ilmunati garıya baxanda belə sakitləşirəm
agabalaeev
185 75 5 3
bəzi analizlərimə əsaslanaraq müəyyən "ardıcıllıqlar" hiss etmişəm. oxşarlıqlar da demək olar buna. lakin təcrübə yetərsizliyi və böyük ehtimal linçlənmə təhlükəsiylə üz-üzə qaldığından hələki bir müddət vaxt verməli olacam. ancaq həqiqətən də zaman keçdikcə beynimdə qurduğum teorilər həqiqətə çevrilir. amma hələdə tam servisə açıq halda deyil. hisslərimin təsdiqi üçün məntiqli açıqlamalar və sübutlar lazımdı. görünür, hələ səbr etməliyəm
nəzakətlə deyirəm ki, əlini çək hava onsuzda istidi. deyir yoxe yorğunam söykənmişəm. elədə qəşəng deyir ki eləbil divar zadam. bir belə, iki belə, axırda deyirəm ki ay bitch hansı dildə deyim istidiye yapışmısan buraxda ala! ondan sonra qız kimi trip atıb aralaşır. onlar ancaq söyüşlə başa düşür xeyri yoxdu
tanrıdan vəhy alaraq onun mesajını, kəlməsini cəmiyyətə çatdıran seçilmiş insanların sahib olduğu məqam. bu insanların vəzifəsi insanları qorxutmaq, xəbərdarlıq etmək və tək olan tanrıya ibadət etməyi əmr etməkdir. maraqlı olan məqam budur ki, hər peyğəmbər tanrıyla fərqli cür ünsiyyətdə olmuşdur. bəzisi mələklərlə, bəzisi hansısa müqəddəs məkanda, bəziləridə xüsusi pıçıltılı səs və s. kimi üsullarla əlaqə qurmuşdur. səbəb olaraq peyğəmbərlər də bizim kimi adi insanlar olduqları üçün hərəsi fərqli düşüncəyə, təsəvvürə malik olmasıdır. vəhy alma prosesi əslində fiziki hadisə deyil, sadəcə tanrının onların iç dünyasına göstərdiyi təsirdən ibarətdir. yəni peyğəmbərin vəhy alma prosesi anında ətrafındakı digər insanlar qeyri adi bir şey görmürlər(tanrının icazə verdiyi şəxslər xaric). eləcə də peyğəmbərlərin bəziləri insanları inandırmaq üçün tanrının icazəsiylə müəyyən edilmiş şərtlər altında möcüzələr göstərmişdir. peyğəmbərlik bir o qədər də çətin və məsuliyyətli bir məqamdır. onların hekayəsinə baxdıqda vəhy alma prosesinin bəzən nə qədər ağrılı olduğunu görmək çətin deyil. hətta bəziləri bundan qorxmuş, boyun qaçırmağa belə çalışmışdır. peyğəmbərlərin əksəriyyəti digər insanlara nisbətən daha çətin sınaqlardan keçirilir, sahib olduqları çox şeydən məhrum olunur. bütün bunlara baxmayaraq peyğəmbərlik tanrının böyük bir neməti olaraq göstərilir.
auyes qaqaların hamısının o arzuladıqları məkana, içəri atılmağını istəyirəm
mordecai and rigbys - party tonight
teistik olaraq ələ alsaq, həyatın mənası xoşbəxtliyə çatmaq, həzz almaq və rahatlığa qovuşmaqdır. onsuzda etdiyimiz hər işin arxasında bu səbəblər dayanır. qısaca tanrıya çatmaq da deyə bilərik. bizə cənnətdə sonsuz həzz və xoşbəxtlik vəd edən tanrıdır. deməli bu sonsuz mükafatı əldə etmək üçün əvvəla tanrının razılığını qazanmaq lazımdı. sonsuzluğun tək açarı tanrıdı
5-6 dənə cariyəm olsun. yaxud qulluqçu. mən bir əlimdə satoshilərimi mining edərkən, onlar ağzıma üzüm qoyub xorla "bakılı balasıyam" oxusunlar
həzi aslanov ola bilər. yolum o tərəflərdən düşmüşdü bir dəfə. binaların altında, parklarda ümumiyyətlə hər yerdə primatlar var idi. özlərinə aid bölgəni qoruyur, sürü halında gəzirdilər. bəzən ittifaq qurur, bəzən də daxili savaşlar çıxırdı. iki dənəsi butulkanı sındırıb üstümə doğru gəlirdi. bir təhər canımı qurtarmışdım
sürüşdü birdən-birə,
dəydi üz üstə yerə.
xoş xatirəsi var
şəhvətli, qızıxmış
inanclı olmağıma baxmayaraq qarşı çıxıram. onsuzda fikir vermişəm azərbaycanda din söhbəti açıldısa 90% əvvəl axır imamlara gedib çıxacaq söhbət. bəs tanrının varlığı üçün gətirilən arqumentlər? peyğəmbərlərin başına gələn hadisələr? tanrının kəlməsinin əsrlər boyu "dəyişilməsi"? yox lazım deyil belə maraqlı müzakirələr. ancaq imamların halına ağlayın. güclü fanatizm var imamlara qarşı. imamlara peyğəmbərlər qədər böyük hörmətim var o sözsüz. bu din uğrunda özlərini fəda ediblər, müəyyən bir rola sahibdilər. amma insanların kortəbii şəkildə ağlaşma qurması nə qədərdə mənasızdır. olan olub, keçən keçib. nədir axı məqsəd bu işdə?! tanrı qalıb kənarda, peyğəmbər qalıb kənarda imamları ilahlaşdırırlar. imamları bir kənara qoysaq belə uzun müddət yas tutma, ağlaşma onsuzda bizdə dəbdi. peyğəmbər özü belə uzun müddət yas tutmanı, ağlaşmanı qadağan etmişdi. hələ o sinələrinə döyənlər heç mənə çatmır. böyük ehtimal sürü psixologiyası və cahillikdən irəli gəlir.
bir yaradıcı qüvvənin, tanrının varlığını qəbul etsə də, onun mesajlarını, elçilərini yalan hesab edir. ona çatmağa çalışmağın mənasız olduğunu düşünür. onun artıq insanlarla işi yoxdur. eləcə də tanrı təsəvvürü deistdən deistə dəyişə bilər. bəziləri isə tanrını hərənin öz iç dünyasında tapa biləcəyini düşünür
tanrının, ilkin səbəbin yaxud ilahi bir qüvvənin varlığının insan tərəfindən sübut oluna bilinməsi yaxud bilinməməsi üçün əlimizdə yetərli qaynağın olmadığını iddia edir, insan şüurun bu işdə yetərsiz olduğunu deyir. teistik və ateistik versiyonları var. bir növ ara formdur belə də deyə bilərik. sorğulama dövründə olanlar üçün birə-bir seçimdi. əvvəl axır ya teizmə, ya da ateizmə çevrilir. çevrilmirsə də, deməli şəxsin hələdə beynində cavabsız suallar var
gecənin bir aləmi oyanmışam yenə həmişəki kimi yenədə arxa fonda bir mahnı oxuyur. "ceyrana baax ceyrana, ceyranaaa" kimsə yanımda tiktoka zada baxsın beynim avtomatik bir mahnı seçib arxa planda oxudacaq xeyri yoxdu
mənfi müsbəti, müsbət mənfini çəkir. nə zaman ki yaxşılıq etsəm, pisliyi daha tez çəkərəm özümə. rahatlıq və soyuqqanlılıq birinci növbədədir mənim üçün. mənə ölü deyirlər. duyğusuz və kobud görünürəm kənardan. halbuki ən duyğusal olan mənəm. büruzə vermirəm. çünki insanlar ilk sizi vuracaqlar. hər şey qarşılıqlıdı məndə. dəyər və hörmət verənə eynisini artıqlamasıyla qaytarıram. sünilik və yalana nifrət edirəm. yalan zarafatda belə olsa o adam gözümdən düşər avtomatik. etdiklərim hər zaman məndə qalmalıdır. paylaşmağa ehtiyac yoxdur başqasıyla nələr etdiyimi. ikinci şansı nadir hallarda insanlara verərəm. ya həqiqətən ümidlərimi doğrultmasını istədiyim üçün, ya da çırpınışını görmək üçün. nəyiki planlamışamsa, ona hazırlaşmışamsa hər səfərində, çalışmadığım, oxumadığım hissədən gələcək sual. heç bir şey planladığım kimi getmir hər zaman. nəyiki ağlımın ucundan keçirdimsə o şey net olmayacaq. bunu tanrının xüsusi missiyası olaraq qəbul edirəm. səbrimi sınayır. daha çox yüksəlmək və əngəlləri aşmağım üçün. və həyat gözəldir hər zaman. ən pis zamanımda belə tək təsəllim tanrıdır. onun hər şeyi düzüb qoyduğunu düşünmək rahatlıq verir. nə də olsa mən insanam və hər şey bir gün bitəcək. tanrılaşmaq istəyirəm. və ona yaxınlaşmaq. tək qurtuluş budur. ilk səbəbi arzulamaq, ona bənzəmək ən böyük qürur və hədəfdir mənim üçün
etiraf edirəm narsist biriyəm. köhnə entrylərimin birində qələmə almışdım deyəsən bu haqqda. dərinliklərimdə yatan eqoistlik. zaman keçdikcə görürəm ki narsistlik damarlarımda axır, qayıdır. əvvəl gül kimi uşaq idim sözə baxan, ağıllı və insanların gözləntilərini yerinə gətirən. indiysə hamı üstümə tökülüşürki noldu ala sənə? heçnə vecimə deyil. insanları artıq qırmaqdan çəkinmirəm. yaxınlarda bir qızın məndən xoşu gəlirdi. normal olaraq açıq-açıq bunu demirdi amma bildirirdi. bu cür məsələlərdə mən rahat biriyəm çox vaxtımda yoxdu belə eşq meşq oyunlarına. açıq sözlülüyü sevirəm. səbrim çatmadı soruşdum nə vəd edirsən? səni fərqli edən nədir? niyə səni seçim? yüksəkdən getdiyimi dedi, məndə xoş getdin dedim. bu dondu qaldı. böyük ehtimal nazıyla oynayacağımı düşünürdü. axı niyə səni seçimki? digərləri kimisən. eyni zavodda istehsal olunmusuz. nə dünya görüşünüz var, nə də bir şey. mızmızlanmaq, padruqalarla hır hır. içiniz bomboşdu. mənə bir şey qatmayacaqsansa, bir şey qazandırmayacaqsansa neynirəm səni? bu gedişlə heç inanmıram ki kimsə mənim yanımda qalsın. artıq insanlar gözümdə günü gündən ölürlər, heç bir işə yaramayan adi əşya kimi. potensial hiss etdiyim insanlar üçün nələrsə edə bilərəm, amma yerdə qalan ortalama insanlarla dialoqa belə girmək istəmirəm. təəssüf ki bu genetik olaraq ötürülüb mənə. yaxın qohumdan. mama tez-tez üzümə vururdu amma qəbullanmırdım. indiysə etiraf edirəm. həqiqətəndə beləymiş. hər hərəkətimi onunla müqayisə edəndə görürəm ki birə-bir eynisiyəm. genetika heyrətamiz bir şeydi. bilirəmki doğru deyil bu amma əlimdən bir şey gəlmir. amma bir şeyidə etiraf edim ki, daha xoşbəxtəm. insanların nazıyla oynamaqdansa mərkəzdə dayanmaq daha çox həzz verir
şadlıq sarayında cameraman işlədiyim dövrlərdə məni evə çatdıran yeganə vasitə. düzdü taksiyə minəndə qorxu basırdı, hər cürə adam olurdu maşında. narkomanı, sərxoşu, manyakı və s. xəyal dünyam mənə siqnal zad verirdi birdən orqan mafiyası olar aparar tənhalığa. buna görə plan qururdum. tez-tez pəncərədən çölə baxırdım ki işdi başqa yolla aparsa qapını açıb çölə tullanım
hər yay həyətimizdə ortaya çıxan qabıqsız ilbizlər. əlimdə tutub incələyə bilirəm. amma ayağımın altında qalıb xəşil olduqdan sonra ətimi ürpəşdirən yeganə şeyə çevrilir
yazıçılıq edirdim. yazıçılar ittifaqına qatılaraq özümü daha da inkişaf etdirərək yediyim qaba tüpürüb üstün levellərə yüksəldim. sərt tənqidi yazılar yazdım, yazdıqlarımı oxuduqca ağlımı qaçırdım. maaşı da çox az idi deyə intihar etdikdən sonra bir şans daha verdi həyat. yazıçılığımı peşə olaraq yox soz6da davam etdirəcəkdim.
blok - başlıqlarını gizlət