keçmişindən utanmaq

köhnə yazdıqlarımın çoxunu silmə (sözlükdə və digər yerlərdə) səbəbim. təbii ki səni sən edən o keçmişdir, o təcrübələrdir. buna görə onlardan qaçmaq mənasızdır və onları birdəfəlik silmək (internetdən silirik gedir, o heç. beyindən yaddaşı silməyi deyirəm) də axmaqlıq olar (çünki yenidən eyni səhfləri edə bilərsən). amma yenə də köhnə yazılarımı görəndə nə qədər quş buraxdığımı görüb utanıram hər dəfə. görən görüb daha çoxu görməsin deyə silirəm * glş bu təcrübənin özü də məni çox yazmaqdan və danışmaqdan hürküdür. çünki gələcəkdə də indi yazdıqlarımı görüb yenidən utana bilərəm. amma indi yazmasam(təkcə yazmaq yox digər hərəkətlər də) o inkişaf təcrübəsini qazanmayacam axı? hə gərək sırtığ olum, belə şeylərdən qorxmayım. timidusun da bu haqda fikirləri var idi. düzü xatırlamıram, amma silməyin doğru olmadığını deyirdi deyəsən, qısa xülasəsi belə qalıb yaddaşımda * glş

person of interest serialını sonacan izləyəcək qədər maraq tapa bilmədim. çünki şablon dedektif şeyləri idi. amma ordan bir səhnə çox diqqətimi çəkdi: süni intellekt proqramı nəsə səhf eliyir deyə onu yaradan proqramçı ondan üzrxaxlıq edib onun yaddaşını siləcəyini deyir çat ilə. süni intellekt proqramı da ona cavab yazır ki, ala bəs yaddaşımı silsən mən səhflərimdən necə dərs çıxardacam?. proqramçı bunu düşünür amma yenə də onun yaddaşını silir. sonradan bunu etdiyi üçün it kimi peşman olur.

hansısa bir blog yazısında da oxumuşdum ki, əgər 3 ay əvvəlki yazdığın kodlara baxanda utanc hissi keçirtmirsənsə demək ki bu müddət ərzində yetərli qədər yeni şeylər öyrənməmisən. bax bu da bomba söhbətdi.

nəsə. indi bomba söbət elədiyimi düşünürəm amma gələcəkdə yəqin ki bunu da görəndə utanıb siləcəm * glş

sözlükdə də entrylərini silən yazarlar təkcə küsdükləri üçün deyil, ola bilsin mənim kimi eyni hissi yaşadıqları üçün siliblər.