Community: Season 2, Episode 11, Abed's Uncontrollable Christmas
blok başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
stiven spilberqin təzə filmi. dediyinə görə indiyə kimi çəkdiyi filmlər arasında ən çətinlərdəndi.
hal-hazırda kinoteatrlarda nümayiş olunur. park cinemanın flame towers filialında orijinal ingilis dilində də var.
belə ciddi fəlsəfi, ekzistensial mövzularla güləşən bir film istəyirsizsə (məsələn, keçən ilki blade runner 2049 kimi), sizlik deyil. amma bir-iki nəfər dostla maraqlı vaxt keçirmək üçün pis deyil. xüsusilə də gamer/nerd/movie-buff tipli birisizsə.
belə getsə izləyə bilməyəcəyik deyəsən. ölkəmizdə heç bir kinoteatrda nümayiş olunmur hal-hazırda.
"life is like animal porn, it's not for everyone." - doug stanhope
(youtube: 
)
)“We're so self-important. So arrogant. Everybody's going to save something now. Save the trees, save the bees, save the whales, save the snails. And the supreme arrogance? Save the planet! Are these people kidding? Save the planet? We don't even know how to take care of ourselves; we haven't learned how to care for one another. We're gonna save the fuckin' planet? . . . And, by the way, there's nothing wrong with the planet in the first place. The planet is fine. The people are fucked! Compared with the people, the planet is doin' great. It's been here over four billion years . . . The planet isn't goin' anywhere, folks. We are! We're goin' away. Pack your shit, we're goin' away. And we won't leave much of a trace. Thank God for that. Nothing left. Maybe a little Styrofoam. The planet will be here, and we'll be gone. Another failed mutation; another closed-end biological mistake.”
― George Carlin
(youtube: )
)
ölkəmizdə yanvar ayının 7-dən, özü də bildiyim qədərilə ancaq 28 cinemada *
təzə adıyla cinemaplus
göstəriləcək olan western filmi.
film quentin tarantinonun özünün yazdığı, həm də rejissorluğunu etdiyi 8-ci filmdi.
link 
amerikalı komik, aktyor, yazıçı və rejissor.
(youtube: )
)(youtube: )
)(youtube: )
)link
robert r. acri 1918-ci ildə chicago'da doğulmuş və bir çoxlarının windows 7'nin sample music qovluğu sayəsində tanıdığı cazz pianist. *
qınamıram, özüm də o cürə kəşf eləmişəm
(youtube: )
)
pulitzer mükafatına layiq görülmüş eyni adlı kitabın motivləri əsasında 2009-cu ildə john hillcoat tərəfindən çəkilmiş post-apokaliptik məcəra dram janrında olan film.
baş rollarda: viggo mortensen, charlize theron, kodi smith-mcphee.
link
1. azərbaycanda doğulmaq.
2. azərbaycanda kasıb ailədə doğulmaq.
3. orta-statistik azərbaycanlının xarici görünüşünə sahib olmaq.
bir çox hallarda kişi tərəfin qadın tərəfinin hisslərini incitməmək məqsədilə istifadə etdiyi yalan.
tərcümə eləməyə heç oxotum yoxdu. onsuz da bunu bura yazmağım nə gənclərin problemini həll eləyəcək, nə də ki, ümumumiyyətlə kiminsə qozuna olacaq.
“what disturbs and depresses young people is the hunt for happiness on the firm assumption that it must be met with in life. from this arises constantly deluded hope and so also dissatisfaction. deceptive images of a vague happiness hover before us in our dreams, and we search in vain for their original. much would have been gained if, through timely advice and instruction, young people could have had eradicated from their minds the erroneous notion that the world has a great deal to offer them.”
― arthur schopenhauer
əlimdə dolu tapança olsa gicgahıma diriyib tətiyə basacaq qədər poxdan anlar olur həyatda. bütün bu mənasızlıq, tənhalıq, kainatın nəhəngliyi və biganəliyilə birlikdə mövcudluğu dözülməz eləyir. bilirəm həyatda çox şeyə görə minnətdar olmalıyam. ən azından milyonlarla insan kimi ac-susuz, evsiz-eşiksiz olmadığıma, şikəst olmadığıma görə. mən bunu həmişə yadımda saxlayıram və xırda, əhəmiyyətsiz şeylərə görə nə özümü, nə də ətrafdakıları bezdirmirəm (məsələn, evdən mənə iphone alınmaması, valideynlərin mənə kifayət qədər vaxt ayırmaması və s. kimi gülünc şeylər)
amma bilirsiz, başqasının çəkdiyi əzab-əziyyəti özünün də çəkmədiyini bilmək o qədər də rahatlaşdırmır adamı. xüsusilə də bütün bu əzab-əziyyətin boş yerə, heç bir məqsədsiz baş verdiyini biləndə. hamının nə vaxtsa ölüb gedəcəyini və nəinki bizi, hətta aristotel ya da nə bilim eynşteyn kimi insanları belə xatırlayacaq heç kimin qalmayacağını biləndə... insan irqinin əldə etdiyi hər bir böyük nailiyyətin günəş sisteminin məhviylə birlikdə yox olub gedəcəyini biləndə...
"bu uzaq müşahidə nöqtəsindən
dünya çox diqqət cəzb edən yer olaraq görünməyə bilər.
amma bizim üçün bu fərqlidir.
o nöqtəni yenidən dəyərləndirin.
o buradır, o evdir, o bizik.
üzərində sevdiyiniz hər kəs,
tanıdığınız hər kəs,
eşitdiyiniz hər kəs,
mövcud olmuş hər bir insan həyatlarını burada yaşadı.
bütün sevinclərimiz və əzablarımız,
minlərlə özündən əmin dinlər və ideologiyalar, iqtisadi doktrinalar,
bütün ovçular və yığıcılar,
bütün qəhrəmanlar və qorxaqlar,
bütün mədəniyyət qurucuları və dağıdıcıları
bütün krallar və kəndlilər,
bütün aşiq gənc cütlüklər,
bütün ana və atalar, ümidli uşaqlar
ixtiraçılar və tədqiqatçılar,
bütün əxlaq öyrədiciləri, pozulmuş siyasətçilər,
bütün “superstarlar”, bütün böyük liderlər,
insan irqinin tarixindəki bütün müqəddəs və günahkarlar
orada – günəş işığından asılı toz zərrəsində yaşadılar.
yer böyük kosmik arenada çox kiçik bir səhnədir.
bütün o generallar və hökmdarlar tərəfindən tökülən qan çaylarını düşünün:
o şəkildə şöhrət və zəfər içində dövrlərinin ağaları olanlar
yalnız kiçik bir nöqtənin kiçik bir hissəsində..
bu kiçik şəkilin bir küncünün sakinlərinin digər bir küncünün fərqləri çətinliklə ayırd edə bilən sakinlərinə
tez-tez etdiyi hücumları düşünün.
anlaşa bilməmələri nə qədər mümkün idi,
bir-birini öldürərkən necə həvəsli idilər, düşmənlikləri necə böyük idi.
ziddiyətlərimiz, özümüzün vacib olma xülyamız, kainatda xüsusi imtiyazlı yer tutduğumuzla bağlı yanılma bu solğun nöqtədə itdi.
planetimiz nəhəng kosmik qaranlıqda tənha ləkədir.
anlaşılmazlığımızın içində bütün bu genişlikdə bizi özümüzdən qorumağa yardım üçün ipucu
başqa heç bir yerdən gəlməyəcək.
yer həyat üçün sığınacaq olan tək dünyadır. ən azından yaxın gələcəkdə növümüzün köç edə biləcəyi başqa bir yer yoxdur.
səfər etmək hə olar. məskunlaşmaq hələ yox.
xoşunuza gəlsə də gəlməsə də dünya indi bizə dayaq ola bilən yeganə yerdir.
astronomiyanın təvazökar və xarakteri inkişaf etdirən bir
təcrübə olduğu söyləndi.
bəlkə də, insanlığın təkəbbürünün axmaqlıq olmasının bu kiçik dünyamızın
uzaqdan şəklindən daha yaxşı bir sübut yoxdur.
mənə görə bu şəkil, bir-birimizlə əlaqələrimizin daha mərhəmtli qurmamızın
və “solğun mavi nöqtəni” qoruyub ona dəyər vermək məsuliyətinin altını cızır,
inidiyədək bildiyimiz tək evi..."
- karl saqan
təsadüf. başqa bir izahı yoxdu məncə. aralarından yalnız birinin finişə çatması üçün milyonlarla potensial insan boşu-boşuna məhv olub gedir.
bir-iki həftə qabaq bu barədə dəhşətli bir yuxu da görmuşdüm. məhz mənim yaranmağıma səbəb olan yox, başqa bir sperm yumurtalığa çatmışdı və valideynlərimin başqa bir uşağı olmuşdu. bu uşağın həyatından qısa hadisələr gözümün qabağına gəlirdi. bərbadcasına montaj olunmuş tarantino filminə baxırdım elə bil. ilk addımları, məktəbə getməyi, ilk öpüşü, universtitetə girməsi, işə düzəlməsi filan.
yuxudan soyuq tər içində oyandım. həmin gecəni yata bilmədim. fikirləşirdim ki, bu milyonlarla mümkünlükdən sadəcə biriydi. kim bilir hansı hadisələr üzündən nələr baş verə yaxud da baş verməyə bilərdi. belə pis çıxmasın atamla anam pozanı dəyişmək qərarına gələ və ya ümumiyyətlə həmin günü sekslə məşğul olmaya bilərdilər. milyonlarla digər variant mümkün idi. amma onlardan yalnız biri baş tutdu və təsadüf nəticəsində mən doğuldum.
o gün bir tanışım godzillaya bənzətmişdi kainatı. nəhəng, heyranedici və insan həyatına leqeyd. bir sözlə sizi öldürmək istəmir amma öldürməsi qaçınılmazdı.
çox şeir oxuyan adam deyiləm, amma təsadüfən rastıma çıxan bu bir neçə misranı paylaşmaq istədim:
a man said to the universe:
“sir, i exist!”
“however,” replied the universe,
“the fact has not created in me
a sense of obligation.” - stephen crane
"that man is the product of causes which had no prevision of the end they were achieving; that his origin, his growth, his hopes and fears, his loves and his beliefs, are but the outcome of accidental collocations of atoms; that no fire, no heroism, no intensity of thought and feeling, can preserve an individual life beyond the grave; that all the labors of the ages, all the devotion, all the inspiration, all the noonday brightness of human genius, are destined to extinction in the vast death of the solar system, and that the whole temple of man’s achievement must inevitably be buried beneath the debris of a universe in ruins—all these things, if not quite beyond dispute, are yet so nearly certain, that no philosophy which rejects them can hope to stand. only within the scaffolding of these truths, only on the firm foundation of unyielding despair can the soul’s habitation be safely built". - bertrand russell
məsələn, milyonlarla spermatazoiddən sadəcə birinin sizi böyüdən yumurtalığa çatması. milyonlara potensial insan ölüb getdi. hərdən fikirləşirəm, bəlkə o milyonların arasından məhz mən yox başqa biri yumurtalığa çatsaydı nə olardı? mənim valideynlərimin tamam başqa bir uşağı olardı. böyüyüb istedadlı musiqiçi, bacarıqlı rəssam və ya dahi alim olardı. ya da genetik mutasiyaya uğramış bir uşaq olardı. iki başlı, üç ayaqlı doğula bilərdi. ya da mühüm daxili orqanlarından biri olmadan doğulardı və apparata qoşulu vəziyyətdə bir neçə saat yaşadıqdan sonra ölərdi. bu və milyonlarla digər mümkün variantlardan yalnız biri baş verdi və mən dünyaya gəldim.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1365
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1372