiqə öz ata-əmi-dayınızdan tutmuş borc vermiş istənilən adamdan soraqlaşın, özü deyəcək. Ortada pul varsa, söyüş elə bir mövzudur ki, əvvəl-axır araya girəcək. Mütləq elə bir an gələcək ki, ortaya söyüş qoymalı olacaqsız. Elə adama borc ver ki, cəhənnəm, axırıncı moment söyüş qoyanda təsir eləsin. Gördün çox uzadır, çox o tərəf bu tərəf edir, söz başa düşmür, "filan vaxtı çatdırmayanın var-yoxunu sikim" sözü təsir eləsin heç olmasa. Yoxsa anasına, bacısına, həyat yoldaşına hörmət qoymayan, üzünə bütün ailəsi söyüləndə namusunda bir qram tərpəniş olmayan adamdan necə pulu geri alacaqsan? Gözümün şahidiyəm, beləsi gəlib şöbədə də adamın üzünə durur ki, "qeyrətdizdi yalan deyən, pul zad alıb eləməmişəm ondan". Lap elə çox uzağa getməyim. Balaca dayım bir neçə il qabaq şəriki ilə ev tikib satırdı. Böyük dayım məsləhət görmürdü o adamı, amma yenə də balaca öz bildiyin elədi, Mərdəkanda 4-5 mərtəbəli böyük bir villa tikdilər. Dayıma da 200 neçə min borclu idi, oğraş atmaq istəyirdi, nəsə soxuş edib evi keçirtdi öz adına. Şərəfsizliyə bax ki, durub hələ arvadı üzərindən dayımı şərləmək istəyirdi. Axırda böyük dayım əl atdı işə, prokurorluğa çağırdılar, məhkəmə-filan, necə deyərlər, doğuzdurdular pulu, evi götürdülər, amma hələ də 20-30 min qalıb. Dayım acığından bir dəfə məclisdə demişdi ki "o nə kişidi ki, arvadının tumanı belə mənim pulumla alınıb". O da hələ bu qədər haqq-hesabdan sonra heç nə olmamış kimi özün kişi bilib ortalıqda gəzir. Yəni şərəfsiz insan nə qədər desən var. Yenə deyirəm, nəyəsə görə ailəsini və s söydürən, üzü padoşlaşmış adamdan uzaq durmaq lazımdır, başağrısından başqa bir şey deyil.

4) kiməsə onun mal varlığından artıq borc vermə. bir növ bank kimi hərəkət elə. Necə ki bank kredit verəndə adına olan maşını, evi və s yoxlayırsa, sən də o cür. Bu da ona görədir ki, işdir-şayət sabah-birgün elə oldu ki, pulu qaytara bilmədi, bax onda ödəşməyə bir şey olsun. Polis qohumu, tanışı olan birindən soruşun, sayın-hesabın itiriblər onlar bu ifadəni eşitməkdən. Adamı tapıb gətirirsən şöbəyə, deyir "yoxdu pulum. Vur öldür! yoxumdu da nağayrım, hardan tapım?!". nə evi var, nə başqa hər hansı bir şeyi. Bu dəqiqə bir nəfərin yaxın dostuma 1000 manata yaxın borcu var. O vaxtı neçə dəfə dedim ki, vermə o uşağa pul, yenə də lomluq elədi, yazığı gəldi, verdi. Bugün-sabah 1 il olur uje, pulu ala bilmir. Qaqaş o gün öz diliylə dedi ki "ürəyin nə söyüş istəyir qoy, gələn 5-ci gün 150-ni verəcəm, sonra da aybaay 300 verib bağlayacam". Peysər söyüşü qoydular ortalığa, 5-ci gün gəldi keçdi, hələ də səs-səmir yoxdu, zəngləri də açmır. Elə həmin görüşdə fikir vermişdim ki, telefonu da samsung'un ucuz bir modelidir, tutub əlindən alıb aparıb satsan, 250 manat edər, ya yox. Beləsinə nə edəcəksən? Heç nə! Araşdırmışam, yaxşı işi, maaşı-zadı da var e, amma özün qoyub axırıncı yola da. Canı-cüssəsi də yoxdu, vurub aşırdacaqsan, qaçacaq polisə, düşəcəksən zibilə, pulun qayıtmaq əvəzinə əlavə xərcə də düşəcəksən. indi evin tapıb evinə gedəcəklər, görək onda nə olacaq. Yəni borc verəndə bax gör adamın boynunda, barmağında qızıldan-gümüşdən nə var, neçiyə gedər; saatı, telefonu bahalıdırmı? Onların qiymətindən artıq pul vermə, lazım olsa, lap zalok götür. Keçən dəfə etibarlı bir məhləuşağım zamin durdu bir nəfərə, maşını vurmuşdu deyə özündəki pulun üstün düzəltməkçün təcili 800 manat pul lazım idi. gətirdi iphone 15-i zalok qoydu, mən də evdə 3-cü telefon kimi gəzdirdiyim sadə nokia'nı verdim ona ki, zəng gəlib-getməkçün işlətsin. Qaqaş dediyi vaxtdan da əvvəl gətirib 900 manat verib, canıma 100 dəfə dua oxuyub, telefonu götürüb getdi.

Hə, Bir də, məncə bütün borc verən adamların əməl etməli olduğu 1-2 şey var, hansı ki mənə görə bu işin bir növ "etik qaydaları"dır:
1) kiməsə borc vermisən, kiminsə sənə borcu var deyə o adamı özündən aşağı görmə. eləsi var borcluya elə yanaşır ki, el bil qabağındakı əskik adam-zaddı. Cibində 3-5 manat artıq pul var deyə götünə-başına yaxır, yuxarıdan-aşağı baxır. Baxan da deyər rothschild'di, dövlətlərə borc verib idarə edir. Puldu da, içinə azzarım olsun, bu gün səndədi, sabah başqasında olacaq. Bilmək olmaz sabah insanın başına nə gələcək. Bu ölkə elə bir yerdir ki, rəisi, prokuroru yox e, moment olur ordu generalından tutmuş deputatını, nazirini belə ilişdirib bir günün içində məhv edirlər. içi öz dədəm qarışıq saysız-hesabsız insan var bircə gecənin içində milyonlar itirir. Heç kimin sabahı bəlli deyil. Kimsə səndən borc alırsa, demək ki, səni özünə dayaq bilib ağız açır. Sən də özünü lap yaşın ondan az olsa belə böyük qardaş kimi apar. Sabah sənin də ona işin düşəndə həm üzün olsun ağız açmağa, həm də o özü xətrini əziz saxlayıb canla-başla o işi aşırtmağına kömək eləsin.

2) borcun qaytarılma vaxtı çatmadan borc söhbətini açma. bunu da edəni çox görmüşəm. Blin, borc verib deyə hər görəndə, hər oturub çay içəndə, harda tapdı söhbəti buna gətirib borclunu draznit edir ki: "pulu düzəlmisən? Vaxtında çatdıra biləssən?" filan-fəsməkan. Ala onsuz da o adam düz-əməlli insandırsa, daimi olaraq ağlındadı ki, sənə pul verəsidi, tapıb düz-qoş eləməyə çalışacaq. Sən də hər dəqiqə xatırladıb, üzünə vurub zayob eləmə camaatı. Əmin ol ki, üzüvə deməsə belə, içindən mütləqdir ki "bu gijdıllağ da sikdi e mazqimi, bildik də pul vermisən. Bircə verib qurtarsaydım, sikdirərdi başımdan" deyir. Çox belə can-ciyər olduğun adamdısa, uzağı, məzələnib zarafata sala bilərsən. Mən də arada o binbir gece serialındakı "benimle bir gece" səhnəsinin meme'ləri qarşıma çıxanda atıram 1-2 dostuma, gülüb keçirik.

2,5) borcu olan hər adam da kasıb deyil. 2,5 yazdım, çünki yuxarıda dediyim kimi, adamı sənə ağız açmağa peşman edib hər dəqiqə bezdirsən, çıxarıb pulunu artıqlamasıyla gözüvə soxar, qalar içində. Bizim kruqda ən az gəlirlisi mənəm, amma demək olar hamısının vaxtaşırı borcu olur mənə. dostlarım var ki, sezon vaxtı elə olur mənim aylıq gəlirimi 1-2 günə qazanır. Travel şirkətində işləyəni müharibəyə görə rusiya'ya sanksiya qoyulduğu ərəfədə hər gecə ən azı 3 min pul qazanırdı. durub elə adama "axşam 4 min pul götürmüsən, 300 manatımı qaytar" deməyin də adı yoxdur. 2 həftə demişdi, vaxtında da özü yazıb qaytardı dala. Yəni qaz vurub qazan doldurmağına görə tələb eləmək lazım deyil, hərənin özünə görə bir planı, fərqli-fərqli işləri var. Vaxt tamam olanda qaytarmasa, onda minnət vurub nəsə demək olar.

3) kimsə borcunu bir az gecikdirdi deyə o dəqiqə etibarı sarsılmır. insandı da, bəlkə elə bir vacib işi çıxıb ki, sənə qaytarmaqçün ayırdığı pulu xərcləyib, ya işləri düz getməyib pulu yığa bilməyib, bir az gecikdirəcək. Yəni 1-2 dəfəyə görə kiminsə haqqında onun etibarın sarsıdacaq şeylər danışmağın da yeri yoxdu. Səbrlə hərəkət elə, anlayış göstər. Onsuz da bu məsələdə istər "vorovskoy" müstəvidə, istərsə də hüquqi müstəvidə sən düzsən. Yuxarıda dediyim kimi, böyüklük elə, relaks ol.

Qızlara borc vermək məsələsinə gəldikdə də, dolu-dolu danışacaq qədər çox təcrübəm olmayıb, amma normalda ən pis ehtimalı götür-qoy etdiyimə görə ətrafımda kiməsə tövsiyə eləmirəm. Düzdü, necə deyərlər, "dastoynu" qızları çox görmüşəm, pulu götürür, maaşı gələndə, əlinə pul düşəndə o dəqiqə qaytarır. Amma qaytarmamaq fikri olmasa necə? qızı necə sıxacaqsan? Vurası deyilsən, söyüş qoyası deyilsən, uzağı dalaşacaqsız, əlaqə kəsiləcək. Bir çoxu da bu əlaqə qopmasını bəhanə edib heç qaytarmır, bu da bir reallıqdır. Məbləğ böyükdürsə, uzağı gedib ailəsinə bildirməli olacaqsan ki, qızınız bu qədər pul alıb məndən, qaytarsınlar. Amma qız dostuna borc verərkən ən önəmli məsələ o borcu "başqa cürə" ödəşməkdi. qətiyyən o fikirlə borc verməyin. 5-6 il qabaq biz tərəfdə olmuşdu bu tip tema. Qızda da müəyyən qədər səhv var idi ki, sevgilisi dura-dura dostundan almışdı pulu. Lap elə də olsa, qaqaşın durub qızı sıxıb sonra o təklifi eləməyinin adı yox idi. O vaxtı qız sevgilisiylə danışıb, qəsdən razılaşıb çağırmışdı. o qaqaşı it balası kimi döyüb sözün əsl mənasında yerlə sürümüşdülər. Başqa nələr elədilər, day yazmayım açıq-açıq. Dolayısıyla, pul vermisənsə, çalış pulu al. Qızın özü söhbəti ora gətirib təklif eləsə, onu da qəbul edib-etməmək duruma görə dəyişir. Yəni bir qız sırf pulu qaytara bilmədiyi üçün çarəsizlikdən "başqa cürə" ödəşməyi təklif eləsə, bundan istifadə eləmək alçaqlıqdan başqa bir şey deyil. Ya halallığın ver pulun, ya da ümumiyyətlə artıq istəmə, özü nə vaxt qaytararsa, qaytarar. Yox əgər qız özü elə buna yatqındırsa, texniki olaraq o artıq borc alıb-vermək sayılmır. Buna deyirlər qızı "saxlamaq". Sən maya buraxırsan, o da əvəzinə səninlə birlikdə olur.

Belə, bir az uzun olsa da, əsas odur əhatəli oldu. Başda "çətin deyil" dedim, amma bu qədər detallara enməklə çətin göstərdim deyəsən. -* məncə, düzgün insanlara borc vermək uzunmüddətli dövrdə çox xeyir görüləcək şeydir. Doğma dayım bir nömrəli nümunəsidir elə. 20 il qabaq baş leytenant, kapitan olan vaxtı dostları işləri aşırtmaq üçün, ya təzə-təzə biznesə başlayanda dayımdan borc alırdılar, indi pullarını balta kəsmir, respublikada hörmətli adamlardı. Bir dəfə elə mənə görə ağız açmalı olmuşdu, yarım saata o işi necə həll etdiyini, kimlərə zəng getdiyini eşidəndə gözüm kəlləmə çıxmışdı. Hələ o gün Böyük oğluna maşın almaq fikri olduğun deyəndə dostu oğlunun 45 minlik maşının 25 minə - ziyanına satmağı təklif eləmişdi ki, xətir-hörmət var, özgəyə niyə qismət olsun ki?

Məsələyə səthi baxanda pulla hörmət qazanırmışsan kimi görünür, amma elə deyil. Pulu olub da, adam içində qram hörməti olmayan o qədər insan var ki. Borc vermək onsuz da artıq dostluq bağı qurduğun, etibarlı, düzgün bir şəxsə çətin günündə dəstək olmaqdır. Necə ki sən hansısa bir şey üçün dostundan nəyisə xahiş edirsənsə, o da maddi vəziyyətinə görə sənə ağız açıb xahiş edir. sən də pulunu özünə xərcləmək əvəzinə o adama verirsən ki, o, işini aşırtsın. Faizi də baxır kimdən və hansı şəraitdə alırsan. Yuxarıda yazdığım o atası rəhmətə gedən qaqaş misalı, elə vəziyyət olur ki, orada əlavə tələb eləmək vicdana sığan şey deyil. evli, özü istəməyə utanıb çerez başqası ilə məndən borc alan iş yoldaşım var, ayın axırı o pulu qaytaranda dirəşsə belə, əlavə 1 qəpik də götürmürəm. Amma başda dediyim kimi, uyğun durumda üstündə faiz də alırsansa, borc vermək əlavə gəlir və əlaqələr yaratmaq üçün çox yaxşı vasitədir.

22 nəfər bir topun arxasınca boş-boş qaçır deyən futbol düşmənləri

bu gün sabah 10 il olacaq ciddi-ciddi oturub futbol izləmirəm. di gəl ki, bəzən old trafford'dakı manchester united - galatasaray və ya qarabağın son oyunu kimi bəzi oyunlar olur ki, adam oturub baxmaq istəyir. o da ki tək yox e, hansısa məkanda uşaqlarla. bunda da məğz topun dalınca qaçan qaqaşlara baxmaq deyil; o həyəcanı, göstəriləcək olan əzmi, rəqabəti, oyundakı və oturduğun məkandakı gərginliyi hiss eləmək və anı yaşamaqdı. bu dəqiqə mən özüm də oturub həmin oyunların qısa icmallarına baxanda mənasız gəlir, ancaq o anın içində olanda isə tamam başqa dünya olur və kədər, sevinc, əsəb - bütün o hissləri yaşamaq ləzzət edir.

ümumiyyətlə, idman növlərini və bunun timsalında bir çox şeyləri mənasızlaşdırmağı düzgün hesab eləmirəm. belə tiplər də yetəri qədər çoxdu. futboldan danışanda "22 nəfər topun dalınca düşüb" məntiqilə yanaşır; ufc, kikboksinq və ya hansısa döyüş növləri olanda "gij kimi durub bir-birlərini döyürlər", rally, f1-dən söz düşəndə "bu nədi e, eləcə viyuuu, fso" deyir və s.

bu tip düşüncə tərziylə yanaşanda deyil təkcə idman növləri, həyatdakı, demək olar, hər şey mənasızlaşır: "mal kimi işləyirik ki, hansısa yekəqarın milyonları qatlayıb qoysun cibinə" və s bu düşüncə(lər və qəlibləri) ilə xırdalığa getsək, onda gərək vurub özümüzü də öldürək ki, "onsuz da öləcəyik, bir müddət sonra heç kimin qozuna da olmayacaq, hər şey mənasızdır".

demirəm bunlar həqiqət deyil, məndə də uzun müddət olub bu şey. amma bu, insanın xoşbəxtliyini və həyatdan məmnunluğunu azaldan şeydir. ən azından, məndə belə idi. day durub fanatik olmaq da düzgün deyil, amma məncə, bu kimi düşüncələrdən kənara çıxıb, xırdalığına eniləndə mənasız gələn bir çox şeylərdən zövq almağı bacarmaq lazımdır. önəmli olan yaşadığımız duyğulardır. içki, siqaret, narkotik deyil ki pis vərdiş olsun; zövqdür də, hərə bir şeydən alır və yaşayır.

hə, bir də ki, bir tərəfin idmanın hansısa qolunu mənasızlaşdırdığı, o birinin də fanatik olduğu müzakirələr də (əslində, çox vaxt mübahisə olur) gərəksizdir. fikirlərini bir-birlərinə yeritməyə çalışmadıqları və sadəcə bölüşüb mövzunu bağladıqları müddətcə ikisini də doğru sayıb öz axarına buraxmaq yaxşıdır. əsas odur hərə öz tutduğu fikirlərlə başqalarına mane olmadan xoşbəxt və məmnun yaşasın.

22 fevral 2024 qarabağ braqa oyunu

Başda əsəb, gərginlik, söyüşlər.
Sonda biz-biz olmuş tüklər, dolu gözlər, qürur, fəxarət.
Askerler, Görev başarılı! Üsse dönmenize gerek yok, üssü oraya taşıyacağız. o7

sözaltı günlük

Düz 4 gecədir düz-əməlli yuxu yatmıram, hər şey bir-birinə girib və hamısını birtəhər yoluna qoymalıyam. Az da olsa içimi tökməyə yer axtarıram.

Bütün həftə rutin keçib. Əsəbin içində olmuşam bütün həftəni. Birinci günündən altıncı günə qədər elə gün olmadı ki, kiməsə qarşı tonumu artırıb "uzatmayaq. bax indi cavab verəcəm, zibili çıxacaq, bütün əsəblərimiz korlanacaq" tipli bir cümlə işlətməyim. Gərginliyimin qaynağını bilirəm deyə deyəcəklərimdə dibinə kimi haqlı olsam belə, anlıq olaraq partlayıb kiminsə üstünə lazım olandan artıq əsəb tökməmək üçün çabalamışam: həm sosialda, həm də üz-üzə dialoqlarım minimumda olub, maksimum qısa kəsmişəm hər şeyi. Günorta 2-3-ə qədər özümü "normal", sanki heç bir problem yoxmuş kimi apara bilirəm. Amma obed sonrası yorğunluğun üstünə bir də görəndə ki artıq cansıxıntımı yığıb yığışdıra bilmirəm, mənlə işləyən uşaqlara "soruşan olanda marketə getdiyimi deyin" deyib çıxıram 15-20 dəqiqə açıq havada vaxt keçirirəm. Özləri də bilir ki, marketə-filan getmirəm, sadəcə uzaq qalıb toparlanmaq üçün edirəm. "yaxşısan?" soruşulanda da başımı yelləyib yola verirəm. içini skim, bu soxasoxda müdir də yazıb ki, xəstələnib, səhər işə gələ bilməyək, indi işin bütün yükü və məsuliyyəti mənim üstümdədi.

Evimiz iş yerimə daha yaxındı deyə məcburiyyətdən həftəiçi yatmağa ora gedirəm, həftəsonu da bu biri tərəfdə qalıram. Keçən dəfə axşam gələndə gördüm yenə evdə qanqaraçılıqdı (bax: davamlı dava edən ailədə böyümək)

kiçik çillə

Böyük çillə* qış girdiyi gündən 31 yanvara kimi 40 günlük period bitən kimi başlayan və 20 gün davam edən, növbəsini boz aya(21 fevraldan yaz girənə kimi olan dövr) buraxan, el arasında qışın üç hissəsindən ikincisinə verilən ad. Kiçik çillə böyük çillə və boz aydan havasının çox sərt şəkildə soyuq olmasıyla seçilir və qışın ən soyuq dövrünü əhatə edir. El arasında belə bir deyim də var. Kiçik çillə böyük çilləyə deyir ki:
"heyif ömrüm azdı
Qabağım yazdı.
Yoxsa beşikdəyin beşikdə
Deşikdəyin deşikdə dondurardım"

Mən belə şeylərə diqqət edən olmamışam. amma ilin bu dövrünün nə vaxtsa bu qədər isti olduğunu da görməmişəm. Yəni ən azından illərdir kameramla şəkillər çəkirəm və bayaq da arxivə baxanda bu qədər günəşli hava olduğu qarşıma çıxmadı. Bayaq mama zəng eləmişdi, söhbət hava-suya fırlananda elə o da dedi ki, həyatı boyu gördüyü ən isti kiçik çillə bu ilkidir. 21 dərəcə isti e, zarafat deyil.

salam bibi yorulmayasız

9-10 yaşımdan bu yana eyni məhlədə qalıram. Məhlə də demək olmaz əslində, böyük bir yaşayış kompleksidir: hərəsi 3 blokdan ibarət 8 bina; amma ağız öyrəşib də "məhlə" deməyə. Məhlədəki hər bir binaya da ayrıca xadimə ayırıblar: hər səhər blokları silib-süpürür, binanın qarşısındakı zibilləri təmizləyir.

Ağlım kəsəndən bizim bloku, binamızın qarşısın eyni qadın təmizləyir. Ən köhnə xatirələrim anamın əlimizdən tutub bizi məktəbə apardığı vaxtlara dayanır: bizi məktəbə ötürər, ordan da işə gedərdi. Anam hər gün, qeyd-şərtsiz hər Allahın səhəri o qadına gülümsünüb salam verərdi.
Əminəm ki, indi də deyir. O da əksər vaxtı heç başını qaldırmadan, ya da hörmət üçün çox qısa müddətlik başın qaldırıb salamını alıb işinə davam edərdi.

Bir zaman sonra artıq 1 kafedra yetmədi, 2-ci kafedranın rəhbərliyini də anama tapşırdılar, işləri çoxaldı. bəzən məktəbə getmədiyim günlərdə, ya da anam bizdən tez çıxmalı olanda o qadınla yanımda anam olmadan rastlaşırdım, necə xitab edəcəyimi bilmirdim. Bir sabah yenə birlikdə çıxarkən yenə mama o qadına salam verdikdən sonra aramızda bir dialoq olmuşdu:
Mən: maa, ona qadına nə deməliyəm?
Anam: başa düşmədim, nə deməlisən ki?
M: o mənada yox e. Yəni salam verəndə "bibi" deyim, yoxsa "nənə"?
A: nənə nədi, bertrandçik? o xanım yaşca məndən balacadı, "bibi" de, bəsdi.
M: mən elə bildim 50-60 yaşı var.
A: yox, ay bala. Niyə soruşdun ki, bunu?
M: o bibini arada-bərədə görürəm, salam verəndə nə deyəcəyimi bilmək istəyirdim.

başımı qaldırıb anamın üzünə baxanda mənə sadəcə fəxarət ilə gülümsünüb sonra üzünü çevirib irəli baxdığını görmüşdüm. Məni uşaqlıqdan bəri hər zaman "bax, bertrand, sən ziyalı ailəsindəndən, mədəni ol həmişə. Sən hamıya nümunə olmalısan, sənə görə bizə söz gəlməməlidir. Özünü elə aparmalısan ki, həmişə səni nümunə çəksinlər" deyərək böyüdülmüşəm. Bilirəm, bu, uşaqda bir az yüksək eqo yaratdığı kimi ətrafı ilə sağlam bağ qurmağına da mənfi təsir edə bilir. Ancaq anamın mənlə fəxr etməsi daha önəmli idi, Ona görə də o qadına "yorulmayasız" deməyi qərara almışdım. bilirdim ki, nə zamansa məni anama tərif edəcəklər və anam bununla qürur duyacaq, o ki tərif eşitməyi sevir. O gündən sonra nə zaman o qadını görsəm, "salam, bibi, yorulmayasız" deməyə başladım. Hətta bir dəfə təsadüfən anamla birgə çıxanda o qadın bizi yan-yana görəndə: "müəllimə, sizin oğlunuzdu?", - dedi, anam da təsdiqləyəndə "allah saxlasın, çox mədəni uşaqdı", - deyib işinə davam elədi. Anam yenə fəxrlə mənə baxıb sığallamışdı. O gün məqsədimə çatmışdım: anam mənimlə fəxr edirdi və mən xoşbəxt idim. Amma məsələ tam olaraq bu deyil.

Sonrakı illərdə çox şey gəldi başıma. deyil o qadına, bütün xadimələrə, satıcılara, kassirlərə, ofisiantlara - bir sözlə, xidmət sekotundakı hər kəsə qarşı davranışımı dəyişdirən ən əsas şey elə özümün də xidmət sektorunda işləməsi oldu. Hər "Face-to-face" sferada olduğu kimi, bizi də işdə məcbur edirdilər müştərilərə gülümsəməyi, xoş danışmağı. Hər gün yüzlərlə üz, yüzlərlə fərqli xasiyyət, yüzlərlə fərqli qəbildən adam, yüzlərlə fərqli ruh halında olan insanların hamısına gülümsəmək və xoş danışmaq, səbrlə nəyisə izah etmək, üstünə də gəl ağır depressiya, hər saniyə intihar düşüncəsi, maddi, sosial, sağlamlıq problemləri - bir sözlə həyat xirtdəyinə dirəndiyi, iyrənc bir rəhbərliyin idarəçiliyi altında bunu eləmək cəhənnəm əzabı idi. Gəlib bütün əsəbini və qıcıqlığını üstümə tökənlərin sayı-hesabını unutmuşam. Mən də çox, həm də lap çox istəmişəm o seriallardakı kimi hər şeyi yerə çırpıb, qarşındakının üstünə qışqırıb, tüpürüb, söyüb, lap vurub göt-baş edib hər şeyə siktir çəkməyi. Amma o pula hər şeydən çox ehtiyacım var idi, edə bilməzdim, məcbur idim dözməyə...

O günlərdə bəzən biri gəlirdi: mühriban şəkildə salam verir, sifarişini deyir, səbrlə gözləyirdi. Tələsdiyini belə xoş bir şəkildə ifadə edirdi. Bax o adamlar o qədər yükün və basqının altında insanın əhvalını, bəzən də bütün gününü elə gözəlləşdirirdi ki, sözlə ifadə etmək çox çətindir, bunu ancaq yaşayanlar bilər. Qəlbimin bütün dərinliyi ilə minnətdarlıq duyurdum, bəzən gözümün dolduğunu gizlətməkçün gedirdim ayaqyolunda üzümü yuyurdum. Hətta neçəsi olurdu ki, təşəkkür edib gedəndə birbaşa özlərinə "kobud davranmadığınız üçün əsas siz sağ olun. Kaş hamı sizin kimi mehriban olardı" demişəm. Bəzi müştərilər vardı ki, əməlli bağ qurmuşduq aramızda. Bax həmin o günlərimi "atlattıktan" sonra özümə söz vermişdim: deyil xidmət sektoru, bütün işçilərə hansı ruh halında oluramsa-olum mehriban davranıb salamlaşacağam. Hətta əsəbi olsalar da, bir neçə dəfə şans verib yenə də yenidən xoş davranacağam. Çünki hansı birini görsəm, avtomatik özüm gəlirəm gözümün qabağına.

Sözümü ona gətirirəm ki, Günü bu gün də həmin o bibiylə qarşılaşıram. Hiss edirəm ki, mənim həminki o balaca uşaq, həmin o müəllimənin oğlu olduğumu xatırlamır. Uzun illərdir anamla bir çıxmıram evdən, əsgərliyimi də saysaq 2-3 il məhləmizdə olmamışam, o qadınla rastlaşmamışam. həm də ki bütün bu illər ərzində xarici görünüş olaraq da çox dəyişmişəm: ikicə il məni görməyən doğma əmim belə məni tanımamışdı, qaldı ki o qadın tanıya? Bax elə bu Yayın sonu, sentyabrın əvvəlində elə oldu ki, ard-arda 4-5 gün üz-üzə gələsi olduq. Həmin o günlərdə çox gözəl bir şey oldu. Həmin gün yenə pilləkənlə düşəndə gördüm blokun içini silir. Addım səslərimi eşitmiş olmalı idi ki, başın qaldırıb boylandı. Heç gözləmədiyim anda bibi məni görən kimi dikəlib diqqətlə üzümə baxdı. Hiss elədim ki mənim ona salam verməyimi gözləyir deyə edir. Yanına çatıb adətim üzrə gülümsünüb "sabahınız xeyir, bibi, yorulmayasız", - deyəndə o da mehriban şəkildə "sizin də sabahınız xeyir. gününüz uğurlu olsun" dedi. O gün başa düşdüm adicə salamımın o bibiyə necə xoş təsir elədiyini, ona necə gərəkli olduğunu və bəzən bunu umduğunu.

Hə, bir vaxtlar anamı qürurlandırmaq üçün başlamışdım, qeyri-səmimi idim, şərtli bir gözlənti içərisində idim. Amma indi... indi artıq illərdir özümə vicdani borc kimi sayıram və belə hallar içimdə sadəcə təsəlli yaradır. Hər nə qədər bəzən bəziləri heç salamımı almayıb, "gecəniz xeyrə"ləri cavabsız qoysa da.. Bəlkə də heç də "friendly" bir xarici görünüşümün olmamağından qaynaqlanır, amma alındıracam. Əslində, deyil tək o bibi, yolboyu gördüyüm təmizlikçi xalalara, marketimizdəki kassirə, işdəki xadiməyə, mühafizəçi dayıya verdiyim o "salam"lar, "necəsiz?"lər, "yorulmayasınız"ları həm də özüm üçün verirəm. Onlara bunu edəndə onlardan ziyadə, sanki sınıq-salxaq halda nələrəsə görə məcbur dözən və tutunmaq üçün gün boyu xırdaca bir təsəlli və xoş bir şey axtaran o keçmişdəki mən'ə edirmiş kimi hiss edirəm. Hər halda, onlar da istəyərdi evində oturub nəvəsi ilə oynamağı, ya da yaşıdım olan o qızların, oğlanların o vaxt mənim də arzuladığım kimi gedib sevdikləri insanlarla, ya da isti evlərində ailəsi ilə xoş zaman keçirməyi. kim 40-50-60 yaşında küçə süpürüb hoş bir əhvalda olar ki? Ya da kim istəyər xidmət sferasındakıları hambal kimi görənlərin, üzlərindən zəhrimar yağanların olduğu cəmiyyətdə ömrünün ən gözəl illərini "müştəri hər zaman haqlıdır" mottosuna məcbur edilərək keçirməyi? Və sözün düzü, buna qarşılıq olaraq xoş bir cavab alanda, onların azca da olsa, kefinin açıldığını görəndə özüm də xoşbəxt oluram. Nə də olsa, mən də hələ də gözəl olduğunu düşündüyüm bir həyat yaşamıram. Və düzünü desəm, bəzi günlərim təməldə onlarınkından o qədər də fərqlənmir: bəzən gecə uzanıb tavana baxa-baxa özüm-özümə hesabat verərkən gün ərzindəki tək xoş anımın elə o salamlaşmalar olduğunu görürəm. Əsas odur, vicdani borcumdan çıxıram, əlimdən gələni əsirgəmirəm. "ən azından cəhd elədim"...

pişik

Bayaq içərişəhərdə skamyada oturarkən narıncı bir pişik sanki belə də olmalıymış kimi çıxdı oturdu qucağımda. Yerin rahlayıb üstümü iylədi, başladı hoodie'nin yaxasını yalamağa. Ciddi-ciddi dəqiqələr boyunca durmadan yaxamı yaladı, özümə də qəribə gəldi ki, niyə belə edir. Bəlkə də, vurduğum ətirə görə idi, bilmirəm.

Sonra da başın qoyub 1 saatdan çox yatdı qucağımda, mən də söhbət edə-edə sığalladım.

Hər zaman ağızdan-ağıza "pişiklər ağrını hiss edirlər. gəlirlər ki, o ağrını alsınlar" sözün eşidirdim, digər tərəfdən də narahatlığı, stress və anxiety'ni azaltdıqlarını oxuyurdum. Dekabrın ortalarından bəri bir tərəfdən gördüyüm yuxularım, bir tərəfdən də fiziki ağrılarım gündüzlərim cəhənnən, gecələrimə də, bildiyin, təcavüz edirlər. 4-5 saat yuxu yatanda papağımı göyə atıram. həkimin biri o yandan məni heç bir müsbət reaksiya vermədiyimçün artıq stasionar müalicə almağımı təklif edir, o biri də oturub gözləyir ki, haçan gedib təzədən yoxlanışdan keçib müalicə kursu götürəcəm. Bütün bunlar olarkən heç gözləmədiyim anda bunun olması, ibnənin mışıl-mışıl uzanması, onu sığallamağım bütün dərmanlardan çox daha effektiv təsir göstərdi.
Çoxdankı arzumdu pişik sahiblənmək. deyəsən, artıq vaxtıdı.
(bax: günü gözəlləşdirən anlar)

casio a168

Bir saat düşünün! * zaman olaraq yox, əşya olaraq :d
heç vaxt batareyasını dəyişməkçün ustaya aparmayacağınız, unisex, kiçiyindən böyüyünə, xanımından kişisinə qədər istənilən stildə olan hər kəsin toya, yasa, işə, hərhansı event'ə, gəzintiyə və ya ümumən günlük istifadəsi üçün rahatlıqla hər tip geyimlə uyğunlaşdıra biləcəyi bir saat!

Əminliklə demək olar ki, bütün saat kolleksionerlərinin sahib olduğu, 30 dollar kimi çox ucuz bir qiymətə alına biləcək, casionun vintage dizaynda ən yaxşı donanıma sahib digital qol saatı modeli - casio a168! Eyni zamanda, əksər saatsevərin "əgər 1 saatlıq kolleksiyan olsaydı, hansı olardı?" sualına cavab kimi göstərdiyi, Həmçinin mənim özümün də aldığım vaxtdan(aprel 2023) bu yana xüsusi planım və ya görüşüm olmayan günlərdə 7/24 qolumdan çıxarmadığım saatdır* həqiqətən 7/24, yatanda belə çıxarmıram .

ilk olaraq tarixinə nəzər salsaq, ilk çıxış tarixi müəmmalıdır.internetdə bir çox tarix göstərilir: 1991 deyən var, 1997 deyən var, 2001 deyən var və s. Məsələn:
Casio'nun rəsmi səhifələrindən birində 2001 tarixi göstərilir* şəkil reddit'dən götürülüb :

Lakin youtube-da 1997-ci ilin casio saat kataloqunda a168 saatına da yer verilib. * videonun 1-ci dəqiqəsindən sonra aydın görünür

(youtube: )

günü gözəlləşdirən anlar

Demək, uzun zamandır kibrit kolleksiyası toplayıram. evdə hazırda 30-40 fərqli dizaynda kibritim var. 2002-ci ilin belorusiya kibritindən tutmuş tatarıstan, rusiya, Bolqarıstan, pakistan və s unutduğum bir çox yerlərin kibritləri var, hansılar ki neçə illik olsalar da, heç biri istifadə edilməyib, tam təmizdir və içləri doludur. Hətta üstündə öz adım yazılan kibritim belə var. -* Arzusunda olduğum əsas erməni kibriti idi, onu da o vaxt komandirim nə elədimsə, vermədi ki, bəs 1 dənədir, combat bıçaqla birgə müharibədən ömürlük xatirə saxlayacaq.

Nəsə, Hardasa ay yarımdır bir fotoqrafla olmuşam. Bir dəfə təsadüfən storisində bir kibrit gördüm, tez qaçıb açdım kolleksiyamı ki məndə bundan var, ya yox? Gəlib yazdım özünə ki, hardan aldığını(tapdığını) desin, gəlib alaram. Qəribə bir dialoq olmuşdu: yeri deyib sonra içimə xof saldı ki, "birdən gəlsən və olmasa?". Zatən həmin günkü söhbətimizin sonunda məndə belə təəssürat oyandı ki, ya bu qız mənlə görüşmək üçün bəhanə elədi, ya da həqiqətən çox xoşniyyətli və yaxşı biridir. Əslində, hər ikisi də mənə uyurdu zatən, dedim alıb saxlasın özündə, götürərəm sonra.

Vaxt edib görüşdük. Vaxt dediyim də, gecə 11 idi. Hələ saf-saf da soruşmuşdu ki, "çox gec çıxıram işdən, alınacaq səndə?". Day demir ki, bertrand'ın günü elə 11-dən sonra başlayır da. -* həmin gündən sonra qəşəng münasibətimiz yarandı, elə omsa öyrəndim ki, məndən beşbetər uzun-uzun gəzməyi sevən adammış sən demə. Gecə-gecə dolaşdıq şəhəri. Gəlib instagramda təşəkkürlə bərabər ümumən izləmə listində olanların da agah olması və (bəlkə bir ümid) dəstək olması üçün həm kibrit, həm də pul kolleksiyam olduğunu paylaşdım. Sağ olsun, bir dostu ilə də calaşdırdı məni. ondan filippin piso'su, çin yuanı, 80-ci illərin zlot'u və s pullar aldım. Almağına aldım, amma özünün görüşməyi alınmayacaqdı deyə həmin bu qıza verəcəkdi ki, o mənə çatdırsın.

1-2 həftə keçdi, keçən dəfə alındırıb görüşə bildik. Sözün düzü, iş bir yandan, 1-2 şəxsi problem digər yandan - qanım qaraydı, amma sosial medialardan tamam uzaqlaşmamış görüşüb götürməli idim deyə razılaşdım. Görüşəndə nə görsəm yaxşıdı? Sən demə, Özü də həmin o dostundan şirvan alıbdı mənə hədiyyə üçün* huhuu, bomba patladı, dur hələ arxası var .
həmin gün doğum günüm idi. Mən də doğum günümü qeyd eləmirəm illərdir, qəti şəkildə qarşıyam qeyd olunmasına. Ən yaxın dostlarım belə bilmədən normal bir gün kimi yaşayıram həmin günü, həmin gün də gedib oturub fav kofeşopda film izləyəcəkdim. adicə tabeçiliyimdə olan işçilər belə həmin gün "bertrand, bilirəm xoşuna gəlmir, amma icazə ver heç olmasa quru-quru təbrik edək, həqiqətən içimizdən gəlir" deyib icazəmi alıb təbrik edib görüşmüşdülər, o dərəcədə qırmızı cizgidi mənimçün.

Hə, görüşdə qalmışdıq. Gördüm gətirdiyi paket ağırdı. Ala sən demə, balaca qabda mənə tort dilimi gətiribmiş. şirvan qırağa, qızın heç doğum günümdən xəbəri belə olmadan tort gətirməsi, mənim də ac vaxtıma düşməsi təsadüfü günümü gözəlləşdirmək yox e, birdən-birə tavana uçurdu aq.

Zatən nadir hallarda belə gözəl* söhbət xarici gözəllikdən getmir biriylə qarşılaşıram. indi neçə gündü oturub bu qədər incə davranışın altından necə çıxacağımı düşünərəkdən instagram hesabını, danışdığımız söhbətlərimizi incələyirəm ki, onu sevindirəcək görəsən nə alım, nə edim. Ümid edirəm, vəziyyətdən üzüağ çıxıb günün gözəlləşdirə biləcəm. * (:

zippo

mont blanc kimi premium şirkətləri nəzərə almasaq, aşağı və orta büdcədə imco və clipper ilə birlikdə top 3 alışqan şirkətindən biri və ikonik bir karizma abidəsidir.

Bu entrini əvvəllər zippo sahibi olmuş biri kimi almaq istəyənlərə tövsiyə məqsədli yazıram. Amma hər zamanki kimi haşiyəyə çıxmasam olmaz.

uşaqlıqdan yandıran xəstəsi olmuşam. Dayım hər dəfə deyirdi ki, "sən balaca olanda soruşurdum ki, bertrand ürəyin nə istəyir? Sən də deyirdin ki, adamın 2 məmmədi ola, gedib 4 dənə zajıqalka alıb qoya cibinə. Çıxardıb pulu verirdim qaçıb o dəqiqə hamısına yandıran alıb başlayırdın durmadan yandırmağa". Ahahah o dərəcədə alışqanları sevmişəm(bəlkə də indi kibrit kolleksiyası toplamaq həvəsim ordan gəlir). Nə hikmətdirsə, son 1 ayda ayıldım ki, niyə ikonik yandıranım yoxdu axı mənim? 27 ay tərgidib yenidən siqaretə başlayandan bəri bu 2 ildə bir dəfə də olsun yandıran almamışam. Ya kibrit ilə fırlanıram(kükürdün dadı gözəl olur), ya da uşaqlarda gördüyüm hansısa birin bəyənəndə istəyib götürürəm * qətiyyən əkişdirmirəm * inanan daşa dönsün .

Bir hardasa 10 il qabaq bir zippo'm var idi, sonra hədiyyə verdim bir dostuma. Məncə, siqaret çəkən və ya çəkməyən hər oğlanın içində var zippo sahibi olma istəyi. Dizaynının karizmatik və "timeless" olmasından ziyadə, tarixiliyi, funksionallığı və təbii ki o qapaq səsi ilə möhtəşəmlik abidəsidir. Üstəlik, zippo benzinindən istifadə edəndə eynilə kibritin verdiyi o kükürd tamı kimi, bunlar da xoş bir dad buraxır* təbii ki, zövqlər müxtəlifdir . Amma originalını işlədənlər azdı, olanlar da dizaynlı olanı alırlar. mənə görə isə ən yaxşısı "high polished chrome" olanıdır, yəni bildiyimiz parlaq gümüşü rəng, heç bir dizaynsız. Necə deyərlər, sadəlik gözəllikdir. Üstəlik, "armor" modelləri var, hansı ki normalından 1.5 qat daha qalındırlar və çox daha tox səsə malikdirlər.

indi isə keçək bu entrinin əsas yazılma məqsədinə. içi mən qarışıq hamı tərəfindən bu qədər tərif olunmasına olunur, bəs bunların heç mi problemi olmur? Təbii ki olur! Hər bir şey kimi, bunlar da mükəmməl deyillər...
Son 1 ayda uzun-uzun yenidən araşdırdım zippo'lar barədə. Vaxtilə özümün yaşadığım problemlərin həll olunacağını ümid edirdim, ancaq təəssüf ki, olmayıbmış. Bu problemlər də nələrdir, onu deyim, almaq fikrinə düşənlər bəri başdan gözə alsınlar.

1) "hinge" problemi. "Hinge nədi ay qa?" desəniz, öncə onu izah edim. Aşağıdakı şəkildə işarələdiyim, üst və alt qapağı bir-birinə birləşdirən hissə ki var, bax o.

Problem nədir bəs? Problem bu hissənin (işlətmə tezliyindən asılı olaraq) bir müddət sonra genişləməsidir. Bəs bu genişləmə nəyə səbəb olur? insanın karizmatik alışqanından soyumasına! ("confused face" emoji)
Nəticəsi də bu görüntü olur. Hələ bu yüngül formasıdır, zaman keçdikcə daha da əyilirlər.

Amk düşün ki, ən azı 60-70 manat pul töküb yandıran alırsan, amma bir neçə aydan sonra belə olur, necə deyərlər, razvalı qaçır. Məndəki zippo da belə olmuşdu. Olandan sonra da bütün marağım öldü, gözümdən düşdü gül kimi yandıran. Eynilə həvəslə sürdüyün maşının ustaya düşüb problem yaratması, nə bilim illər əvvəlki ex'inlə yenidən başlamaq kimidir - heç cürə əvvəlki kimi isnişə bilmirsən. Başqa necə izah edim bu duyğunu bilmirəm, amma bərbad duyğudur.

2) "hinge" problemi olsun ya olmasın, böyük əksəriyyətində qapaq laxlayır, tam kip oturmur. Təzə alanda tam bilinməsə də, qısa müddət sonra olacaq. Forumlarda illərdir millət gedib-gəlib bu barədə xəyal qırıqlıqlarını yazır. Hələ "Trick" edəndə Qapağı açıq vəziyyətdə əlindən düşəsi olsa, necə deyərlər, sikdirdi məhəbbət. O zippo çox güman bir daha əvvəlki kimi olmayacaq. Bu qapaq laxlamağının da əsas səbəbi original zippo içliklərin ("zippo insert") hündürlüyünün bir tık qısa olmasıdır.

3) belə pis çıxmasın, qaz qaçırtma problemi -*. içinə benzinin doldurandan sonra işlətsən də, işlətməsən də 1 həftə, 10 gün çəkir içində qalmağı. Uçur gedir. Özüm o vaxt original benzinin istifadə edirdim, ancaq heç vaxt 2 həftəni görmədim. Siqareti az-az çəkən birisinizsə, az qala siqaretdən çox pulunuz çıxacaq benzininə.

Bunun da səbəbi həm qapağında, həm də içliyin altında rezinlər olmamasıdır.
Diqqət edin, altında qapaq yoxdur, içindəki pambıq sadəcə daha sərt pambıq ilə izolyasiya olunur. Ki bu da heç bir işə yaramır. Doldurub düz çevirən kimi case'in içinə yayılır benzini və uçub gedir.

Müqayisə üçün alternativ markanın zippo (və bu tip) alışqanlar üçün istehsal etdiyi içliyə baxaq: altı qapaqla örtülür, bu da benzinin uçub getməsinə imkan vermir.

Dolayısılə, il olub 2024, zippo'lar hələ də "sealed" bir gövdəyə sahib deyillər, adam yanıb yaxılır. Bilmirəm, bəlkə də, benzin satışının azalmaması üçün edirlər, tipik biznes davranışı. Çarə üçün Aliexpress'dən rezin alt qapaq almaq olar, amma bu yandıranların içlikləri o qapaqlar nəzərə alınaraq istehsal edilmədiyindən o gözlənilən performansı almaq olmur. çox vaxt da əlavə qapaq taxılandan sonra içlik və case bir-birinə tam oturmur.

Hə, əsas problemləri demişkən, bunlar üçün bir neçə həll də deyə bilərəm.
3) Məsələn, benzinin uçmaması və uzun müddət içində qalması üçün Aliexpress'dən "zorro"* çinin zippo'sudur bu marka marka bir içlik(insert) almaq. Onlar zippo gövdələrə zippo'nun öz içliklərindən daha mükəmməl şəkildə otururlar -*. Mən araşdırdığım qədərilə ən məsləhətlisi bu modeldir . Həm üst, həm də alt hissədən "sealed" olunmuş haldadır deyə içindəki benzin uzun müddət (reddit və youtube rəylərində deyilənə güvənsək, 1 ay) gedir.

2) Eyni zamanda bu içliklər 2-ci yazdığım problem olan o qapaq laxlamasının da qarşısını alırlar. Qutu kimi kip olur qapaqlar, çünki zippodan fərqli olaraq üst hissə azca hündürdür və case'in içinə benzin dağıldığı halda uçub getməsin deyə üdt qapağın örtüldüyü yerdə əlavə rezin də var.

1) Amma o dediyim "hinge" probleminin isə həlli yoxdur. Sözün düzü, əgər marka obsessiyanız yoxdursa, elə zorro markasının zippo dizaynındakı "armor" tipli (misalçün, 912s modeli) alışqanın almaq daha məsləhətdir. Müqayisələrdə zippodan qat-qat daha ağır və qalın olduğundan daha premium hiss verdiyini yazmışdılar. həm də ki, üst və alt hissə bir-birinə keçmiş formadadır deyə "hinge" dərdi də olmayacaq. Nəticədə heç vaxt əyri dayanmayacaq, həmçinin qapaq da laxlamayacaq.

Səsini bəyənmək də tamamilə zövq məsələsidir. ilk başda bu markanı görəndə tipik kitayski şey olduğunu düşünmüşdüm, amma haqqında oxuyandan sonra çox keyfiyyətli olduqları qənaətinə gəldim.

Sözün düzü, indicə vmf dükanından gəlirəm. Anlıq beynimə düşmüşdü, almaq istəyirdim. Zippo saytlarında Azərbaycanda rəsmi satışı onların etdiyini yazmışdı. Getdim gördüm nə mən istəyən model yoxdur, nə də gözlədiyim şey. Gözlədiyim şey də zippo'nun verdiyi o hər hansı problemə qarşı olan ömürlük qarantiya və servis şeysi idi, onu da vermirlər, sadəcə satış həyat keçirirlər. Satıcı da açıq-açıq qayıtdı ki, "bizdə nə servis, nə Qarantiya yoxdur. Nəsə olanda youtube-dan baxıb düzəltməli olacaqsınız". Bunu eşidən kimi 180 dərəcə cəbhə dəyişdirdim. O vaxt müharibədə amerikalılar zippo istifadə etdiyi kimi, almanlar da imco triplex 6700 işlədirdilər, mən də keçdim almanlar tərəfə))) yeri gələndə imco daha köklü şirkətdir: həm dizaynı çox daha vintajdır, həm də benzin qaçırma problemi də yoxdur. Necə deyərlər, zippo bir müştərisini itirdi* çox da zadlarınadı sanki , imco isə qazandı* now, imco, send me a free lighter ahahah . Lakin heyif ki, bakıda rəsmi satışları yoxdur, mən də məcbur onlayn sifariş edəcəyəm. Gəlib çıxsın, onun haqqında da bir entri yazaram. Hələlik isə Yeni alışqanım gələnə qədər yazarlardan kimdəsə maraqlı dizaynda (hello kitty şəkilli cricket belə qəbulumdu) alışqan varsa, şəklin atsın, bəyənsəm alım, bir müddətlik idarə edim.

Belə. uzun sözün qısası, bütün bu şeylər heç bir problem yaratmırsa, rahatlıqla ala bilərsiniz, yoxsa da alternativləri çoxdur həqiqətən. ümid edirəm zippo almaq istəyənlər üçün yararlı bir entri oldu.

güldürən hadisələr

2-3 gün qabaq yaşandı biri, hələ də uşaqlarla söhbətin açıb gülürük. Demək, bizim bir uşağın(miri) motosu var. Dağılışmaq üzrəydik, getdi yanına nəyəsə baxdı. Əsəbi halda yanımıza gəldi. Hiss elədik ki, nəsə zibil var ortada.

Miri: mənim motonu kim əlləşdirib?!
Hamı bir-birinə baxanda tatya dedi ki: elvin bayaq nəsə edirdi, tap ondan soruş gör.
Miri də qəfil qayıdasan ki: sikim onun var-yoxun! 40 dəfə demişəm ki əl vurmasın!
Tatya indi mənə döndü ki: ay blət, bertrand, mən özümüzdən biri edib deyə dedim ki, söyüş söyməsin. Temboli də elvin özü gedin, burda deyil. indi dalaşacaqlar, ara yerdə mənim adım xəbərçiyə çıxacaq.
Uşaqlarımızdan kimsə gülümsünərək ironiya ilə: "nəsə də, elvin də altın belə qoydu. -*" dedi.
Miri dialoqu eşidən kimi qayıtdı ki: ala elə deyirsən ki özgəsi deyil ki, doğma xalam oğludu da.

Blyaa, bizdə can qalar? Kafenin qabağında haykırıb qarınımıza ağrılar girib yerə oturana qədər gülmüşük. Konkret absurd komediyadı ala ahshdksjdj

suzuki akira

Çoxdandır hal-əhval tutmurduq, entri yazdığın gördüm, soraqlaşmamış keçməyim dedim. indi də gəldim bura nəsə yazım, Maşallah, derek bizə deməyə söz buraxmayıb aq, ən qəşənglərin yazıb. * :d
əsas da bu: #346058

Hər dəfə söhbət edəndə əsl bratka imiciylə "canavar" deyə xitab edərək məni məndən alan yazardır kendisi. Maşallah tü tü tü, böyük-kiçik yeri bilən qızdı, ar edib* guya da söyüşlü danışmır mənlə ahdjsjjd. Əvvəllər mesajlarda emoji işlətmək olmurdu deyə, mötərizədə emojilərin adlarını yazırdım* elə indi də çox vaxt elə edirəm , "(açkili cool emoji)" yazıb temaya ilk qarşılıq verənlərdən olub. -*

sözlük yazarları ilə görüşlərdən yaddaqalan hadisələr başlığına yazmağı düşünürdüm, day gəlmişkəm bura yazım qoy. Demək, hardasa il yarım zad qabaq idi, zazoza ilə görüşmüşdük. Çox tərifləmişdi, getmişdik danaburger'ə. (qısa təfərrüat üçün: (baxma: sözlük yazarları ilə görüşlərdən yaddaqalan hadisələr/-367189)). Nəsə, zazoza başın salmışdı telefona, dedi ki, bəs suzukiylə danışıram. Dedim mənim çoxlu-çoxlu salamımı çatdırsın. Sonra başım qarışdı yeməyə. yeni bir diştək almışdım ki, təəccüblü ifadəylə telefonu çevirdi mən tərəfə. Telefondakı mesajları gördüm, udquna bilmədim aq. ikisi arasında mesajlaşma da budu:
Zazoza: təxmin et görüm sözlükdən kimləyəm?
Suzuki: x-ləsən? (x dediyi də birbaşa adımdı)
Həmin moment maşın görmüş dovşan kimi zazozayla baxışdıq, ikimizin də yadından çıxmaz. bircə Windowsun o məşhur "error" səsi çatışmırdı o an.
Mənim adımı da üz-üzə gələnə qədər heç zazoza özü bilməyib, gic oldum ki, bu qız hardan bilir? Anında üstünə basıb profil şəklinə baxdım ki, mk bəlkə realdan tanışımdı bu? Onda lap təkərə düşməyə başladım.

Burda qısa bir haşiyəyə çıxım, niyə təkərə düşdüyüm anlaşılacaq. Demək hələ 17-18 yaşlarım olan vaxtı facebook'dan tanış olduğum bir qızla can-ciyər kanka idik, adı da nərmin. gəncədə yaşayırdı, oxumağa gəlmişdi bakıya. Növbəti yay depressiyaya düşdüyümü öyrənəndə sosialdan danışarkən tez-tez yazardı ki "heyif yayda gəncədə oluram, can-cigər. Səbrli ol, bakıya gəlim, bizlə fırlanassan, hər şey düzələcək". Qızdakı bütün xüsusiyyətlər vardı da suzukidə: vecsizlik, ağzıgöyçək(xd) olmaqdan, dünyanı tınlamamaqdan* təbii ki söhbət üzdə görünəndən gedir, daxili aləmdən yox tutmuş mənə əsl o dediyim bratka tərzində xitab etməyə qədər. Təəssüf ki, wp qarışıq bütün sosial medialardan uzaqlaşdım deyə əlaqəmiz də itdi Nərminlə.

Nəysə, zazozanı sorğu-sual etməkdən danışırdım. Suzukinin şəklin gördüm amk, dəhşət çox oxşayırdılar da aq. Məni bu təsadüf lap çox təəccübləndirməyə başladı ki, vay amk, gör e, illər sonra fav dostlarımdan biriylə gör harda rastlaşdım. Başladım ki, bunun adı nədi? Dedi y. Dedim dəqiq y-di, Nərmin deyil ki? Dedi "yox". Hələ o ehtimalı da nəzərə alıb "sənin dəqiq bu qızla real tanışlığın var?" da demişdim. Hansı unidə oxuduğunu-filan soruşdum, nəsə üst-üstə düşmədilər. Üst-üstə düşmədikcə də lap qəribə oldum ki, hardan bilir bəs?
"оказывается" bu ikisinin mənlə eyni adda ortaq bir dostu var, onu nəzərdə tuturmuş. Ala indi bunu öyrənəndən sonra telefonu götürüb suzukiyə səs atdım ki, bəs burda belə bir tema oldu. Qayıdıb random gülüş ataraq cavab verdi ki "cavabın gec gəlməyindən bildim elə nəsə oldu". Zalımın qızı, nəsə oldu nədi, ruhumu tapşırmışdım e az qala ahahdjsjsh.

Özünə gəldikdə isə mənə görə sözlükdə ən içdən olan top 3 yazardan biridir, qarşıma çıxan hər entrisini sonacan oxuyuram. Bax, səmimiyyət ilə içdənlik, təbiilik arasında incə bir cizgi var. Bir insan səmimi ola bilər, amma türklərin dediyi o "içtenlik" tamam ayrıdır. Başına əsəni eləmək, özü demiş internetdə kimdənsə zəhləsi getməyəcək qədər "relaks" olmaq, çox takmamaq və etdiklərini də kənardan heç nəyi hesaba qatmadan eləməkdi içdənlik. Əslində bu xüsusiyyətə sahib insanların çoxu ya debil ya da el arasında dediyimiz "dəli" olsa da, suzukidə intellekt və fərqindəlik var deyə onlardan fərqlənir* belə adam tərifləyərlər ala, övdü mü sövdü mü belli değil ahdhjs . Belə olmağa çalışan insanla benyəsi belə olan insan arasında da çox böyük fərq var. Xarakter incələməsinə çox girmək istəmirəm, Entrilərindən də tam aydın olur zatən nəyi nəzərdə tutduğum.

O vaxt sözlükdə baş vermiş 1-2 utancverici məlum hadisələrin heç kim bilməsə də, əslində, əəən təməlində bu yazar dayanır. "əlimə düşmə, gəbərdəcəm səni amk ibnəsi" ilə başlayan qıcıqlıq dolu mesajlarıma qarşılıq 1-2 izah şeyi izah edib "can e canavar olan işdi xd" deyib çıxdı aradan. sırf xasiyyətinə görə qıcıqlansam da, nə əsəbiləşə, nə də kobud, xətrinə dəyəcək bir şey deyə bilməmişdim.

Son olaraq, bir şeyi etiraf edim ki, suzuki, əslində, zazoza ilə görüşəndə o səni də gətirmək istəyirdi. Sosial cəhətdən introvert içimi tanımadığım bir insanla görüşməkdən daha çox sıxıntıya salan şey tanımadığım 2 insanla görüşmək olduğundan səni çağırmamasını istəmişdim. Elə oturub söhbətləşəndə də demişdim özünə ki "ala kaş elə suzuki də gələrdi e", day sonrakı peşmanlıq fayda vermədi... ("sad face" emoji)

Uzun sözün qısası, başda tag etdiyim entridə də deyildiyi kimi, "bomba adamdı özüm ölüm", xətrin çox istəyirəm. Üstəlik, necə deyərlər, mənim nickaltımın bəkarətini pozmuş yazar olur kendisi. Bu aralar (tü tü tü, göz dəyməsin) həyatı da özü kimi bomba kimi gedir, axır ki, irəliləyiş var. Ümid edirəm belə də davam edəcək. Good luck! -*

20 yanvar 1990-cı il hadisələri

(baxma: tarixi fotolar/-366138) - bayaq xiyabanda olanda o son foto durmadan canlanırdı ağlımda.

o vaxt prezidentlərin görüşü olan gecənin səhəri general gəlib briqadamızı döyüş mövqeyinə çıxarmaq üçün həyəcan siqnalı vermişdi. həmin gün və bir gecə əvvəlki hadisələr saat yox e, dəqiqəsinə kimi xatirimdədir, qismət olsa, vaxt edib əsgərlik xatirələrinə yazacam.
mənim xidmətim tank briqadasında olub, texnikalarımızın hər cizgisini əzbərləmişdim. filmlərdə adi şeymiş kimi gəlir, amma 40 tonluq t-72, 13-18 tonluq bmp'lər sönülü halda belə vahiməli durur. qaldı ki, hərəkət halında, xüsusən də bir az qaz verən kimi qabağının qalxmasıyla, 1km o tərəfdəkinə belə qorxu səpələyir. nəysə, sözüm ona, düşün ki, biz atəş mövqeyimizə gedəndə 70-80 dənə t-72, 30-40 bmp-1, bmp-3 ilə birgə, özünün də əlində akms ilə getdiyi halda əsgər cəhənnəm, qorxu içərisində olan maxe, gizir, zabitlər vardı. üstəlik, bu texnikalar onların üstünə gəlmirdi, əksinə, onlar bu cürə texnikaya güvənib gedirdilər erməni qabağına. Amma 34 il qabaq kişilər oldu ki, əlində heçnəsiz, əynində də bircə pencək ilə çıxmışdı o cürə texnikaların qabağına. O vəziyyətdə sadəcə oraya düşmək qırağa, çıxıb hələ "v" pozu vermək üçün nə qədər yüksək cəsarət sahibi olmaq lazım gəldiyini təsəvvür belə edə bilmirəm. Yadıma düşəndə gözümün dolmasını saxlaya bilmirəm.
Anam da o illərdə baş vermiş mitinqlərdə iştirak edibdi, hər zaman söhbət düşəndə danışır o günləri, hər dəfə də bezmədən oturub dinləyirəm. indi istirahət günündən istifadə edib gedirəm yanlarına, söhbət açacam yenə.

Bizim insanımızda tənqid olunası çox mənfi xüsusiyyət var, bu, danılmaz bir şeydir. Ancaq bəzilərimiz Hökumətə olan nifrətini bütün bir xalqa və onun tarixinə proyeksiya edir. Çox dərinə getmirəm, hələ psixoloji olaraq əslində özünə və ailəsinə olan nifrətini öz milli mənsubiyyətinə yönəldənlər də var. Bax bu şeylərə qəti şəkildə qarşıyam. Bilirəm, heç kim istəyərək seçmir öz milli mənsubiyyətini, ancaq here we are. Məncə, hər bir insan tatixindəki fəxarət dolu anları qürurla yad etməyi bacarmalıdır. Əgər bu gün, bizə hər cürə peysərlik eləmiş bir ssri sistemi altında yaşamırıqsa* bu, indiki sistemdən ötrü ürəyim getdiyi anlamına gəlmir , bunların səbəbkarları həmin bu insanlardır. Bu qədər etdikləri, başlarına gələnlər qarşısında ildə çox yox, bircə dəfə gedib yad etmək, məncə, çətin bir şey olmamalıdır, ən azından bunu hakedirlər.

Yaşayanların canı sağ, vəfat edənlərin ruhu şad olsun...

özünə hədiyyə almaq

Artıq 2-ci yeni ildir ki, etdiyim şey.

Keçən il yeni ildə 5 ildir arzusunda olduğum və nəhayət əlasından da əla, eksklüziv dizayn bir orient saat tapıb almışdım özümə. Qərara gəlmişdim ki, bunu artıq hər yeni il edim. (illərdir taxdığım saatımı ən yaxın dostum çox sevdiyi üçün doğum günündə qolumdan çıxarıb ona hədiyyə elədim deyə qərarımı martda pozub, daha bir saat almışdım, o istisnadır (: )

Əslində, məsələ yeni il-filan deyil. Saatlara düşkün olduğumdan bədxərclik edib bütün pulumu yatırmayım deyə bir az çox pul tutanları ildə bir dəfə almağı qərarlaşdırmışam * bunu eləməsəm, günü sabah bankrot olaram ahahha . Bu il də çoxdandır arzusunda olduğum b seria ir G-shock modeli vardı (hansı ki, 28 mall'dakı g-shock dükanını və sarayın yanındakı rəsmi casio satış yerini su yolu etmişdim, gedib-gəlib qoluma taxıb baxırdım xd) onu aldım. Onu sırf sport stilinə görə istəyirdim ki, kolleksiyam tamamlansın. Artıq günlük(casual) olaraq taxdığım digital retro bir casio'ya, məclislərə, ciddi yerlərə (xüsusilə də klassik və pol-klassik geyimdə olduğum) və dəyər verdiyim insanlarla görüşə geyindiyim klassik bir orient'ə və hovuza, dənizə, hamama, ümumən suyla təmas edəcəyim yerlərə və idman üslubuyla taxa biləcəyim bir "odda yanmaz, suda batmaz" G-shock'a sahibəm. Vaxt edə bilsəm, hər bir saatım üçün ayrıca başlıq açıb müsbət və mənfi yanlarını, texniki detallarını yazmaq fikdindəyəm. Almaq istəyənlər üçün də bir fikir yaranmış olar.

Artıq "esssential" saatları tamamladığıma görə, kolleksiyamı daha daha genişləndirmək qalıb geriyə. zövqümə uyğun fərqli-fərqli saatları (çoxusu 80ci illərin vintage modelləri ya da collaboration modellərdir) papka yaradıb "save" etmişəm, özümü çox qudurtmadan asta-asta onları alacağam. indiki saatlarımı, gözümdə qaralayıb alacağım digər modelləri nə qədər bəyənsəm də, "all time favorite" saatlarım olan cartier tank və cartier santos modellərini alacağım günü dörd gözlə gözləyirəm. Ümid edirəm, o cürə (sözün əsl mənasında) sənət əsərlərini qolumda daşıyacağım günləri görmək nəsibim olacaq.

Entrini bitirəsi olsam, məncə, hər insanın xüsusi gün olub-olmaması fərq etmədən özünə etməli şeydir hədiyyə almaq. insanın özünü ondan daha yaxşı tanıyan, nədən xoşbəxt olduğunu, nəyə ehtiyacı olduğunu ondan daha yaxşı tanıyan birisi yoxdur. Odur ki, ara-sıra qıraq-bucaqdakılardan vaxt ayırıb ən yaxşı tanıdığımız insana da hədiyyə alıb sevindirmək heç də pis fikir deyil. -* xüsusilə də, mənim kimi hər şeyi bəyənməyən və zövqünü heç ən yaxın dostlarının da anlamadığı birisinizsə. Belə olanda, məcbur iş düşür başa və özünüz özünüzə etməli olursunuz.

günü gözəlləşdirən anlar

(baxma: minik bir qızın səni şaxta baba sanması)

Dünən bir iş yoldaşım qızın gətirmişdi işə, 2 yaşı var. Mən də uzaqdan gördüm, moment sıxıram ki, balaca gözəllə tanış olum. Məlum, oğlanların qız övladı sevgisi danılmaz həqiqətdir. Nəsə, obedə gedəndə gördüm atasının qucağındadı. Yaxınlaşıb "allah saxlasın, məhəmməd, atanı-analı böyüsün" dedim atasına, "çox sağ ol, brat, allah sənə də qismət eləsin", - dedi. Mən də 1 ildi saqqal uzadıram deyə uşağa da qayıtdım ki: "şaxta babanı tanıyırsan?". Atası da elə bunu deyən kimi döndü qızına: "baa, bu, şaxta babadı. Salam ver ona", - dedi. Qız əlini yelləməklə saqqalıma uzatmaq qarışıq bir hərəkət edən yerdə atası qucağında irkdi bunu, bu da tez üzün çevirdi, atasına sıxıldı.

Nəsə, sonra bir moment oldu, yenə bunlar tərəfə gedəndə gördüm atasının əlindən tutub, yanında dayanıb. Məni uzaqdan görüb diqqətlə gözün zilləməyə başladı. Yanına bir 5-10 metr qalmış başladım gülümsünüb əl eləməyə. Qız da həmin saniyə gülə-gülə əl sallamağa başlayıb: "babba. Saxta babbba", - dedi. Aww, məndə ürək qalar həmin moment?! o dəqiqə sevincdən gözüm yaşardı, içim "cuteness"liklə doldu, yumuş-yumuş olub əridim qaldım.

Dünən bütün günü beynimdə o an canlanıb. Hətta bunu yazarkən belə üzümdə təbəssüm yaranır. Atası da mənlə yaşıddı e özü də. Allahım, bana bunları neden yaşatıyorsunn, daha çok gencim.

gecə yatmamaq

"..Bütün kitablarda, seriallarda, filmlərdə boşluq vardır: kitabda yeni bir başlığa keçərkən, serialın digər bölümünə başlayanda, filmlərdə kadrlar dəyişdikcə bilinir ki, arada nələrsə "skip" düyməsi basılaraq buraxılıb. Hər kəs: oxucu da, izləyici də, yazar da, rejissor da bilir ki, o arada nələrsə olur, yaşanır, amma bunlar yazılmır, nümayiş etdirilmir, təqdim olunmur. Gecə yatmamaq, səhərin açılmasını gözləmək, ətrafda olanları müşahidə eləmək kitabdakı hissələr, serialdakı bölümlər, filmdəki epizodlar arasındakı həmin o boşluqda itən şeyləri bilmək kimidir. gecə şəhərin küçələrində gəzərkən bütün idarəni itirəcək qədər içib ayaq üstə dayana bilməyərək küçənin ortasındaca uzanıb altına batıran kişini, şərti şumda kəsib maşına minmədən: "təkcə anal olmuram, başqa kaprizim yoxdur" deyərək xidməti və qiymətini dəqiqləşdirən seks işçisini, insanlar tamam azaldığı üçün qınayıcı və nifrət dolu baxışlardan uzaq, deyib-gülərək bulvarda xoşbəxt şəkildə əl-ələ gəzən gey cütlüyü, gecə saat 3-də parkda palaz sərib piknik edib əylənən gəncləri, əsnəyib gözlərini ovuşdura-ovuşdura metronun açılmağını, ilk qatarla işə getməyi gözləyən qaraşın, qaməti əyilmiş bəstəboy xalanı, restoranları, dükanları yeni və qızğın iş gününə tam hazır vəziyyətə gətirməkçün sahmana salan işçiləri, hamıdan əvvəl universitetə gedəndə hələ də yaş olduğunu gördüyümüz halda qıraqdan keçmək əvəzinə vəhşi kimi keçib iz qoyduğumuz kolidorları dəfələrlə təmizləməkdən tutmuş universitetin hər qarışını silib bircə dəfə də olsun "yorulmayasınız" eşitməyən xadimələri, bir neçə dəfədən sonra salam almaqdan bezib, tələbələrlə üz-üzə gəlməmək üçün başını aşağı salaraq auditoriyaya tələsən müəllimləri izlədikcə özümü hansısa möcüzəvi aləmdə hiss edirdim: elə bil həyat kitabında "NÖVBƏTi GÜN" başlığına keçəndə ötürülən yazıları oxuyurdum. Mənə elə gəlirdi ki, hər şeyə bir addım geridən baxıram, həyatı başqa bir pəncərədən, digər ölçüdən izləyirəm, dünya ilə aramda nazik, görünməz sədd, şəffaf bir pərdə var.
Bu hissin ən yaxın alternativini gecə gec saatlarda rayona yola çıxıb səhər tezdən çatanda yaşayırdım. Gedib görürdüm ki, çoban artıq çoxdan yola düşüb, sürünü otlağa aparır, evdə hamı təzə oyanıb, uşaqlar məktəbə hazırlaşır, kişi tələsir ki, uşaqları məktəbə ötürüb dükanı açmalıdır, xanım süfrəni yığışdırıb ev işlərinə başlayır, nənə-baba da çıxıb oturacaq qapıda, yoldan keçən həmkəndlilər ilə söhbət edəcək. Bütün bunlar olarkən mən nə etməliydim? Həyat funksiyam nədən ibarət idi? Bu böyük, dişli mexanizmin döngüsündə hansı çarxa ilişib axır ki, mən də öz yerimə qovuşacaqdım?
Beləcə, düşüncələrim qısır döngüyə girəndə qarşımdakı o şəffaf pərdənin üstündə görünən "next episode" butonuna basaraq olduğum alternativ ölçüdən çıxıb həyat serialımın növbəti bölümünə başlayırdım..."

Otağımın bir küncündə yaddan çıxıb qalan, üstünü toz başmış qaralama dəftərlərin birindən.
Yay. 2019

sözaltı günlük

Maşallah, ayın 30u ömürdə bir dəfə rayonda yeni il qeyd edim deyə bakıda olmadım. Onda da bircə evli, uşaqlı ex'im xaric hamı zəng edib, yazıb görüşmək istəyirdi. Dedim qoy heç olmasa bu bazarı istisna edim, vaxtımı sırf özümə deyil də, ümumən dost-tanışa ayırım.

Dostum təzədən Lüksemburqa qayıdır deyə 2 gündü bazar günü axırıncı dəfə görüşmək istədiyini deyirdi. Səhər də elə ilk oxuyucum zəng eləmişdi ki, biz tərəfdədir, günortadan sonra görüşək. Baxdım ki, ikisinə ayrı vaxt çatdırmıram, dedim qoy həm ziyarət, həm ticarət olsun, görüşüb elə bir gedək uşaqların yanına. Ara yerdə qızı 15 dəqiqə məhlədə gözlətdim. Yaxşı ki, evə qalxmağını istəmədim e amk, çıxanda elə bizimkilərlə üz-üzə gəldim. Evdən yanımda qızla çıxdığımı görsəydilər, zibilin üstü açılacaqdı, xuy bir də mən evdəkiləri rayona göndərib tək qalardım ahahdjdj. nəsə, yaxın 1-2 gündə artıq qonşuluğumuzdan köçəcəyini dedi, it peşmanı oldum gözlətdiyimə də, rayona getdiyimə də. Day bundan sonra günə anlıq rəng qatan "məhlənizdəyəm. Evdəsənsə, düş aşağı" zəngləri gəlməyəcək..

Uşaqların da yanına Yaxşı ki elə couple getdim mk, yoxsa bunlar 2 couple, mən tək heç alınmazdı. Sağ olsun, ibnə dostum da uni vaxtı cazibədar bir müəlliməmizlə olan hoqqaları açıb tökdü hamının qabağında (u :d). Zatən ömründə birinci və axırıncı dəfə oldu yanımda bir qızla məni görməyi. Allahdan başqa heç bir şeyi bilmir özəl həyatımla əlaqədar, yoxsa təmiz zibilin çıxardardı amk. Hələ üzsüz-üzsüz də ship'ləyirdi bizi. Uje indidən hiss elədim gələn dəfə "aylıq hesabat" kimi telefonla danışanda döşüyəcək sualları. Qaqaşım mənə beynəlxalq sertifikatları aldırıb bərkgedən bir şirkətə salmamış, dalınca da bir qız tapıb toyuna couple olaraq gəlməyimi sağlamamış əl çəkən deyil. Sağ olsun, xanım qızımız da publik hesabında ancaq professional çəkilmiş fotoların paylaşır deyə fotoaparatımı görüb boynuma bir fotosessiya qoydu. illərin xətir-hörməti, səmimiyyəti var deyə, "yox" da deyə bilməzdim, gərək bir ara onu da aradan çıxarım.

Hamı demək olar ki, eyni pokoleniyanın uşağı, eyni yerdə oxumuş (və ya eyni xarici ölkələrdə yaşamış) uşaqlar idi deyə axşamkı ortamdan tez dağılışmalı olmasaydıq, bu 6 nəfərin söhbəti səhərə kimi gedərdi e. Bir şeyə pis oluram ki, eyni "состав" ən tez bir də gələn yay tam tərkibdə bir masada otura biləcək...
Bu gün konkret dolu keçib. Səhər 2, günorta 2, axşam da 2 nəfərlə vaxtı əməlli dəyərləndirdim. Ara yerdə planlarda anlıq dəyişimə görə 1 saat itirməyimi saymasam, zor keçib, təki pis günüm belə olsun.