bir gün bakı'da gizlin/tərkedilmiş yerlər barədə araşdırma edirdim və sözlükdə belə bir başlıq var idi, ilk dəfə orda görmüşdüm. nəysə günlərin bir günündə sözlükdə yazar olan bir dostumla görüşmüşdük getmişdik pivə içməyə. fəlsəfə, musiqi, kitablar, yazıçılıq deyərkən söz sözü açdı və soruşdu "sözaltı'yı bilirsən?". dedim ki, hə görmüşəm. algoritmayı falan soruşdum danışdı belə belə. evə qayıtdım həvəs yarandı ki, mən də yazım. o gündən bəri yazıram.
krzysztof kieslowski nin dekalogundan 6 cı film. fikrimcə film kieslowski üçün eşqin ən müqəddəs halını göstərməkdədir, bu da deməkdir ki eşqin ən müqəddəs halı platonik eşqdir. bir insana nə qədər çox məna yükləsəniz, nə qədər onu ağlınızda böyütsəniz hisləriniz də bir o qədər böyüyər. filmdəki gənc tomekin də qadına bu cür şiddətli bağlanmış olma səbəbi də budur bəlkə. tomekin eşqi aşiq olduğu qadını belə təəccübləndirmiş və cəzb etmişdir. hansı ki qadın insan münasibətlərinin sadəcə alverdən ibarət olduğunu düşünür, duyğusuz münasibətlərə girir. nəticədə dünyada hələ də eşqi üçün hərşeyi etməyə razı olan insanların varolduğu reallığı qadına aydın olur. uzun sözün qısası izlədiyim ən yaxşı eşq filmidir.
əziz sözlük, hər nə qədər günlük yazmağa dəyəcək birşey olmasa da özümü itələdim ki, yazım. bugün də digər günlər kimi sıxıcı və monoton keçdi. demirəm sıxılmaq pis şeydir, o da öz yerində yaxşıdır. demək olar 3-4 aydır heç nəyə maraq və həvəsin olmaması problemindən əziyyət çəkirəm. bugün də həmin problem həmişə olduğu kimi özünü göstərdi. maraq və həvəsin olmaması bir çox şeyə təsir edir normal olaraq. rənglər gözünə daha solğun görünür, gülüşlər həmişə olduğundan daha saxta gəlir, empatiya qurabilmirsən və özün özünə yad olursan. lap bunları da qoyaq bir qırağı, istəyirsən bu problemdən azad olasan. amma nə xeyri var? heç problemin üzərinə getməyə, həll etməyə həvəsin də olmur. günlərin, ayların başda da vurğuladığım kimi hər hansı bir işi etmək üçün özünü itələməklə keçir. bugün digər günlərdən fərqli olaraq özümü heç nəyə itələmədim və bir müddət belə davam edəcəm və gözləyəcəm. gözləyəcəm, amma nəyi? heç onu da bilmirəm. görüşənə dək sözlük!
m.s 121 ilində roma'da anadan olmuşdur. insanları tanıma və gələcəyi analiz etmək bacarığına sahib filosof və köhnə roma imparatorudur. stoicism cəhətdən dəhşət böyük önəmə sahibdir, köhnə stoicism filosofları insanın xarakterinə, ruhuna önəm verərkən aurelius'da açıq şəkildə evrənə və doğaya uyumlu yaşama vurğusu vardır. kendime düşünceler kitabında dövlət işlərindən nə qədər sıxıldığını görmək mümkündür. platon'un filosof kral ideyasına ən yaxın filosofdur fikrimcə.
qəribə şəkildə insanda yemək yemə istəyi oyadan tlc televiziya şəbəkəsində yayımlanan televiziya serialıdır. 270 kilodan artıq çəkisi olan insanların arıqlama macərasını mövzu alır. adamlar yemək yeyərkən arığlayabilmirik deyə ağlayır amk. sifarişi verən: ekrem abi
ölmək, yatmaqdır sadəcə! düşünün ki, yalnız yatmaqla ürəyiniz insanların bütün ağrılarına, bütün iztirablarına son verə bilər. yatmaq, amma yuxuda yuxu görmək olar, bu pisdir. çünki o ölüm yuxularında, yaşamaq narahatlığından qurtulanda, insan hansı yuxular görə bilər, bu haqda düşünmək lazımdır. bu düşüncələrdir fəlakətləri yaşana bilər edən. yoxsa zamanın qamçısına kim tab gətirə bilər? zalımın qəzəbinə, qürurun tapdalamağına, eşqinin rüsvay edilməsinə, qanunların bu qədər yavaş olmasına, bu qədər tez yeriyən üzsüzlüyə, yaxşı adamın pisə qul olmasına, bir bıçaq saplayıb sinənə azad olmaq varkən bütün bunlara kim dözmək istərdi?
- william shakespeare
əyər bir fəlsəfə xoşbəxtlik gətirəcəksə, mütləq xoş hisslərdən ilhamlanmalıdır. marx xoş hislərdən ilhamlanmayıb. marx işçilərin xoşbəxtliyini istəyirmiş kimi davranırdı. amma əsl istədiyi burjuanın bədbəxtliyidir. və bu mənfi və nifrət ünsürlərinə görə fəlsəfəsi fəlakət yaratmışdır. yaxşı şeylər etmək istəyən fəlsəfə yaxşı hislərdən ilhamlanmalıdır, kobud hislərdən yox.
- bertrand russell
xoşbəxtlik və həyəcan. uşaq olanda hər balaca moment bizi həyəcanlandırmağa vəya xoşbəxt etməyə bəs edərdi. indiki halımızda isə nə əvvəlki kimi həyəcanlanabilirik nə də xoşbəxt olabilirik.
ən qürurlu ölüm yoludur məncə. bədənin virusa qarşı məğlub gəlməsini gözləməkdənsə işi birbaşa bitirməkdir, həyatda əbəs olan məna axtarmağa yox deməkdir. əlbəttə hamıda o göt yoxdur.
absurdizm və nihilizmin başlarında yaradıcı və məna fikirləri ölər. nihilist bu ölüm nəticəsində həm ağlayaraq, həm də əsəblə dik durmağa çalışarkən absurdist isə reaksiyasız qalar. bütün dünya xırdalan butulkasına dönüşsə təəccüblənməyəcək insanların düşüncəsidir. çünki başdan absurd olduğunu demişlərdir.
nuri bilge ceylanın bütün filmlərindən yaxşıdır bu filmi. ilk olaraq diyər filmlərinə nəzərən ssenarisi mükəmməldir. o qədər xoş dialoqlara, mükəmməl sinematoqrafiyaya sahibdir bu film. aktyorlar rollarını elə mənimsəyib ki, tək bir qüsur tapabilmədim filmdə. siqaretin yanma səsini elə gözəl veriblər ki çıtır çıtır, artıq hər siqaret çəkdiyimdə o səsi eşidirəm. şiddətli şəkildə izləməyinizi tövsiyyə edirəm.