türk liseyləri

orada dərs vermiş və ya oranın məzunu olmuş şagirdləri görmüş müəllimlərimin hamısı oranı * əvvəl türk liseyi, sonra araz kursu oldu tərifləyir, orda olan vaxtlardan danışır, oranın uşaqlarının necə həm savadlı, həm də mədəni, tərbiyəli olduğunu deyir. oranın əvvəllər müəllimi olmuş şəxslər də indi şəhərdə öz sahələri üzrə sayılıb-seçilən, məşhur müəllimlərdir. yanına hazırlığa getdiyim tarix müəllimim oranın müəllimi olub. əlbəttə, dərsdə dindən danışdığı olur -* amma insan olaraq və müəllim olaraq bəyəndiyim biridir, doğrudan. şagirdlərə can yandıran müəlllimdir * burdan tarix müəllimimə eşqimi bəyan edirəm . digər şagirdləri də sevir onu. nəysə, mövzumuz bu deyildi.
o bir dəfə demişdi ki, orada o vaxtı 2 sinfi birləşdirib dərs keçdiyi zamanlar olarmış, amma uşaqlar heç bir problem çıxartmırdı, hamısı tərbiyəli idi. niyə? "əxlaq" dərsi keçirilirdi.
əlbəttə, bunun birbaşa o dərslə bağlı olduğunu deyə bilmərəm/ik. amma kimdən soruşsan, "oranın uşaqları əla idi".
bu gün də təzə hərbi müəllimimizin orda keçmişdə işlədiyini öyrəndim. o da orda uşaqlarla necə vaxt keçirdiklərini və uşaqlarla səmimi olsalar da, uşaqların bəlli bir xətti keçmədiklərini, hörmətsizlik etmədiklərini danışırdı. obşim, oranın uşaqları "bomba" olublar.
edit: yazar türk liseyləri və ya araz kursları olduğu zamanda azyaşlı olmuşdur, böyüklərdən eşitdiyi məlumatları yazmışdır.

kinoteatra görməmişlərin getməsi

Çox normal deyilmi? Məsələn, mən kinoteatr görməmiş adamam, mən sadəcə orada kinoya baxmaq necə şeydir adına gedərəm, uzaqdan da "görməmiş" olduğumun gözə çarpacağına zəmanət verə bilərəm.
insan niyə kinoteatra getsin də? Kino izləmək istəyirsən, şükür, komp var, telefon, planşet – bu üçündən heç olmasa biri var əlində, gir bax da. illa böyük ekran deyirsən, indi tv-də də wi-fi var, gir bax. indiki dövrdə kinoteatra ancaq görməmişlər gedər, təcrübə etmək üçün, "biz də bi böyük ekranda baxaq, görək necə şeydir?" deyərək, necə bi ləzzəti olduğunu (və ya olmadığını) dadmaq üçün.
Yox, sən illa "mən filmi kinoteatrda izləməsəm heç izləmiş kimi olmuram" deyirsənsə, gedib "görməmiş"lərlə kinonu izləyə bilərsən

i̇qbal bano

1928-ci ildə (bəzi mənbələrə görə 1935-ci ildə) Dehlidə anadan olmuş müğənni. o daha çox qəzəl oxumaqda ixtisaslaşmış və Malika-e-Ghazal, yəni "Qəzəl kraliçası" adı ilə Hindistanda və Pakistanda məşhurlaşmışdır.
1952-ci ildə Pakistana köçür və burada evlənir. Evlənərkən yoldaşından heç vaxt ondan oxumağı kəsmək tələbi etməməsini, əksinə onu dəstəkləməsi üçün söz verməsini istəyir, yoldaşı ölənə qədər verdiyi sözü tutur. Artıq 1950-ci illərdə bir "star" olur. O, urdu dili ilə yanaşı fars dilində də qəzəllər oxuyub. Həmçinin, qəzəllərdən savayı acların halına acıyan şeirlər də ifa etmişdir.
Pakistanda Məhəmməd Ziya-ül-Həqqin hakimiyyətə gəlməsi ilə cəmiyyətin islamlaşdırılmasına başlanılır. Əlbəttə, şəxslərin, xüsusən qadınların geyimləri ilə bağlı məhdudiyyətlər qoyulur. Bunlardan biri də islama zidd olması səbəbi ilə saridir. Sari bilindiyi kimi Hindistan, Pakistan və yarımqitədəki digər ölkələrin milli geyimi sayılır.
Bu qərardan çox keçmədən iqbal Bano 13 fevral 1986 (və ya 1985) tarixində Lahorda, Al-Hamra Hall-da protest rəmzi olan qara rəngli sari geyinib auditoriya qarşısına çıxdı. Həmin tədbir əslində tanınmış şair Faiz Əhməd Faizin ildönümünün qeyd edildiyi tədbir idi və Faiz də rejimdən kamını almışdı. O, anti-faşist və mütərəqqi şeirlərinə və Zülfüqar Əli Bhutto ilə olan əlaqəsinə görə Ziya rejimi tərəfindən təqiblərə məruz qalmışdı. * 1984-cü ildə vəfat edib . Tədbirdə Bano şairin Hum Dekhenge (biz görəcəyik) qəzəlini rejimə qarşı səsləndirir. Bu, Banonun səhnədən və konsertlərdən uzaqlaşdırılmasına səbəb olur. Rəsmi etirazlara baxmayaraq, o, gizli polisin girişi olmayan bağ evlərində tamaşaçılar üçün çıxış etməyə davam etmişdi.
21 aprel 2009-cu ildə vəfat etmişdir

2019-cu ildə iqbal Banonun 81 yaşına həsr olunmuş Quql dudl

yazarların etdiyi umbaylıqlar

Məsləhətxanada "yuxu" başlığını gördüm, bir şey yadıma düşdü (gülüşünü əli ilə bağlayan smaylik). Sizi bilmirəm, amma mən az yata bilmirəm, bilmərəm. Aqressiv oluram, düşünmədən hərəkət edirəm. Onlardan biri də ingilis dili hazırlığında olmuşdu. Deməli, tapşırıqlar çox olduğuna görə bir dəfə səhər tezdən durmuşdum, az yatmışdım. Günün ikinci hazırlığındayam və bir qız var hazırlıqda. Həmin hazırlıqda da bizim məktəbin, xüsusən 2 paralel və yaxın olan sinfin uşaqları var. Bu qız çox gözəl qızdır, amma bir problemi var idi ki, anadangəlmə ayaqlarının uzunluqları eyni deyildi. Bunu da o sinfin uşaqları (paralel sinfin uşağıdır) və mən də daxil olmaqla çoxumuz bilirik.
indi biz də hazırlıqda telefonlarımızı qabaqda balaca miz var, ora qoyuruq. Bu qız getdi qoydu öz telefonunu və başqa 1-2 nəfərin telefonunu, qayıdanda (arxa partada otururdu) gördüm axsayır. Mən də az yatmışam, düşünə bilmirəm, birinci fikirləşdim: bəlkə yıxılıb, əzilib ayağı, ona görə axsayır. Dedim:
-- aa, ... niyə axsayırsan? Nəsə olub?
-- (qız güldü) mənim problemlərim çoxdur (gülə-gülə)
Yaxşıdı, məni yola verdi, amma bir neçə gün sonra necə deyərlər "kafama dank etti".