1. musiqinin tanrısıdır. qalan her şey ondan sonra gelir, ve ondan töreyir.
jazzın inkişaf merlehesi ragtime-blues-hot jazz-cuse dir. cuse gelinen son nöqtedir, ve bu merlehelede jazzın xarakteri tam olaraq formalaşıb. bu merhelede esasen klassik musiqilerin jazz vasitesi ile ifası ön plana çıxıb. ve bu merhelenin en esas temsilçilerinden biri louis armstrongdur.
4. edebiyyatda roman nedirse musiqidede caz odur. ne bir hekaye qeder yarımçıq, nede bir şeir qeder dar mövuzulu, roman kimi içine herşeyi ala bilecek güce sahibdir caz. her hisse yer var.
5. ilk başlarda new orleansda qehbexanalarda pianoda ifa olunan musiqi növü "jazz" sözünün o vaxtkı menası da ki ele seks zad ele bir şey olub. ondan sonra bu afro-amerikalılar (bildiyimiz zenciler yeni) özlerini buraxıbdılar, uçubdular. miles davis jazzın yönünü 4-5 defe deyişdirib. john coltrane tenor saksafon tanrısıdı. keith jarett piano ağasıdı. tarixinde sadece swing erada amerikada pop musiqi olub; indi nece hamı justin biebera qulaq asır, 1930-1939 aralarında da millet luis dayıya qulaq asırmış yeni dünyada.
bunları bildiniz besdi; bir söhbetde 2 kelme kese, ve ya qız tuta bilersiniz.
(baxma: ben hep böyle caz, belgesel)
6. heyatdır. cazın ritmini tuta bilen insanlara xesteyem. her insan baxarmır bunu. baxırsan adama post rock\'a qulaq asır, ela, qeşey, sevindim. post rock üreydi. ama gel gör ki o adam caz dinleyende heçne hiss etmir. olmaz, jazz dinleyib başı, elleri, ayaqları yavaş yavaş, ritmle , öldüre öldüre terpetmeden dayanan adamı qınayıram men. ayıbdı axı, camaatın anası bacısı var.
8.rap in yaranmasına səbəb
həzz alınmaması mümkün olmayan musiqi. bir də jazz dinlədiyini görüb bəzi insanların güya indi sən aristokratsan daa deməkləri olmasa.
