turan ibrahimov

qoşa xətt'in üstünə stul qoyub aygün kazımovaynan filan mırt vuran bir jurnalistdən, mən prastoy insanam deyən umbay minvalında iqtidarı müdafiə edən deputat adayına, oradan da oz deyimiylə radikal bir müxalifə çevrilişini ibrətlə izlədiyim, hər nə qədər facebook profilində islami statuslar paylaşsa da həyatı ilə darwini dəstəkləyən primat.

onu, atəşli bir iqtidar tərəftarından radikal müxalifə çevirən səbəblərin nə olduğu isə mənə çox maraqlıdır. nə gördü də, 180 dərəcə dəyişildi?

bu gün, onsuz da hamının dilində olan lazımsız müxalif şüarlar yerinə konkret nə gördüyünü çıxıb açıqlasa cəsarəti ilə etibar qazana biləcək bir insankən, bunu edənə qədər gözümdə iqtidardan istədiyi mövqeni əldə edə bilməyib, sikdiri yedikdən sonra tribə girən bir ərgən olacaqdır.

biraz da münəccimlik eliyərək deyim ki bu qaqaşa, ya tüpürdüyünü yaladıb üzr istətdirib, atv'də üçün kruqu'na tabletka qoyub proqram aparmasına izacə verəcəklər ya da bir iki ilə rusyaya filan qaçıb bol bol anti iqtidar tweetləri atacaq.* ikinciyə böyrəyimi basıram

ateist tanrı dialoqları

- ... dediyi kimi tanrı varsa da ölübdür.
+ salam* sözə öz adıyla başlayan intresni bir tanrı
- bayaq kafedə dostumnanıydım, noldu mənə hardayam?
+ davam elə davam elə, tanrı öldü deyirdin.
- kimsən sən?
+ mən tanrıyam və sən ölmüsən
- sən öldün
+ mən ölmədim ay bədbaxt, sən öldün
- məni nətər öldürərsən ala, öldün sən viso..
+ cəbrayıl, bu hər davada döyüləndən sora sən öldün deyən qaqaş deyil?
++ bəli
+ atın peçə..

yuxuda uzaqdan köhnə sevgilini izləmək

sevgilinin dostları ilə oturduğu, küçəyə qurulmuş restoran masasını ortabab görən bir skamyaya oturub, yandaki qadının "sevirsən o qızı?" sualına "yox, köhnə sevgilimdir, sadəcə baxdıqca içim titrəyir" cavabını verməkdir.

yüksək dozada darıxma əlamətidir. yuxudan duran kimi bir sigaret yandırılır və stranglers'dan golden brown dinlənərək, bulvardan içəri şəhərə qədər dayanmadan qaçdığın o gün xatırlanır.

(bax: həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar)

akp bir müddət də hakimiyyətdə qalsa nələr ola bilər

receb tayyib erdoğan'ın son bir ildəki sitatlarına və son 8 ildəki əməllərinə nəzər salındıqda çox açıq bir şəkildə görülə biləcək hadisədir.

(bax: azərbaycan)

bəli bəli, azərbaycan. türkiyə tam 10 il sonra yəni 2023'cü ildə azərbaycan olacaq. bütün planlar, proseslər buna hesablanıb və bunun üçün baş verir.

türkiyədə nə dini dövlət, nə federasiya nə də başqa birşey ola bilməz. tayyib bu məsələləri sayıları çox olan bidon kafalı dinçiləri və kürdləri yanında tutmaq üçün gündəmdə tutur. tək məqsədi isə heydər əliyev olmaqdır.

çünki heydər əliyev həqiqətəndə analoqu olmayan dünyada yeganə demokratik diktatorluq sistemini gətirdi. türksoylu xalqları əsarətdə saxlamaq üçün bundan daha gözəl bir sistem yoxdur, hətta başqa bir sistem yoxdur.

dibinə qədər demokrat olan diktator, dibinə qədər söz azadlığına şərait yaradan diktator vs. və ən önəmlisi səni bunlara dibinə qədər inandıran diktator.

yəni, yeməyin içməyin var, heç bir şəkildə acından ölmürsən, küçədə bayırda prezidentin heykəlinə işəmədiyin müddətcə tarqovinin mc donaldsi və pubları qız tutmaq üçün səni gözləyir. müxalifətin saçmalıqlarını dinləməmək üçün onsuz da söz azadlığına ehtiyacın yoxdur. xaricə çıxmaq istəsən çıxırsan. neftin satılıb sənə xərcləndiyinə inanırsan. hə birdə atletikonun formasına azərbaycan yazıblar, falcao 5 qol vurdu deyə bunu loqoya bağlayıb sevinirsən. artıq nəsə lazımdı sənə? yox.

tayyibin də gətirməyə çalışdığı sistem tam olaraq budur. məsələn baxın, bu yalan deyil azərbaycan inşaat sektorunda həqiqətən inanılmaz bir yüksəliş içindədir. və bir dövlətin iqtisadi gücünü görmək istəyən də ilk olaraq inşaat sektoruna baxır. onsuz da bakıdan o tərəfi yalnız otel tikib, içində ayı yemək üçün nəzərdə tutulmuş azərbaycanın bakıda olmalı olan inşaat sektoru sözün həqiqi mənasında uçub. gündə zavod tikilir. hər gün xarici şirkətlər investisya qoymağa gəlir.

yəni sıradan bir azərbaycan vətəndaşı olsan, bircə dənə qai səndən rüşvət almasa, tam ciddi azərbaycanın almanyadan yaxşı yer olduğuna inanarsan.
tayyib bəy də bunun xəyalını qurur. və əməlini də yerinə yetirəcəkdir. turkiyənin təxminən 10 milyon civarında olan müxalif qrupunun isə ruhu belə duymayacaq. xarici sərmaye türkiyəyə axacaq, daha çox sabitlik, daha az sərbəstlik, daha çox rahatlıq.

içki də sərbəst olacaq, siqaret də 2 lira olacaq hələ bir də gördün ota da qanun çıxartdılar. çünki, bu sistemdə xalqın heç bir kəsimi önəm daşımır, xalq önəm daşımır. sən bütün qüvvələri əlində toplamış tək mərkəzli prezident olduğun zaman, hər şeyi gülər kimilər həll edir, səs qutuları yox. belə olan halda tam deyə bilərik ki, 2023cü ildə tayyib dinçilərin göt nahiyəsinə gəşəng bir mageri vuracaq.

xalqa hər şeydən biraz biraz göstərib, əslində isə heçnə verməyən bu möhtəşəm sistem sayəsində azərbaycan və türkiyə xalqları birlikdə sonsuz bir yuxuya yataraq həqiqi mənada bir millət iki dövlət olacaqdır.

cloud atlas

"ilk on" sıralamama girməyi bacarmış izlədiyim ən gözəl filmlərdən biri olduğu üçün haqqında uzun sayıla biləcək bir entry girməyə qərar verdiyim wachowskilər filmi.

açığı bu yazı məlumatla birlikdə, hardasa bir ay öncə kinoteatrların birinin küçəyə baxan afişalarında gördüyüm, aktyor kollektivi və wachowskilərlə birlikdə* matrix izləmək istəməyimə baxmayaraq niyə isə yandaki pub'da içməyi seçdiyim bu filmin, 2 saat öncə izləyib aşiqi olduqdan sonra, keçmişdə haqqında etdiyim hörmətsizliyə qarşı sadə bir üzr istəmə şəklidir həm də.


--spoiler--

əvvəlcə onu deyim ki, filmdə bir birindən fərqli 6 hekayə göstərilir və bu hekayələr arasındaki keçişlər o qədər sərtdir ki, normal olaraq filmi izləyən insanların böyük əksəriyyəti filmi tam mənası ilə qavramaqda çətinlik çəkir.
6 hekayəni tarix sıralaması olaraq sıralayım əvvəlcə.

1850'ci ildə gəmi ilə evinə qayıdan adam ewing adlı evli bir hüquqçunun hekayəsi, 1931'ildə yaşamış robert frobisher adlı gay bir bəstəkarın hekayəsi, 1975'ci ildə californiyada yaşamış luisa rey adlı jurnalist qadının hekayəsi, 2012'ci ildə alacaqlılarından qaçarkən qardaşının tələsinə düşmüş timothy cavendish adlı nəşriyyatçının hekayəsi, 2144'cü ildə seulda yaşayan klon sonmi~451'in və bilinməyən bir tarixdə qəbilələr halında yaşayan insanların hekayələri..

filmdə bu hekayələr hamısı məntiqli bir zəminə oturdulub. hər birindən ayrıca bir "2 saat" çıxarıla biləcək qədər sağlam təməlli bu hekayələrin izləyiciyə detallı şəkildə başa salınması filmin ilk hissəsinə təsadüf edir ki, bu da filmin nisbətən sıxıcı hissəsini əmələ gətirir. əslində belə demək filmə böyük haqsızlıq olardı çünki, sıxıcı kimi görünən hardasa 2 saatlıq bu bölümdə o qədər incə detallar işlənibdir ki, hekayələr arası keçidlərdə, bu detalları nəzərdən qaçırmayan gözlər üçün həqiqətən böyük ibrətlər vardır. ki, kino sektorunun gəldiyi nöqtəni görmə nöqte-i nəzərdən* googleda da tapa bilmədim bu sözün düzgün yazılışını asdfg bu ibrətlər yetəri qədər açıq fikirlər verir biz bacanağı sikilmiş azərbaycanlılara ama nəysə.. hələki mövzu məzarda sümükləri belə çürümüş azərbaycan kino sektoru deyil, özümü saxlayım.

təbii bəhs etdiyim keçişlər olduqca sərtdir, 1931'ci ildəki hekayədən "lambadan" 2100'cü illərə keçir film ki, eyni səhnəni movie maker'da düzəltsə, araya bizim keçmiş sünnət kasetlərinin başlanğıcında olan attanan hoppanan keçiş effektlərindən qoyası gələr insanın. ama qoymur el oğlu. əvəzində neyniyir? elə bir senari yazır ki, 1850'ci ildəki hekayədən bəlkə də 2500'cü ildəki hekayəyə keçəndə 1850'ci ildəki hekayə üçün yazılmış mətn qəhrəmanın dilindən oxunmağa davam edir və əvvəlki hekayənin mətni arada hardasa min il olmasına baxmayaraq digər hekayəyə o dərəcə oturur ki, dünyanın ən qeyri adi keçiş effektini ortaya çıxardır. sən də oturub ağzı açıq baxa bilirsən ancaq.

bundan sonra yazacaqlarımıı filmi izləməmişsəniz oxumayın.

tamamilə səhv başa düşmüş belə olsam filmdən nə qandığımı yazacam indi. nə deyir bu 6 hekayə?
əvvəlcə bu hekayələri qruplaşdırmalıyam. klon qızın hekayəsi, 2012'ci ildəki dayının hekayəsi və qəbilələrin hekayəsi ayrı, qalan 3 hekayə isə ayrıdır.

əvvəlcə belə deyim də, daha əvvəlki tarixlərdə olan 3 hekayənin ilk baxışda dərxal görünən ortaq bir nöqtəsi var. 3'ündə də hərislik haqqında söhbət gedir. gəmidəki hüquqçunun qızılı oğurlanmaq istənir, bəstəkarın əsəri oğurlanmaq istənir, jurnalist qızın hekayəsində də yenə neft şirkətlərinin acgözlülüyü mövzusu var. yəni sırası ilə 2144'cü ilə qədər olan bu hekayələrdə acgözlülük məsələsi, insanoğlunun daha çoxa sahib olma həvəsi işlənir.
digər 3 hekayənin mövzusu isə tamam başqadır.

onu deyim ki, bütün hekayələrdə israrla eyni oyunçuların oynamasını tam anlamı ilə dərk edə bilmədim, hətda jurnalist qızın cd dükanında bulud atlası simfoniyasını dinlədiyi zaman, mən bunu daha öncə duymuşdum deməsi də mənə çatmadı. bir dəfə də izləsəm yəqinki çatar ya da olmadı haqqında nəsə oxuyaram ama hələlik ilkin təəssurat olaraq o məsələlər mənə qaranlıqdır.

və davam edək, bu 3 hekayənin tək ortaq cəhəti sadəcə hərislik də deyil. məsələn 1850ci ildəki hekayənin mətnini oxuyan, 1931'dəki gay musiqiçidir. hüquqçunun səhayətlə bağlı yazdığı kitabı, yanında işlədiyi bəstəkarın evində tapır və bunu sevgilisinə yazdığı məktublarda əks etdirir. bu sırada kitabın digər yarısının yoxluğundan da bəhs edir. * day bilmir ki kitabın digər yarısı stolun ya da yatağın ayağı tərpənməsin deyə ora sıxışdırılıb

məktubu yazdığı sevgilisi, jurnalist qızla liftdə qarşılaşan professordur. hansı ki, qız neft şirkətləri ilə atom enerjisi haqqında məsələni o adamın əlindəki sənədlər sayəsində çözür.

son olaraq bu hekayələrdə verilmək istənən əsas mesaj belədir, hər 3 hekayədə də dövrünə görə bir inqilab var. birinci hekayədə hüquqçu, zənci kölə ilə dostluq quraraq, köləliyə qarşı bir üsyana başlayır. ikinci hekayədə pulsuz parasız gay bir musiqiçi, dövrünün iyrənc səmimiyyətsiz burjua qaydalarına və riyakarlığa qarşı dik bir duruş sərgiləyərək mənəvi qələbə qazanır, özünü öldürərək bu qələbəsini taclandırır, üçüncü hekayədə jurnalist qız, meqa şirkətlərin dünyanı ələ keçirməyə başladığı, kapitalizmin yüksəliş dövründə ən böyük şirkətlərə qarşı qələbə çalır. bu 3 hekayənin sadə və toxunaqlı detallarla bir birinə bağlanması isə filmə ciddi və xoş bir hava qatır.

beləliklə daha öncəki tarixləri əhatə edən bu üç hekayənin ana xəttləri bunlardır ama bu hekayələr digər üç hekayədən tamamilə qopuq olmamanın yanında əksinə gözəl işlənmiş ayrıntılarla digər hekayələrə bağlanır və onlara təsir edir.

indi gələk mənə görə əsas məsələnin işləndiyi digər üç hekayəyə.

birincisi 2012'ci ildə yaşamış nəşriyyatçı dayının prikollarla dolu olan nisbətən rolu az olan hekayəsidir. ama bu hekayənin elə ölümcül bir nöqtəsi var ki, bütün filmin əsas məğzini təşkil edir. ama bu hələlik qalsın.
ikincisi 2144'cü ildəki hekayədir. üçüncüsü isə bilinməyən bir tarixdəki qəbilələrin hekayəsidir ki, tarixi nə qədər bilinməmiş də olsa, seuldaki hekayədən sonra olduğu aşkardır.

demək ana xəttlərlə söhbət nədən gedir, 2144'cü ildə seul ağır kapitalizm qırbacı altında idarə olumaqdadır. normal olaraq bu rejimə qarşı mübarizə aparan bizdəki müxaliflətə bənzəməyən əməlli başlı bir təşkilat var. bu təşkilat isə, əsas vurucu zərbəni endirmək üçün sistemin ən böyük qurbanlarından olan yarı insan* hətta tam insan işçi sinifindən bir obraz seçmək istəyir. uzun söhbətlərdən sonra bu seçilən də fiqura tanrıçası sonmi xanım olur. bu elə ilk baxışdaca çox adil və arif bir qərardır. və bu qızımız isa qəmbər'ə heç bənzəməyən seul müxalifət lideri tərəfindən elə bir şəkildə razı salınır ki, lazım olan qığılcımı salmaq bir kənara, içindəki yatmış peyğəmbəri* ortaya çıxardır. qızın öndərliyində bu qrup öz ideologiyalarını dünyanın müxtəlif ölkələrinə və bütün qitələrə yayırlar. hekayənin sonunda isə qız ölür, grup azərbaycan polisindən dəstək alan seul iqtidarı tərəfindən məğlub edilir. üsyan atəşi söndürülür.

deyə düşünərkən biz, görürük ki yox belə olmayıb. qəbilələrin hekayəsini izlədikdə, kapitalist sivilizasiyanın davam etdiyi və məhv olduğu görülür. indi yaşadığımız sistemdən çox da fərqli olmayan, bir yerdəki insanların ucuz əməyini başqa bir yerdəki insanların qabağına etiket qiyməti ilə birlikdə gətirən və hər iki halda insanları soymaqla məşqul olan bizim kapitalist sistemimizin davamçısı 2144'cü il seulundaki kapitalist sistemdən qaçan və somninin idealogiasını dəstəkləyən bir grup başka planetlərə gedir. yerdə qalan sivilizasiya isə digər 3 hekayədə bəhs edilən hərisliyin qurbanına çevrilərək məhv olur.* məsələn, əvvəlki 3 hekayədə insanın acgözlülüyü yetəri qədər göstərildiyi üçün son 3 hekayədə bu mövzunun uzadılmaması, əksinə çox açıq və kəsərli bir şəkildə bu hissin insanlığı yox etdiyinin göstərilməsi də filmə dair xoş bir detaldır.

yəni əslində, sonminin idealogiası qalib gəlib və yaşamağa davam edir. hüquqçu adam ewing'in qaynatasının, ewing xanımı ilə birgə köləliyə qarşı hərəkata qatılma qərarını açıqladığı zaman ona dediyi "sən okeanda sadəcə bir damlasan və heç nəyi dəyişdirə bilməzsən" sözünə verdiyi "okeanı əmələ gətirən də damlalardır" cavabı kimi, sonda sonminin damlası okeanı dəyişdirməyi bacarır. yaxşının pis üzərində qələbəsi.
ayrıca bu damla məsələsi də filmdəki bütünlüyü göstərmə nöqtəsində yetərlidir. birbirindən əlaqəsiz iki hekayədəki, çox incə və bütünə təsir edən bu bağlantı həqiqətən alqışlanasıdır.

ayrıca qəbilələrin hekayəsində, görülməyə dəyər bir cəsarət mövzusu işlənib. şeytanın kontrolundaki zachry gözünün önündə dostunun uşağı ilə birlikdə öldürüşünə səs çıxartmır və bu cəsarətsizliyi onu daha çox nəfsinin və şeytanın köləsinə çevirərək şərəfindən uzaqlaşdırır.

sonlara doğru isə, dağa dırmanma səhnəsində meronym sürüşəndə şeytanı rədd edərək onu xilas edən və binanın içində yenə şeytana uymayaraq meronym'i öldürməyən zachry bu sayədə ən azından yanıb yıxılmış kəndindən qızı ilə xilas olmağı bacarır. bu eyni zamanda cəsarətin qələbəsidir. sonmiyi ortaya çıxarıb rejimə qarşı ölümə yəni zəfərə götürən də yenə bu cəsarət idi..

filmdə yenə gözlərdən qaçmayan ölümün bitiş deyil əslində bir başlanğıc olduğu və bəzən yaşamağın deyil ölümün daha yaxşı bir cəzalandırma yöntəmi və daha asand və kəskin bir qalibiyət yolu olduğu çox uğurlu işlənib.

geri qalır, 2012dəki dayının hekayəsinin əsas nöqtəsi. sizcə, seulda tarqovidakı mc donalds fason bir yerdə stol silən sonminin birdən birə intellektual səviyyəsi tavana vurmuş bir yarı tanrıya çevrilməsi necə baş verdi?
sonminin çılğın padruqası ilə, gecə restoranın deposuna girdiyi səhnəni yada salaq. orada izlədikləri kəsik bir film parçası vardı. və sonra sonminin xilaskarı onun üçün filmi təmir etmiş və ona izlətmişdi. hə bax, o filmin sahibi bizim o prison breakdəki kimi qocalar evindən qaçan şirin dayımızıydı. və bütün o sonminin içindəki üsyankar ruhu ortaya çıxaran o filmdə keçən, "haqqımızı almaq üçün savaşacağam" ifadəsi idi. rolu önəmsizmiş kimi görünən dayıcığımızın, xəbs olduğu qapandan çıxmaq üçün istifadə etdiyi və daha sonra filminə qoyduğu replika sonminin, facedə olsa nicki şıltaq glamurka olacaq hiperaktiv padruqası vasitəsilə ona tanış olmuş və tarixin axışını dəyişdirmişdi...

huh. nə yazdım alə.. kino uje beş dəfə bağışlamış olar məni.* swh

hə bu arada, filmdə çox incə bir din tənqidi var ki, yenə gözlərdən qaçması mümkün deyil. hətda bu hadisə tənqiddən bir addım daha irəlidir. beləki, meronym və zachry dağın başında qəbələ rls kimi bir yerdə olarkən, mernym sonminin videosunu açır və zachrynin sifəti töbə əstağfurullah allahın vidyosuna baxan fəthullahın alacağı sifəttən betər bir hal alır. inandığı tanrını, kasetdə danışarkən görən zachry'yə mernym, bu əslində tanrı deyil tanrı darwinə inanan sadə bir insandır deyir.

bunu deyərkən, ironik bir depar atır xəbəri olmadan o ayrı. bizim ləb demədən ləbləbiyi yeyən canavar sözlük yazarlarımız söhbəti tutmuşlardır ama mən daha umbay belə ola bilməmiş müsafirlər üçün açım biraz söhbəti.
film demək istəyir ki ay millət, bəlkə sizin indi inandığınız tanrılar da sıradan insanlardır. beləki, sonmy bilginin qaynağını özü olaraq göstərmiş və nəticədə bilgəliyi nəsillərdən nəsillərə keçərək onu tanrılaştırmışdı. bizim peyğəmbərlər isə bilginin qaynağını hər hansısa görünməz biri olaraq göstərir. və zamanın rüzgarında mistik bir hal alaraq beyinlərimizə hücum edən bu varlıqlar bizə tanrı kimi gəlir.
sözün özü, çinli qaqaşın gucağında hoppandırdığı qız belə bilginin və görünməzliyin mistik havası ilə yetərincə vaxt keçdikdən sonra tanrı ola bilirsə, vay sizin tanrıların halına.. deyir film..

--spoiler--

edit: başda uzun sayıla biləcək demişəm yaxşıki.

götəgirən

səyyar məllimdir bu.
minarənin litseyi'ndə oxuduğum zamanlarda təxminən 10 il filan əvvəl, səyyar məllim orda minarəyə girməkdən sorumlu müdür yardımçısı idi.* zavuç
başqa bir əməlini görməmişdim çünki, otağının qapısına da yazılmamışdı vəzifəsi, dərsə də girmirdi. işi gücü girmək idi.
ancaq bununla qalsa idi, bu başlığı görür görməz ağlıma böyük bir xışımla onu gətirməzdim. nəyimə lazımdır, 10 il əvvəl gördüyüm hər götəgirən'i yazsam gərək başqa birşey yazmıyım bu sözlüyə.

bu adam, mən məktəbə hər dəfə palçıqlı ayaqqabıyla gələndə* sumqayıtın o dönəmki icra hakiminə saygılar məni minarənin yanında durub şapalaqlayırdı. hər dəfə yox. bu yaşını başını almış ağsaqqal adam, minarənin yanında dayanıb onun ağzının içinə baxırdı. əgər minarə çox hirslənirsə həmən bir şapalaqla həm minarəni rahatladır həm də öz reytinqini artırırdı. yox əgər vəziyyət o qədər gərgin deyilsə qulaqdan tutub içəri sürütləməklə yetinirdi. bundan əlavə aşağı qiymət alanda da sanki bizə çox üzülürmüş kimi, bizi otağına çağırıb şapalaqlayırdı. ama burada da maraqlı bir nöqtə varıydı. otağa minarə girəndə şapalaq dəyirdi, o olmayanda isə işim var rəddol deyib bizi otaqdan çağırdığı kimi qovurdu. bu isə o deməkdir ki o adamın dərdi bizim təhsilimiz filan yox, birmənalı şəkildə müdürə girmək idi.

yəni deməm o ki, ey sən sevgili sözlük yazarı, əgər bu səyyarın oğlu, nəvəsi, yeğeni, qohumu filan isən bil ki sənin, dədən, baban, qohumun götəgirənin böyüyü olub. və peşəsində dövrünün ən yaxşısı idi. indi fikirləş də başlığı görən kimi 10 il bundan əvvəl həyatımdan çıxan biri, hələ də bir zavuç ağlıma gəlirsə vəziyyətin ciddiyyətini.

(baxma: nizami gəncəvi adına texniki və təbiət elmləri litseyi)
(baxma: azərbaycanın analoqu olmayan təhsil sistemi)

hitlerin yəhudi sponsorları olması

fərziyyədən daha sağlam təməlləri olan hadisədir. uzun uzun danışmaq fikrində deyiləm, timidius'un entrysində onsuz da ana xəttləri ilə məsələ əksini tapıb. sadəcə bunu qüvvətləndirəcək bir əlavə etmək istəyirəm.
bu əlavəm də balfour bəyannaməsi ilə bağlıdır.
sadəcə şəklini paylaşacağım bu bəyannamə ilə bağlı bir də ev tapşırığı verəcəm. balfour və rotschild kimdir və nə işlə məşquldurlar? səhərə qədər cavablar gəlsin qiymət verəcəm ona göre.* swh

http://imgim.com/beyanname.jpg

hitlerin yəhudi sponsorları olması

fərziyyədən daha sağlam təməlləri olan hadisədir. uzun uzun danışmaq fikrində deyiləm, timidius'un entrysində onsuz da ana xəttləri ilə məsələ əksini tapıb. sadəcə bunu qüvvətləndirəcək bir əlavə etmək istəyirəm.
bu əlavəm də balfour bəyannaməsi ilə bağlıdır.
sadəcə şəklini paylaşacağım bu bəyannamənamə ilə bağlı bir də ev tapşırığı verəcəm. balfour və rotschild kimdir və nə işlə məşquldurlar? səhərə qədər cavablar gəlsin qiymət verəcəm ona göre.* swh

dünyadakı ən gözəl qadın

hər kəsin öz dünyasındaki qadındır. bəzən sevgili, bəzən gonşunun qızı, zenginin parası haqqında danışmaqdan arta qalan zamanlarında da bu haqda düşünənlər üçün isə monica, jessica, cindrella filan.

ama dəyişməyən bir şey var ki: (baxma: könül sevən göyçək olar)

tarixin ən yaxşı gitara soloları

dair straits - sultans of swing

(youtube: )

(youtube: )

unudulmaz film səhnələri

the lord of the rings the fellowship of the ring - aragorn'un uruk hai'lərin başçısının başını kəsməsi. 7 sinifdə oxuyanda konferans zalında baxmışdıq məktəbdə və hamı refleks olaraq alqışlamışdı.
pulf fiction - vincent vega eroin tripi səhnəsi.
raging bull - son səhnə


not: yadıma düşdükcə editlənəcəkdir.