sözaltı günlük
sikdiyimin şəhəri, insanları adamı boğur ala. Yaşamaq olmur. Bütün hər şey üst-üstə gəlir elə bil. insanlara, ya da azərbaycanlılara nifrət yaranıb. Uje əvvəlki kimi xeyirxah deyiləm heç. Əvvəl xeyirxah, alicənab insan idim ətağa nə qədər təvazökarlıqdan uzaq olsada. indi bildiyin afçarka amq. Əvvəl nəsə bir şey olanda çalışırdım kömək edim falan, indi deyirəm "sikiməki gijdillaq, elə bil flan şey sikən gəlib bir vaqon". insanlara inam qalmayıb kankret. Özümdə insan olduğum üçün özümədə kankret inam qalmayıb. Elə tam yetişkin olanda mən də indiki böyüklər kimi olacam. Belə çox qozuma ki, gijdillax deyəcəm, əsəbi, soyuq robot olacam. insanları metroda falan görəndə istəyirəm onların başın əzim falan. Universitetdə bir iki nəfər var onları kankret yandırmaq istəyirəm aq. Uje çox bayıra zada uşaqlarla da yığışıb görüşmürəm. Hər şey tək ləzzət edir. Oturum yatım yemək yeyim eyni şeylər təzədən. Sikdiyimin peysər sentyabrı.