Bakıya gəliş, yalnız 32 yaşında - həyata gözlərini açdığı gündən sonra ilk dəfə həyatın müstəqilliyi ilə tanışlıq. 32 il demək olar ki sənin öz fikrin olmasın, sən az qala kukla kimi istifadə olunursan. Onun öz ayaqları üzərində artıq sərbəst dayana bilmək hədəfi var idi, kimdənsə asılı olmamaq tək arzusu idi. Bu, çox həyəcanlı, işıqlı görünən yaşamın tünd tərəflərini kimsə görə bilməzdi, hələ qalmışdı 14 il 18 yaşı aşmağa macal verilməyən bir qızcığaz. Ağlına onun 32 il əvvəl bir ailəyə sevinc bəxş etdiyi gün düşür, düşünürsən onun bələkdəki vaxtını, ayaq açmağa başladığı gün indi göylərdən onu izləyən atanın ona bağlı ümidlərini. Onun saçı iki tərəfdən bantikli, ağ köynəkli, çiynində içərisi onun sonrakı 25-26 illik həyatda qalma mübarizəsinə zərrə kömək olmayacaq satqın ləvazimatlarla dolu ağır çantalı cılız bədəni ilə ilk məktəb sırasına durduğu, gülər üzünü nadir görə biləcəyin 15 sentyabr kadrları sənin işə yaramaz beyninə süzülür. O xarabanda canlandırırsan onun 11 illik faydasız yürüyüşünü. düşünürsən, düşünürsən həyat belə günahsız qəlblərə niyə insafsız davranır, niyə məsumluğa qarşı qəhbəlik eləyir. Qayıdırıq bu günə - sənin 150 manatını öz kişiliyini isbat üçün cinsi həvəsinə qurban verərək 1 saat ərzində yox etməyini düşündüyün ana. Sən onu qazanmağa sərf etdiyin ömür parçasını düşünmürsən onsuz, amma o pul sənin üçün kortəbii şəkildə dəyərlidi və onu hesabından silməyin qarşılığı ya qiymətli bir şey olmalıdı, ya da an olaraq qiymətə mindirdiyin, dəyərsiz olmasının fərqində olduğun bir şey ki, bu səni qəzəbləndirir, ruhun ikrah hissinə bürünür. Sən 150 manatın altında formalaşdırdığın hissləri sevgiyə çevirib verə bilmərsən, sənə çəkib almaq hissi hakimdi və sən bütün qəzəbini bu kədərli qızcığaza qusacaqsan.
Onu bulud və ya günəş qarşılaşayacağını düşünmədən, duyğusuz şəkildə həyatının bütün iplərini əlinə almağa doğru başını təcrübəsizliklə qaldıran, zərbələri vicdansız vasitəçilər olan insanlarla deyil, həyatın öz əlindən almağı ciliklənmiş qəlbinə kədərin təzyiqi ilə soxan həmin qızcığaza.

14 il əvvəl edilmiş hərəkət ona aidiyyəti olmayan bir insanın həyatını bu gün də dəyişə bilərmiş. Əslində həmişə düşünürdüm ki, insanın hansısa bir hərəkəti, səhv və ya düz, əsasən onun özünə təsir edir və nəticəsi nə olursa olsun sən bu hərəkəti etməlisən.

Özünün dediyinə görə fahişəliyə yenicə - 3-4 ay olardı başlamışdı. inanırdım. Məntiqli gəlirdi, çünki Sumqayıtdan Bakıya da təxmini həmin vaxtlarda köçmüşdü, uşaqlarının gündəliyi də bunu təsdiq edirdi.
Niyə belə bir işə daxil olmuşdum? Ona yazığım gəlirdi elə ilk gündən. Ümumilikdə həssas insanam onsuz. Həyatın ona çox insafsız davrandığını düşünürəm. ilk 18 ilini şəhərdən kənar yer görməmiş qızın elə məktəb dövründən sevdiyini düşündüyü Aran rayonundan olan oğlana məktəb bitən kimi qoşulub qaçması bütün hekayənin başlanğıc nöqtəsi idi.
Qız məktəbdə oxuyarkən həmin məktəbin tikintisində işləyən oğlanla münasibəti yaranmış, qızın ailəsinin narazılığına baxmayaraq rayona qaçıb getmiş, bir müddət rayonda qalıb sonra şəhərə - qızın atasıgilin yanına gəlmişdilər. Bir müddət sonra qızın valideynlərinin hələ məktəbin xəyalpərəstliklə dolu dünyasından birbaşa həyatın ən məsuliyyətli yükü altına soxulmuş qızın ailəsinə yardım etməsi cazib şəhər mühitinin xaotikliyinin nəfsinə məğlub etdiyi oğlanın qudurmasına gətirib çıxarmışdı, o artıq qıza qarşı pis davranmağa, xəyanət etməyə başlamış, hamilə vaxtı döyülmələr, təhqirlər qızın gözü önünə artıq həyatın o biri üzünü sərmiş, qəlbinə dərin yaralar oymağa başlamışdı. O heç vaxt düşünməzdi ki bu evlilik bitə bilər, amma özünün də indilərdə dediyi kimi bir dəfə qırıldısa hər şeyi silə bilirdi. O bir dəfə baş verdi və iki uşağı ilə atası evində qalaraq boşandı. Bu hələ də ailə yükünün altında böyüməyə macal tapmamış 18 yaşlı qızın rəsmi olaraq ilk həyatdan qırılıb qopma nöqtəsi olmuşdu. Evliliyi nə qədər zəhərli də olsa uşaq vaxtından yanına qısıldığı, ruhu və bədəni ilə vəhdətləşmiş yeganə kişinin sanki ağuşundan düşmək bu -böyüməyə imkan tapmamış bir qız üçün hər şeyə rəğmən fövqəladə bir hadisə idi və onun, təklik içində üşüyəcəyi şübhəsiz idi.
Bir neçə il sonra təxminən 3-4 illik bir sevgilisi olmuşdu. Bilirəm ki, o 30-31 yaşlı qızcığaz ən böyük zərbəni isə ondan almış, ayrılıqdan sonra bir də özünü toparlaya bilməmişdi. Bu, mənlə tanışlıqdan təxminən 7-8 ay əvvəl baş vermişdi. Özünün artıq onu sevmədiyini deməsi, qəzəblə bütün detalları incəliklə ifadə edərək ondan söhbət açması ilə belə qəlbində nakam sevginin izlərini daşıdığını görürdüm. Guya xoş ayrılmışdılar, guya bu subay oğlandan onsuz da boşanmış bir qızla ailə quracağını gözləmirdi. O belə deyirdi. Amma bu təbii ki yalan idi, hər qızın içində hansı statusda olsa belə o ümid, çox uzaqlarda yansa da gözünü qamaşdıran o işıq yaranmamış ola bilməzdi. Bu onu o dərəcədə qırmışdı ki, yəqin ki oğlana "sənə verdiyim bədənimi elə sənin acığına hamıya açıq elan edirəm" deyərcəsinə pozğunluğa başlamışdı. Artıq ilk addım olaraq sumqayıtdan uzaqlaşmışdı, o həssas qəlbindəki yükə ailəsindən kənarda, bakının vəhşi mühitində tək baş çıxarmaq kimi bir yük də əlavə edirdi. Üstəlik daha əvvəl, məyusedici bir ailəyə sahib qızının halına dözə bilməyən atanın - ən çox sevdiyi kişi obrazının vaxtından əvvəl onları tərk etməsi də bu qəzəbi, həyata qarşı kinini daha da artırmışdı. Anası ölkədən köçmüş, özü bakıya gəldikdən sonra ata evində tək subay qardaşı qalmışdı.
Bu mənə faciəvi bir ailə dramını xatırladırdı.

müharibə mövzulu filmlər

ı dünya müharibəsi
(bax: paths of glory)

allah

bəlkə də ən üst səviyyədə inkişaf etmiş bir insandan başqa bir varlıq deyildir və həyatımızın da onun əyləncə olaraq idarə etdiyi hər hansısa ali kompyuter oyunu kimi sistemdən fərqi yoxdur. bəlkə heç o da mövcud deyil, uşaqlar üçün mifləşdirdiyimiz "xoxan"ın özümüzə tətbiq etdiyimiz təkmil versiyasıdır. "allah", "şeytan" psixoloji qavramlardır, yəqin ki. psixoloji durum ilə əlaqədar, hakim hisslərin müəyyən alqoritmik şəkildə sistemləşməsiylə büruzə verən ali ruhi halda özümüz "allah"a çevrilə bilərik bəlkə. oxşar olaraq hürufilik təlimi var.

israrla səhv yazılan sözlər

həyacan deyil, həyəcan;
meyl deyil, meyil;
ehtiyyat deyil, ehtiyat yazılır.
surət (sima, şəkil, üz, nüsxə) və sürət (tezlik bildirən) bir-birindən fərqli sözlərdir.
düzgün yazılışında çətinlik çəkdiyiniz digər sözlərin orfoqrafiya qaydalarına uyğun yazılışını öyrənmək üçün (baxma: azleks) proqramından istifadə edə bilərsiz.
da, də-nin yalnız yer bildirən sözlərdə deyil, -anda, -əndə şəkilçilərinin tərkib hissəsi olaraq zaman bildirən zərflərdə istifadə edildiyi hallarda bitişik yazıldığını da qeyd etmədən keçmək olmaz. Ümumiyyətlə, köməkçi nitq hissəsi olduqda, yəni da və də-ni cümlədən çıxarsaq cümlənin mənasında ciddi dəyişiklik olmazsa, bu zaman onlar sözdən ayrı yazılmalıdır. bu hissəcikləri cümlədən ixtisar etdikdə həmin cümlədən bir məna çıxarmaq mümkün deyilsə, o zaman onlar sözə bitişik yazılmalıdır.

h.o.s.t. alliance

düşüncələri əks etdirən cümlələrini rep şəklində insanlara çatdırmağa, yaradıcı ruhlarını və ya daxili dünyalarını musiqi ilə ifadə etməyə çalışmış, müəyyən qədər cəmiyyətimizdə dəyişim yaratmağı və həyatlara təsir etməyi bacaran, vaxtilə fəaliyyət göstərmiş azərbaycanlı gənclərdən ibarət birlik və ya qrup. yəqin ki ona müraciət edənlər üçün bir fikir kataloqu sərgiləyirdi və məqsəd beyinləri aydınlatmaq və ya düşüncə fırtınası yaratmaq, dinləyicini özünü sorğulamaya yönəltmək, daxilə boylanmağa səsləmək kimi bir şey idi. fəaliyyətinin xülasəsini belə ifadə edərdim: əlinin çatdığı kütləni haqqı ödənilən bir silkələmə təcrübəsindən keçirdi.