29. O gün bizə çağırmışdım, gələ bilməmişdi. Bu axşam görüşdük, yaxın dostumu da gətirdim ki, ikisi də hərbiçi uşağıdı, sözləri tutacaq. Nəticədə, yüngülvari içdilər ikisi də* postlardakı şəkildə kofe içən mən idim ahahah , qəşəng söhbətləri tutdu. hətta dostum sözlüklə əlaqəsi olmasa da, sən demə neçə dənə sözlük yazarını tanıyırmış real həyatda, derek "filan yerdən filankəs var, bəlkı tanıyarsan?" dedikcə üzə çıxdı. Ardınca da sağollaşanda içki məclisinin davamı orda olsun deyə məni evinə çağırdı. 28-ə gedən yolda qəfil yol qırağındakı gülü qırıb, mənə uzadıb: "Kişilər ilk gülünü öləndə alır, brat. Bilirəm, sən də gül almamısan heç vaxt" - deyib gül verdi. Sərxoş olarkən deyilən sözlərin, edilən hərəkətlərin səmimiyyətini sorğulamamalı olduğumu çoxdan öyrənmişəm. Ona görə də duyğulandım. ilk gülüm olduğu üçün yox, bu cürə səmimiyyətlə verildiyi üçün.

Aramızda çoxdandan qalma 1-2 inciklik temaları olmuşdu, onları da şirinliklə yoluna qoyduq. iş orasıdır ki, çox içdi. dedik-güldük, amma çox içki içilən məclislərin sonu eyni olur: qruz.

Danışdıqca gördüm ki, vaxtilə yaşadığı çətinliyin bir çoxunu mən də yaşamışam, o baxımdan ortaqlığımız var. hər nə qədər fərqli yolların yolçusu olsaq da, sevgidən tutmuş həyatı necə yaşamaq mövzusuna qədər əksər şeylərdə baxış bucaqlarımız fərqlənsə də, onu çox yaxşı başa düşürəm; özü də bunun fərqindədir. Nə vaxt fikir içində çətinlik hiss eləsən, dərdləşmək istəsən, ümumiyyətlə, əlimdən gələn bir şey olsa, həmişə bir zəng uzağında olacam. Öpürəm səni.