qara donlu kafirlər

azərbaycanlı tarixçilərin səviyyəsizliyini göstərən ifadə. həmçinin bu ifadəyə 5-ci sinif `ata yurdu` kitablarındada rast gəlmək olar. bir tarixçi ermənilərə din prizmasından yanaşıb. deyək ki, o vaxtı ağlınız kəsmirdi və heç kəsi dinsiz biri olaraq görmürdüzsə necə ki, qara donlu kafirlər ifadəsi bunu təsdiqləyir, o zaman ermənilərində xristian olmasını bilirdiz. axı islam həmən dini təsdiqləyir. bəs `kafirlər`? wtf?

ləhcə

bir yerdə böyüyüb başa çatıb, uzun müddət qaldıqdan sonra öyrəşdiyin danışıq forması. bölgələrə və ya bir şəhərə görə sözlərin tələffüz forması dəyişir. sözləri ya uzadar, ya da qısaldarsan. tema olacaq durumlara düşmənizə səbəb olacaq bir şeydir ki, biri səni yamsılayar və ətrafındakıların gülüş səbəbinə çevrilərsən. bir müddətdən sonra tərgitmə çabalırına girərsən. sözləri elə yox belə deyim, elə yaxşı olmadı belə yaxşıdı falan filan deyib necə deyərlər dilinə əl gəzdirməyə başlıyarsan. irəliləyiş vardır, ama olmasa ondan yaxşıdır sanki. ləhcənin əvvəlki təsiri qalsada, tərgitmə istəyinə xərclənmiş səylər sözlərin tələffüzündə səhflər yaradar. təkərə düşmək anları olan, adama vaxt keçdikcə kaş tərgitmək fikrinə qapılmasaydım dedirtən, şirin bir şey. bu şirinlik həmçinin bir insana sevgi belə doğura biləcək gücündədir.
(baxma: ləhcənin verdiyi avantajlar)
(bax: ləhçə)

siqaretə nifrət edilən anlar

çəkdiyin siqaretin kağız dadı verməsi elə ən başlıcasıdır. atandan ağ bakı fırladıb həsrətdən ilk öncə yaxşı gəlmiş, sonradansa iyrəndirən andı ki, götürdüyüm 2 siqaretdən 1 ni parkın oturacaqlarından birinə qoymuşdum.
(baxma: siqareti tərgitmək istəyi yaradan şeylər)
(bax: ucuz ətin şorbası olmaz)

11 tuÅŸ

#9591 entry`dəki deyildiyi kimi qaydaları məhəlləyə görə dəyişirdi. məsələn əvvəl yaşadığım, boya-boşa çatdığım, oyunu mənə öyrədən yerlə, indi yaşadığım yerlə arasında biraz da olsa fərqli var idi. bəzi şeylər yadımdan çıxsada xatırladıqlarım; biz saya 11 dən başlardıq, yəni qol vurduqca aşağı saya düşərdik, ama yeni məhəlləmdə saya 0 dan başlanılardı, 11 də say bitərdi. bu yenilik məndə təəccüb və köhnə məhəlləmin qaydalarını üstün tutmağıma gətirib çıxardırdı. çünki, mən belə görmüşdüm, belə öyrənmişdim. ama sonradan mənimsəməyə başladım. yayın isti günlərində belə oynardıq. top kimin həyətinə düşdü, kim verdi, kim vermədi, kim topu kəsdi falan deyə söhbətlərimiz olardı. ama indi hər kəs böyüdü və bizi birləşdirən oyunlar; günümüzün yarısını təşkil edən futbol, ayrıca çilədi, 11 tuş, işlətdi, tək qapı oynanılmaz oldu. bir-birimizdən qopduq. nəinki məhlə uşaqlarımdan, uşaqlığımdan, həmçinin futbolun bizə tanıtdığı insanlardanda. indiysə sevimli oyunlarımız - çayxanalarla, internetlə, siqaretlə, domino, publarla əvəzləndi.

(baxma: kaş böyüməsəydik dedirtən şeylər)

piç

gözlərimin yolunu çəkdiyi kitab əlimdədir artıq və orjinallığı pozmayım deyə belə paylaşım dedim.

piçlerin çoçukları olmaz. piçler âşık oldukları kadınların kendilerini kurtaracaklarını düşünür. oysa hiçbir kadın dünyaya bir piçi kurtarmak için gelmemiştir. piçlere sır verilebilir. ölümleriyle son bulan sırdaşlıkları vardır. piçlerin cinsel hayatı düzensizdir. piçlerin bedenleri ve akılları, diğer insanlarınkilerin aksine nasırlaşmaz. onların nasırlaşan tek yerleri ruhlarıdır. piçler sadece kendi aşklarına saygı duyarlar. en yakın dostlarının kadınlarına dil ve el uzatabilirler. bu durumda piç tabii ki suçlu, ancak piçlik meşrudur. piçler düzensiz hayatlarında düzenli olarak içki içerler. belli sayıdaki kadehten sonra sarhoş olup sızarlar. sızdıkları yerin adı huzurdur. piçlerin babalarıyla olan ilişkileri mezar taşı kadar soğuk, yeni dökülmüş kan kadar sıcaktır. piçler insan öldüremedikleri, ağır suç işleyemedikleri, korkak ve hain oldukları için yaşadıkları yerleri zorunlu kalmadıkça terk edemezler. piçin davranış ve tercihlerini sadece bir başka piç kabul edilebilir olarak değerlendirir ve `neden` diye sormaz. `neden` sorusu piçliği yok eder.

``piçler açtı. piçler kirliydi. ter, toz ve çamur kokuyorlardı. üşüyorlardı. ama gülüyorlardı.``

hakan günday - piç

pultu yerə çırpmaq

çırpdıqdan sonra həyəcanlı şəkildə tv yə tutarsan ki, işləyirmi görən. təkrar-təkrar düymələri basıb bir anlıq xarab olduğunu sanıb təkərə düşərsən, sonra içindən batereyalarının çıxdığının fərqinə varıb sevinib, sonda isə hara itdilər lan bunlar deyə axtarmaqla nəticələnən şey.
(baxma: peşman olunan, amma dəfələrlə təkrar olunan səflər)