ilk dəfə tanış olduqdan sonra ghostlanmaq

Çirkin və ya* gücsüz insanların* başına gələn bir şey.

Ghosting birini tanıdıqdan sonra , həmin insanı heç tanımamış, heç həyatında elə bir insan olmamış kimi davranmağı ifadə edən kəlimədir. Əsasən ilk görüşdən sonra qarşı tərəf sənin gözləntilərini təmin etmədikdən sonra lüzumsuz izahlardan qaçmaq üçün, bir növ daha asan yolu seçərək münasibəti sonlandırmağa kömək edir.
Şəxsi təcrübəmdə ghosting mənə qarşı da olunub, mən də etmişəm. Hal-hazırda düşünəndə bir çox halda artıq deyilməyə söz qalmadığını düşünürəm. Məsələn biri ilə görüşdükdən sonra fiziki kontakt səni tətmin etmədisə bunu bir-başa dedikdə nə dəyişəcək? Və ya qarşı tərəfin həyatında ona daha maraqlı gələn, daha xoş gələn biri peyda olubsa bunu mənə izah etdikdə nə dəyişəcək? Təbii ki, dediklərim ciddiləşməmiş, məsuliyyət götürülməmiş münasibətlərə aiddir. Birinci görüşdən sonra və ya heç görüşmədiyin birinin səni ghostlamasını niyə şəxsi qəbul edəsənki?

Arada yanan da həmişə yaraşıqlı və güclü kişilər, həm də qadınlar olur. Necə ki, çirkin kişilər ghostlanır, eləcə də çirkin qadınlar ghostlanır. Yaraşıqlı, bacarıqlı, güclü birini kim niyə ghostlasınki? Qarşı cinsə, öz cinsinizin daha uğurlu nümayəndələrinə qəzəb bəsləyəcəyinizə biraz da özünüzə dönərək özümdə nəyi dəyişə bilərəm, necə daha yaxşı ola bilərəm deyə fikirləşməyə fokuslanın. Şəxsi təcrübəmdən yola çıxaraq deyə bilərəm ki, işə yarayır.
-*

sol framedə görməyə ən çox nifrət edilən başlıqlar

(bax: keçmiş sevgiliyə demək istənilənlər)

biseksual işıqlandırma

Biseksual şəxsləri simvolizə etmək üçün çəhrayı, bənövşəyi və göy rəngli işıqların birlikdə istifadəsi. Rənglər həmçinin biseksuallığı simvolizə edən bayrağın da rəngləridir. Xüsusilə günümüzdə bir çox populyar mədəniyyətin nümunələrində rastlaşmaq olur:

(youtube: )

(youtube: )

.

absinthe

Oscar Vaylddan Heminqueyə, Van Qoqdan Eduard Maneyə bir çox yazıçı, rəssam və incəsənət xadiminin "ilham pərisi" olaraq bilinən içki. Rənginin yaşıl olmasından dolayı the green fairy, the green muse olaraq da bilinir. Absinthenin hallüsinasiya, maniya və s. Kimi hallara səbəb olduğu, və bir növ yaradıcılığı artırdığı düşünülürdü. Buna görə də xüsusilə 19-cu əsrdə xüsusi məhşurluq qazanmış, sonra isə əks effektlərinin təsiri, və bəzi hallarda effektinin cinayət hallarına belə səbəb olduğu düşünülərək uzun illər qadağan olunmuşdur. Absinthenin uzun müddət istifadəsi epileptik tutmalar, hallüsinasiyalar, mədə-bağırsaq sistemi pozğunluqları, beyinin zədələnməsi ilə müşayiət olunan absinthism sindromuna səbəb olur. Uzun müddət absinthenin effektinin onun əsas tərkib maddəsi olan Artemisia absinthumda rast gəlinən thujone maddəsilə əlaqələndirilsə də, günümüzdə bu maddənin absinthe içkisində olan miqdarının bu simptomlara səbəb olmaq üçün çox az olduğu sübut olunub və əks təsirləri sadəcə tərkibində olan yüksək alkoqolla (~70%) əlaqəndirilir. Belə demək olarsa bütün bu insanların ilham pərisi olaraq gördükləri sadəcə alkoqolizmin biraz daha bəzəkli formasıdır.
Bundan əlavə bir çoxlarının absinthedən əlavə bir çox opioidlər və başqa maddələri qəbul etdiyini nəzərə alsaq (Məsələn məşhur şair Artür Rembonun absintheni xaşxaş ilə birgə içdiyi bilinir) "absinthenin təsirini" buna da bağlamaq olar.


("The Absinthe Drinker" Viktor Oliva)


("The Absinthe Drinker" Edouard Manet)


("La muse verte" Albert Maignan)

queen of the damned

2002-ci ildə Anne Riceın the vampire chronicles kitab seriyasında yer alan eyni adlı kitab əsasında çəkilmiş film. Bir növ interview with the vampireın davamı da sayıla bilər. Burda artıq Lestat Louisdən ümidi kəsərək rock star olmağa qərar verib sadəcə -* Filmdə baş rolları Stuart Townsend və gənc yaşda vəfat edərək r&b əfsanələrindən birinə çevrilən Aaliyah canlandırıb. Filmdə həmçinin Korn metal qrupunun vokalisti Jonathan Davis də rol almış və Lestatın vokallarını səsləndirmişdir.
10 yaşında ərgənliyə yeni-yeni girərkən Twilightın da çıxmasıyla hamının vampir çılğınlığına girdiyi vaxtlarda baxmamla, marilyn mansonla da ilk tanışlığım bu film sayəsində olmuşdu. Olmasa da heç nə itirmirmişəm əslində -*

(youtube: )

(youtube: )

konserti pulsuz belə olsa gedilməyəcək qruplar

bir çox köhnə qruplar. sevdiyim, dinlədiyim qruplar belə olsa bir çoxu az qala babam yaşında adamlar olduğundan, getməzdim konsertlərinə yəqin ki. təbii ki, bəzi istisnalar var, məsələn pink floyd kimi. bir çox konsertləri indi də nisbətən maraqlı olur. normalda musiqiçilərin köhnə mahnıları yaşlı ikən oxumaqlarını da sevmirəm, live version axtaranda heç clickləyib baxmaram. amma məsələn pink floydun bəzilərinə baxıram arada. (yəni qrup olaraq demək olar çoxdandır çıxış etməsələr də ayrı-ayrı olan konsertəri nəzərdə tuturam) nəysə ki, çoxu ağlımda cavan qalsa yaxşıdır. yoxsa təsadüfən rast gələndə də ağlımda sadəcə "What happened to the post war dream?" təkrarlanır, ürəyim sıxılır, üzülürəm. əslində uşaqlıqdan niyəsə çox yaşlı insanlara qarşı şüuraltı antipatiyam var, bəlkə mənə mənim də yaşlanacağımı xatırlatdıqları üçün. həm də ki, yəni 80 yaşında adam da çıxıb
Hey hey mama said the way you move
Gonna make you sweat, gonna make you groove
Ah, ah, child, way you shake that thing
Gonna make you burn, gonna make you sting. oxusa olmur işte. necə deyərlər bəzi şeyləri zirvədə buraxmaq lazımdı
+ qrup olmasa da bob dylan konsertinə pulsuz yox, üstündə pul versələr də getmərəm. belə baxanda bob dylanı da yaşlı kateqoriyasına qoya bilərdim, amma problemi tək yaşlı olması da deyil. mahnılarını, hətta özünü də sevirəm, amma adam indi oxumağa çalışanda qulaqlarım qanayır. cavan olanda pis-yaxşı nəsə oxuyurdu yenə. yoxsa indi

(youtube: )

(youtube: )

kinoteatrda izlənən ilk film

(baxma: Twilight: eclipse)
il 2010, 12 yaşım vardı amma hep ətrafımda rus dilli, bir neçə yaş böyük qızlarla takıldığımdan təbii ki, mən də "sumerki" ilə vampirləri kəşf etmiş ərgən havalarındaydım. Özü də jacob daha çox xoşuma gəlirdi, amma yenə də team Edward olmamaq olmazdı. Düzü o vaxtkı zövqüm də tartışılır, çünki Robert pattison da tanrı kimi adamdı belə baxanda. Nəysə ki, yay idi qızlar da həyətdə dedi ki, gedək sumerkiyə. bacımla mən də qonşudan qalma geri prinsipi ilə neçə gün atadan xahiş edəndən sonra icazə almışdıq. icazəni aldıq da sonra bilet ala bilmirdik. Bakıdakı tək ərgən biz olmadığımızdan və kinoteatrların da o zaman sayının məhdudluğundan olacaq ki, bir neçə uğursuz cəhd sonrasındakı yenə biletlər tükənirdi. Axırda qonşudakı qızlardan birinin atası səhər yürüşünə gedəndə gedib hamıya almışdı səhər tezdən. (Nə sumerkiymiş amma) Beləliklə dəqiq tarix yadımda olmasa da 2010-cu ilin yay aylarında Azərbaycan kinoteatrında ilk dəfə kinoya getmişdim. Şansımızdan olsa ki, eclipse də sanki twilightın ən maraqsız bölümü idi. Sonra da təbii ki, bir neçə gün həyətə düşülüb mütləq şəkildə müzakirə olunmuşdur, bella Edward jacob üçlüsünün belə desək umbaylıqları -*

adele hugo

victor hugonun qızı. daha gənc yaşda ingilis hərbiçi olan albert pinsona obsessiv şəkildə aşiq olması ilə tanınır. belə ki, bir müddətdə münasibətdə olduğu albert pinson sonda ona rədd cavabı versə də adele buna inanmaq istəmir və özünü bunun əksinə inandırır. Bunun səbəbi isə adelenin şizofreniyadan əziyyət çəkməsi idi. belə ki, şizofreniyanın adeledə ailəvi olduğu düşünülür, çünki victor hugonun qardaşı da eyni xəstəlikdən əziyyət çəkirdi. Gizlin şəkildə Pinsonun xidmət etdiyi halifaxa gedən adele bir müddət onu burda izləyir. atasına evləndiklərini yazsa da bunun doğru olmadığı sonradan üzə çıxır və victor hugo ondan evə qayıtmasını istəyir. lakin o, hələ uzun müddətdə pinsonu müxtəlif yerlərdə izləyir və özünü madam pinson olaraq təqdim edirdi. sonda barbadosda küçədə öz-özünə sayıqlayarkən tapan bir qadnın ona yazığı gəlir və kim olduğunu öyrənəndən sonra evə qayıtmasına kömək edir. adele ömrünün qalanını ruhi xəstaxanada keçirmişdir. bəziləri adelenin vəziyətində bacısının gənckən boğularaq ölməsinin və zamanın qadınlar üzərində basqısının da rol oynadığını söyləsə də yəqin ki, bunlar sadəcə fərziyyə olaraq qalacaqlar.
haqqında rejissoru francois truffaut olan the story of adele h. filmi çəkilib. adele hugonun gündəlikləri əsasında çəkilən filmdə onu isabelle adjani canlandırır. elə isabella adjaninin gözəlliyinə görə belə baxmağa dəyər məncə filmə -*
(bax: adele sindromu)

adele sindromu

adını victor hugonun qızı olan adele hugodan alan sindrom. Daha çox obsessive love disorder adı ilə bilinən bu sindromdan əziyyət çəkən şəxslər digərlərinə patoloji şəkildə aşiq olur və belə deyək ki, obsessiv olurlar. Adele Hugonun da əziyyət çəkdiyi bu sindromun onda şizofreniyadan qaynaqlanan erotomaniyanın nəticəsi olduğu düşünülür. belə ki, gənc yaşda ingilis hərbiçi olan albert pinsonla olan münasibətinin sonunda pinson onu tərk etsə də, Adele evdən qaçaraq amerikaya onun xidmət etidiyi Halifaxa gedir. Burda durmadan onu izləyir, hətta atasına evləndiklərini də yazır. Bunun yalan olduğu üzə çıxandan sonra atasının dönməsini deməsinə baxmayaraq illərlə onu başqa yerlərdə də izləməkdən yorulmur, özünü Madam Pinson olaraq təqdim edir. Halbuki, onun artıq başqa qadınla da evləndiyi bilinir.
Bu sindromdan əziyyət çəkən insanlarda oxşar şəkildə biri haqqında obsessiv düşünmə, fantaziyalar qurmaq kimi simptomlar görünür. əsasən bu fantaziyalar öz xəyal dünyalarının nəticəsi olsa da özlərini həmin şəxsin də sevdiyinə inandırır və bəzən bu narahat edici hal alaraq onları izləmə, evlərinə daxil olmaq, durmadan zəng etmək kimi oxşar şeylər ilə görülür.

ata

Old man, you surface seldom.
Then you come in with the tide’s coming
When seas wash cold, foam-

Capped: white hair, white beard, far-flung,
A dragnet, rising, falling, as waves
Crest and trough. Miles long

Extend the radial sheaves
Of your spread hair, in which wrinkling skeins
Knotted, caught, survives

The old myth of origins
Unimaginable. You float near
As keeled ice-mountains

Of the north, to be steered clear
Of, not fathomed. All obscurity
Starts with a danger:

Your dangers are many. I
Cannot look much but your form suffers
Some strange injury

And seems to die: so vapors
Ravel to clearness on the dawn sea.
The muddy rumors

Of your burial move me
To half-believe: your reappearance
Proves rumors shallow,

For the archaic trenched lines
Of your grained face shed time in runnels:
Ages beat like rains

On the unbeaten channels
Of the ocean. Such sage humor and
Durance are whirlpools

To make away with the ground-
Work of the earth and the sky’s ridgepole.
Waist down, you may wind

One labyrinthine tangle
To root deep among knuckles, shin-
bones,
Skulls. Inscrutable,

Below shoulders not once
Seen by any man who kept his head,
You defy questions;

You defy godhood.
I walk dry on your kingdom’s border
Exiled to no good.

Your shelled bed I remember.
Father, this thick air is murderous.
I would breathe water.

(Full fathom five - sylvia plath)

hayao miyazaki

Bu gün iki fərqli yerdə kontekstdən kənar şəkildə haqqında informasiyaya məruz qaldığım yapon əsilli rejissor. Normal halda yəqin ki, aylarla haqqında heç nə eşitmirəm. Buna görə də bir günə iki info biraz təəccüblü oldu, ziyan olmasın deyə burda da yazım.
Birincisi hayao miyazakinin harvey Weinsteina təhdid olaraq katana göndərməsi ilə bağlı olan məşhur şayiədir. Belə ki, Amerikada bundan əvvəl studio ghibli animasiyası təqdim olunarkən bəzi yerlər kəsilmiş və film editlənmişdi. Buna görə də populyar inanca əsasən Miyazaki Princess Mononokenun Amerikada o zaman yayımlanmasından məsuliyyət daşıyan şəxs olan Harvey Weinsteina düzəlişlər olunmaması üçün təhdid olaraq üzərində "no cuts" həkk olunmuş katana göndərib. Lakin, rejissor özü əslində bunu onun deyil prodüserinin etdiyini bildirib. Miyazakiyə əsasən sonradan New Yorkda baş verən görüşdə Weinsteinın təkidlərinə baxmayaraq o, qələbə çalaraq filmin düzəlişlər olmadan yayımlanmasına nail olub.

ikincisi də, əslində Miyazaki filminin Amerikada yayımlanması ilə bağlıdır. link Bu, Twitterdə qabağıma çıxmışdı səhv etmirəmsə. Deməli my neighbour totoro filmi Amerikada yayımlanmaq üçün tərcümə olunarkən insanlara daha çox xitab etməsi üçün totoronun craig, kyle və s. kimi daha amerikan adlarla dəyişdirilməsi təklif olunub. Sonda isə Miyazaki sadəcə xarakterin adınının Craig olmasını istəmədiyini bildirərək razılaşmayıb. Belə baxanda da hardan baxsan haqlıdı. Həm də məncə craig aşırı çirkin addır.

Əslində bilməsəniz də olar tərzi informasiyadı hər ikisi də, amma bilsəniz də heçnə olmaz. Həm də demək olar ki, çoxdandır entry yazmırdım. Gotta stay relevant

madonna-whore complex

(baxma: bakirə məryəm-fahişə kompleksi)
Əsasən kişilərdə görülən ilkin olaraq Siqmund Freyd tərəfindən təsvir olunmuş problem. Belə deyək ki, bu kompleksə sahib olan kişilər üçün qadınlar iki yerə bölünür: evləniləcək və sevişiləcək -*
Yəni, ortası yoxdur. Bu adamlar sevdikləri, hörmət etdikləri yəni gözlərində bakirə məryəm statusuna çıxardıqları qadınlarla əsasən evlənib, həyatlarını birgə keçirmək istəsələr də, həmin qadınlarla cinsi münasibətə girməkdən qaçınır, məcburi cinsi aktdan da əsasən zövq almırlar. Birlikdə cinsi əlaqədən zövq aldığı qadınlara isə, hörmət etmir, onlara sadəcə cinsi obyekt, və yaxud belə deyək ki, fahişə gözü ilə baxırlar. Beləcə heç vaxt şəxsi həyatlarında ortanı tapa bilməyərək, həm özləri tam olaraq münasibətlərindən zövq ala bilmir, həm də partnyorlarını xoşbəxt edə bilmirlər.
Freydin özü bunu belə təsvir edib:
"Bu tərz insanlar sevdiklərini arzulaya, arzuladıqlarını isə sevə bilmirlər"

Psixoanalitikada bu, əsasən uşaqlıqda həyatımızda əsas qadın fiquru olan ana tərəfindən olan soyuq münasibətə bağlansa da, mənim fikrimcə əsas problem uşaqlıqdan bəri cəmiyyət tərəfindən yeridilən tabulardadır. Cinsəllik, xüsusilə, bizim kimi cəmiyyətlərdə o qədər pis, günah kimi təsvir olunur ki, insanların beynində cinsəlliklə bağlı hərşey sevilməməli olan, çirkin bir şey kimi qəlibləşir. Nəticədə də, nə özünə, nə də başqalarına xeyri olmayan fərdlər yetişir. Elə məncə ona görədir ki, bizim kimi daha qapalı cəmiyyətlərdə bu tərz şeylərə daha tez-tez rast gəlinir.
Buna görə də gələcəkdə uşaqlarınızı tabularla deyil, sevgi ilə böyüdün. Love xx -*

big in japan

2014-cü il idi, 11-ci sinifdə oxuduğum üçün, demək olar hərkəs kimi, universitetə hazırlaşırdım. Düzü çox da hazırlaşmırdım, heç önəmsəmirdim də, sadəcə eləməli olduğum işlərdən biri kimi, məsuliyyət duyğusunun da verdiyi məcburiyyətlə axına uyub kütləyə ayaq uydururdum da demək olar. Təxminən bir-iki ay olmuşdu dərs başlayalı, @whodoctorwho (sorry not sorry) da sinifimizə təzə gəlmişdi. Normalda çox introvert və çəkingən biri olduğum üçün insanlarla dostluq, ümumiyyətlə münasibət qurmağım çooox uzun müddət alır. Bilmirəm necə oldusa bir neçə həftənin içində artıq məktəbdən elmlərə qədər olan bütün yolu birlikdə danışaraq düşürdük. Hətta hesab açıb bir neçə entry yazıb, hərşey kimi unutduğum sözlüyü də o yadıma salmışdı -* nəysə ki, ən çox danışdığımız mövzu mahnılar idi, bu mahnını da ondan öyrənmişdim. Ane brun verisyasına qulaq asırdıq o vaxt daha çox, daha sonra alphaville-yə keçid elədik. Bu başlığı açanda da mənə əsəbləşmişdi lol gəlib mahnının linkini paylaşdığım hissəni silmişdim mən də. indi nə vaxt bu mahnı çalsa yadıma düşür, gülmək tutur məni
Bugün də istisna deyil -*
Bu arada, hi -*