ataya demək istənilənlər

ata, sənə bunu demək istəyirəm ki, oğlun dəyişib, özü də çox. əvvəlkindən dinamik və yaxşıdır. hərbçi olmaq istəmir. mülki həyata özümü alışdırıram ona görə üzümü hər gün təraş etmirəm. kruqumda sənin xoşuna gələn uşaqların çoxuyla əlaqəmi kəsmişəm, çünki əksəriyyəti qaqa subkulturasının nümayəndələridir. bir də ki, sənlə danışmağa çox utanıram, çəkinirəm, heç nə etməmisən mənə, amma utanıram. bir də ki, ən yaxın 4 insan var mənə, sənlə 5 olur, sən bu 5 yaxın insanın içində ilksən.

* ordan bir ata muğamı!

sevilən eyyub yaqubov mahnıları

qardaşınızın sizin üçün hazırladığı top 10 qarşınızdadır * :D


1. Şahəsər "Bakılı balasıyam". bu musiqini hiss etmək üçün ən azı bir tərəfdən bakılı olmalısınız.


2.(baxma: sevgili ilə bir qulaqlıqdan dinləniləcək mahnılar)


3. (baxma: oktyabr ayında yağışlı bakı küçələrində əla gedən mahnılar)


4. (baxma: içəndə adamı ağladan mahnılar)


5. (baxma: bakını sevdirən mahnılar), içərişəhərdə, bulvarda dinləməlik.


6. (baxma: qardaş uşaqların toyunda içib sifariş ediləcək mahnılar)


7. (baxma: adamı oxxxxuet edən mahnılar)


8.şərhsiz * :d


9. (baxma: ayrılıqdan sonra dinlənəcək mahnılar)


və sonda,
10. tiktoker qaqaların içinə pox qoymasına rəğmən bizim üçün başqa cür məna kəsb edən musiqi.


* "соврименний"dür, "симпатичный"dür, əsli müsəlmandır bu, "гагаш"dır bu, kişidir bu!

gecəyə bir şeir paylaş

Hər səhər, hər axşam, hər axşam, hər səhər
Çox zaman sərsəri küləklər bixəbər
Bir yaxın dost kimi qapımı döyərlər,
Küləklər, küləklər, bəstəkar küləklər,
Dünyanı dolaşan bəxtiyar küləklər!

Bəziniz qorxulu, bəziniz qorxusuz,
Bəziniz duyğulu, bəziniz duyğusuz,
Bəziniz uyqulu, bəziniz uyqusuz,
Küləklər, küləklər, ey sərin küləklər,
Sizdə var qoxusu hər yerin, küləklər!

Ey çılğın küləklər, nəşəniz daşarkən,
Bağların şehindən mey sorub coşarkən,
Nalqıran dağları atlayıb aşarkən,
Məni də alınız, uçayım dağlara,
Könlümdə nə varsa, açayım dağlara!

Gurlayın, ilhamım, sənətim gurlasın!
Fırtınam, qasırğam, qüdrətim gurlasın!
Şimşəyim parlasın, zülmətim gurlasın!
Ey məni sərazad bəsləyən küləklər,
Bir dağın başından səsləyən küləklər!

(bax: mikayıl müşfiq)

unudulmaz məktəb xatirələri

liseydə bir qız var idi. sadəcə xoşum gəlirdi. bu qız mənimlə paralel sinifdə oxuyurdu. o zamanlar da mənim "hızlı" dövrümdür. necə hızlı, dava falan edirəm, vurub-yıxan oğlan misali.

bu qızdan xoşlandığımı həmin sinifdə oxuyan uşaqlardan birinə dedim, dedim ki, "x-ə demə, amma ki, deyəsən mənim ondan xoşum gəlir."
cavab olaraq "heçnə brat, demək fikrin var bəs?" sualını aldım.
təbii ki, deməyəcəkdim, çünki adi xoşlantı idi. bu hissi "sevmək" adlandırmaq olmazdı. tənəffüsdən sonra girdik dərsə. dərsdən çıxanda gördüm həmin sinfin qızları sinfimizin qapısının ağzında dayanıblar. qorxu içində çıxdım, qızlardan biri :
"bankirə, o qız sizin sinifdən filankəsi sevir, ondan əlini üz" oldu. blin, bilmədim həmin sinifdəki sukaya nəsə deyim, yoxsa, bu qızların bütün sinfin arasında "otval" almağımamı ağlayım, getdim oturdum kolidorda, gijdillağ kimi həyatı sorğuladım, üçün kruqunda oturdum və ağladım

bir dəfə də sinif yoldaşımla mərcə girdik, mən dedim ki, sən bizim sinifdən filan qızdan "hə" cavabı ala bilməzsən, o dedi ki, alaram, dedim razıyam, əgər sən ondan "hə" cavabı alsan, nə istəsən edəcəyəm. uşaq getdi, "hə" aldı, sevgili belə oldular uzun müddət..

sıra məndə idi.. "abijni" qaldığım qız var idi, çox gözəl idi. dostum dedi ki, indi sən də get ona de ki, səni sevirəm. mən də təkərdəyəm, bilmirəm necə aradan çıxım. uşağa dedim ki, etməyəcəm, dedi ki ,"eləməyən liçni p*ysərdi"..

məcbur qalıb girdim qızı bir sinifdə tək tutdum, dedim, qızdan yox cavabı aldım, o günə qədər heç bir qızdan "yox" cavabı almayan mən o qızdan "yox" cavabı aldım, biabır oldum..

kök olmaq

aşağı yaşlardan bəri üzgüçülük və ağrılıqqaldırma ilə məşğul idim deyə, xüsusilə ağrılıqqaldırma ilə məşğul olduğum illərdə son dərəcə kökəlməli idim, bu dövrdə köklüyüm "bədənli qaqaş" forması yaradırdı. daha sonra ayağımdakı ciddi problem səbəbindən ağırlıqqaldırma ilə vidalaşmalı oldum, professional şəkildə üzgüçülüklə məşğul oldum və bu dövrdə bədən quruluşumun itməyəcəyini düşündüm. suyun əks təsirlərindən biri olan aclıq səbəbindən hər məşq çıxışı tabiri-caizdirsə "öküz" kimi yemək yediyimə görə bu artıq qarnımın "balkon"a çevrilməsinə səbəb oldu, beləcə "ahhahaha şişko" , "şişik" kimi axmaq təhqirlərə və "şiyinnnn" kimi arzuolunmaz oxşamaya məruz qalırdım. bir müddət çox pis təsir etsə də, qozlamadım. çünki, niyə qozlayım? * :D

hal-hazırda boy və çəki cəhətdən pikdəyəm, amma bu zərrə qozumda deyil. sağlamlığıma ziyan olsa da, əvvəl-axır bu çəkilər yavaş-yavaş gedəcək, bunu bilirəm. ona görə də taxmıram. kompleks etməyin, sizi sevənlər kök də sevər -*

dost

həyatımda dost deyə biləcəyim sadəcə 3 (4) insan var. bu günə qədər nə qədər dostlarım, tanışlarım olub, ətrafım çooox geniş idi. amma, hal-hazırda mənim içimi,çölümü, istəklərimi, arzularımı, məqsədlərimi anlayıb onları dərk edən sadəcə 3 (4) insan var. digər insanlar sadəcə tanış, sadəcə uzaq dost, yaxud sadəcə dost mövqeyindədir.

başıma gələn dostluq travmalarından sonra hər kəsə inamımı itirmişdim. amma, bu iki insan xaricində. bu iki insana güvən özündən asılı olmayaraq, biinstinktiv formada yarandı. bu səbəbdən bilmirəm, niyə məhz bu 3 (4) insana bu qədər çox dəyər verirəm?

birisi var, hələ üzünü görməmişəm.. o dostluq mövqeyindən daha çox "ruh qardaşı" mövqeyindədir. ruh qardaşı nədir? ruh qardaşı ruhunun ən dərinliklərində nələrin dövran etdiyini bilən və eyni dərdlərdən muzdarip olan insanlardır..

hə, bu 3 insanın ikisi yaşca məndən böyükdür. bu 3 insandan ikisi mənim hal-hazırda ayaqda olub yaşamağımda ən böyük paya sahib insanlardır və mən bilmirəm ki, bu insanlara necə başa salım ki, "siz mənə ailəm qədər dəyərlisiz". utancaq təbiətli insanam, ona görə də heç kəsə üzünə qarşı "səni sevirəm", "yaxşı ki, varsan" və bu kimi sözləri deyə bilməmişəm..

yaxşı ki, varsız. sizin mənə qarşı olan mövqeyinizi bilməsəm də, bilmək istəyirəm, desəniz də içimdə ukte qalsa da, yaxşı ki varsız..

27 sentyabrdan 2020 tarixində başlayan döyüşlərin bitmə tarixi

kaş ki, heç başlamasaydı dediyim döyüşlərdir.

hər şeyimi aldı məndən. əsəblərimi, gəncliyimi, ömrümün bir neçə vaxtını, ətrafımdan yüzlərlə insanı aldı bu döyüşlər, hər dəfə şəhid olmuş dostların analarını görəndə ürəyimə ox sancılır sanki, onların üzlərində qəmi oxuya bilirəm. kaş ki, heç müharibə başlamasaydı, heç ümumiyyətlə bu müharibəyə səbəb olacaq hadisələr olmasaydı. nəyə lazım idi axı 3000 can indi torpaq altındadır? nəyə lazım idi axı bu qədər insanı gözüyaşlı qoymaq, axı niyə?

sabah atam, qardaşım gedəcəkdi, situasiyalar hamısı gözümün önündən film kimi keçir. atamı yola salarkən ona sarıla bilməməyim, ona "özünə yaxşı bax" belə deyə bilməməyim. qardaş dediyim heç bir insanla vidalaşa bilməməyim, dostlarımdan birinin dəfninə belə gedə bilmədiyim yadıma düşür, məhləuşağımın "dözə bilmirəm, müharibə bitsin, tərxis olacağam, onda düzələcək psixologiyam" deməsindən hardasa 10 gün sonra günlərlə itkin düşməsinimi deyim, bilmirəm. heç nəyi bilmirəm, amma onu bilirəm ki, bu müharibə bizim hər şeyimizi alıb özüylə apardı. hər şeyimizi.

elə bilirəm sabah yaşayanlar da gedəcək əllərimdən.