4il aradan sonra bitirdiyim dəhşət bir şey. hekayəsi, təsviri, obrazların xarakterlərinin işlənməsi, fəlsəfəsi bütün incəlikləriylə möhtəşəm idi. ilk animem olduğundan başqa anime izləyib xoşlama şansımı da əlimdən aldı, amma dəyər. ən çox diqqətimi cəlb edən, adətən serial izlədikdə əsas rollar nə qədər inanılmaz şeylər yaşasa da düşünürsən "əh, bunu öldürməzlər", "indi ölməz.. baş roldu" amma aotun ssenarisi qan üstündə yazılmışdı, yəni bir müddət sonra gözünün qarşısında böyüyüb dəyişən obrazların işkəncə çəkərək ölməsinə nə qədər yansan da təəcüblənə bilmirsən. elə bir manyak psixologiyaya salır izləyicini, düşündürür. xüsusilə 3 sezondan sonra kimin haqlı-səhv olduğunu seçmək olmur, eren demiş yazar izləyiciyə "azadlıq" verir, epmatiya hisslərini oyadır.
4 sezonluq serialda o qədər az romantik deyə biləcəyim səhnə var ki, uşaqlara acıyırsan. o qədər vur, dağıt, savaş bircə bölüm də sevişəydi bu cavanlar. heç olmasa, isayame, mikasayla erene bir əl ataydın. yenə də gözəl bir final idi
bəzi suallar aydınlansa idi daha da gözəl olardı.
blok başlıqlarını gizlət
27 saylı poliklinika
27 saylı poliklinika
27 saylı poliklinika
lays
uşaq ağlı ilə inanılanlar
Notice: Undefined variable: thisuser in /var/www/soz6/profilson.php on line 166
tənəffüsə 1 dəqiqə qalmış müəllimə verilən sual
(baxma: azadlıq metrostansiyası çıxışı)
gözümü açandan temirde olan yer. ne özünün temiri bitir, ne yandakı menasız binaların. indi de tamam pox gune qalib her metrodan çıxanda bu gün ayağımı hara qoyum, hardan keçim ki, ilişib götbaş olmuyum deye 5 saat dayanıb ele fikirleşirem
tanrı düşmenime göstermesin. hocam men bu kitabları her açanda tezeden başlayıram ardı gelmek bilmir aq. heç olmasa sabah güneşli olsun hava, çünki oturub buna bele ağliya bilerem.
nəsimi st. 6-cı mikrarayonda yerləşən tərk edilmiş poliklinika. 2018-dən bəri fəaliyyəti dayandırılıb və bu illər ərzində heç bir təmir, yenidənqurma işləri aparılmayıb.
üfunət qoxulu məkan. heç bir iyrənc görüntü və s.-dan iyrdirməz məni, amma burası qoxu travmanıza səbəb ola biləcək məkan.
yadigar -*
fəaliyyətini dayandırma səbəbi: yanğına yararsız olması
grinkonun əjdahalırından biri. hər dinləyişdə eşq, mübarizə və qalibiyyəti eyni anda hiss etdirir. möhtəşəmdən daha çoxu.
11 illik təhsil həyatımda 8 aydır yaşadığım mərhələ. nə qədər yorucu olsa da, bu yoruculuğdan həzz aldığım vaxtlar az olmurdu. abituriyent həyatı mərhələli olur, ən azından mənə görə eləydi. buraxılış imtahanına qədərki vaxt əsl abituriyenlik dönəmidi - dərslərin ən çox yükləndiyi, 5 fəndən hazıraşmalı olduğun ağır zamanlar, bir gündə həm məktəb dərslərinə, həm hazırlıq fənlərinə girdiyim dönəmlər ən zəhmətli ama ləzzətli günlər olurdu. günün sonunda son dərsdə bəzən dəqiqə saymağım, bəzən hiss eləmədən keçən vaxt və ayağımı çölə atanda qaranlıq havada yalnız boş küçələrdə evə getməyim. bəzən isə getməməyim. özümlə tək qalıb yeni yerləri kəşf etmək, azmaq, itmək yolu tapmaq ya da tapa bilməmək. son yarımsaata saxladığım test tapşırıqları onları çatdırmaq, çatdıra bilməyəndə bir yolla aradan çıxmaq. bəzən müəllimlərin tərifi, bəzən adicə xırda bir tənqidini gün boyu overthinking eləmək və bu zamanlarda yaşadığın emosional dəyişikliklər, xarakterinin oturduğunu hiss eləmək, yeniyetməlikdən qopub həyata atıldığını dərk eləmək. gənclik illərində addım atmaq yeniliklərlə tanışlıq, indi olmasa da yeniliklərə yaxınlaşdığını hiss eləmək. sonra buraxılışdam sonrakı abituriyent həyatı gəlir. burası çöküş həvəssizlik, hissizlik, bezmək və oxumaqdan iyrənmək əgər söhbət məndən gedirsə tam olaraq belədi. ən pisi vecinə olmaması nə imtahanın nə də başqa heç bir şeyin. çünki artıq imtahan təcrübəm olur və bunun gözündə bi qədər böyüdüləcək bir şey olmadığını görürsən, hər zaman ədalətli olmadığını görürsən və maraqsızlaşır. acısıyla şiriniylə davam edən mərhələ və ən əsası evdən çıxma bəhanəm:
(baxma: abituriyenteme mən )
valerian. baş firlananda lazım olur
insanin özüyle tek tenha qala bildiyi en mükemmel mekan.
bariz iyrənclik əlaməti.
başlığı ilk oxuyanda bunu, adətən, orta yaş qaqa tiplərinin saxladığı zad olaraq düşünmüşdüm. ta ki 2 gün əvvəl 16 yaşlı tanışın əlində görənə qədər. həmin vaxta qədər onun normal, simpaticni biri olduğunu fikirləşmişdim halbuki. niyə də bax, niyə? mənim məsələn, səhvən elə uzanmış pxlu barmağım olsa stolun altında filan saxlayaram. ama bu adamlar fəxrlə əlini stola qoyur, yediyim çörəyə toxuna bilir.
yanında sousu olanda (ketçup yox ama sous) yeməkdən bezilməyəcək qida. əslində heç də asan hazırlanmır ya da bizdə tez tez bişirilir deyə mənə elə gəlir. dalbadal yeyəndə özüvü tələbə kimi hiss eliyirsən. cool şeydi
bir badımcan turşusu deyildir
yeməyin dadını bərbadlaşdıran zad. gül kimi əziyyət çəkib bişirdiyin yeməyə türkün məsəli qusmuğ dadı verir. ama yemək az olanda camaat doysun deyə eliyirikmi? eliyirik
(baxma: mama, mənim tərəfə vurma )
endirim gözləyib dönərçini manipulyasiya eləməyə çalışan biri də ola bilər.
(baxma: "neçəyədir?" sualına "neçə vermək istəyirsən" deyən satıcının krallığı)
çünki daha dadlıdır. gözəl şeylərin ömrü az olur. bi də baha
israrla sabunçuda qaldığımı düşünən yazar, sabunçu görməmişəm həyatımda ətağa -*
(baxma: sabunçu uşaqları tapsın bu qaqaşı)
(baxma: ağam menle mırtdaşır)
"eşqdən xəbərim yox idi, kiməsə könül verməyi düşünmürdüm. öz işlərimlə qane olurdum, heç kim mənə mane olmurdu. kimsə aşiq olduğunu desəydi, ona "əbləh" (ağılsız) deyərdim və ona gülərdim."
ş.i.x "dəhnamə" poeması
sözlükk, bu gün dərsdən çıxıb yenə divar yazısı oxuyurdum. sonra başım nəyi var fırlandı, bir an elə bildim yıxılıb qalacam orda. qırağa keçdim, işdir birdən üstümə palçıq bulaşmasın. sonra başımı qaldırıb baxdım;
(baxma: 32 mərkəz, Bakı şəhərin gəz )
girdiyim ucuz qruzdan çıxıb ürəyimdə dedim "Bakını gəz". düz deyir mk Bakını gəzmək lazımdı. əlimdəkini söndürüb özümə pizza aldım. bu arada belə havaları çox sevirəm yorğanı çək üstünə, yat
bundan gözəli yoxdur
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343