bugün məsləhət təsadüfi
sözaltı sözlük
postlar Yoxlama mesaj

la soledad se adueña de toda emoción


320   0   0   0


blok başlıqlarını gizlət

Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
azərbaycanlı qızlar

Əksəri sadəcə (bax: azərbaycanlı oğlanlar)

qədər eyni, səviyyəsiz, zövqsüz olan qızlardır. Çünki təhsil səviyyəsi aşağıdır, kitabxanalar qıtdır, televiziyada öyrədici şeylər azdır və cəmiyyətimiz uşaqların, gənclərin yetişməsi üçün qorxulu bir yerdir. Belə də ki, deyildiyi kimi olmaqlarında yetişdirilmə tərzlərini deyil, onları günahlandıranlar, azərbaycanlı qızların ya da ümumiyyətlə qızların nənəm demişkən, azarı ciyərinizə, düşün məncə yaxalarından.

the red pill

Özləri kimi davranaraq qadın-kişi əlaqələrində əsla uğurlu ola bilməyəcəklərinə inandıqları üçün insan təbiətinin iki cinsə də məxsus olan təkamül əsaslı nüanslarından yola çıxaraq daha ağıllı, daha uğurlu, daha güclü olmaq üçün seksi özünə motivasiya mənbəyi seçən, qadınların gizli, görünməz iplərlə toxunmuş bir strategiyanın təməlləriylə onları eşşək kimi işlədib pullarını yemək, tanrılaşdırılıb eqolarını sığallatmaq, diqqət, diqqət, diqqət görmək üçün istifadə etdiklərini düşünən, aciz və ilk missiyalarını da bunu gizlətmək elan edən, acınası, nifrət dolu, çirkin ruhlu kişiciklərin bu şeytani strategiyanın çarxını qırmaq üçün ortaya çıxardığı bir subreddit-dir. Hər şeydən əlavə başdan ayağa təzadlarla doludur. Demək ki, sadəcə tək bir tərəfi ələ alınıb digər təsirlər görməzdən gəlindikdə elmi olan təkamül kimi bir nəzəriyyə belə olsa, hansısa radikal və pis niyyətli insanların əlinə düşərək bu haldakı fəlsəfi cərəyancıqlar yarada bilirmişlər.
"Biz sosial heyvanlarıq, yaxşı insan olmaq, özün olmaq bir yalandır və acı həqiqətlər başqadır, ühü." deməklə deyil. insanın öz varlığını və şəxsiyyətini təzyiqlə gizlətməyə çalışması psixologiyası üçün sağlam bir şey heç deyil. Həm heyvanlar kimi məsum(vəhşi/yırtıcı olmaq ayrı şeydir), qəsdən incitmək, əzab vermək istedadları olmayan və düşünməyi bacarmayan canlılar nə vaxt olduq ki, bizi sadəcə instinktlərimizin idarə etdiyini irəli sürək və özümüzü heyvanlara bir tutmaqla bütün vicdani məsulliyyətlərimiz mövcud deyil kimi davranaq? Bəs dünyanı bu qədər qara görmək nə qədər sağlam bir vəziyyətdir ki, insanın sadəcə qorxunc bir canlı olduğundan yola çıxaraq "hormonlarım belədir, seks yoxdursa, qadına qarşı yaxşı sayılacaq heç bir rəftar da olmamalıdır." deyilsin? insan nə sadəcə vəhşi, dağıdıcı, həyatda qalmaq üçün hər şeyi edəcək bir varlıqdır nə də sadəcə insanlıq (bu əsasən yaxşı keyfiyyətlərə tərif üçün istifadə olunur və çox yanlışdır.) sevgi, mərhəmət, yaxşılıqla dolu bir mələkdir. (bax: yin yang)

ikisini də özümüzdə daşıyırıq, yaxşı tərəflərini qadınlardan əsirgəməklə deyilməyə çalışılan şey nədir? Çünki bir itə qarşı fədakar, "insani" davranmağın belə bir qadına davranmaqdan daha yararlı olacağını müdafiə edərkən məsələ qadını insandan saymamaq belə deyil, məsələ daha iyrənc bir şeydir - qadının ikinci dərəcəli insan olmağı. Dostluq kimi ali əlaqələri qadınların anlamayacağını deyən də Nietzsche deyildimi amma? Bütün dinlər və filosoflar da qadınları onları qadın olduğu üçün alçaltmağa da əsla son vermədən insanlığın ən son pilləsinə danlanmış bir uşaq kimi tərk etməmişdi? Lakin dinləri də kişilər yaradıb, o filosoflar da kişi idi. "Hə, eynilə!" deyilmi, redd pill-i həzm etməyə çalışan üzü sızanaqlı yoldaşım? Onsuz da qadınlar elmdə və sənətdə nə nailiyyətlər ediblər ki? Bircə dənə filosof qadın ya da elm adamı göstərim sənə? Amma hə, ahaha, elə ancaq bir dənə olar o, elə deyil? Çünki bunun səbəbləri də qadınların məntiqdən çox hisləriylə düşünməsidir. (bax: a room of one's own)
Ancaq onda niyə ən çox intihar edən, sevgisindən özünü məhv edən də kişilərdir? Təkamülün ancaq cinsi aclığını doyurma məntiqinə yarayan tərəflərini alan da sən deyilsən? Hə, əbəttə, tayfa yaşantısında qadınlar kişilərini tez-tez döyüşlərdə, ovlarda itirirdi və təcavüzə məruz qalırdı, ona görə də bu yaddaşları qısa müddətli olmağa tab gətirə bilir. Bəs onda məni hisləriylə hərəkət edən, bir ayrılığın öhdəsindən gəlməyi belə bacarmayan ikinci cins olaraq necə görərsən? Ya səncə, sənin verəcəyin şəfqət, cocky, qəddar, ruhsuz davranışlarınla gizlətməyi (hansı ki, bu ideyanı mədənin götürdüyünə baxılsa, veriləcək çox da bir şeyin yox imiş.) məqsəd etdiyin şəfqət o qədər dəyərli bir şeydirmi ki? Çox tanış olduğunu başa düşürəm, amma ana şəfqəti əksikliyində (eləcə də atanın diqqəti qızlarda (bax: daddy issues)
yaradır) qorxunc fərdlər olaraq yetişən də sizlər deyilsiniz? Fiziki gücünüzü və nəsil artırma bacarıqlarınızı bu qədər üstün tutduğunuz halda "Mən cəbhədə ölümə məhkum edilirəm." deməyə də haqqınız yoxdur.
Qadınların eqoist, onlara sevgi göstərməyən, idman, təhsil, fiziki/maddi güc üstünlüyü olan kişiləri bəyənməsinə gəldikdə isə bəs kişilərin o qırmızı don və dik daban geyinmiş, yüzlərlə başqa kişinin də diqqətinin üzərində olduğu, kimsəni sikləməyən qadınların damağındakı siqareti yandırmağa niyə bu qədər həvəsli olmağını kimsə niyə vurğulamır? Qürursuz aşiqlərə kimsə dəyər vermir, insan əlaqələrində o qədər belə ağlınız, siyasətiniz yoxdursa, boğazınıza ilişən redd pill-i udmaq üçün ya bir az su için ya da öskürərək iyrənc tüpürcəklərinizi üstümüzə sıçratmayın, ağzınızı örtün.
Evlilik mövzusunda isə qadınlar o zərərli vərdişləri olan alfa kişilərinin yaxşı ata ola bilməyəcəyindən xəbərdar olduğu halda onları arzulamağa davam edirsə, kişilər də o möhtəşəm gözəl, özündən əmin, bədəninə və ağlına güvənən qadınların yaxşı həyat yoldaşı olmayacağına elə inanır. Çünki kişilərin (bu əlbəttə qadınlarda da var, amma onlarda kədər doğurarkən sahiblənmək psixologiyasını normal görən kişilərdə eqoları səbəbiylə qəzəb, nifrət doğurur.) düşüncəsinə görə sadəcə onlara aid olan qadın başqasının ola bilməz və əgər onu başqa kişilərdən qoruya biləcək gücü olduğuna güvənmirsə, elə güclü, özündən ağıllı qadınla yaşamağı əsla gözə ala bilməz. Qadın düşmənliyi sektasına çevrilmiş (eynilə feminazi, kişi düşmənliyində olduğu kimi) bu subreddit-də brotherhood səmimiliyinə və doğmalığına girənlər isə ən gülüncləridirlər. Siz kişilər birlikdə olduğunuz qadını başqa bir qadınla sizə xəyanət edən tutun, uzaq başı tərk edərsiniz. Lakin eynisini başqa bir kişiylə etdiyini görün, çoxunuz o kişini də, "qadınınız"ı da öldürməyə girişərsiniz. Çünki təkamül qanunlarınız burada da işləyir və sizi nəsil davam etdirmə haqqınızı əlinizdən alınma təhlükəsiylə üz-üzə qoyan o erkək rəqibinizdir. "Mən doqquz ayda min qadın hamilə qoyaram, qadın isə sadəcə bir dənə uşaq dünyaya gətirə bilər, səncə bu nə deməkdir?" deyə sanki yeni bir şey kəşf etmiş kimi olan "gotcha" baxışını yığışdır, sırf bir seks ehtimalı ilə yanıb-tutuşduğu halda ciddi, vecsiz və mənalı tutmağa çalışdığın üzünə də bir su vur.
Qadınlar uğursuz, kasıb kişilərə heç baxmazlar teması da çox əsassızdır. Şikəst, işsiz kişilərlə birlikdə olmağa davam edən azmı qadın var? Bəli. Necə ki, bacarıqsız, sonsuz qadınlarla da o qədər az kişi birlikdədir. Qadınlar pul, tam qorunduqlarına dair sertifikat, möhtəşəm genlər olmadıqda partnyorlarını tərk edən cındır övladı, şərəfsiz, fahişə ruhlu (üzr istəyirəm, * hormonlu) kimsələrdir, ancaq seksə və uşaq baxıcılığına yarayırlar. O da ancaq otuza qədər, ondan sonra da "qullquçuluğumuzu edin və biz yeni elmi kəşflər edər, kitablar yazar, inkişaf edərkən səsinizi içinizə soxun, dır-dır etməyin, öz aranızda qeybət etsəniz də (çünki, siz nə qeybətcil, boş məxluqlarsınız siz!) yavaş səslə danışın.
Qadınların 20-25 yaş arasının doğurqanlıqlarının ən məhsuldar dövrü olduğunu, cinsi əlaqəyə girdikcə dəyərsizləşdiyini, partnyorlarınız sayı artdıqca ümumiyyətlə pis, penislərinə layiq olmayan canlılara çevrildiklərini iddia edənlər isə ümumiyyətlə nə fikirləşəcəyini bilmir. indi sən bir dəfə yatdıqdan sonra, ən kiçik narahatlıqda təpiyi basacağını dediyin qadınlara övlad yetişdirmə işini tamamilə həvalə etmisən, maaşını vermirsən, seks yoxdursa, sevgini də vermirsən və yenə də bir qadının sənin üçün "dəyər"ini qoruyub saxlayacağına inanırsan? Ah, onda ikinci cins olduğu üçün buna məcbur olduğunu fikirləşirsən. "Finally, Some Good Fucking Food!" Elə bil The Handmaid's Tale, amma başqa cürə də, bəyəndim, bu distopia yaratma potensiallı ideologiyanın fikir babası kim idi tam olaraq? Qadınlarının başqa kişilərlə (Çünki biz elə güc dilənçisi fahişələrik ki, ondan yaxşısını gördüyüm an başqa kişiyə cuma bilərəm.) sevişməməsini necə təmin edəcəkmiş, bilmirəm, ancaq ümid edirəm onun üçün də dahiyanə və təzadsız fikirləri var. Məni müqəddəs bədəninə layiq bilib hamilə qoymağını xahiş edəcəm, çünki necə deyərlər, "I must!". Hələ 25-imə bir az var, bir ildə doğa bilərəm.
Buna üzü sızanaqlı yeniyetmələrin fəlsəfəsi demək də o uşaqlara yazıq olar, çünki şarlatanlıq etmir onlar, hələ böyüyəcəklər.
Siz yetmiş yaşınızda ərimiş six pack-ləriniz, hamısını aciz, üç dəlikli seks kuklası olaraq gördüyünüz üçün heç birisiylə dost olmağı bacarmamış qadınsız halınız, övlad yetişdirmə işini tamamilə qadına verdiyiniz üçün sizi "tanımayan", tanısa da nifrət edən uşaqlarınızın yoxluğu və böyümüş prostatlarınız ilə hansı qocalar evinin bir küncündə oturarsınız, artıq biləmmirəm.

Qeyd: Bu entry-nin yazılmağı üçün fəlsəfənin xətalı tərəflərini qəbul edənlərinkindən həqiqətən quyruq ağrısı olan, ən qatılarınınkına qədər ingiliscə-türkcə yazı, ekşi sözlük entry-ləri oxunmuşdur və bu soz6 başlığına canı-könüldən bağlı məlum yazarların şəxsinə heç bir cavab xarakteri daşımamaqdadır.

Edit :
(youtube: )

Fikir babası Jack ola bilərmiş.

bakı metrosunda şortik davası

Aylar əvvəl yaşanmış, müzakirəsi heç də iQ düşürməyən məşhur davadır. Əslində isə baş rollarında 3 yox, 4 adam var. Barbar qadın, həyasız gədə, şortikli qız və onun yanında oturan şortikli kişi. O qısa video üzərindən cinsiyyət rolları, insan hüquqları, cəmiyyət haqqında nə analizlər həyata keçirmək olar daha mən bilmirəm. Sadəcə çox möhtəşəm bir hadisədir.

stromae

(youtube: )

Çox səmimi, qanacaqlı adamdır. istedadından, səsindən bəhs etmirəm daha. Söhbətin bəzi yerlərində qızıl xırdalayır.
(baxma: sorry for my bad english)

fədakarlıq

Əsasən yaxşı niyyətlə icra edilən, başqalarının xoşbəxtlik, rahatlıq və həyatlarını özününkündən daha vacib görməklə yaxından əlaqəli olan, amma ailə ilə üçün belə etməyə dəyməyən lazımsız davranışlar, hərəkətlər yığınıdır. Bunun layiqiylə qiymətləndirildiyini görməmişəm bu günə qədər. Öz etdiklərimə əsasən demirəm, özüm lazımınca dəyər verəmmirəm, ondan bilirəm. Heç digərləri də vermir. Düz də edirlər, kimsə aşıb daşan diqqət və şişirdilmiş, qürursuzca həyata keçirilmiş aktlarımızı qəbul etmək, hələ istəmədikləri halda onlara verilən bu şeylərə qarşılıq vermək məcburiyyətində deyil. Özümüzü o qədər kiçik görməyimiz, ikinci plana atmağımız çox səfehcə və qeyri-təbiidir. Yaxşı bir yoldaş demişkən, can şirin şeydir. Əməlli-başlı fikir vermirdim mən bu ifadəyə heç vaxt, ancaq dəhşətli dərəcədə doğru bir şey deyil?
Məsələn, bütün insanlarla münasibətlərimdəki hər şeyin əla olmağını istəyirəm, aradakı məni narahat edən hər kiçik problemi, məndə gördükləri hər qüsuru düzəltməyə bütün gücümlə çalışıram. Hansı ki, onlar əlaqədə bir koftanın altında yuxarı çırmanmış başqa bir koftanın qolu kimi kiçik, amma əsəbpozan, zəhlətökən, iyrənc maneələr yaradırlar. Bax, o koftanın qolunu aşağı çəkməyə çalışmamalıyam, durmayacaq o orada. Kofta narahat eləyirsə, çıxarmalıyam ikisini də, sonra üstdəkini yenidən geyinməliyəm. Əynim qalın olmasa da olar, təki zehnim aydın, əsəbim yerində, narahatlığım da keçmiş olsun. Zəruri olmayan nədəsə nə isə xoşuna gəlmirsə, gərək rədd edəsən o yana, yəni oksigen deyil ha bu. Heç nə ya da heç kim bizim qədər vacib olmamalıdır. Zərər verməmək, kobudluq etməmək, sadəcə kömək istəyənə kömək etmək, sadəcə aranızdakı nələrisə həll etməyə sizin qədər həvəsli olanlar üçün enerji xərcləmək bəs edər.

polkovnikə məktub yoxdur

içərisində bu cümlələrin də keçdiyi ürək sıxan, boğucu, lakin yenə də hədsiz gözəl olan, 1961-ci ildə yayınlanmış bir gabriel garcia marquez uzun hekayəsidir :

"Aylardan oktyabr idi. Özü kimi buna bənzər bir çox səhəri keçirə bilmiş biri üçün belə keçirməyin çətin olduğu bir səhər idi. Polkovnik haradasa, altmış ildir gözləməkdən başqa heç bir şey etməmişdi. Gələn bir neçə şeydən biri də oktyabr idi."

- spoiler -

Hekayədə məni ən çox narahat edən şey o qədər utancaq biri olduğu halda kimlərdənsə nələrsə istəmək məcburiyyətində qalacaq qədər kasıb olmağıydı, necə çəkindiyini, sıxıldığını elə hiss etdim ki, kefim pozuldu. Bu az qala mükəmməkə yaxın yazıldığı mənasına gələrmi bilmirəm, ancaq çox yaxşı yazıldığını göstərən xüsusiyyətlərindən biri yüz faiz sayılar.

- spoiler -

daisy miller

Əlimdə görülüb, nə oxuduğum soruşulanda ikinci dəfə "gənc qızların tərbiyəsini korlayan tip şeylər." cavabını vermə fürsətini mənə bəxş etmiş olan, ilk dəfə 1879-da yayınlanmış Henry James klassikidir.

- spoiler -


Yeni insanlar tanıma həvəsi, coşğusu və də azadlığına baxmayaraq Daisy Miller heç bir kişinin özünə hökm etməsinə izin verməməkdə qərarlı olmağıyla, cəmiyyət tərəfindən təklənməsi və də ailəsinin sonradan maddi vəziyyətləri yüksəlmiş olsa da pillələrini çıxmağı bacarmayacağı sinif fərqiylə onsuz da ölüydü. Xəstə yatağında anasına etdiyi etiraf bunun əksini deyir kimi görünsə də istədiyi insan - Winterbourne onun qanadlanan, yelkənsiz ruhunu ancaq bir yerə qədər xoş görə bilərdi. Çox keçmədən sevgisiylə onu işıqsız, nəfəssiz qoyma ehtimalını fikirləşdikdə ölüm bunları da qoruyub saxlayacaq olan gənc və gözəl Daisy Miller-ə çox yaraşan sadəcə bir digər şey kimi gəlir.


- spoiler -

charles baudelaire

Bir insanın bütün həyatı üzərinə deyildikdə çox cahillik yağan bir rəy ola bilər, lakin 19-cu yüzilin ən məşhur fransız şairlərindən olan baudelaire yalnızlığına, melanxoliyasına son dərəcə bağlı bir insan olub. Bunun səbəbi isə əsasən olduğu kimi, qaçmağa çalışsa da özünü yenidən və yenidən melanxoliyanın qollarında tapmağı deyildir. Çünki baudelaire bəhsi keçən iki şeytana da alüdəçi olmağı bacarmış, onlardan da zövq almağın bir yolunu tapmışdır. Kədərdən zövq almaq xroniki depressiyayası olan bütün hər kəsin etmədiyi bir şey olsa da, bir çoxunun bunu etdiyinə inanıram.
Həm də ya ana kompleksi olduğu ya da sevdikləri qadın tərəfindən əzildikləri, tərk edildikləri üçün, bəzi hallarda da heç bir qadın tərəfindən üzlərinə baxılmadığı üçün
misogynist
olan qrupu əhatə edən bütün o məşhur yazıçı, filosoflardan biridir. Həyatı boyu anasına duyduğu anormal heyranlıqla (baxma: oedipus sindromu) qıvrandığı üçün özünü günahlandırmış, hətta buna görə də ağ dərili qadınlara əlaqəyə girməkdən qaçmışdır.

"Özünü yazıçı kimi aparan qadın tam qadın deyildir, yarı kişidir." və başqa, bundan da çirkin ifadələri var qadınlar haqqında. Şeirlərində də qadınlar həmişə mənfi bir obraz olmaqdadır. Bilirəm, onun kimi xəstə birinin dediklərini ciddiyə almaq lazım deyil, lakin kitabını xoşlamışdım, qadınları, əsas da maraqlı olduğum işlə məşğul olan qadınları alçaq, şeytani, yararsız, axmaq gördüyünü oxumaq məni məyus edir. Bu həmişə belədir, aid olduğum cinsiyyət, irq, milliyyət, qrup və çevrələrə aid ümumiləşdirilmiş nifrət deyimləri əhval-ruhiyyəmdə pis bir effekt qoyur. Üstündən ancaq bir müddət sonra gələ bilirəm. O nifrətə mən də qarşılıq verəndə azalır sanki, amma onu da etməyi istəmirəm. Çünki kitabını sevmişdim, düşüncələri xoş idi. Eynilə fernando pessoa ilə olduğu kimi oldu. Yəni mən onu və yazdığı şeyləri sevirəm, ancaq o mənə heç ümid yeri qalmayacaq şəkildə (istisnaların olduğuna vurğu edən bircə cümləsi belə bəs edərdi) həm də elə doğuluşumdan bəri nifrət edir. Ölmüş yazıçıların məni sevməsini gözləmirəm əlbəttə, məsələ ölmüş hallarıyla belə duymağıma səbəb olacaq dərəcədə şiddətli olan diksintiləridir.

va' dove ti porta il cuore

italyan yazıçı Susanna Tamaro-nun 1994-də yayınlanmış, 80 yaşlı bir qadının nəvəsinə yazdığı məktublardan ibarət qısa romanıdır.

" Bir səhər gülləri sulayarkən birdən kimsə işıqları söndürdü. Bağçaları ayıran çəpərin o tərəfində duran cənab Razmanın arvadı məni görməsəydi, əminəm, sən indi yetim qalmışdın. Yetim? insanın nənəsi öləndə belə deyilir ki? Bəlkə də nənələr və babalar itkiləri adlandırılmağa dəyməyəcək aksesuarlar olaraq görülürlər. Onları uzun yolun bir yerində təbiiliklə, fikirli halda, sanki bir çətiri unudur kimi buraxırıq. "

les paradis artificiels

içki, xaşxaş və tiryəkin bədəndəki ya da daha çox - zehindəki təsirlərindən bəhs edən, essay-lardan ibarət charles baudelaire kitabıdır. Ümumi olaraq ələ alsaq, beyin funksiyalarını qısa müddətliyinə alt-üst edən maddələr və həzz haqqındadır. Bunlardan hansınasa girişməyə hazırlaşırsınızsa, yaxşı bir bələdçi ola bilər. irəlidə nələrin bizi gözlədiyini bildikdə məncə, ilk cəhdi etmə qorxusunun bir hissəsini alıb, aparır. Yazarı kitab uzunu bəhsi keçən maddələri çox gözəlləyir, belə ki, heç nə olmasa da, maraq hissi adamı dürtür sınamaq üçün. Lakin sosial mesaj vermək kimi olmasın, "Yox, mən Baudelaire kimi xəstə, ağlı daim bulanıq olan bir kişinin dediklərindən təsirlənəcəm, iki-üç günə də içki ya da tiryəkin dalınca qaçacam." deyirsinizsə, oxumamalısınız.

təkcə mənmi edirəm deyə düşünülən şeylər

Başqa bir ölkədə öz dilimizdə danışan iki nəfər yanımda dayananda (hansı ki, başqaları tərəfindən başa düşülmədiklərinə inanırlar) danışdıqları şeyləri anladığım üçün bir az qapı dinləmiş kimi hiss edirəm. Çox dəxlisiz vəziyyətdir, çünki digərlərini də başa düşürsən, bunları da, amma bilmirəm... Bəlkə də Azərbaycanca olduğu üçün qulağıma çalınan eləcə passing by dialoqlardan biri olaraq görməyib, bir az fikir verirəm deyədir.

les memoires d'une jeune fille rangee

Əsas ideyasıyla bağlı olmayan və vacib yerlərindən biri də sayılmayan bu hissənin keçdiyi Simone De Beaviour kitabıdır :

" Doğulmağı böyük bir məyusluq yaratmışdı. Evdə hər kəs oğlan istəyirdi. Əlbəttə, qız olmağında bacımın bir günahı yox idi, amma yenə də beşiyi peşmanlıq dolu sözlərin çırpılıb əks olunduğu bir divar halına gəlmişdi. ikimizə bərabər davranmaq üçün cürbəcür narahatlıqlara girərdi ev xalqı, ikimiz eyni şəkildə geyinər, çox vaxt birlikdə küçəyə çıxardıq, ikimiz eyni bir yaşantıya ortaqlıq edirdik. Amma əlbəttə, mən böyük bacı olmaq sifətiylə daima bir az ayrı yaşayırdım, hər şeydən mənim payıma düşən daha böyük olurdu.
Mənim öz otağım var idi. Louise ilə bərabər yatardım. Böyük, oymalı taxtadan bir çarpayım var idi. Başımın üstündə də Murillo-nun "Müqəddəs Bakirə" rəsminin bir yeni redaksiyası asılıydı. Bacım isə dar bir dəhlizə qoyulan çarpayıda yatardı. Atam səfərbərlikdə təhsilə çağırıldığı vaxt onu görməyə anamla mən getmişdik, bacım evdə qalmışdı. Həmişə ikinci planda olan "balaca" özünü lazımsız bir varlıq olaraq görürdü. Mən ilk olaraq anam, atam üçün yepyeni bir varlıq, yepyeni bir təcrübə idim. Amma ki, bacım nə etsə də artıq onlara yeni gəlmirdi; onları təəccübləndirmirdi. Mən heç kimlə müqayisə edilməmişdim. Bacım isə hər hərəkətində, hər sözündə mənimlə müqayisə edilmək vəziyyətində qalırdı. Cours Desir-dəki müəllimlər böyükləri daima kiçiklərə misal göstərməyə öyrəşmişdilər. Poupette ağzı ilə quş da tutsa, yenə hər şeyi mənim daha yaxşı, daha üstün etmiş olduğum bir əfsanə kimi dildən-dilə gəzirdi. Bu aşılmaz səngəri yıxmaq üçün bacım nə etsə, boşunaydı. "

the courage to create

Psixologiya, psixoterapiya, sənət və fəlsəfə dördlüyü arasında olduqca bilgiləndirici, oxumağın maraqlı olduğu Rollo May əsəridir. Yaradıcılıq mövzusuna çox maraqlı yanaşmaları var. Bu həm də bu ay oxuduğum dördüncü kitabdır, bəlkə yenidən fiction hekayə yazmağa başlamağıma təkan verər deyə başlamışdım, ancaq heç de elə bir şey olmadı. Əksinə əgər vaxtımdan xüsusi olaraq ayırıb, ona verəcək qədər yazma həvəsim yoxdursa, indidən sonra da olmayacağını göstərdi. Bu isə əlbəttə, qətiyyən kitabın qüsuru deyil. Yaradıcılığın mərhələləri, ideyaların ortaya çıxması, bu işin kökdən psixologiyası haqqında analizləriylə bu sahələrlə və əsas da sənətlə maraqlananlar üçün faydalı bir əsərdir.
Rollo May deyir :

"Yaradıcılığın mənası sadəcə bazar günləri edilən bir şey olduğundan başqa harada bu qədər pis itirilmişdir?"

Fikrini nələrsə yaratmağın hobbi ilə qarışdırılmamalı olduğuna gətirdiyi hissəylə razılaşmadım sadəcə. Çünki hobbilər də bilindiyi üzrə sadəcə boş vaxtlarda edilən bir şey deyildir. Hobbi sevilən məşğuliyyətdir və ona özün vaxt ayırmalısan.

həqiqət

"Those who have compared our life to a dream were right. We were sleeping wake, and waking sleep.
- Montaigne

"Uşaqlar həqiqətin növbənöv formaları olduğunu bilər, amma biz onları kiçik yaşda həzm edərik. Külək qəribə bir səs çıxararaq əsərkən uşağımız "Bax, külək bir şey deyir." deyər, biz də "səfeh olma, sadəcə əsir." deyərik."
- Peter Weir

"All that we see or seem is but a dream within a dream."
- Edgar Allan Poe

duz

Yeddi yaşım olanda küpünə girmək kimi pis bir xasiyyətimin olduğu maddədir. Bunun ziyanlı bir şey olduğunu da stolun üstündəki duz qabının normalda olduğundan daha tez bitməsinə fikir verən anamdan öyrənmişdim. Bir gün yenə duz qabını tap-tap ovcuma çırparaq oradan da ağzıma tökürdüm, o arada anam mətbəxdə deyilmiş. Bir də gördüm deyir, yall mind if i scream, sən nə yeyirsən elə? Sonra da, türk demişkən olaylar gelişti. Gic oldu ki, mən də deyirəm bu duz qabı niyə tez qurtarır. Ancaq bəs eləmədi və atama da danışdı, atamı bu niyəsə çox dəhşətə gətirdi, uzun bir müddət yeməklərdə yeyəcəyim duz miqdarını özü çəngəlin arxasıyla ölçüb qoyurdu boşqabıma. Ümumiyyətlə evdə mənim yemək məsələlərimə çox diqqət edirdilər qəribə şəkildə. Kökəlməyə meyilli idim deyə anam şirin şeyləri də qardaşımla aramda böləndə üçdə biri mənə çatırdı. Dəhşət pis olurdum onda, şüvən sala da bilmirdim, çünki kök olmağın necə pis olduğunu bilirdim. Ancaq bu günlərdə qanıram onların nə qədər zəruri və edilməsi vacib əməllər olduğunu. Çünki indi on kilo qədər artığım varsa, otuz kilo olardım. O yaşlardakıların "Uşaqdır, gözü qalmasın." deyə hər şeyi bolca yeməsinə icazə vermək ziyanlıdır. Doqquz-on yaşında yağın içində olan uşaqları görəndə çox yazığım gəlir. Mcdonald's-da filan otururlar valideynləriylə. istəyirəm gedib qabaqlarına meyvə-tərəvəz töküm.
Yenidən duz mövzusuna qayıdası olsaq isə deyə bilərəm ki, duz həyatın dadı-duzudur. O dad-duz elə duzdur yəni. Az yemək lazımdır, ancaq tamamilə kəsmək yox.

varlı olunsa ediləcəklər

Özümə ən yüksək maaşla bir nar işçisi bağlayacam. Narlardan yaxşı başı çıxacaq. Turş olanı, şirin olanı, xırda olanı, iri olanı ayıra biləcək və arıtlayacaq ya da şirəsini sıxacaq mənim üçün. Uşaq vaxtı bir dəfə o qədər nar sıxıb, duzlayıb, içmişdim ki, təzyiqim qalxmışdı, o yana-bu yana dəyirdim baş gicəllənməsindən. Atam iki gün qoymadı duzlu nəsə yeyim ya da nara, limona yaxın durum. Elə o vaxtdan fikir vermişəm ki, başımın fırlanması hissindən xoşum gəlir. Yaxşı ki, əlim çatan yerdə narkotik vasitələr olmur. Bilmirəm onlar da deyildiyi qədər edirmi və bilməyi də çox istəyirəm, amma entry məğzindən xeyli uzaqlaşdığı üçün bəhs etməyi kəsməliyəm.

tanrının unutduğu yerlər

Qəribədir ki, əhalisinin çoxusunun tək tanrılı dinlərə sitayiş etdiyi ölkələr həmişə bu deyimə uyur.

« / 20 »
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1365


blok -   başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1372