ermənilərin etdiyi və özlərini düz göstərməyə çalışdıqları soyqırım. erməni tərəfinin dediyinə görə, hücumdan həftələrlə əvvəl erməni helikopteri əhaliyə xocalını tərk etməsini tələb etmiş. planlaşdırılan hücumun tezliklə baş tutacağını bildirmişdi. helikopterdən vərəqlər paylayırdılar. bu vərəqlərə görə ağdama getmək üçün azad dəhlizin olduğu deyilirdi. amma bu vərəqlərin izinə xocalıda rast gəlinməyib. hücum vaxtı millət iki yoldan istifadə edib. əsgəranı solunda saxlayaraq azad dəhliz ilə ağdama və əsgəranı sağda saxlayaraq ağdama getmək. hər iki yoldan gedənlərə də ermənilər atəş açıb. azad dəhliz ilə gedənlərə atəş açmaqlarına səbəb isə həmin qrupun tərkibində olan silahlı azərbaycanlıların erməni postlarına atəş açması imiş. şahidlər isə ilk ermənilərin atəş açdığını deyir.
beynim dayanmır. daim işləyir, fikirləşir. hətta yatanda belə fikirləşirəm. sabahın planını qururam. amma onu ilk dəfə görəndə beynimdəki hər şey susdu. bütün səslər, görüntülər yox oldu. o an beynimdə sadəcə bir görüntü qaldı. birinci parta, və dirsəklənərək mənə baxan qız. o gündən sonra beynimdə ancaq onun görüntüləri, səsi qaldı. əli ilə saçını arxaya atması. yaşıl gözləri, gülüşü, səsi, mənə baxışı. heyf ki, ona yaxınlaşmağım illər aldı. yaxınlaşanda isə artıq gec idi. onun bir məqsədinin olduğu və mənim bu məqsəddə ona əngəl ola biləcəyimi bildirdi. bu yaşıma qədər beynimə ilişən ən gözəl şey idi. onu hər görəndə sadəcə səssiz baxışmalarımız qalıb. onun belə rahat olub, mənim olmamağım məni məhv edirdi. gördüyüm 5 yuxudan 4ü ona aid olurdu.
çoxdandı onu görmürəm. beynimdə onun görüntüsü dumanlaşır. səsini unutmağa başlayıram. artıq yuxularıma da girmir.
təkrarlanan ürəkgetmələrə verilən addır. bu xəstəlik mesopotomiya vaxtından var. o vaxtlar bu xəstəliyə "yıxılma xəstəliyi" adı veriblər. bir müddət sonra hippokrat həmin yıxılmaları, beynin bəzi funksiyaları yerinə yetirəbilməməsində görüb.
tarix boyu, qeybdən gələn səs eşitdiyini iddia edənlər, epilepsiya xəstəsi olub.
janna dark - 13 yaşından qeybdən səslər eşidib. gördüyü işıqlar ürəkgetmə əlamətlərindəndir.
napoleon, makedoniyalı isgəndər, dante. yazıçılardan, molyer, edgar allan poe, dostoyevski epilepsiya xəstəsi olublar.
həmçinin qeybdən gələn səslərlə danışdığına inanılan peyğəmbərlərin əksəriyyəti epilepsiya olub. məhəmməd peyğəmbərə mağarada ilk vəhy gələndə, ürəyi getmişdi.
lewis carrol'un yazdığı "alisa möcüzələr diyarında" kitabı onun yaşadığı ürəkgetmələr haqqında idi.
alisanın qara dəlikdən içəri düşməsi, möcüzələr diyarına gedəndə əşyaların uçması və özünü yorğun hiss etməsi. bunlar hamısı epilepsiya ürəkgetmələrini yaşayanlara yad olmayan şeylərdi.
bədənin ritmik şəkildə hərəkəti. evdə tək olanda tez-tez rəqs edirəm. insanı stressdən azad edir. liftdə güzgü qarşısında rəqs etmək ən yaxşısıdı. qapılar açılıb, kimsə girəndə isə heç nə olmamış kimi ciddi bir sifət edib liftin mənzilə çatmağını gözləyirsən. 6ay latın-amerikan rəqslərinə getmişdim. havalar istiləşəndə, rəqs qrupu ilə nabrana gedib, çadırlarda qalırdıq. təbiətin içində rəqs etmək insanı daha da sakitləşdirir. hələ axşam ocaq başı rəqslərini demirəm.
və
ilk baxışdan çox gözəl bir xasiyyət kimi görünsə də əslində insanı məhv edən bir xasiyyətdi. çox mübahisələrim olub. çox qəlbim qırılıb. kinim ancaq bir neçə dəqiqə çəkib. 15 dəqiqənin sonunda isə günah məndə oldu-olmadı barışıq addımını atmışam. bu xasiyyətimə görə, fikir verirəm ki, onlar "onsuzda barışacıq" deyə fikirləşib, rahatlıqla qəlbimi qırırlar. sözlük, onların fikirlərini bilsəm də yenə barışıram. kin saxlaya bilmirəm.
artıq rejissor kimi də fəaliyyət göstərməyə cəhd edən akrisa. "come swim" adlı qısa filmi sundance film festivalında göstərilmişdir.
həmin filmin teaser'i.
bir cütlük üçün digər 364 gündən fərqlənməməli olan bir gün. dünən bir şey fikirləşdim bu barədə. bir gün kiminləsə cütlük olacıqsa, bu günü yoxmuş kimi davranmağı təklif edəcəm. 364 günü sevgili kimi, sadəcə 14 fevralı ikimizində azad olacağı bir gün olmasını təklif edəcəm. sadəcə 14 fevralı ikimiz də bir-birimizin varlığından xəbərdar deyilmiş kimi istədiyimizi yaşayacıq. belə olanda əlaqələrimizin daha güclü olacağını düşünürəm.
teoriyalarımdan birinin adı. əslində bu haqda 4 il bundan qabaq öz blogumda yazmışdım. indi isə bunu sizlərlə bölüşmək istəyirəm.
beynimiz antena kimidi. əhatə dairəsinə daxil olan bütün digər beyinlərlə əlaqədə olur. beyniniz, siz görməsəz belə, arxanızdan gələn birinin beyni ilə əlaqəyə girir. əgər arxanızdan gələn biri sizin kürəyinizə uzun müddət baxarsa, beyin sizə arxaya çevrilib baxmağınız siqnalı verəcək.
əks cinsdən birini görüb aşiq olursuz. tanımadığınız biri. heç bir söz danışmadığınız biri. siz danışmasazda, beyinləriniz çoxdan bir-biri ilə danışıb. bu sadəcə iki beyinin normal əlaqəsidi. sizə lazım olan qalıcı bir əlaqədi. yəni uzaq məsafəli bir əlaqə. uzaq məsafəli bir beyin əlaqəsi qurmaq üçün ikinizdə bir-birinizə baxmalısınız. əlbəttə beyinlərdən biri bu əlaqəni istəməsə, uzaq məsafəli beyin əlaqəsi alınmayacaq. bu əlaqə qurulandan sonra beyniniz verdiyiniz qərarları, hislərinizi bir-biri ilə bölüşür. məsələn, nə vaxt siz onun haqda düşünürsüzsə, o da sizin haqda düşünür. və ya yuxuda görürsüzsə o da sizi yuxuda görür. bəzən gecələri yuxusuzluğumuzun səbəbi bu aşiq beyinlərin bir-biri ilə söhbətindən irəli gəlir. sizin aranızda telepatiya yaranır. bir-birinizi sadəcə baxışdan anlaya bilirsiz. və ya evdə oturarkən ürəyiniz harasa getməy istiyirsə, əmin olun o da ora gedəcək.
inandığım bir şey. görünməyən qüvvə də dmək olar, amma ilahi qüvvə daha yaxşı səslənir. buna inanmağımın səbəbi heç də kitablar deyil. uşaqlıqda başıma gələn bir hadisədi.
2004-ün yay ayları idi. dayımgildəydim. bir otaqda dayımqızı və dayımoğluynan oynuyurduq. sarı şarik atan avtomatlar varıydıyaa. birini götürmüşdüm. içində şarik yox idi. sadəcə elə belə çəkib boş-boş atırdım. 15 dəfə avtomatı çəkib atdım, şarik yox idi. şarik olmadığından, növbəti dəfə avtomatı çəkib, ucunu düz dayımqızının gözünə gətirdim. dayımqızı bilirdiki şarik yoxdu ona görə sakit dayanmışdı. artıq hər şey hazır idi. sadəcə tətiyi çəkəcəkdim. amma o an. tətiyi çəkə bilmədim. basmaq istiyirdim, amma nəsə mənə mane olurdu. əllərim sanki donmuşdu. o an fikrimi dəyişdim. avtomatı uzaqda dayanan dayımoğluna çevirib, nişan almadan atdım. sarı şarik çıxdı və onun düz gözünün yanına dəydi. ağlamağa başladı. dayımın gəlib onsda avtomatı sındıracağını bildiyimdən, pəncərədən bayıra atdım. üstündən 13 il keçib. hələ də fikirləşəndə qəribə oluram. əgər mən o gün dayımqızının gözünə atəş açsaydım, yəqin ki, o gözü kor olacaqdı. o qızın bədbəxtliyinə səbəb olacaqdım. hər onu görəndə vicdan əzabı çəkəcəkdim. sağolsun ilahi qüvvə.
yaşadıqlarımızın təsir etdiyi bir hadisə. bizim yaşadıqlarımız, dinlədiklərimiz, baxdıqlarımız, oxuduqlarımız, hər şey bizim şüuraltımızda məskunlaşır. qərar vermək anında şüuraltımıza daxil olaraq yaşadıqlarımızı analiz edirik və qərar veririk. verilən qərar yaşadıqlarınızdan asılıdı. kiminsə verdiyi qərara hörmət etdikdə, həm də onun yaşadıqlarına hörmət etmiş olursuz.
sevgilim olmasa da özüm üçün məşğuliyətə çevirdiyim bir gün. sabah da şəhərə çıxıb, əlində mışka, qızılgül olanları sayıb, gənclərin necə asana qaçdığının, şablon şeyləri almaqlarının şahidi olacam.
10 il oldu. burda özlərini bomba göstərməyə çalışanlar pisləsələr də, bu qrup, bu axın azərbaycan üçün çox şey edib. çox bərbad gələn bir 90-cı illər nəslinin yeniyetməliyində onların fikirlərinin formalaşmasına kömək etdi. nifrət edənlər o vaxt da var idi, indi də var. niyə? host, gənclərə kitabı sevdirdi. avaraları qıcıqlandı. host, sevdiyinə xəyanət etməyi pislədi. şorgözləri qıcıqlandırdı. host, bir aya güclə qazandığın pulu fahişələrə yedirməyi pislədi. yekəqarınları qıcıqlandırdı. host, spirtli içkiləri pislədi. alkaşları, gələcəyin qaraciyər serozlarını qıcıqlandırdı. host, narkotiki pislədi. host, rüşvəti pislədi. təhsilin daha yaxşı olmasını istədi. dövləti qıcıqlandırdı. çünki qoyunları idarə etmək daha asandı. host, azad olmağımızı istədi. azərbaycanda yaşayan kölələri qıcıqlandırdı.
bu dalğa hələ də davam edir. daha passiv.
"biz bu yoldan dönmərik, sönsə də ümid, dönmərik" #since2007
bütün dünyanın etdiyi, amma əksəriyətinin mənasını bilmədiyi bir hərəkət.
bu hərəkət, keçmiş zamanlarda, hər kəsin silah gəzdirdiyi vaxtlar yaranmışdır. səbəb isə, əl ilə görüşərək, silahsız olduqlarını, bir-birlərinə qarşı heç bir təhlükə olmadığını bildirmək idi.
)