jaf

6 əjdaha! 13.02.2015 04:40, jaf

ekşi sözlük çevrəsində ortaya çıxmış e-kitab paylaşma qrupudu.

http://chopapp.com/#wwv7yjgt

bittorrent sync və retroshare proqramları vasitəsi ilə təşkil edilir. qrupda tutumu 2gb'dan, 2500dən çox epub formatında kitablar var. an etibarı ilə də artır. hər yeni kitab yerləşdirdiklərində kitablar avtomatik olarağ yüklənir.
biri ilə yaxın googleda filan kitabları axtarıb sürünüb tapmayanda, torrent yüklədikdən sonra qabağıma çıxmışdı. ekşi sözlüyün bu entrysindən https://www.eksisozluk.com/entry/38232665 həmçinin facebook qrupundan paylaşılan bu postdan https://www.facebook.com/groups/meritokrasi/238319333038399/ daha geniş məlumat ala bilərsiz.

"bu gruba tarayıcınızdan hızlıca ulaşmak işin adres satırına (http://www.tiny.cc/meriface) yazmanız yeterli olacaktır".

bir sürü e-kitap sahibi olmak için meritokrasi sistemi nasıl yapılır:

1) windows : http://download-lb.utorrent.com/endpoint/btsync/os/windows/track/stable adresinden bittorrent sync indirilir.

android: https://play.google.com/store/apps/details?id=com.bittorrent.sync

2 ) kurulumu yapılır.

3) "add folder" kısmına tıklanır.

4) "folder secret" kısmına şu anahtarlardan kopyala yapıştır. anahtarlar şurada. http://tiny.cc/merigrup

5) "folder to sync" kısmına bilgisayardan/telefondan/tabletten boş bir klasör seç. "ok" tıkla.

6) kitaplar patır patır dökülmeye başlayacak. (2 GB)

7) kitapları telefon, tabletten okuyabilirsin. android telefon tablet için:
https://drive.google.com/file/d/0B1JBi_IoFrXfVWtNRUJ2TUZNT00/edit

diğer sistemler için: http://meritokrasi.weebly.com/

7) sistem her yeni kitap eklendiğinde sana da gönderecek. klasörden birşey silme.

8 ) bu postu paylaşın . o kadar pahalı telefonlarınız var. kitap okuyun. ne zaman otobüste görsem oyun oynuyorsunuz.

9) sisteme kitap göndermek için meritokrasi ortak klasörü içindeki duyuru.txt dosyasına bakın. orada kitap göndermek için bir anahtar göreceksiniz. 'güverte anahtarı'ni meritokrasi'yi eklediğiniz gibi ekleyin. bu güvertenin ortak klasörüne 'epub formatında, PDF olmayan, kusursuz' kitabınızı ekleyin. mod gerekli incelemeyi yapıp sisteme ekleyecektir.

bu projenin kısa linkleri:

ekşi entry: http://www.tiny.cc/nasil

topluluk ana site: http://www.meritokrasi.org/

goodreads: http://www.tiny.cc/merigood

google grup: http://tiny.cc/merigrup

eski web site: http://tiny.cc/meriweb

google doc: http://tiny.cc/meridoc

facebook: http://tiny.cc/meriface

twitter:

.

/>
chat: http://tlk.io/meritokrasi

sync anahtarı: http://tiny.cc/kodlar

nasıl yapılır resmi: http://tiny.cc/eksimer

#148499 şikayət

voyage au bout de la nuit

4 əjdaha! 27.06.2013 15:31, jaf

louis- ferdinand celine-nin voyage au bout de la nuit kitabını kinyas ve kayra romanından tanımışam. gecenin sonuna yolculuk hakan günday üçün başucu kitabından daha ötəsidir.

heil celine! hakan gündayın kitab haqqında yazdığı bir yazı. link

--spoiler--

On dört yaşındaydım ve hayat, bir deniz yatağında uyumamı emrediyordu. Oysa deniz yatağı, altında deniz olmadan bir çakıl çuvalına benzer. Uyutmaz. Uyutsa da gördüğün rüyayı hatırlatmaz. Latin alfabesini doğduktan ancak dokuz yıl sonra öğrenebilmiş bir çocuğa, eline tesadüfen geçmiş bir romanı okutmaktan başka bir halta yaramaz.

“Gecenin Sonuna Yolculuk”u geceleri okudum. Ağustos ayıydı. Terledim. Daha çok da geceleri. Çünkü romanın kahramanı Bardamu, Paris’ten Birinci Dünya Savaşı’na, oradan da Afrika’ya gitti. Sıcağın göbek deliğine. Bardamu doktor oldu ama aşık olamadı. Amerika’da yaşadı ama Ford’da işçi olarak kaldı. Sevişti ama yalan söyledi. Yaşadı ama hayat devam etti. Oysa benimki durdu. Çünkü kitap bitti.

Deniz yatağından kalkıp daha yüksekteki bir yastığa koydum başımı. On beş yaşındaydım. Bir daha okudum. Sonra bir daha. Küvette, okulda, banklarda. Düzden, tersten, ortadan, her yerden. Hep aynı yanıt: “Gecenin Sonuna Yolculuk’u okuyorum.” Bir süre sonra kimse, o aralar ne okuduğumu sormadı. Ta ki yeniden taşınana kadar. Sonra yine aynı yanıt: “Céline okuyorum.”

Yanlış anlaşılmasın, Céline’le hiçbir zaman gerektiği kadar ilgilenmedim. Diğer eserleri umurumda bile değildi. Ben sadece gecenin sonuna gidiyordum. Beş yüz sayfa civarındaki romanı okumam dört yıl sürdü. Bense hiçbir yere varamadım.

On sekiz yaşındaydım ve hayat, kendimi öldürmemi emrediyordu. Oysa ben dört yıldır üçüncü avucum yaptığım romanı yakmakla meşguldüm. “Gecenin Sonuna Yolculuk”u ezberlemiştim. Okumama gerek yoktu. istediğim sayfa hafızamda beni bekliyordu. Sonra unutmaya başladım. Unuttum ve biraz daha unuttum. Geriye ben kaldım. “Gecenin Sonuna Yolculuk” bana karıştı ya da tersi.

Bugün ne Céline’in köpeklerinin adlarını, ne de eserlerinin sayısını hatırlıyorum. Bildiğim tek şey, o romandaki karakterler sayesinde kendimi hiçbir zaman (ya da daima) yalnız hissetmediğim (ya da hissettiğim), o roman yüzünden yıllarca başka kitap okuyamayıp cahil kaldığım ve varislerinin beni mahkemeye vermesi ihtimaline oynayarak Céline ailesinden herhangi biriyle tanışma umuduyla o romandan cümleler çalıp Kinyas ve Kayra’ya yamadığım.

Kışkırtmayı ve çelişkiyi güzel sanatlar seviyesine yükseltmiş olan Céline’in romanından aklımda kalan, insan beyninin var olan tek trajik et parçası olduğudur. Trajediyi hazmetmenin tek yolu da üstadın dediği gibi ondan sarhoş olmaktan geçer. “Hiçbir şey beni büyük felaketler kadar kendimden geçiremez,” diyen Céline, sözlükteki her kavramla alay eder. Kutsal ve saygıdeğer hiçbir şey ya da kimse kalmaz. Üstadı Yahudi düşmanı olmakla suçlayanlar, bana kalırsa bağışlayıcı davranmıştır. Çünkü gerçekte Céline, insanlık düşmanıdır. Karamsar, melankolik ya da romantik değildir. Sadece bir ihbarcıdır. Kendisi dahil herkesi ihbar eder. Kime ihbar ettiğinin de bir önemi yoktur çünkü roman edebiyattır. Gerektiğinde yalanlanır. Bu yüzden roman “Yolculuğumuz hayalidir,” cümlesiyle
başlar.

Céline, amaçsızca yolculuklar yapan roman kahramanı Bardamu’yü iki Dünya Savaşı arasında yaratır. Ancak romanın karanlığı ve dumanı, dönemine özgü savaş sonrası kötümserliğinden gelmez. Céline, arasında kaldığı gerçek iki savaşın, doğum ve ölüm olduğunu bilir. Hayattan midesi bulanacak kadar korkak ama onu yaşayacak kadarda cesur olan Bardamu, sayısız üç nokta, üretilmiş kelimeler ve sert cümleler içinde sayfadan sayfaya adım atarken, okur sadece izler.

Kendisini onun yerine koyamaz çünkü kimse Bardamu kadar kendinden iğrenmez.

Bardamu bir gösteridir. Bittiğinde, ne yuhalanabilen ne de alkışlanabilen bir gösteri. Merak eden, Céline’in kendine özgü Fransızcasına rağmen Yiğit Bener tarafından olağanüstü bir başarıyla, olabildiğince az kayıpla Türkçe’ye tercüme edilmiş halini okur. Çok merak eden Fransızca öğrenir. Daha çok merak eden aynaya bakıp hayatını düşünür. Gecenin sonuna aynadan gidilir. Dönmemek için de aynayı kırmak gerekir.

Artık okumuyorum. On birinci ve son kez satın aldığım romanı da kaybettim. Büyütmeye gerek yok. Céline’in de dediği gibi “Daha fazla sözünü etmeyelim.”

Üstat ölür. Trajedi kalır. Onu ihbar edene verilen ödül acıdır. “Gecenin Sonuna Yolculuk”un aldığıysa Renaudot adını taşır. Bu yazının üzerinde gözlerini kaydıranlar arasında okuduğu roman sayısı bini aşmış olan vardır. Benim okuduğum ve anladığım roman sayısıysa parmak hesabıyla ölçülebilir. Sol elimin orta parmağı bu hesap için yeterlidir. Boşlukla doldurulmuş Bardamu’nün değdiği her toprağa tükürmüş ve edebiyat bilgisi çok sınırlı olan ben, Céline için ölür ve öldürürüm.

Hakan Günday'ın notu:

Yukarıdaki paragrafların tamamı, sırasıyla Picus, Hayvan, Karakalem adlı dergilerde ve Vatan Kitap’ın geçmiş iki sayısında yayımlanmıştır. Ancak Céline hakkındaki düşüncelerimi ifade etmeme yetecek daha uygun kelimeler bulunmadığı için söz konusu kelimeler, yeniden ve aynı sıralamayla kullanılmışlardır. Çünkü Céline edebiyatı, hakkında altı kez aynı metni yazacak kadar saplantılı olduğum bir konudur. Sonuçta, son nefesimden birkaç dakika önce beni bulursanız, yukarıdaki cümleleri ezberden okuyabildiğime ve içeriğine inancımın asla değişmemiş olduğuna tanıklık edebilirsiniz. Yeter ki sol elimin orta parmağını kaldıracak güce sahip olayım. Gerisi kolay. Çünkü gerisi yok. Belki bir de Türkçe Sözlük var.

--spoiler--

kinyas ve kayra romanında bəhsi keçilən hissə belədir.

Miguel bana yolculuk yapmanın insanoğluna katacağı değerleri anlatmaya devam ediyordu, kontrollü ses tonuyla:
"Yol! Gitmek. Uzaklaşmak. Doğduğun yerin çok uzaklarında ölmek. insanı insan yapan bunlar. Tanrı bile gitmemizi istiyor. Bu yüzden dünyayı bu"kadar büyük, insanları bu denli küçük yaratmamış mı? ingiltere'den ayrıldıktan sonra kendimi çok kötü hissediyordum. Adadan ilk çıkışımdı ve bindiğim geminin güvertesinde ayaklanm titriyordu. ingiltere'nin dışında oksijen olduğunu bilmiyordum. Bir Fransız'la tanıştım o gemide. Bir ressam. Çok gençtim o zamanlar. Kimse benimle ilgilenmiyordu. Ben de kimseyle. Ama o Fransız bana dostluğunu sundu. Hikâyeler anlatırdı Adını bile duymadığım yerlerdeki insanların hikâyelerini. Ve bir gün, bana bir kitap verdi. 'Bu senin kutsal kitabın olacak!' diyerek. ingiltere'de yaşadığım trajik olaylardan ötürü kimseye güvenim kalmamıştı. Ne kitaplar, ne sanat, ne insanlar... Hepsinden korkuyordum. Kafam karmakarışıktı. Hayatımı nasıl mahvettiğimi düşünüyordum sürekli. Daha ben nereye gittiğimi bilmezken, yeni tanıştığım Fransız, okumam için beş yüz sayfalık bir kitabı
elime tutuşturuyordu. Bir hafta geçti. Kapağını açmadığım kitabın yazarının kim olduğuna bile bakmamıştım. Sadece ismine bir göz atmıştım. Ve bir gece güvertede yatarken o kadar kötü hissettim ki kendimi, o kadar korktum ki gerçek hayattan, çevremdekilerden, kitabı aralamaya karar verdim belki unutturur bana ölümünen eden olduğum insanları, terk ettiğim dostlarımı diye. Fransız bir yazarın ingilizce'ye çevrilmiş kitabıydı. Beş günde gözümü kupmadan çok az uyuyarak bu dev hikâyeyi çiğnedim. Ve hazmettim. Son sayfayı da bitirdikten sonra gözlerimi kapattım... Daha iyi hissetmiyordum. Hayır! Ama ilginç bir duygu keşfetmiştim derinlerimde. Gitme duygusunu. Giderken duyulan hazzı. insanlardan kopmanın zevkini. Dünya üzerindeki insanların hepsi Kuzey Yarımküre'de toplansa, sadece ben Güney Yarımküre'de kalsam yine de dengenin bozulmayacağını bilmenin zevkini keşfettim. insanlıktan çıkışımı kutladım bir şişe şarapla. Sonra da ruhumun en alt çekmecesinden çıkan yeni duyguya boyun eğere kitabı Atlas Okyanusu'na savurdum. Yazar Louis-Ferdinand Céline'di. ismiyse Gecenin Sonuna Yolculuk... Ve ben de oraya gidiyordum. Gecenin sonuna.. Artık rotam belliydi!"
Bütün bunları anlatırken, Miguel sanki o günleri yaşıyormuşçasına heyecanlanmıştı. Gözlerinin beyazı içkiden ve duygu yoğunluğundan pembeleşmişti. Bir tiyatro oyunu gibi seyrediyordum karşımdaki yan entelektüel, yan barbar adamı...
Bir kitap. Sadece yazı, cümleler ve noktalama işaretlerinden oluşan kâğıtlar bütünü. Matbaadaki makinelerin yağlarının hâlâ sayfalannda koktuğu bir kitap! Nasıl bir insanı bu kadar etkileyebilir? Gülüyordum içimden. Alay ediyordum her zamanki gibi kendisine bir baş ucu kitabı yaratmış olan bu adamla... Gecenin sonuma yolculuk. Ne kadar saçma! Beş yüz sayfa okumaya gerek var mı, gecenin sonuna gitmek için? "Benim" dedim içimden. "Benim gece. Benim son. Benim yolculuk." içinde doğmuşum gecenin. içinde doğmuşum sonun. Yolculuk yaparak varmama gerek yok. Ben hep oradaydım. Geceyi ben bitirdim. Ancak başkaları kıçlarını kaldırıp gelebilir yanıma ve girerler gecenin sonuna. Benim krallığım orası. Gecenin başlangıcını bilmem ama sonu bana ait!..
Ancak tabiî, söylenen her kelimenin hissedildiği duygusal bir paylaşım karşısında kayıtsız kalmak da, gemi üzerinde geçireceğimiz geri kalan günlerde belli bir tehlikeyle yatıp kalkmamıza neden olabilirdi. Ve eminim, karşımda oturan dev cüce, hayatının nedeni olarak bildiği kitabı aşağılık bir paçavra olarak gördüğümü bilse, yine aynı kitaptaki insan hayatının değersizliği saçmalığından esinlenerek boğazımı çalışma masasının üzerindeki mektup açacağıyla kesebilirdi. Vahşi bir entelektüel kadar boktan bir şey yoktur! Hele hele felsefesini Nietzsche'den, Schopenhauer'dan ya da adını bilmediğim, toplumdışılığı zekâ pırıltısı sanan herhangi bir salaktan alan düşünce adamı ise gerçek bir skandaldir! Gecenin sonunu yazmak için orayı bilmek gerekir. Ölümü yazmak için ölmek gerekir!
Benim yazdığmı ise bir kitap değil. Bir hikâye hiç değil! Bir felsefe yazısı diyenleri ise, soğukkanlılıkla vurabilirim... Bu yazılanlar öksürük şurubunun kutusundan çıkan prospektüsten farksız. Bir tatil köyünün broşüründen ya da nüfus planlamasıyla ilgili bir kitapçıktan farkı yok. Kullanma kılavuzu. Yazmaya zamanım olsaydı ansiklopedi yazardım. Romanlar, elleri nasırlaşmamışlar için. Daktiloyla sevişenler için. Edebiyat, içki içtikten sonra sarhoş olup, sızmadan önce önlerindeki peçeteleri karalayanlar için!
Hiçbir zaman din kitaplarından daha fazla okunmayacağı bilinirken, hikâyeler uydurmanın ne anlamı var?...
"Anlattıklarımız çok ilginç. Gerçekten okumak isterdim o kitabı. Hiç böyle düşünmemiştim! Yolculuğun bir felsefesi olabileceğini bilmiyordum." Ve bunlara benzer birkaç cümleden sonra geminin daimî sallantısı ve içtiğim kötü şarabın etkisiyle kendimi iyi hissetmediğimi söyleyerek Miguel'den izin istedim...

#51093 şikayət

həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar

+5 əjdaha

məhlə uşağınla playstation oynadıqda udarkən, onun son dəqiqədə qol vuraraq bərabərləşdirib extra time'da bir qolda vurub qalib gəlməsi.

5 əjdaha! 19.11.2012 18:36, jaf

#18265 şikayət

azərbaycanda formula 1 yarışlarının keçirilməsi

5 əjdaha! 23.06.2017 02:28, jaf

hər şeyi keçdim, onsuz da keçirilir bu yarış. hərənin bir zövqü var o ayrı məsələ, amma nə ləzət alır izləyənlər bu yarışdan maraqlıdı. bir dəfə sürətlə keçəcəklər qabağından bir də nə vaxt kuruq vurub gələcəklər heç onu da bilmirsən. deyək ki, bir dəfə də keçdilər getdilər yanından sonra.

#256061 şikayət

əsgərlik

5 əjdaha! 15.04.2016 11:55, jaf

gələcəksənsə vaxtında gəlinməsini məsləhət bildiyim bir yer. nə qədər gecikdin bir o qədər dala düşürsən. yaşıdlarının vaxtında gəlib getməsinin insanda yaratdığı peşmançılıq hissi. vaxtında gəlsəydim indi evdəydim deyə gileylənmək. ali təhsilli olsan dərd yarı. ilk 3 ayın gənc əsgərlik, onada gəldiyin ayın axırında gəlsən, 5-6 dəfə buraxılışa, 2 dəfə məzuniyətə getsən həm də yerli ola-ola (sözüm naxçıvan muxtar respublikasından olanlardan gedir) ki belələri var, 1illik xidmətinin 2-3 ayı gedir, hələ çoxunun kiçik çavuş liçkası almağın demirəm. ən azından gördüklərimi deyim istisnalar var yəni, geriyə qalan postda olmuş ali təhsillilərə də postda çəkdikləri əziyyətlər qalır.

#210626 şikayət

parol-parol oyunu

+10 əjdaha

uşaqlığımızın əyləncəli oyunlarından biri. deyəsən uşaqlardan 2 kapitan seçilirdi, qalanları isə matka gedirdilər. komandalar bölünürdü. hər bir komanda ayrılıqda öz aralarında bir parol seçirdi. komandalar bir-birlərindən qaçırdı. qarşı komandadan birini tək gördükdə təkləyib yüngülvari döyürdülər. ki, parolu de biz də udaq falan. təbii, oyun başlamamışdan əvvəl bir qayda olurdu ki, o da belə idi deyəsən; başdan vurdu yoxdu, ayağdan tutana söyüş var. ən çox seçilən parollardan biri də ''allah haqqı bilmirəm'' idi.

9 əjdaha! 15.09.2013 13:05, jaf

#68215 şikayət

sözaltı etiraf

5 əjdaha! 29.12.2012 21:31, jaf

hər gün eynidir sözlükcan, dəyişən bir şey yoxdur. yalnızlığımı darıxmaqla keçirirəm. darıxmaqmı, yalnızlıqmı hansı daha çox əziyyət verir bilmirəm. çöldə yaşayan biri kimiyəm elə bil. film izləmək, mahnı dinləmək kimi imkanım yoxdu. çayxanada heç nəyi, yəni problemləri nəzərə almadan domino vurmağa biri yoxdu. dost yoxdu. hər kəs bir yerlərdə. şərait uşaqlığımı özəndirir çox vaxt. problem evdi bəlkə. olmasaydı bəlkə də başqa cür olardı. darıxanda küçəyə çıxıram. bir dostun dediyi, ``soyuqdan üşüyəndə tələsərdiy, həmişə tərk etmək istədiyimiz ata evinə.`` yandırıb yaxan söz kimidi həyat.

#27487 şikayət

sözaltı etiraf

+5 əjdaha

içimde istemediyim bir men yaşiyir, bunu meglub etmekle yaşamaga çalişiram.

4 əjdaha! 30.7.2012 00:49, jaf

#7969 şikayət

skyler white

3 əjdaha! 15.04.2016 10:57, jaf

bir səhvinizlə gedib özünü başqasının qucağına atan, sevdim qəhbə çıxdı deyimini təsdiq edən qadın obrazı.

#210624 şikayət

əsgərlik xatirələri

+7 əjdaha

keçən il qışda fevral ayının axırları idi. bəxtimizdən ən pis soyuq ayda post böyüyünü müvəqqəti əvəz edici kimi bölük komandirimiz post böyüyü kimi qalxmışdı posta. istəsəydi başqa birini göndərərdi ama hərbi hissədə soyuqda sırada mıx kimi duranacan, odun peçiylə qızan postun pişmiş çörəyindən yeyib, 6 aylıq qış ərzağından da ürəyi istəyən kimi faydalanıb postda şeyinə xurma yedizdirdi də niyə başqa birini göndərsin ki. fürsət bu fürsətdi deyib özü qaçıb gəlib. 8-10 postundan qayıdandan sonra gələn kimi yatmadıq. hərəyə bir çay içib fırlandıq ki, yataq bölük komandirimiz yatmağa qoymadı. onsuz da gələn kimi yerimizə yıxılıb yata bilməzdik həmən ərəfədə. çox gözünə batardı bölük komandirin, səhərəcən qoymazdı yatağ. mən ayığamsa siz niyə yatırsız deyə borclu da çıxardardı bizi. kompdan eşələnib komandirə yaraşar kinoları göstərirdi maxelərə ki, ala bulara baxunee, yapışmısuz türk seriallarına. əvvəlcə anadolu kartallarından bir iki səhnəni göstərdi. sonra ipmanı qoydu rus dilində bilənlərə-bilməyənlərə. düzü postda ondan başqa rus dilini bilən yox idi həmən vaxtda. bilən iki nəfərdən biri post böyüyü, o biri də əsgər idi perevod getdilər başqa posta. bir sözlə həm baxıb, həm də tərcümə eləyirdi manıs. axıracan baxdıq bitdi. sonra ölkələrin paradların qoyurdu bir-bir. saat olmuşdu 12. posta bir də çıxacağdım 2 də. yavaş-yavaş yatmaq üçün aradan cırırdım. deyirəm sözüm odu əsgər adamın yatmaqdan ən şirin arzusu olmadığına görə həmən anın və ya bir çox şeyin dadın ala bilməmişik. normal həyatda da belədi. həmişə nəyinsə əskikliyindən deyinib, illər sonra həmin anları yaşaya bilmədiyimizə görə əfsuslanlanırıq.

6 əjdaha! 22.05.2017 01:58, jaf

#253692 şikayət

daqestan yazılı köynək geymiş qaqaşlar

4 əjdaha! 11.12.2012 09:31, jaf

adətən cüt gəzən qaqaşlar olur ki, 2 sidə eyni tipli qara üstündə rusca və ya brat bağışla taleyin belədi kimi yazılı sözlər olan köynək olur, varoskoy aləmini yansıtan. yəni əvəzləyirlər bir-birlərini, biri gözdən itsə onu əvəzləyəcək bir olmadı. bir sürü insanın eyni boyunbağını taxdığı, eyni köynəkləri aldıqları kimi. bu həvəsin hardan gəldiyi məlum olmasada, sırf yaxşı oğlan olmaq və şəraitə uyğunlaşmaq istəyindən irəli gəlir. bunuda geyindiyi şeylərlə göstərmək fikrindədirlər. özlərini yetişdirməkdə gərəksiz insanların xüsusiyyətlərini mənimsəməklə təsirə düşürlər. hər kəs kimi olurlar. facebookda oğru aləmi səhifələrinin açılması, seçdikləri nicklərində təsiri bundandır. sosial və asosial həyatlarını eyni tərzdə qururlar yəni. belə şeylərə sevgi bəsləməri üzülməli durumdu. ki, başqa bir məni içlərində daşıdıqları üçün, onların heç vaxt özləri olmaq kimi imkanları olmayacaq.

#23119 şikayət

leyla ile mecnun

3 əjdaha! 19.02.2013 08:49, jaf

`erdal baggal` :
nurten! ben arkadaşlarla biyere kadar gidip gelicem. karşıdan karşıya geçerken iskender`in elini tutarım.
href="http://bit.ly/XJWpBJ" style="rgba(25,148,218, 0.8 link

" target="_blank" class="sonses" rel="nofollow">http://bit.ly/XJWpBJ)

#33519 şikayət

supernatural

2 əjdaha! 31.01.2015 06:54, jaf

bir il əvvəl ilk iki bölümünü izlədikdən sonra izləməmişdim. bu yaxınlarda yenidən başladım. bəzi istisnalar olmağla çox da super gəlmir hələki mənə. bəzi bölümlər var ki, mövzu tapa bilmədiklərindən çəkilibmiş kimi gəlir. ama 2. sezondayam ardı yaxşı olar bəlkə. o istisnalardaki dean winchester * yetim bizim tayımızdı bir də impala ilə amerikanı başdan-sona gəzməkləridi. sam`ə heç qanım isinmədi də ala. o etdiyi zarafatlardakı süniliyi, nəyisə düzgün edirmiş kimi hərəkətləri, üzgün baxışlarla biriylə danışmağı falan heç ləzət eləmir. dean`ın sam`in bu xüsusiyyətləriylə məzələnməyçün öz babat şərhləri var serialda. bir dean deyil yəni.

#146923 şikayət

mən

3 əjdaha! 09.07.2013 15:11, jaf

döyülən qapının arxasından ən çox eşidilən, səsindən tanınacağını, adını çəkdikdə yad səslənəcəyini düşünən insanın seçdiyi söz.

-tuk, tuk, tuk, tuk * qapıdı da guya
+kimdi?
-mən
+diyan açıram

#52220 şikayət

tom soyyerin macəraları

3 əjdaha! 22.11.2012 09:43, jaf

hər kəsin bir uşaqlıq macəraları vardır, ama bu qədər də yox yəni qardaş. bizim uşaqlığımız adi şeylərlə sərhədli idi. bizim uşaqlıqda sevgilimiz belə olmadı yetim. mark tvenin bir uşağın yaşamaq istədiyi bütün, bir çoxlarının hələ də yaşamadığı macəraları canlandırdığı bir əsər. ardı helk berrinin macəraları ilə bitir.

#18910 şikayət

11 tuş

3 əjdaha! 15.12.2012 11:01, jaf

#9591 entry`dəki deyildiyi kimi qaydaları məhəlləyə görə dəyişirdi. məsələn əvvəl yaşadığım, boya-boşa çatdığım, oyunu mənə öyrədən yerlə, indi yaşadığım yerlə arasında biraz da olsa fərqli var idi. bəzi şeylər yadımdan çıxsada xatırladıqlarım; biz saya 11 dən başlardıq, yəni qol vurduqca aşağı saya düşərdik, ama yeni məhəlləmdə saya 0 dan başlanılardı, 11 də say bitərdi. bu yenilik məndə təəccüb və köhnə məhəlləmin qaydalarını üstün tutmağıma gətirib çıxardırdı. çünki, mən belə görmüşdüm, belə öyrənmişdim. ama sonradan mənimsəməyə başladım. yayın isti günlərində belə oynardıq. top kimin həyətinə düşdü, kim verdi, kim vermədi, kim topu kəsdi falan deyə söhbətlərimiz olardı. ama indi hər kəs böyüdü və bizi birləşdirən oyunlar; günümüzün yarısını təşkil edən futbol, ayrıca çilədi, 11 tuş, işlətdi, tək qapı oynanılmaz oldu. bir-birimizdən qopduq. nəinki məhlə uşaqlarımdan, uşaqlığımdan, həmçinin futbolun bizə tanıtdığı insanlardanda. indiysə sevimli oyunlarımız - çayxanalarla, internetlə, siqaretlə, domino, publarla əvəzləndi.

(baxma: kaş böyüməsəydik dedirtən şeylər)

#24224 şikayət

no clear mind

4 əjdaha! 10.09.2013 03:24, jaf

(youtube:

)

- when you're not here adamı yuxuya aparması qaçınılmazdır.

(youtube:

)

azerbaijani subtitle

(youtube:

)

- nuclear mind

#67315 şikayət

həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar