Sözlükdə az çox onsuzda məni tanıyırlar ona görədə burda rahat bölüşə bilirəm içimdəkiləri. Həyatda ən böyük peşmançılığım dəyəri 5 qəpik etməyən birinə görə uzun müddətimi itirib onun ölkəsinə getməyim oldu. Çoxuna bu zarafat kimi gələ bilər amma əminliklə deyə bilərəm ki belə mental olaraq ağır travma aldıqdan sonra insan əvvəlki kimi ola bilmir. Əsasəndə gecələr yuxuda falan yaşadığım xatirələr flashback kimi gözümün önünə gəlir və diksinib oyanıram. Həyatda öyrəndiyim ən böyük dərs odurki kiməsə böyük yaxşılıq edin və onun həyatını bərpa edib axarına saldıqdan sonra o insan sizə ən qısa zamanda böyük nankorluq edib yarı yolda qoyacaq, ona görədə heç kimin həyatını düzəltməyə və ya onu dəyişdirməyə çalışmayın. Bəzi peşmançılıqlar və qəlbimizdəki yaralar o qədər böyükdürki illər keçsə belə unudula bilmir, yalnızca biz ruhumuzdakı, qəlbimizdəki bu yara ilə yaşamağa məcbur qalırıq, çünki zaman heç nəyi sağaltmır yalnızca sakitləşməyə məcbur edir.
)