skam

norveç dilindəki gənclik serialı. məsləhət üzərinə başlamışdım, söhbətlərin high schoolda fırrandığı infosu ilə çox da həvəsli başlamamışdım, ama qəşəy idi. onsuz ilk seriyadaki introda deyilənlər istər istəməz həvəs yaradır baxmağa. 16-17 yaşındaki norveçli gənclərin iç dünyasını, həyata baxışlarını, düşüncələrini, dostluqlarını göstərir. həyqətən sırf o skandinav ölkələrinə məxsus o yüksək həyat standardının (keyfiyyətli həyat, insana verilən dəyərdi burada nəzərdə tutduğum, crem de la crem yox) yaratdığı fərqindəlik, tolerans, qarşılıqlı hörmət seçimlərə, dinlərə. 16 yaşındaki gənclərdə nətər var ala. oxuet olub qalırsan bəzən, təbii ki bəzən əksi də olur, day olsun da o qədəri də.
norveç dövləti ölkəsinə layiq balalar yetişdirir.
serialı nətər böyütdüm day özüm də bilmirəm, ümumilikdə 4 sezondu, hər seriya da 30-40 dəq çəkir. serialda heç viking görmədim ama, yeniyetməlikdi boy atallar inş. və möhtəşəm norveç dili, sən mənim təzə crushımsan, duolingodan girişirəm ama hələ ki level jeg er en mann og du er en kvinne

13 reasons why daki amerikan gənclərin xarakteristikası ilə bunları müqayisəli analiz yazmaq istərdim, ama entry burada sonlanma məcburiyyətindədi çünki əhvalım və həvəsim yazana qədər öldü, editləyəcəm.

sevdaliza

at kimi qadın, səhnədə yaxından görmək üçün yarım saat əvvəldən gözləməyimə dəymiş olan, əsla standartlara uyğun gözəlliyi yoxdu. canlı ifası, rəqsləri o iran harmoniyasını ötürə bilirdi. ama bluecid i oxumadı, küsgünəm. qəlbimdə yer eləmiş tək-tük qadın vokallardan.az, sən syekssən ee

human
sirens of the caspian
that other girl
haunted

gem fest

bu il solomun, paul kalkbrenner, martin garrix, gusgus, axwell, wolf+lamb və daha nə qədər headlinerın çıxış edəcəyi festival. line-up ötən illərə nisbətdə zəifdi, eyni hal tbilisi open air-in performer listində də müşahidə olunur təəssüf ki. qayıdun daa, noldu sizə
edit; təşkilat komandasınnan hədiyyə pulsuz biletim olduğu halda cəmi 50 km uzaxlığında ola-ola mahalle baskısına qurban gedib iştirak eliyəmmədiyim paul kalkbrenner live ı qalır xatirədə

həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar

dünən axşam 2-3 saat 2 yaşlı uşağı olan qohumla oturduqdan sonra aptekdən dərman alanda anamın mənə "sa aquşa suyu alım?" deməyi idi, hər nə qədər məzələnsəm də o an, yaşadığı duyğular, çarəsizliyi, özləmi o vaxtlara, cavanlığına, hətta cavanlığını bu günə update eləməyi (o vaxtı aquşa suyu yoxuydu yəqin) və mənim eşşəkliyi kənara qoyub onun bu şeylərinə belə isinməyim, yenə onsuz qalanda darıxmağım, belə hüzünlü bir şeyi əks başlıq həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar a yazmamağım

qojalıram

ielts

listening: 8.5
reading: 8.0
writing: 6.5
speaking: 7.0
overall: 7.5
bekarçılıqdı mən də yazım gəlsin, o qədər imtahan vermişik vaxtında yazax da bə.
3-4 ay qədər hazırlığa getmişəm (?). hazırlığa qəbulun sınaq imtahanında overall 6,5 almışdım, ieltsa aid çox az şey bilərək, writingə aid heçnə bilməyərək.başlayanda strong intermediate idim, 3 il əvvəl xaricdə aldığım upper sertifikatım olsa belə onda da eynisini hiss edirdim ama pi pi pis çıxmasın. hazırlığa sadəcə ad olsun deyə gedirdim, viсdanım rahat olsun və s. həftədə 2 dərs var idisə birinə getmirdim və s. düzü peşmanam, kaş gedib normal da hazırlaşardım, buna görə də heçnə artıra bilmirdim mənasızca practice testlər edirdim, sonra ağıllı insanların (maç onnarı burdan) məsləhətiylə imtahan günü aldım ki day nə qədər uzatmax olar, söhbət də elə burada başladı, deadlineın göt qorxusuyla başladım hər gün kursa getməyə, boş otaqda özüm üçün oxuyurdum, qulaq asırdım, oxuduğumu analiz edirdim. evə gəlib tedxdəkilərə, talk showlara baxırdım. bu şeyləri son 3 həftə adam balası kimi elədim, cambridge kitablarınnan başqa kitabım yox idi, onun da cəmi 5 dənəsini işləmişəm (6-11, nisbətən çətin olanları). writing üçün isə ancaq və ancaq simondaki və ieltslizdəki samplelları oxuyub, task növünə görə struktura çıxarırdım özümə. british councilin writingi kəsdiyi deyilir ama ki mən də buna inanmayanlardanam, nə gözləyirdimsə o da gəlmişdi. minimum strukturanı düz yazsaz 6 alacaqsız, ona görə hər task növləri üçün strukturalara çalışın. imtahanda yarim saata task 1-i, qalan vaxta da task 2ni yazmışdım, 2nin overallunu 40 saniyədə yazmağımı isə heç vaxt unutmayacam, o nə adrenaliniydi ala.40 saniyə içində söz sayım 38 dənə artmışdı limitdən.yenə də ən zəif olduğum qisim olduğunu əvvəl də bilirdim elə nəticəmdə də elə oldu.
listening üçün çox şey eləmirdim, onsuz da ielts olmadan da rutinimdə seriala baxmaq, mahnı sözü əzbərləmək var idi. çıxan 1-2 səhvim də hərf səhvindən olurdu uzağı.listeningdə xüsusi bir texnika ilə rastlaşmamışdım. sadə şəkildə nauşnikdəki arvad instruksiyanı danışanda suallara baxıb key wordləri xətləyirdim və nə deyə biləcəyini predict etməyə çalışırdım (həm kontekst, həm qrammatik uyğun olaraq)
reading mənə digər 2ci çətin gələn bölmə idi.çünki başa düşmürdüm textləri practice zamanı və həmişə bir trick olduğunu düşünürdüm suallarda. ən böyük səhv də bütün teksti oxumağa çalışmağım idi. günə bir neçə article oxuyaraq oxuma-anlama sürətini, söz bazanızı,hetta listening qabiliyyetinizi artirarsiz. imtahanda 3 teksti 40 dəyqəyə bitirib lustraya baxırdım mal kimi (zal the shining filmindəki oteli andırırdı dəhşət.
reading texnikam isə: tekstləri 2-3-1 şəklində gedirdim. adətən 1 ən asan və uzun tekst olur, özümü mental olaraq sona rahatı saxladığımı bilmək məni həyəcanlanmağa qoymurdu, 3 də ən çətindi və ən çətinlə də başlamamaq həmçinin. tekstləri oxumazdan əvvəl suallarına baxırdım, beləliklə suallardan yadımda qalan açar sözlər tekstdə sinonimik şəkildə qabağıma çıxırdı avtomatik.
speaking üçün heçnə eləmirdim. reading analizləri zaman çıxardığım akademik sözləri öyrənmək xaricində.bc-ə mail atıb speaking imtahanını əsas imtahandan sonraki günlərdən birinə salmağı xahiş etmişdim,problemsiz salmışdı onlar da sağolsunnar, bu özü də rahatlıq vrir adama, həm də ancaq bir şeyə fokuslanmağa vaxtınız olur, 2 gün ara var idi məndə və o 2 gündə day kimi tapırdımsa cue carddaki şeyləri danışırdım, imtahan günü heç vaxt danışammadığım qədər sürətli danışmışdım, vallah özümnən kayf tutduğum nadir anlardan biriydi. təəssüf ki, danışanda özümün də səhv etdiyim qrammatik hissələr və az akademik söz işlətməyim məni çorta aparmışdı
tips and tricks:
-çalışın cavab kartına hər şeyi böyük hərflərlə yazın, çünki xüsusilə listeningdə bəzi sözlərin ilk hərfinin böyük ya balaca olmağı səhv cavab hesab olunur, hamısı böyüklə yazsaz belə probleminiz olmaz.
- cəmi 5 cambridge kitabını düzgün analiz etmək çox şeyi fərq etdirəcək, 5 kitab 20 test və 60 mətn deməkdi, day özvüz baxın da
-imtahana girməzdən əvvəl bir article oxuyun+speaking imtahanınnan qabaq kimləsə danışın, çox faydası olur, diliniz açılır. əks təqdirdə siz imtahanda təzə qızışıb danışmağa başdıyanda uje tenk yu bay diyən ərəfə gəlib çatır.
-writing, speakingi artırmaq daha çətindi qısa müddətdə, ona görə qalan ikisinə yüklənin.
-writingdə "from my personal perspective" söz sayı artırıcı, akademik göründüyünü düşündüyümüz işlərə girişmiyin, daşa keçirər adamı

çox az hazırlaşdığıma görə max 7 gözləyirdim, ama 7,5i görənnən sonra oyda biraz da şeyləsəm 8 olardıe kafasına girmək də insanoğlunun təbiətidi lənətə gəlsin.
uca dağlar qoynuna qalxır.

qızların dostluğu

uşaqlığdan bəri ən çox istədiyim şeylərdən biri. təbii ki, ətrafımda həmişə yaxın hesab elədiyim, günümü keçirdiyim, bölüşdüyüm qızlar olub. ama həmişə o bff- in, can-ciyərin, bir sözdən, bir baxışdan tutan, danışmadan anlaşa biləcəyimiz, bütün o mənasız insani duyğuların, xüsusilə qızlar arasındaki gözəllik, daha yaxşı olma, başdan aşağı süzməli-incələməli münasibətin olmadığı,telepatiyanızın olduğu, nə olsa da yargılanmıyacağıvı, yadlaşdırılmayacağıvı bildiyin bir münasibətin, nə baş ağrıdım, my pussy is better than yours temalarının sürmədiyi bir dostluğun həsrətiylə yaşamışam həmişə. bir neçə dəfə tapdığımı düşünüb hüsrana uğramışam, bir neçə dəfə də kimsə üçün o adam olub ama mən onu hüsrana uğratmışam. əgər mən kimisə ən yaxın dostum bilmişəmsə istəmişəm ki, o da bilsin. hüsranların səbəbi də elə bu idi. allaha şükür bu şeydən canımı eynisini mənə yaşadan biraz takıntılı, bir zamanlar best friend forever gördüyüm adamnan görüb özümə dərs çıxarmışam.
bir də bu dostluğun qrup şəklində olanları var, adətən orta məktəbdə 3 ya 4 nəfərlik qruplar olurdu, "vmeste mı sila, brat" , girls power, ay nəmnə. mən bu qrupların içində yenə xoşbəxt olammırdım, çünki o qrupda onsuz da kimsə də öz arasında yaxın olurdu, yəni hamının bir-biriylə eyni səviyyədə yaxınlığı çezdirmişdi. bu cəhətdən oğlan dostluğu 1-0 qabaxdadı elə, onlarda belə söhbət olmur.
həm maskularni, həm qadınsı canlılar üçün də bu ayrı dərddi, təəssüf ki, eyni anda həm ağlın, dünya görüşün, fikirlərin, zövqlərin uyuşduğu, sənin kimi oturub 8 yerə bölünmüş snikerslə mürəbbə gözləyən, çağırsa ellər gedər davaya, cılız söybetdər eləməyən,dediyiniz şeyə görə izah verməli olmadığınız, dediyiniz şeyə haqq qazandırmaga çalışmadığınız, sizlə məzələnsə belə sizin də üstünə qoyub ozuvuzlə daha çox məzələnəcəyiviz, bunun altında gijdillaxca bir hiss olmadığına əmin olub, zəif nöqtəvizdən vurulmadığıvıza inandığınız, bir alo qədər uzağınızdaki, yaxşı ya pis nəsə olanda ağlınıza ilk gələn, ehtiyaciniz olan adam, birgə bir mənzərə qarşısında oturub təbiətin gözəlliyindən feyziyab olacağınız, koroçe göydəki ulduzlara belə baxanda o boydana ulduzlardan eynisini gördüyüvüz, ama yeri gələndə də skidkadan, dəri taytdan, kızlarsoruyor.comda yazılan söhbətlər eləyən birini tapmaq haradadır, allah. dostun da, ala. güvənə biləcəyin, ruh eşin, qeydsiz-şərtsiz kim olduğuna inandığın biri, sənin də ona eynisini verə bildiyin adam.mən hələ də tam* istədiyimi tapammıram, tapacağımı da düşünmürəm bu saatdan sonra, ona görə də kombo eləyirəm.ama ki keçmişə baxanda bugünə şükür, tanrı olanları çox görməsin.

yuxarıda yazdıqlarım an üçün ağlıma gələn, səthi dostluq gözləntilərim idi, əslində bu qədəri olsaydı söhbət çoxdan bağlanmışdı yəqin.

pişik

kainatın bizə gözəl bəxşlərindən daha biri. son zamanlar, haradasa 1 aydan çox zehnimi məşğul edən hadisənin başqa qəhrəmanı. yaşadığım binanın həyətində adi bir küçə pişiyi peyda olmuşdu. ama ondan da əvvəl cinsə oxşayan, boyunluğu olan kök, rıjıy bir bazilyo. bu dombul pişiyi yemlədiyim günlərin birində cılız, arıq olan da gəlib qıraqdan baxmağa başladı. qısası elə onnan sonra hər axşam evə qayıdanda bu arıq, yassarça pişik məni liftin qabağında qarşılayırdı, mən də sevincərək olmuşdum ki, axır ki kmsə gəlişimə sevinir, öz də sevinən ən eqoist canlılardan biridi.. başladım bunu yemləməyə, qış gəlirdi artıq dözməyib özümlə blokumuza qədər çıxarırdım. gəl-get zaman bu ləçər hamilə qalır, 10+ mərtəbəni qalxıb qapıya gəlirdi, mən də qapıdan yemləyirdim. günlərin bir günü, gecə saat 3də qardaşım durğuzur ki, dur pişik gəlib, qonşular səsə şikayət edəcək. yuxunun ən şirin anında insannıx, heyvan sevgimin çezdirdiyi momentdə pişik zad vecimə deyildi. səs getdikcə artırdı və artıq yatmağa da mane olurdu, durub qapını açdım ki, pişik özü və bir balasıyla qapının ağzındadı, balanın da səsi aləmi götürüb. balaya əl vurmaq istəyəndə pişik cırmaq atdı və qorxub evə girdim. yatan tanış-bilişi oyadıb məsləhət almağa başladıx və son qərarla gecənin bir vaxtı pişiklə balanı isti olduğunu hesab elədiyimiz qaraja apardıx, ana pişik üçün olan yemlə qayıdıb rahat yatdıx. səhər durub evdən çıxanda qapını açdım və təz bağladım..orada idi, pişiyin balası. ölü yatırdı. təzədən açıb gördüyümün həqiqət olub olmadığını yoxlayıb tez bağladım. evdən çıxmaqdan çox qorxurdum. o qədər müddət bəslədiyim ana pişiyin intiqamı idi sanki bu. ananın mənə "gəəla gördün noldu?" deyiş şəkli idi. onlara yaxşı baxmadığımın üzümə vuruşu idi, ana pişik üzümə vururdu başına gələni, günahkar da mən idim. cəsarətimi yığıb leşin yanından barmaq ucumda keçmək anım neynədiyini cianyətdən sonra anlayan qatil qorxusunda idi. qardaşıma mesaj yazıb yalvarmışdım ki, leşi atsın ya basdırsın mən gələnə kimi. 1 saat sonra isə qapının qabağında leşin olmadığı cavabıydı. hələ də o balaca canı oradan kimin ya nətər apardığını tapa bilməmişəm. bəlkə də anası, buna belə laqeyid olduğumu düşünüb kor-peşman aparmışdı, bilmirəm.
indi aramız yavaş-yavaş düzəlir. ana pişik yenə gəlib binanın girişində dayanır, mənə baxır. həmin hadisədən sonra nə vaxt görsəm utanc-qorxu qarışıq hisslərimlə pişik olan tərəfə baxammırdım.
hələ ki sadəcə yemini verir ama əl vurub sevə bilmirəm , nə də oynada.

edit: apreldən etibarən yoxdu