
başımızın üstündə dayanıb yekə məmələri ilə və baxışları ilə adamı yer verməyə məcbur edən xalalar.
Son yazılanlar
başımızın üstündə dayanıb yekə məmələri ilə və baxışları ilə adamı yer verməyə məcbur edən xalalar.
"nəhayət, mən illər keçəndən sonra başa düşdüm ki, xoşbəxtliyin ən ali anı yaddaşa həkk olunmuş keçmişlə indiki həyatın ecazkar əlaqəsidir. itirilmiş uşaqlıq illəri ilə böyüklüyün əlaqəsi. bu əlaqə yuxu ilə gerçəkliyin əlaqəsinə oxşar bir uyğunluqdur". (c) bizi bağışlayın
184 sm.
18 yaşım olandan bəri bütün seçkilərdə iştirak etmişəm. bu subyektivdir, vətəndaşlıq borcudur. nəticənin necə olmağından asılı olmayaraq, sən özünə, öz səsinə cavabdehsən. hamı gedib iştirak etməlidir.
mən siqaret çəkmirəm, amma bütün yaxın dostlarım çəkir. onlar deyir ki, məsələn, gürcüstan və rusiya siqaretlərindən bizimkilər qat-qat yaxşıdır. onlar deyir.
nəyi pisdir ki? turistdirlər, qoy gəlsinlər, camaatın cibinə 3-5 manat pul getsin heç olmazsa.
– salam!
– nədi? dəli olmusan? heç başa düşürsən nə edirsən? mənim ərim var, ailəm var. mən özgənin arvadıyam, başa düşürsən? özgənin! nazanı da ora bura az qov.
– məni niyə gözləmədin?
– üç il gözlədim səni!
– mən sonra dedim, davadan sonra...
– davadan sonra da gözlədim. hamı qayıtdı gəldi. sağlamı da, şikəsti də. adamı nə qədər gözləyərlər?
– buraxmadılar məni!
– "buraxmadılar"...
– inanmırsan?
– inanıram, inanmıram indi bunun nə mənası var? bir ildir ki, dava qurtarıb.
– gələ bilmədim...
– niyə hamı gələ bildi, sən yox?!
– tutmuşdular məni. ayın doqquzunda nemeslər təslim olan kimi, silahı verdim uşaqlara, istədim gəlim bakıya, yolda tutdular məni, verdilər tribunala. prirkazsız qayıtmaq olmazmış... daha dözə bilmirdim... sən gərək ayrılasan ondan!
– necə yəni ayrılasan? sən heç fikirləşirsən, nə danışırsan? biz səninlə axırıncı dəfə görüşürük.
– öldürəcəyəm onu!
– davada öyrənmisən?
– biz orda can qoyanda, onlar burda bizim nişanlarımıza yiyələniblər!
"ölsəm, bağışla"
hər gün elədiyim bir şeydi. onsuz olmaz mümkün deyil. keçmişdə elədiyim bütün səhvləri və ya uğursluqlarımı yadıma salıb, alınan ehtimalını xəyal edirəm. paralel dünyalar yaradıram. bir də gələcəklə bağlı xəyallar. bəlkə də onların da böyük bir qismi yerinə yetməyəcək və o da keçmişdə gerçəkləşməmiş xəyallar sırasına düşəcək.
hər səhər yuxudan duranda lui van galın hələ də unitedin məşqçisi olduğunu, istefa vermədiyini görmək
bu nə təhər darıxmaqdı,
axı belə kim darıxır?!
cibimdə əlim darıxır,
ağzımda dilim darıxır.
darıxır qabım-qaşığım,
darıxır yorğan-döşəyim.
evdə qalsam, evim-eşiyim.
yol getsəm, yolum darıxır.
yoluma qızlar çıxsalar,
gülüb üzümə baxsalar,
yaxama bir gül taxsalar,
yaxamda gülüm darıxır.
hara atım bu kədəri?
yox hesabı, yox qədəri,
görünür məndən ötəri
hardasa ölüm darıxır.
ramiz rövşən
the class of 92. united akademiyasının 92-nin klassları məzunlarının müsahibələrindən ibarət sənədli film
mən istəyirəm, ağlıma daha kreativ bir şey gəlməmişdi, apple-ın hekayəsindən yararlanmışdım, hansı ki, nicklərin hekayəsi entry-sində yazmışam. halbuki indi də fikirləşsəm bəlkə ad tapa bilməyəcəm, çünki ad qoymaq heç vaxt mənə görə bir iş olmayıb.
orta məktəbdə azərbaycan dili müəllimimiz azərbaycanın ən böyük problemi nədi deyə soruşmuşdu, hamımız ağıllı ağıllı cavablar verirdik, axırda müəllim cavabı dedi: 3-cü növ təyini söz birləşməsi
2018 dç seçmə oyunlarında san marinoya tarixi qələbə yaşadacaq bir yığma. bütün dünya bizi tanıyacaq ondan sonra.
-bura bax, sonra, lap sonra məni qınamıyacaqsan?
+nəyə görə?
-ərdə olmağıma, qoşulub qaçmağıma
+mənə qoşulub qaçmısan da. ondan da boşanacaqsan. nədi ki?
-boşanacam, əlbəttə, məsələ onda deyil ki. mənim ərdə olmağım heç vaxt səni dinc qoymayacaq, ömür boyu əziyyət çəkəcəksən, hər dəfə yadına düşəndə dəli olacaqsan.
+yox.
-nə yox? sənə indi elə gəlir. mən özüm də sənin kimiyəm. elə bilirsən özümdən çox xoşum gəlir? namuslu qadın heç vaxt belə iş tutmazdı.
+mənim üçün sən hamıdan namuslusan.
ölsəm bağışla. (1989)
mənim telefonum iphone-du və son modellərin qulaqcıqları vakuum olmamaqla bərabər çölə səsi buraxır və çöldən də səsi qəbul edir. mən səsi artırıb mahnıya qulaq asanda özüm həzz alıram qıraqdakılar səs çıxdığına görə narahat olur. halbuki özüm də başqasının qulaqcığından səs gələndə narahat oluram. amma digər tərəfdən ətrafdakıları düşünüb səsi azaldanda digər sərnişinlərin, xalaların, əmilərin söhbətləri, maşınların səsləri və s. hamısı qulaq asdığın mahnının içinə sıçır. mahnını qoyuram, sora qulaqcığı çıxarıb yoxlayıram səs çıxır ya yox sora davam edirəm. indi mən neyləməliyəm? eqosit olub, öz musiqilərimnən həzz almalıyam yoxsa ictimai nəqliyyatda qulaqcıq istifadə etməməli?
vaqif cavadov, fellaini, emenike, aubameyang, sabri
1. incəvara-yaxşı ki, bari
2. mağıl-heç olmasa, ən azından
3. miz-stol
4. nimdər-döşəkçə
ayrı vaxt milyon dənəsi yadıma düşür yadıma düşdükcə artıracam.
tibbdə oxuduğum üçün bizə özəl olanları paylaşım:
1. indi sən nə həkimi olassan?
2. neçə il oxuyassan? 12 il?
3. morqa getmisiz? meyid var? əsl meyiddi?
4. qannan qorxmursan?
5. imtahanları özün verirsən?
6. sən hələ oxuyub qurtarmamısan?
Son bəyənilənlər