1. 1961ci ildə çəkilmiş isveç istehsalı film.yəqin ki, ingmar bergman'ın baxdığım filmləri arasında ən çox təsir edəni bu olmuşdur. digər baxdıqlarımda gözəl idi, məsələn *persona*'ya bir dəfə daha baxmalıyam sanki tam anlamağım üçün. bu film isə çox daha açıq idi və çox daha dürüst idi. şizofreniyadan əziyyət çəkən bir karin adlı birqadının öz əzablarından və ətrafındakılara təsiri idi əsas mövzu amma içində başqa mövzuları da birləşdirirdi. məsələn bir atası var idi bu qadının, yazıçı idi. özünü təsdiq etmiş və soyuq adam idi,bəlkə də elə adamlardan idi ki,heç vaxt uşaqları olmamalıdı. bir də qardaşı var idi-minus hansı ki, atasına özünü təsdiq etməyə çalışırdı,sanki onun müsbət rəyini almaq istəyirdi. yəqin ki,bütün həyatı belə davam edəcəkdi. bəlkə də, qurtulacaqdı. ümid edirəm ki,qurtulmuşdur.
sadəcə dörd aktyor oynayır filmdə:
harriet andersson – karin
gunnar björnstrand – david
max von sydow – martin(karin'in əri)
lars passgård – minus
filmin rotten tomatoesda 100% göstəricisi var. və ən yaxşı xarici film nominasiyasında oskar qazanıb 1962ci ildə.